มารผู้ฝึกตนจ้องมองตราผู้พิชิตที่ตกอยู่บนพื้นมันนำพาความทรงจำมากมายกลับเข้ามาในหัวสมองของเขา
　　จิตใจของเขาย้อนคะนึงไปถึงเรื่องราวเมื่อสิบกว่าปีก่อนเขานึกถึงเจ้านายของเขา หลี่ซานเย่, ราชันผู้พิชิตผู้ซึ่งช่วยชีวิตเขาเอาไว้ตอนที่ถูกตามล่า เขานึกถึงช่วงเวลาในช่วงนั้น ช่วงเวลาที่เขาได้ติดตามรับใช้ราชันผู้พิชิตในภารกิจยึดครองทั่วทั้ง 18 จังหวัดทางภาคเหนือของหัวเซี่ย !
　　เขายังจำได้ว่าภายใต้ราชันผู้พิชิตมีราชาอสูรทั้งสิบตนคอยรับใช้ เขาก็เป็นหนึ่งในนั้นและเขายังเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุดและได้รับความเคารพจากทุกคน
　　ไอพลังปีศาจเหือดหายไปจากร่างปีศาจดวงตาของเขาไม่เป็นสีแดงเข้มอีกต่อไป มันกลายเป็นสีดำเหมือนคนปกติ
　　แค่กแค่ก !! 　　ฉิงเฟิงไอและถ่มเลือดออกจากปากจากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นและเดินไปที่ตราผู้พิชิตและก้มหยิบมันขึ้นมา
　　“เจ้า…. ทำไมเจ้าถึงมีตราของผู้พิชิต ความสัมพันธ์ของเจ้ากับคุณชายสาม หลี่ซานเย่คืออะไร ?” มารผู้ฝึกฝนตนถามขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงที่ฟังดูชั่วร้ายของเขาของเขาในตอนแรกหายไป
　　“ราชันผู้พิชิต,หลี่ซานเย่คือพ่อของฉัน” ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับพยักหน้า
　　ปึง!
　　เมื่อได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงปีศาจก็คุกเข่าลงข้างหนึ่งและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายน้อย ราชาอสูรฉลามคลั่งผู้นี้พร้อมรับใช้ท่านขอรับ”
　　อะไรนะ ราชาอสูร ?
　　ฉิงเฟิงรู้สึกประหลาดใจอย่างมากด้วยร่องรอยของความตกใจที่พาดผ่านใบหน้าของเขาเขาไม่ได้คาดคิดเลยว่าปีศาจร้ายทรงพลังตรงหน้าจะเป็นราชาอสูรอีกคนหนึ่ง, ราชาอสูรฉลามคลั่ง
　　อาจารย์ของฉิงเฟิง,ราชาอสูรมีดวายุ เคยบอกกับฉิงเฟิงเมื่อก่อนว่าในบรรดาราชาอสูรทั้งสิบตนนั้น ราชาอสูรฉลามคลั่งมีพรสวรรค์และความสามารถมากที่สุด พลังของเขาแทบจะใกล้เคียงกับราชันผู้พิชิตด้วยซ้ำ
　　ราชันผู้พิชิตก็เคยยกย่องสรรเสริญความสามารถอันเหลือเชื่อของราชาอสูรฉลามคลั่งไว้อย่างมากเขากล่าวว่าชายคนนี้มีศักยภาพไม่สิ้นสุดและมีโอกาสมากที่จะทะลวงขีดขั้นของแกรนด์มาสเตอร์
　　อย่างไรก็ตามนับตั้งแต่ที่ราชันผู้พิชิตเข้าไปในดินแดนต้องห้ามของภูเขาคุนหลุน ราชาอสูรฉลามคลั่งเป็นคนแรกที่หายตัวไป เขาเป็นคนแรกที่หายไปจากบรรดาราชาอสูรทั้งหมด
　　ในเวลานั้นอาจารย์ของฉิงเฟิงก็พยายามตามหาตัวเขาไปทั่วทั้งหัวเซี่ยแต่ก็ไม่สามารถหาเขาพบ กลับกลายเป็นว่าเขาถูกพันธนาการอยู่ใต้ภูเขาบนเกาะทมิฬแห่งนี้นี่เอง ไม่น่าแปลกใจที่ไม่พบเขา
　　ถ้าหากวันนี้ฉิงเฟิงไม่ฝ่าผ่านพลังเข้ามาช่วยฉินเซียนจื่อที่นี่ราชาอสูรฉลามคลั่งก็คงจะล้างสังหารผู้บุกรุกเหล่านี้จนหมดสิ้น และตัวตนแท้จริงของเขาก็จะยังคงเป็นความลับต่อไป
　　“อะไรกัน! มารผู้ฝึกตนกลับคุกเข่าให้หลี่ฉิงเฟิง !”
