ตอนที่ 1150 แมวแห่งโชคชะตา
　　แสดงออกของฉิงเฟิงเปลี่ยนไปเมื่อเขาได้ยินคำพูดของลูกหมาสีดำเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความสามารถนี้ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกค่อนข้างโชคดีที่มีลูกหมาสีดำคอยติดตาม
　　เขาพากลุ่มไปที่บ่อน้ำทันทีเขาจะไม่ยอมให้อัลจอห์นชิงตัดหน้าได้ตัวแมวแห่งโชคชะตาไปก่อนแน่ หากมันซ่อนตัวอยู่ในบ่อน้ำ
　　อัลจอห์นเงยหน้าขึ้นมองฉิงเฟิงและกล่าวว่า“เจ้ามาทำอะไร ”
　　“นี่ไม่ใช่บ้านแกสักหน่อยฉันจะไปไหนเวลาไหนก็เรื่องของฉัน อย่าจุ้นให้มากความ” ฉิงเฟิงกล่าวล้อเลียนด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
　　เมื่อได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงสีหน้าของอัลจอห์นก็เปลี่ยนไป แววตาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
　　ต้องรู้ว่าอัลจอห์นเป็นพระคาร์ดินัลเสื้อคลุมแดงและเป็นหนึ่งในสิบคนที่มีอำนาจมากที่สุดของศาสนจักรและด้วยคัมภีร์แห่งเทพนภาในมือ ตอนนี้อัลจอห์นไม่กลัวฉิงเฟิงแม้แต่น้อย
　　ผู้ฝึกตนของทวีปเสือที่ยืนอยู่โดยรอบต่างก็งงงวยเมื่อเห็นท่าทีที่หยิ่งยะโสของฉิงเฟิงพวกเขาคิดว่าชายหนุ่มผู้นี้เป็นคนบ้าบิ่นที่ไม่รู้จักฐานะของพระคาร์ดินัลเสื้อคลุมแดงแห่งศาสนจักร
　　“หลี่ฉิงเฟิงข้าได้เตือนเจ้าไปแล้ว เจ้าควรจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นข้าจะจัดการกับเจ้าก่อน” อัลจอห์นพูดพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชา
　　ใจจริงแล้วอัลจอห์นต้องการฆ่าฉิงเฟิงในตอนนี้เลยแต่แมวแห่งโชคชะตาอยู่ใกล้ๆ เขาต้องเอามันมาก่อน
　　“แกคิดว่าแกเป็นใคร ฉันจะอยู่ที่นี่ ตอนนี้ มาดูกันสิว่าแกจะทำอะไรฉันได้บ้าง”
　　ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมกับหัวเราะ
　　เขาไม่สนใจอัลจอห์นอีกและเดินไปที่บ่อน้ำเขาต้องได้ตัวแมวแห่งโชคชะตาที่มีข้อมูลเกี่ยวน้ำพุแห่งชีวิต
　　“ฮึ่มเจ้ากำลังท้าทายพระคาดินัลเสื้อแดงอย่างข้า !” อัลจอห์นปลุกเร้าพลังและเปล่งออร่าที่ทรงพลังออกมา
　　ตูม!!
　　ออร่าของเขากระจายสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าและสั่นสะเทือนอากาศรอบๆ
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสถึงได้ออร่าอันแข็งแกร่งของอัลจอห์นจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและโคจรพลังแท้ในร่างเพื่อปลดปล่อยออร่าที่แข็งแกร่งพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าสูงราวกับลำแสงสีขาว
　　“จิตวิญญาณราชันขั้นที่สอง” ร่องรอยของความประหลาดใจปรากฏในสายตาของอัลจอห์น
　　เขาไม่ได้คาดคิดว่าชายหนุ่มเบื้องหน้าจะมีพลังในขอบเขตจิตราชั้นขั้นที่สองเช่นเดียวกับตนเอง
　　แต่อัลจอห์นก็ไม่กลัวฉิงเฟิงเพราะเขามีคัมภีร์แห่งเทพนภาซึ่งได้มาจากเทพนภา
　　ฟุ่บ!
