ตอนที่ 597 พลิกเมืองค้นหา

แปล Tarhai

ฉิงเฟิงวิ่งออกจากโรงแรมอย่างบ้าคลั่งด้วยความกระวนกระวายที่ถูกเขียนขึ้นไปทั่วใบหน้าของเขา เขาลากคนขับรถแท็กซี่ออกจากรถโยนเงินหมื่นหยวนให้เขาและขึ้นไปขับเอง

คนขับรถแท็กซี่กําลังจะก้นด่าสาปแช่งแต่เมื่อเห็นเงินก้อนโตเขาก็ชะงักลงทันที รถแท็กซี่ของเขาเก่าและโทรมมาก อีกไม่นานคงจะพังจนต้องทิ้ง ต่อให้เอาไปขายคงได้ไม่กี่พันหยวน ในเมื่อตอนนี้มีลาภลอยมาตรงหน้าก็เป็นธรรมดาที่เขาจะต้องดีใจจนเนื้อเต้น

ฉิงเฟิงกระทืบคันเร่งและหักพวงมาลัย เขาขับด้วยความเร็วสูงราวกับแสงจากฟ้าผ่าในยามค่ำคืนและรวดเร็วราวกับสายลม เขาผ่าไฟแดงเกือบ 20 แยก พุ่งแซงผ่านรถคันหน้าไปที่ละคันๆ

ฉิงเฟิงสามารถมาถึงจุดหมายของเขาได้ภายในเวลาไม่ถึง 20 นาที ซึ่งปกติต้องใช้เวลาประมาณ 30 นาที

เมื่อเขาขับมาถึงยางรถก็ค่อยๆพองตัวตามมาด้วยควันขาวและเสียงดังบึม ยางบวมจนระเบิดเนื่องจากความร้อนสูงเกินไป ชิ้นส่วนเล็กๆหลายชิ้นตกลงบนพื้นสร้างความตกใจให้ผู้ขับรถที่ผ่านไปมา

ฉิงเฟิงไม่ได้สนใจสภาพรถ เขารีบวิ่งไปที่ร้านขายแม่และเด็ก เมื่อเขาเข้าไปถึงหลิวเจียวเจียวก็วิ่งเข้ามากอด เธอร้องไห้จนน้ำตานองหน้าและกล่าวว่า

“พี่เขย พี่สาวของฉันถูกลักพาตัว คุณต้องช่วยเธอนะ !”

ฉิงเฟิงตบไหล่ของเธอและกล่าวว่า “ไม่ต้องร้อง ฉันอยู่นี่แล้ว ฉันจะพาหรูหยานกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้”

“เจียวเจียว มันเกิดอะไรขึ้น เล่าทุกอย่างมาให้หมด แม้แต่รายละเอียดเล็กน้อย ก็ห้ามขาด” ฉิงเฟิงถาม การที่หลิวหรูหยานถูกลักพาตัวทําให้เขาเป็นกังวลอย่างใหญ่หลวง แต่เขาก็รู้ว่ากังวลไปก็ไม่มีประโยชน์ในสถานการณ์เช่นนี้ เพื่อช่วยเหลือเธอเขาจําเป็นต้องสงบสติอารมณ์และทําความเข้าใจกับสถานการณ์ก่อน

หลิวเจียวเจียวกลั้นน้ำตาไว้ เธอรู้ว่าพี่เขยมาถึงแล้ว นี่ไม่ใช่เวลามาทําตัวอ่อนแอ เธอชี้ไปที่เจ้าของร้านและกล่าวว่า “พี่สาวของฉันมาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้าสําหรับลูกในท้องกับของเธอ จากนั้นเธอก็ถูกลักพาตัวไป”

การแสดงออกของฉิงเฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็ง เขาจ้องไปที่เจ้าของร้าน ถ้าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับการลักพาตัว เขาก็ไม่ลังเลที่จะฆ่าเธอ

ถึงแม้ว่านักบวชชราจะกล่าวเตือนเขาซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าอย่าฆ่าคนอีก เพราะมันจะยิ่งถูกครอบงํา ซึ่งปราณสังหารเหล่านี้กักเก็บอยู่ในร่างกายเขามาเป็นเวลานานมากเกินไป