　　“บัดซบเอ้ยใครก็ได้บอกข้าทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น นั่นคืออสูรกายไร้พ่ายที่ทุบตีสุดยอดผู้ฝึกยุทธ์ระดับแกรนด์มาสเตอร์ราวกับทุบไข่เชียวนะ เขาคุกเข่าให้หลี่ฉิงเฟิงได้อย่างไร !?”
　　“ฝันใช่ไหม ข้าต้องฝันอยู่แน่ๆ มารผู้ฝึกตนจะคุกเข่าให้ผู้ฝึกยุทธ์ที่อ่อนด้อยได้อย่างไร ?”
　　“เจ้าตาบอดรึไง มารร้ายตนนั้นกำลังคุกเข่าจริง ๆ นี่ไม่ใช่ความฝัน !” 　　ผู้คนรอบตัวเริ่มแตกกระเจิงพวกเขาไม่อาจทำความเข้าใจต่อภาพที่เห็นตรงหน้าได้
　　สำหรับผู้ฝึกยุทธ์เหล่านี้ผู้ฝึกตนเป็นสิ่งมีชีวิตในตำนาน ไม่มีใครสามารถป้องกันการโจมตีของปีศาจร้ายตนนี้ได้
　　เมื่อครู่พวกเขาทุกคนต้องการฆ่าฉิงเฟิงแต่ตอนนี้เมื่อมารผู้ฝึกตนที่ทรงพลังกำลังคุกเข่าต่อหน้าฉิงเฟิง พวกเขาทั้งหมดก็กลายเป็นโง่งม ใบหน้าของพวกเขาซีดเผือดและร่างกายของพวกเขาก็สั่นเทา
　　“เมื่อครู่ข้าได้ยินว่าพวกเจ้าต้องการฆ่านายน้อยใช่ไหม” ราชาอสูรฉลามคลั่งหันร่างของเขามาทีฝูงชนและกล่าวถามอย่างเย็นชา
　　ราชาอสูรฉลามคลั่งได้ยินทุกคำพูดของการสนทนาก่อนหน้านี้ทุกคนที่อยู่รอบๆตัวนายน้อยของเขาต่างก็ปองร้าย พวกมันสมควรตาย !
　　เฮยอาวที่ยืนอยู่แถวหน้าสุดต่างก็ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรงเมื่อไม่นานมานี้เขาเป็นคนแรกๆที่ก่อหวอดในการฆ่าฉิงเฟิงตอนนี้เขารุ้สึกหวาดกลัวมาก
　　“
　　ตาย
　　!
　　“
　　ราชาอสูรฉลามคลั่งเหยียดฝ่ามือขวาออกมาทันทีฝ่ามือของเขากลายเป็นมือยักษ์สีดำยาวกว่าสิบเมตรที่ปกคลุมไปทั่วท้องฟ้าและมีพลังมหาศาล
　　เปรี้ยง!!!
　　ร่างกายของเฮยอาวระเบิดอย่างรุนแรงด้วยมือสีดำขนาดใหญ่กลายเป็นเศษเนื้อและเลือดนับล้านๆชิ้นและหายไปในอากาศที่เบาบางไม่หลงเหลือแม้แต่ซากศพ
　　เมื่อได้เห็นความตายของเฮยอาวเหล่าสมาชิกที่เหลือของนิกายดาบทมิฬต่างก็หมดหวัง พวกเขาทั้งหมดหันไปหลบหนี แต่ราชาอสูรฉลามคลั่งก็ซัดฝ่ามือใส่พวกเขาทุกคนจนตายหมดสิ้น　　ฉิงเฟิงยังไม่ทันได้ขยับตัวพวกเขาทุกคนก็ตายหมดแล้ว
　　เงียบสงัด…..