　　ในขณะที่พวกเขายืนเผชิญหน้ากันงูสีดำตัวเล็กๆตัวหนึ่งก็กระโจนออกจากบ่อน้ำและพุ่งจากไป
　　“จะหนีไปไหน!” เสียงคำรามฉับพลันดังขึ้นจากระยะไกล
　　เจ้าของเสียงเป็นชายหนุ่มรูปงามที่สะพายกระบี่ใหญ่ไว้กลางหลังเขาขวางทางหนีของงูดำตัวเล็กเอาไว้
　　เมื่อเห็นว่าถูกขวางงูดำตัวเล็กนั้นก็หันไปทิศทางอื่น แต่มันก็ถูกมู่เซียนเซียนขวางไว้เช่นกัน
　　ในขณะที่ฉิงเฟิงและอัลจอห์นยืนขวางอยู่ทางทิศตะวันออก,ชายหนุ่มรูปงามอยู่ทางทิศตะวันตกและมู่เซียนเซียนอยู่ทางทิศเหนือ ตอนนี้ก็เหลือเพียงทิศใต้เท่านั้นที่ปลอดโปร่ง
　　ดังนั้นงูตัวเล็กสีดำจึงรีบหนีไปทางทิศใต้แต่มันก็ไปได้ไม่ไกลนักจนเผชิญหน้ากับผู้หญิงทรงเสน่ห์ในชุดสีแดง เธอก็คือราชินีแวมไพร์คามิลล่านั่นเอง
　　“เจ้างูตัวน้อยสำแดงร่างที่แท้จริงออกมาเถอะ เจ้าวิ่งหนีไปไหนไม่ได้แล้ว”
　　คามิลล่ากล่าวกับงูดำด้วยรอยยิ้มอย่างเย็นชา
　　งูดำเปลี่ยนร่างเป็นลูกแมวสีดำทันทีมันคือแมวแห่งโชคชะตาที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อน
　　มันเป็นสัตว์อสูรที่มหัศจรรย์มากเพราะมันสามารถเปลี่ยนร่างเป็นงูได้
　　ฉิงเฟิงและอัลจอห์นหยุดการเผชิญหน้าและมองไปที่แมวแห่งโชคชะตาพร้อมกันพวกเขาต่างก็ต้องการมัน
　　เมื่อแมวแห่งโชคชะตาพบว่ามันถูกล้อมรอบไปด้วยกลุ่มผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งมันรับรู้แล้วว่าคงหนีไม่รอด มันยอมแพ้และนอนหมอบลงกับพื้นและเริ่มเพลิดเพลินไปกับการอาบแดดอย่างไม่สนพระอินทร์พระพรหม….　　ผู้คนรอบข้างต่างก็งุนงงกับพฤติกรรมของแมวแห่งโชคชะตา
　　ช่างเป็นแมวที่ไร้ยางอายนัก
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วโดยคิดว่าลูกแมวตัวนี้ฉลาดมากมันรู้ว่าหนีไม่รอดแล้วจึงนอนอาบแอดกลางวงและย่อมไม่มีใครกล้าคว้าตัวมัน เพราะใครก็ตามที่พยายามจะคว้ามันจะต้องถูกโจมตีโดยคนอื่นๆ
　　นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้มันกล้านอนอาบแดดบนพื้น
　　แมวแห่งโชคชะตามองเห็นการตายของผู้คนในอนาคตได้ดังนั้นมันจึงตัดสินใจที่จะไม่วิ่งหนี มันต้องการให้คนฆ่ากันเอง
　　“หลี่ฉิงเฟิงข้าจะช่วยท่าน” มู่เซียนเซียนกล่าวกับฉิงเฟิงด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์
　　ฉิงเฟิงได้ช่วยชีวิตเธอไว้และเธอต้องการตอบแทนเขา
　　แววตาของฉิงเฟิงเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความสุขมู่เซียนเซียนเป็นยอดฝีมือจิตราชันขั้นที่สาม ด้วยความช่วยเหลือของเธอจะเพิ่มโอกาสในการชนะ
　　แต่ศิษย์พี่ของมู่เซียนเซียนกลับดูเหมือนไม่เห็นด้วยเขาขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
　　“ศิษย์น้องเจ้าหมอนี่เป็นใคร ทำไมเจ้าถึงคิดจะช่วยมัน ?” ชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นถามด้วยความไม่พอใจ
　　มู่เซียนเซียนรู้ว่าศิษย์พี่ของเธอคิดอะไรอยู่เขาชอบเธอและคงรู้สึกริษยาเมื่อเห็นเธอพูดคุยกับบุรุษคนอื่น
　　มู่เซียนเซียนกล่าวว่า“เขาคือหลี่ฉิงเฟิง เขาเคยช่วยชีวิตข้าเอาไว้ ข้าย่อมต้องช่วยเขาเป็นการตอบแทน”
　　ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและพูดว่า“เราตอบแทนมันด้วยสิ่งของก็พอแล้ว เรายกแมวแห่งโชคชะตาให้มันไม่ได้”
　　ต่างฝ่ายต่างไม่เห็นด้วยและไม่สามารถโน้มน้าวใจกันได้
　　มู่เซียนเซียนตัดสินใจที่จะร่วมมือช่วยฉิงเฟิงนอกจากเรื่องบุญคุณช่วยชีวิตแล้ว เธอก็ยังรู้ว่าเขามีความสามารถและแข็งแกร่งมากจนสามารถฆ่าราชาจระเข้สามหัวและลูกน้องของมันได้ ศิษย์พี่ของเธอไม่ใช่คู่มือเขา
　　แต่น่าเสียดายที่ชายหนุ่มรูปงามไม่ประเมินตนและไม่อาจสัมผัสได้ถึงความสามารถของฉิงเฟิงในสายตาของเขา เขามองว่าฉิงเฟิงเป็นเพียงผู้ฝึกตนในขอบเขตจิตราชันขั้นที่สองซึ่งด้อยกว่าตนเอง
　　ในเวลานี้คามิลล่าก็หัวเราะคิกคักอย่างมีเสน่ห์และกล่าวว่า“หลี่ฉิงเฟิง พวกเราได้พบกันอีกครั้ง”
　　คามิลล่าไม่สามารถลืมกลิ่นเลือดของฉิงเฟิงได้เลือดของเขาดึงดูดใจเธอด้วยพลังอันยิ่งใหญ่
　　เธอรู้ว่าเธอจะแข็งแกร่งขึ้นมหาศาลหากได้ดื่มเลือดของชายผู้นี้
　　ในขณะนั้นเองแมวแห่งโชคชะตาก็เปิดปากและพูดเป็นภาษามนุษย์ว่า“ข้าจะไปกับผู้ที่สามารถฆ่าหลี่ฉิงเฟิงได้” 　　ทุกคนงงงวยกับคำกล่าวของมันพวกเขาทุกคนต่างก็สงสัยว่าแมวแห่งโชคชะตากับหลี่ฉิงเฟิงมีความแค้นอะไรกัน มันถึงอยากให้เขาตาย
　　ซึ่งในความเป็นจริงแล้วระหว่างทั้งสองไม่ได้มีความแค้นอะไรกันแต่มันได้มองเห็นอนาคตแล้วว่ามันจะถูกฉิงเฟิงจับตัวได้ในไม่ช้าและถูกอีกฝ่ายถอนขนออก
　　ดังนั้นแมวแห่งโชคชะตาจึงตัดสินเปลี่ยนแปลงอนาคตโดยการกระตุ้นเตือนให้คนอื่นฆ่าเขาซะเพื่อกำจัดปัญหาในอนาคต