“หมัดหมาป่าโลหิต
　　!!
　　“
　　ฉิงเฟิงโห่ร้องออกมาขณะที่เขาเหวี่ยงหมัดขวาออกไปข้างหน้าลมปราณแท้ทั้งมวลมารวมกันอยู่ที่หมัดขวาของเขาและก่อรูปออกมาเป็นภาพลักษณ์เสมือนจริงของหมาป่าโลหิต นอกเหนือจากส่วนหางแล้ว ส่วนอื่นๆนั้นมีความชัดเจนมาก ราวกับหมาป่าของจริง !
　　หมัดของฉิงเฟิงพุ่งทะลวงอากาศและในขณะที่เขาเหวี่ยงออกไปหากใครได้เงี่ยหูฟังดีๆจะพบว่ามันมีเสียงของหมาป่าร่ำร้องออกมารวมถึงเสียงคำรามของมังกรแฝงมาอีกด้วย
　　นี่เป็นครั้งแรกที่การแสดงออกทางสีหน้าของเซียะเย่หยางจือเปลี่ยนไปเขารู้สึกได้ถึงพลังมหาศาลในหมัดของฉิงเฟิง
　　เขารู้ดีถึงความแข็งแกร่งของพลังแห่งสายเลือดมันเป็นพลังที่สามารถทำให้คนผู้นั้นต่อกรกับยอดฝีมือที่มีระดับพลังสูงกว่าได้ ความแข็งแกร่งของฉิงเฟิงในตอนนี้ทำให้เซียะเย่หยางจือต้องขมวดคิ้วแน่นอย่างจริงจัง
　　ฮ่าห์
　　!!
　　เซียะเย่หยางจือคำรามออกมาและชกหมัดที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาออกไป
　　ตูม
　　!!!
　　หมัดทั้งสองผสานกันตามมาด้วยเสียงดังสนั่นพลังดุร้ายที่ปลดปล่อยออกมาจากการปะทะกันทำให้กำแพงรอบๆเริ่มพังลงมา เซียะเย่หยางจือผงะไปหลายก้าวส่วนฉิงเฟิงยังคงยืนหยัดอย่างมั่นคง
　　พรู่ด!
　　เขากระอักเลือดสดออกมาเต็มปากใบหน้าซีดลงเนื่องจากได้รับบาดเจ็บจากการปะทะเมื่อครู่　　คนรอบข้างต่างก็ตกตะลึงเมื่อเห็นว่าเซียะเย่หยางจือได้รับบาดเจ็บด้วยน้ำมือฉิงเฟิงพวกเขาอ้าปากกว้างด้วยความไม่อยากเชื่อต่อภาพที่เห็น
　　ทันใดนั้นเองพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าฉิงเฟิงนั้นเก็บงำพลังที่แท้จริงมาโดยตลอดถ้าหากเซียะเย่หยางจือไม่ปรากฏตัวขึ้น ฉิงเฟิงก็จะไม่เปิดเผยพลังออกมา
　　แต่เหล่าคนที่ตกตะลึงที่สุดก็คือเหลิงเสวี่ยเซียะเย่หยางจือเป็นหนึ่งในซาตานทั้ง 81 ตนของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดของ 81 ซาตานก็ตาม แต่ก็ยังนับได้ว่าเขาแข็งแกร่งอย่างยิ่ง สุดท้ายกลับได้บาดเจ็บจากน้ำมือฉิงเฟิงที่บรรลุเพียงแค่ขั้นเหนือสวรรค์
　　ส่วนเฮลคิงก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวพลังของฉิงเฟิงไปไกลเกินกว่าจินตนาการของเขา
　　เฮลคิงได้ฝึกฝนวิชาระดับแกรนด์มาสเตอร์และยาเสริมพลังจากอาจารย์ของเขาซึ่งช่วยพัฒนาให้เขาไปถึงขั้นสูงสุดเหนือสวรรค์ก่อนหน้านี้เขามีความมั่นใจอย่างมากที่จะฆ่าฉิงเฟิง แต่เขาก็ไม่คาดคิดเลยว่าฉิงเฟิงจะเข้มแข็งขนาดนี้
　　เพื่อเพิ่มความมั่นใจโกสคิงแม้แต่มอบอาวุธระดับแกรนด์มาสเตอร์ให้เฮลคิงอีกด้วย อย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าไม่อาจต่อกรกับฉิงเฟิงได้อยู่ดี
　　ในขณะนี้เฮลคิงรู้สึกขอบคุณเซียะเย่หยางจือมากถ้าคนผู้นี้ไม่ปรากฏตัว ป่านนี้เขาคงถูกฉิงเฟิงฆ่าไปนานแล้ว เซียะเย่หยางจือเหมือนผู้ช่วยชีวิตเขาทางอ้อม
　　“เคล็ดวิชาแห่งสายเลือดทรงพลังนักถ้าข้าเดาไม่ผิด แกมีสายเลือดแห่งราชันหมาป่าดึกดำบรรพ์สินะ” เซียะเย่หยางจือด้วยความรู้สึกที่จริงจัง
　　ในฐานะที่เป็นหนึ่งในซาตานนอกรีตเขารู้จักเหล่าพลังแห่งสายเลือดเป็นอย่างดี
　　“ก็ดีแล้วที่แกรู้ว่ามันแข็งแกร่งขนาดไหนงั้นตอนนี้ก็ไปตายได้แล้ว !” เมื่อฉิงเฟิงเห็นว่าเซียะเย่หยางจือเลือดได้รับบาดเจ็บ เป็นธรรมดาที่เขาจะไม่พลาดโอกาสลงมือ เขาดูออกว่าเซียะเย่หยางจือพยายามถ่วงเวลา
　　ฮ่าห์
　　!!
