หลุมฝังศพไร้นามอยู่ทางทิศเหนือย่านชานเมืองห่างจากตัวเมืองเทียนจินประมาณสามสิบไมล์มีหลุมฝังศพมากกว่าร้อยที่นั่น
　　เนื่องจากหลุมศพเหล่านี้เป็นหลุมฝังศพของคนที่ไม่อาจระบุตัวตนได้(คนจรจัด) จึงไม่มีผู้มาเยือนที่นี่และไม่มีใครทำความสะอาดเป็นเวลานาน สถานที่แห่งนี้จึงถูกทิ้งร้างและมีหญ้าขึ้นสูงกว่าหนึ่งเมตร
　　แน่นอนว่าถ้านี่เป็นแค่สถานที่ที่ถูกทิ้งแต่ยังมีคนอยู่บ้างก็อาจจะพวกพวกนายทุนกว้านซื้อนำไปพัฒนาเป็นธุรกิจอสังหาริมทรัพย์หรือบ้านจัดสรรเนื่องจากมันมีพื้นที่กว้างใหญ่มากและจะนำมาซึ่งรายได้มหาศาล
　　แต่ว่าสิ่งที่ทำให้สถานที่นี้ถูกทิ้งจริงๆก็คือความจริงที่ว่าที่นี่มีผี! ถูกต้องแล้ว คุณอ่านไม่ผิด ที่นี่ลือกันว่ามีผี
　　มีเรื่องเล่ากันว่าในทุกๆวันเมื่อถึงเวลาเที่ยงคืนจะมีเสียงผีร้องโหยหวนที่นี่บางคนที่สูญหายไปในสถานที่แห่งนี้จะถูกพบเป็นศพในวันรุ่งขึ้น ส่วนสาเหตุการเสียชีวิตนั้นไม่มีผู้ใดรู้เลย
　　เนื่องจากเรื่องราวของผีที่เฝ้าอยู่ในบริเวณหลุมฝังศพไร้ชื่อรวมถึงความลึกลับและน่าหวาดผวาของสถานที่แห่งนี้ทำให้หลายคนไม่กล้าย่างกรายเข้ามาสุดท้ายก็ทำให้ที่นี่ถูกทิ้งรกร้างและเสียประโยชน์ไป
　　เวลาตีสี่
　　ฉิงเฟิงขับรถมาพร้อมกับราชาอสูรมังกรเขียวพวกเขาจอดรถไว้ไม่ไกลและเดินต่อไป
　　“นายน้อยครับที่นี่แปลกๆพิกล คุณต้องระมัดระวังให้มาก” มังกรเขียวมองไปรอบๆด้วยความหวาดระแวงและกล่าวเตือนฉิงเฟิง
　　“อะไร คุณเชื่อข่าวลือว่าที่นี่มีผีงั้นเหรอ ?” ฉิงเฟิงยิ้มและเดินต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ
　　พูดจากใจจริงเกี่ยวกับเรื่องเล่าของผีฉิงเฟิงไม่เชื่อแม้แต่น้อย นี่มันศตวรรษอะไรแล้ว ผีเผอบ้าบออะไรกัน ช่างไร้สาระสิ้นดี
　　“นายน้อยครับที่นี่มันแปลกๆจริงๆ พวกเราต้องระวังตัว” มังกรเขียวกล่าวย้ำอีกครั้ง เขาเคยมาที่นี่มาก่อนและมีเรื่องเล่าหนาหู
　　ฉิงเฟิงส่ายหัวและโบกมือให้มังกรเขียวเล็กน้อยเป็นสัญญาณว่าไม่ต้องกังวลไปนักเขาเดินดุ่ยๆตรงเข้าไปด้านใน
　　~ฮือ…ฮือ….ฮือ …
　　ฉิงเฟิงเดินมาได้ประมาณสิบเมตรก็มีร้องฮือๆ ดังออกมา เสียงนี้ดังโหยหวนราวกับภูติผีที่กำลังร้องไห้จากความเสียใจ
　　“นายน้อยที่นี่มีผีจริงๆหรือครับ ” มังกรเขียวก็ได้ยินเสียงร้องไห้ที่น่าสะพรึงกลัว เขาตกใจจนใบหน้าซีดลง
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วและกล่าวว่า“ไร้สาระ ! ไหนผี ออกมาเลย ต่อให้ผีมันมีจริงก็เถอะพ่อจะสับให้เดี้ยงเลย !”