　　ในขณะนี้ไม่มีเสียงอะไรเลยนอกจากความเงียบบนยอดเขา
　　ทุกคนมองปีศาจตนนี้ด้วยความตกใจอย่างสุดแสนพวกเขารู้สึกเสียใจอย่างไม่อาจพูดออกมาได้ หากพวกเขารู้จักประมาณตนและมีความสัมพันธ์อันดีกับฉิงเฟิง พวกเขาจะไม่ทำร้ายฉิงเฟิงอย่างแน่นอน
　　“หลี่ฉิงเฟิงสั่งให้เขาหยุดเดี๋ยวนี้ ! เจ้าอยากให้เขาสังหารทุกคนจนหมดสิ้นหรือไง ”
　　กู่เซียวรีบร่ำร้องออกมาด้วยความหวาดกลัว
　　กู่เซียวรู้สึกหวาดกลัวอย่างแท้จริงเมื่อได้เห็นการตายของเฮยอาวเห็นได้ชัดว่าเขาไม่ใช่คู่มือของผู้ฝึกตน ชะตากรรมของเขาคงไม่ต่างอะไรกับเฮยอาวอย่างแน่นอน
　　เจตนาของกู่เซียวนั้นชัดเจนมากมีเพียงฉิงเฟิงเท่านั้นที่สามารถหยุดปีศาจตนนี้ได้ ดังนั้นเขาจึงข่มขู่ฉิงเฟิงว่าการกระทำนี้เป็นฝีมือของเขา เมื่อข่าวแพร่ออกไป ทุกสำนักนิกายจะต้องตามล่าเขาในฐานะฆาตกร
　　“กู่เซียวมันเป็นเพราะแกต้องการให้ฉันตายและฉันก็ไม่ชอบขี้หน้าแกด้วย ดังนั้นแกก็จงรับชะตากรรมซะเถอะ ราชาอสูรฉลามคลั่ง ฆ่าพวกมันซะ !” ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยและกล่าวกับราชาอสูรฉลามคลั่ง
　　“ขอรับนายน้อย”ราชาอสูรฉลามคลั่งแสยะยิ้มและปล่อยฝ่ามือของเขาอีกครั้ง ทันใดนั้นฝ่ามือสีดำยาวสิบเมตรก็ปรากฏอยู่เหนือหัวของกู่เซียว
　　กู่เซียวรวบรวมพลังทั้งหมดในร่างกายของเขาเพื่อป้องกันการโจมตีของฝ่ามือสีดำนั้นแต่ความพยายามของเขาก็ไร้ประโยชน์ ถ้าหากเปรียบว่าฝ่ามือสีดำขนาดใหญ่นี้เป็นหินก้อนใหญ่ เขาก็เป็นเพียงแค่ไข่ไก่ แน่นอนว่าย่อมแหลกเป็นชิ้นๆ
　　ปัง!! 　　ฝ่ามือใหญ่สีดำทุบลงบนร่างของกู่เซียวร่างกายของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกลายเป็นสระเนื้อและเลือดโดยไม่หลงเหลือแม้แต่ศพ
　　ไม่เพียงแค่ร่างของกู่เซียวเท่านั้นที่แหลกเป็นชิ้นๆแม้แต่กระบี่เพลิงมัจฉาของเขาก็ถูกทุบเป็นเศษเหล็กนับล้านๆชิ้น เผยให้เห็นถึงพลังอันน่าทึ่งของฝ่ามือนี้
　　ปังปัง ปัง !!!!
　　ตามมาด้วยเสียงระเบิดดังกระหึ่มขึ้นอีก4 ครั้ง มือกระบี่ที่เหลือของศาลากระบี่ก็ถูกทุบเป็นชิ้นๆเช่นกัน ร่างกาย เลือดเนื้อ เสื้อผ้าและอาวุธแตกสลายไปในความว่างเปล่า
　　“กะ…กู่เซียวตายแล้ว ! อันดับ 15 แกรนด์มาสเตอร์ของโลกเชียวนะ !”
　　“ทุกคนจากศาลากระบี่ตายหมดสิ้นแล้วหากศาลากระบี่รู้เรื่องนี้เข้าจะต้องเกิดความโกลาหลขึ้นในยุทธภพอย่างแน่นอน !”
　　“มารร้ายตนนี้ร้ายกาจเกินไปแล้วพวกเราไม่อาจเทียบกับมันได้เลย”
　　เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่รอบๆต่างก็ดูหวาดกลัวร่างกายของพวกเขาสั่นสะท้านอย่างรุนแรง
　　นิกายดาบทมิฬศาลากระบี่ ล้วนตกตายดับดิ้นหมดเกลี้ยงด้วยพลังเพียงไม่กี่ฝ่ามือ ฉากที่เห็นนี้ทำให้ทุกคนตกใจ
　　ปึง! ปึง ! ปึง !
　　ผู้ฝึกยุทธ์จำนวนมากคุกเข่าลงบนพื้นอย่างไม่หยุดยั้งพวกเขาขอร้องให้ปีศาจตนนี้ไว้ชีวิต แต่โชคร้ายนี้มารผู้ฝึกตนผู้นี้ไม่ใส่ที่จะฟัง
　　ดวงตาของเขากลายเป็นดุร้ายในขณะที่เขาเตรียมที่จะฆ่าคนเหล่านี้ ทันใดนั้นเองความเจ็บปวดที่เสียดแทงก็ผ่านเข้ามาในจิตใจของเขา เงาสีดำครอบคลุมจิตวิญญาณของเขา มันต้องการที่จะควบคุมจิตใจของเขานั่นเอง
　　เมื่อรู้สึกได้ถึงเงาในใจของเขาใบหน้าของราชาอสูรฉลามคลั่งก็แปรเปลี่ยนไปไม่หยุดอย่างรุนแรง
　　“นะ…นายน้อย ท่านรีบหนีไปครับ… ข้า ข้ากำลังจะสูญ.. เสียการ ควบคุมแล้ว”
　　ราชาอสูรฉลามคลั่งรีบกล่าวกับฉิงเฟิงทันที