　　ฉิงเฟิงโห่ร้องออกมาและเหวี่ยงหมัดหมาป่าโลหิตออกไปอีกครั้งเสียงหมาป่าโห่ร้องและมังกรคำรามปรากฏออกมาตามหมัดที่พุ่งฉีกผ่านอากาศอัดเข้าใส่เซียะเย่หยางจือ
　　ถึงแม้ว่าเซียะเย่หยางจือจะแข็งแกร่งแต่เขาก็ไม่มีพลังสายเลือดดังนั้นในระดับพลังที่เท่ากันเขาไม่ใช่คู่มือของฉิงเฟิงอีกต่อไป เขาทำเพียงต้องถอยร่นอย่างต่อเนื่องและกระอักเลือด
　　“
　　ปล่อยเช่นนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว..ไม่งั้นข้าคงโดนมันชกจนตาย
　　“
　　เซียะเย่หยางจือครุ่นคิดในใจอย่างมืดมน　　“หลี่ฉิงเฟิงแกบังคับให้ข้าต้องทำเช่นนี้เองนะ ข้าจะดูดเลือดและพลังแห่งสายเลือดของแกมาเป็นของข้า !” เซียะเย่หยางจือกล่าวด้วยรอยยิ้มกระหายเลือด
　　“
　　เคล็ดวิชาแวมไพร์
　　!
　　“
　　เซียะเย่หยางจือคำรามออกมาหมัดของเขากลายเป็นกรงเล็บและคว้าจับไปที่หมัดของฉิงเฟิง เขาต้องการจะดูดเลือดและพลังสายเลือดของฉิงเฟิง
　　นี่เป็นวิชาระดับแกรนด์มาสเตอร์ที่ทรงอานุภาพมากมันสามารถดูดเลือดของคู่ต่อสู้ได้ อีกทั้งยังสามารถขโมยพลังสายเลือดมาเป็นของตัวเองได้อีกด้วย !
　　เมื่อหมัดของฉิงเฟิงถูกคว้าไว้แน่นเขาก็รู้สึกได้ถึงแรงดูดมหาศาลจากเซียะเย่หยางจือ แรงดูดมีพลังมากมันกำลังดูดเลือดของฉิงเฟิงไปเรื่อยๆ
　　“บ้าชิบมันเกิดอะไรขึ้น หรือว่าไอ้แก่ผีดูดเลือดนี่กำลังพยายามจะดูดเลือดและพลังสายเลือดของฉัน ?”
　　ฉิงเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไปดวงตาเต็มไปด้วยความตกใจ
　　ฉิงเฟิงเริ่มเข้าใจบางอย่างมันต้องเป็นวิชาระดับแกรนด์มาสเตอร์ของผู้ฝึกยุทธ์นอกรีตอย่างแน่นอน มันเป็นเคล็ดวิชาที่ชั่วร้ายนอกรีตมาก มันสามารถดูดเลือดของคู่ต่อสู้ได้
　　ในช่วงวินาทีอันตรายนี้เองโลหิตมังกรภายในร่างกายของฉิงเฟิงก็ปะทุพลังที่รุนแรงขึ้นและยับยั้งพลังดูดของเซียะเย่หยางจือในทันที
　　ในเวลาเดียวกันสายเลือดราชันหมาป่าภายในร่างฉิงเฟิงก็หมุนวนอย่างบ้าคลั่งรุนแรงและก่อตัวเป็นวังวนขึ้นภายในตันเถียน วังวนนี้เป็นเหมือนหลุมดำที่หิวกระหายและพร้อมที่จะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง　　กลับกลายเป็นว่าเลือดของเซียะเย่หยางจือถูกสูบออกไปและถูกกลืนกินโดยพลังสายเลือดแห่งผู้กลืนกินของฉิงเฟิงแทนร่างกายของเซียะเย่หยางจือเริ่มสั่นในขณะที่พลังของฉิงเฟิงกลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ !
　　“กะ…แก ! แกมีสายเลือดซ้อนทับ ! นี่… นี่มันสายเลือดแห่งผู้กลืนกิน !?”