　　หลังจากพูดจบฉิงเฟิงก็เดินต่อไปข้างหน้าในทิศทางที่ได้ยินเสียงร้องไห้
　　มังกรเขียวเห็นฉิงเฟิงเดินไปอย่างไม่หวั่นเกรงเขากัดฟันและเดินตามไป
　　มีเศษก้อนกรวดอยู่ตามพื้นดินทำให้พื้นดินขรุขระนอกจากนี้ยังมีขวดแก้วและหินแหลมคม
　　มีหลุมฝังศพมากกว่าร้อยหลุมที่นี่แต่ละหลุมตั้งอยู่ไม่ห่างกันมาก หลังจากผ่านไป 7-8 หลุม ฉิงเฟิงก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งสวมเสื้อผ้าสีขาวนั่งอยู่บนหลุมฝังศพที่เก้า
　　ผู้หญิงคนนี้สวมชุดสีขาวบริสุทธิ์และผมของเธอปรกหน้ากระเซอะกระเซิงจนเห็นใบหน้าของเธอไม่ชัดเจนและร้องไห้เหมือนผี
　　“โอ้พระเจ้า!!! ผีจริงๆด้วย !” มังกรเขียวร้องเสียงหลงด้วยความหวาดกลัว เขาเกือบจะหันหลังไปและวิ่งหนี
　　ฉิงเฟิงก็ตกใจเช่นกันแต่เขาก็ไม่ได้กลัวเพราะเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจของมนุษย์จากผู้หญิงชุดขาว ซึ่งหมายความว่าเธอยังมีชีวิตอยู่แต่แกล้งทำตัวเป็นผี
　　ฉิงเฟิงเดินไปหาผู้หญิงในชุดขาวอย่างสงบนิ่งเขาอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
　　เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของฉิงเฟิงเดินเข้าใกล้ผู้หญิงในชุดขาวก็รู้สึกประหลาดใจ เธอคิดว่าเป็นไปไม่ได้ที่ชายหนุ่มคนนี้จะไม่ถูกหลอกจากการแกล้งทำเป็นผีของเธอ
　　ผู้หญิงชุดขาวลุกยืนขึ้นพร้อมกับสะบัดผมและแลบลิ้นออกมาเตรียมจะหลอกฉิงเฟิงแต่เขาไม่ได้กลัวหรือหลงกลเธอ
　　“หึเธอแกล้งทำเป็นผี” ฉิงเฟิงหัวเราะเยาะผู้หญิงคนนั้น
　　ฮ่าห์!
　　ฉิงเฟิงคำรามและเหวี่ยงกำปั้นขวาราวกับลมกระโชกแรงลมแรงเข้าหาผู้หญิงชุดขาวกำปั้นของเขากระแทกผู้หญิงคนนั้นลอยไปในอากาศและตกลงที่พื้นอย่างหนัก เธออ้าปากและกระอักเลือดคำโตออกมา
　　“หน้าตัวเมีย! แกกล้าดียังไงมาทำร้ายชั้น !” ผู้หญิงชุดขาวพูดอะไรบางอย่างด้วยภาษาของเกาะแปซิฟิก ซึ่งภาษาจีนกลางที่เธอพูดในภายหลังนั้นก็ตะกุกตะกักไม่ค่อยชัด
　　ผู้หญิงชุดขาวที่ถูกหมัดของฉิงเฟิงกระแทกนั้นก็เปิดเผยใบหน้าออกมาเธออายุประมาณยี่สิบปี ใบหน้าของเธอขาวใส ริมฝีปากบาง ดวงตาแคบยาวด้วยประกายที่เย็นชา
　　คนจากเกาะแปซิฟิก (คนญี่ปุ่น)
　　ฉิงเฟิงขมวดคิ้วเขาไม่คิดว่าผู้หญิงในชุดขาวคนนี้จะมาจากเกาะแปซิฟิก แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่นี่คือหลุมศพไร้นามที่เป็นอาณาเขตของนินจาจากเกาะแปซิฟิก มันก็เมคเซ้นส์ที่ผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่นั่น