อย่างไรก็ตาม การลักพาตัวหลิวหรูหยานที่กําลังท้องในครั้งนี้ทําให้ความโกรธของเขาพุ่งทะลุจุดเดือด แม้จะเสี่ยงต่อการถูกครอบงําเขาก็ไม่แคร์

ในขณะเดียวกันฉิงเฟิงก็โทษว่าเป็นความผิดของเขาเอง เขาสนใจแต่เรื่องปกป้องหลินเสวี่ยมากเกินไปจนลืมนึกถึงหลิวหรูหยาน เขาไม่รู้ว่าหลิวหรูหยานจะต้องเป็นเป้าไปด้วย แต่สิ่งที่ทําให้เขาต้องเป็นห่วงมากที่สุดก็คือหลิวหรูหยานกําลังตั้งท้อง เธออุ้มท้องลูกของเขาอยู่ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กมันจะทําให้กลายเป็นบ้า

ราวกับว่าเธอสัมผัสกลิ่นอายจากเจตนาฆ่าที่แผ่กระจายออกมาจากร่างกายของฉิงเฟิงได้ เจ้าของร้านทรุดลงกับพื้นและใบหน้าซีดเซียวด้วยความหวาดกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบกับคนที่มีเจตนาฆ่าที่รุนแรงน่าสยดสยองเช่นนี้

ฉิงเฟิงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาเห็นความหวาดกลัวและความตื่นตระหนก เขาจึงรู้ว่าเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องในการลักพาตัว

“คุณเจ้าของร้าน ร้านนี้มีกล้องวงจรปิดไหม ?” ฉิงเฟิงถาม

เจ้าของร้านส่ายหัวและพูดว่า “มะ ไม่มีหรอก ฉันไม่ได้ติดกล้องไว้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉิงเฟิงก็รู้สึกผิดหวัง เพราะถ้าหากมีกล้องวงจรปิด เขายังสามารถรู้รูปพรรณสัณฐานของคนที่ลักพาตัวหลิวหรูหยานได้

ในเมื่อที่นี่ไม่มีกล้องวงจรปิด แต่ที่ถนนน่าจะมีกล้องหลายตัวติดตั้งอยู่แน่นอน อย่างไรก็ตาม ฉิงเฟิงไม่มีเวลาตรวจสอบและเหตุผลอีกข้อก็คือเขาไม่มีสิทธิ์

ฉิงเฟิงคิดอยู่ครู่หนึ่งและหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา โทรออกหมายเลขของซูเมิ่งเหยา

อีกด้านหนึ่ง ซูเมิ่งเหยาเลิกงานแล้วและกําลังรับประทานอาหารเย็นอยู่ที่บ้าน หลังจากได้ยินสายเรียกเข้าจากฉิงเฟิง เธอก็รับสายทันที เขากล่าวว่า

“เมิ่งเหยา หลิวหรูหยานถูกลักพาตัวไปจากร้านค้าแม่และเด็กใน Noble Palace ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอ”

เมื่อซูเมิ่งเหยาได้ยินและเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปอย่างมาก

”ว่ามา คุณอยากให้ชั้นช่วยอะไร ?” ซูเมิ่งเหยาตักใส่อาหารและถาม

“เมิ่งเหยา ฉันต้องการให้เธอตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั้งหมดในระแวก Noble Palace และรถที่น่าสงสัยทั้งหมดในเมืองทะเลตะวันออก”

“เข้าใจแล้ว ชั้นจะทําตามนั้นทันที ชั้นนจะรวบรวมกําลังตํารวจทั้งหมดเพื่อตรวจสอบด้วย”

” ขอบคุณมาก ถ้ามีอะไรคืบหน้าโทรหาฉันทันทีนะ” ฉิงเฟิงวางสายด้วยแววตาที่เป็นกังวล

ฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เขาโทรออกเข้าเบอร์ของอลิซ เมื่ออลิซรับสายเขาก็ได้ยินเสียงการต่อสู้

“อลิซ เกิดอะไรขึ้น ? ทําไมฉันได้ยินเสียงเหมือนคนสู้กัน ?” ฉิงเฟิงถามด้วยความสงสัย

ด้วยเสียงหอบหายใจอย่างหนัก อลิซกล่าวว่า “บอสคะ ฉันก็ทําตามที่บอสสั่ง บอสสั่งว่าให้เราคอยตรวจสอบนักสู้ชั้นยอดทั่วโลก เราบังเอิญพบกับราชันเทควันโดปาร์คจีฮุนเขา เขาพาคนมาที่หัวเซี่ย ตอนนี้พวกเรากําลังสู้กับพวกเขาอยู่ !”