　　เซียะเย่หยางจือถามด้วยความหวาดกลัวสุดขีด
　　สายเลือดแห่งผู้กลืนกินนั้นเป็นหนึ่งในสิบสายเลือดบรรพกาลมันเป็นการกลายพันธุ์ของสายเลือดราชันหมาป่า ว่ากันว่าเทพหมาป่าบรรพกาลสามารถกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างได้ซึ่งช่วงชิงมาจากบรรพบุรษผู้กลืนกิน (น่าจะหมายถึงไอ้เทพหมาป่าตัวนี้มันคงไปกินคนที่มีสายเลือดผู้กลืนกินมาก่อน ตัวมันเองเลยกลายพันธุ์และได้ความสามารถกลืนกินมาด้วย)
　　เลือดของเซียะเย่หยางจือยังคงถูกดูดต่อไปร่างกายของเขาสั่นโงนเงนและใบหน้าซีดเผือดราวกับคนตาย เขาเต็มไปด้วยความกลัว
　　ใช่แล้วความกลัว เซียะเย่หยางจือหวาดกลัวมาก เขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลี่ฉิงเฟิงจะมีพลังสายเลือดแห่งผู้กลืนกินด้วย สายเลือดบรรพกาลเช่นนี้ไม่ใช่บางอย่างที่คนระดับเขาจะสามารถหยุดยั้งได้
　　ต่อให้เป็นจ้าวนิกายแวมไพร์มาอยู่ที่นี่เองก็ตามเขาก็ไม่สามารถดูดกลืนฉิงเฟิงได้ มีเพียงแค่ฉิงเฟิงเท่านั้นที่ดูดกลืนผู้อื่น ไม่มีใครสามารถกลืนพลังสายเลือดของเขาได้
　　ตูม!
　　เซียะเย่หยางจือถูกฉิงเฟิงกลืนกินไปโดยสมบูรณ์เขากลายเป็นศพแห้งๆและล้มลงกับพื้นด้วยเสียงดังตูม ก่อนตายดวงตาเขาเบิกกว้างไปด้วยความหวาดกลัว
　　เซียะเย่หยางจือ,หนึ่งใน81ซาตานนอกรีต หนึ่งในผู้นำความหวาดผวามาสู่โลกแห่งการบ่มเพาะของหัวเซี่ย ตายแล้ว　　เอิ๊ก…. !
　　ฉิงเฟิงส่งเสียงเรอออกมาดังลั่นหลังจากกลืนกินเซียะเย่หยางจือหางของแฟนท่อมหมาป่าปรากฏขึ้นเด่นชัด ในที่สุดมันก็กลายเป็นหมาป่าเต็มตัว !
　　“อะไรกันเนี่ยเซียะเย่หยางจือ….. ตายแล้ว ”
　　“นะ..นี่เป็นไปได้อย่างไรกัน เขาเป็นหนึ่งใน 81 ซาตานนอกรีต คนผู้นี้แม้กระทั่งเคยหนีรอดจากเงื้อมมือของจ้าวตำหนักโห่วเย่อ เขาตายได้อย่างไร ?”
　　“หลี่ฉิงเฟิงฆ่าเซียะเย่หยางจือได้หมายความว่าเขาแข็งแกร่งกว่าเซียะเย่หยางจือ ครึ่งก้าวแกรนด์มาสเตอร์ผู้นี้ ?”
　　“ทุกคนเรียกเรียกเซียะเย่หยางจือว่าอสูรกายแต่ข้าคิดว่าหลี่ฉิงเฟิงต่างหากที่เป็นอสูรที่แท้จริง ดูนั่นสิ เขาดูดเลือดของเซียะเย่หยางจือจนแห้งเหี่ยว !”
　　ผู้คนรอบข้างต่างก็มองไปที่ฉิงเฟิงอย่างหวาดกลัวราวกับได้เห็นปีศาจ
　　เซียะเย่หยางจือน่าหวาดกลัวเขาเป็นหนึ่งในสมาชิกของเหล่าผู้ฝึกยุทธ์นอกรีต เขาแกร่งขึ้นเรื่อยๆหลังจากดูดเลือดผู้ฝึกยุทธ์คนอื่นด้วยเคล็ดวิชาของนิกายแวมไพร์ ตรงกันข้าม หลี่ฉิงเฟิงที่เป็นผู้ฝึกยุทธ์สายดั้งเดิม เขาดูดเลือดเซียะเย่หยางจือจนตายได้อย่างไร
　　ในขณะนี้เหลิงเสวี่ยและเฮลคิงกลับเป็นคนที่หวาดกลัวที่สุดในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่พวกเขามองไปที่ร่างแห้งเหี่ยวไร้วิญญาณของเซียะเย่หยางจืออย่างหวาดกลัว พวกเขากลัวว่าจะกลายมัมมี่แห้งเหี่ยวด้วยน้ำมือฉิงเฟิงเป็นรายต่อไป