　　“นายน้อยผู้หญิงคนนี้เป็นคนจากเกาะแปซิฟิค ผมคิดว่าเสียงผีก่อนหน้านี้น่าจะเป็นเทคนิคการหลอกหลอนที่ทำให้ผู้คนตกใจกลัว” มังกรเขียวเริ่มตระหนักได้ว่าเรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรขณะที่เดินเข้าใกล้ฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงพยักหน้าและเดินไปหาผู้หญิงคนนั้นเขากล่าวว่า “บอกมา ห้องทดลองของราชานินจาอยู่ที่ไหน”
　　“อย่าฝันชั้นไม่บอกแกหรอก !” ผู้หญิงชุดขาวจากเกาะแปซิฟิกแสยะยิ้มและหยิบเข็มสีดำออกมาโจมตีฉิงเฟิงทันที
　　ลอบโจมตี! ผู้หญิงคนนี้กำลังพยายามที่จะโจมตีฉิงเฟิงทีเผลอด้วยเข็มของเธอ
　　“นายน้อยระวัง!” ใบหน้าของมังกรเขียวเปลี่ยนไปและพยายามจะเตือนเขาด้วยเสียงดัง
　　ฉิงเฟิงยิ้มอย่างไม่แยแสเมื่อเข็มกำลังจะถึงลำคอของเขา นิ้วมือของเขาทั้งสองนิ้วก็หยิบจับตัวเข็มได้ในทันที
　　เขาจับเข็ม
　　!
　　ผู้หญิงจากเกาะแปซิฟิกเบิกตากว้างด้วยความตกใจชายหนุ่มคนนี้น่ากลัวมาก เขาสามารถจับเข็มที่พุ่งออกมาอย่างรวดเร็วได้ด้วยสองนิ้ว
　　ฉิงเฟิงออกแรงเล็กน้อยจากสองนิ้วและหักเข็มทิ้งโยนลงบนพื้นทันที
　　จากนั้นเขาก็เดินเข้าหาผู้หญิงจากเกาะแปซิฟิกและหักนิ้วชี้ของเธอ
　　คนโบราณกล่าวไว้ว่านิ้วทั้ง10 นิ้วมีส่วนเกี่ยวข้องกับหัวใจ เมื่อผู้หญิงจากเกาะแปซิฟิกถูกฉิงเฟิงหักนิ้ว เธอก็กรีดร้องอย่างน่าสังเวช เหงื่อไหลท่วมใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ
　　“บอกฉันมาว่าห้องปฏิบัติการอยู่ที่ไหน! ไม่งั้นฉันจะหักนิ้วเธอทีละนิ้ว !”
　　ฉิงเฟิงกล่าวอย่างโหดเหี้ยมขณะที่กุมนิ้วต่อไปของเธอเธอเริ่มตัวสั่น ชายหนุ่มตรงหน้าเธอคือปีศาจ เธอรู้ว่าถ้าหากเธอไม่ยอมบอกเขา เขาต้องหักนิ้วทั้งหมดของเธออย่างแน่นอน
　　เธอเป็นนินจาหญิงสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับนินจาก็คือการเก็บรักษาความลับ เธอไม่สามารถบอกความลับของสมาคมได้แม้ว่าเธอจะต้องตายก็ตาม
　　เธออ้าปากเล็กน้อยและพร้อมที่จะกัดพิษภายในไรฟันของเธอเพื่อหวังจะฆ่าตัวตาย
　　“จะฆ่าตัวตายงั้นหรือ ไม่มีทาง” ฉิงเฟิงรวดเร็วดั่งสายฟ้า เขาอ้าปากของเธอออกและหยิบยาพิษที่ซ่อนอยู่ในปากของเธอออกมา
　　เมื่อไม่นานนี้ซาโต้เพิ่งจะฆ่าตัวตายต่อหน้าเขา ฉิงเฟิงมีบทเรียนแล้ว คราวหน้าเขาจะไม่ยอมให้เธอฆ่าตัวตายกลบเบาะแสแน่นอน เขาต้องล้วงที่ตั้งของห้องทดลองของเหล่านินจาที่จับตัวราชาอสูรสิงโตไปให้ได้