ปาร์คจีฮุน ราชาแห่งเทควันโด ?

ฉิงเฟิงขมวดคิ้ว บนโลกนี้มีแชมเปี้ยนของศิลปะการต่อสู้ทุกประเภท ตัวอย่างเช่น ราชาแห่งมีด ราชากระบี่ ราชาดาบ ราชามวย ซึ่งปาร์คจีฮุนเป็นราชาเทควันโดของเกาหลีที่แข็งแกร่งที่สุดในวงการนี้

“อลิซ หย่าศึกกับเขาซะ ไม่ต้องสู้กับปาร์คจีฮุนแล้ว บอกให้เจ้าโล้นกับเทพมรณะมาด้วย พวกเธอทุกคนกลับมาเมืองทะเลตะวันออกเดี๋ยวนี้เลย ผู้หญิงของฉันถูกลักพาตัว ฉันต้องการความช่วยเหลือจากทุกคน !”

ฉิงเฟิงกล่าว

เขาคือราชันหมาป่า เขามีเซ้นส์ที่แม่นยําในการแจ้งเตือนสัญญาณอันตรายใดๆที่อาจจะเกิดขึ้น เขารู้สึกว่าศัตรูที่เขากําลังเผชิญหน้าอยู่ในขณะนี้แข็งแกร่งอย่างมาก เขายังไม่รู้แน่ชัดเกี่ยวกับพลังที่แท้จริงของศัตรูทั้งสองคนนี้ ทั้งคู่เป็นเหมือนกับงูพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดพร้อมที่กัดฉิงเฟิงให้จมเขี้ยวได้ทุกเวลา

ฉิงเฟิงไม่ได้กลัวคนเหล่านี้ แต่ผู้หญิงในรอบตัวในชีวิตประจําวันของเขาต่างก็เป็นคนปกติ

“ได้ค่ะบอส พวกเราจะไปหาคุณที่เมืองทะเลตะวันออกในทันที” อลิซวางสายไป จากนั้นเธอก็บอกเจ้าโล้นและเทพมรณะเพื่อวางแผนหนี

หลังจากที่เขาวางสายไป ฉิงเฟิงก็รู้สึกโล่งอกไปเล็กน้อย พวกอลิซคงใช้เวลาพอสมควรกว่าจะมาถึงที่นี่ แต่เขาไม่สามารถนั่งรออยู่เฉยๆได้

ฉิงเฟิงหยิบโทรศัพท์ออกมาอีกครั้งและโทรหาคิงคองทันที เขากล่าวว่า

“คิงคอง, หรูหยานถูกลักพาตัวไป ใช้คนของเราทั้งที่มีในพันธมิตรฉิงเฟิง บอกทุกคนให้จับตาดูรถทั้งหมดในที่น่าสงสัยทุกคันและบุคคลต้องสงสัยทั่วทั้งเมืองทะเลตะวันออกทันที”

“ได้ครับท่านปู่หลี่ ผมจะจัดการในทันที” คิงคองกําลังพักผ่อนอยู่ แต่หลังจากเขาได้รับโทรศัพท์จากฉิงเฟิง เขาก็รีบเดินออกจากห้องและเริ่มควบคุมกองกําลังทั้งหมดในพันธมิตรฉิงเฟิงให้ตามหาหลิวหรูหยานทันที

หากจะพูดว่าฉิงเฟิงได้ระดมกําลังทั้งบนดินและใต้ดินทั่วทั้งเมืองทะเลตะวันออกก็ไม่เกินจริงนัก เขาใช้กองกําลังบนดินจากสถานีตํารวจของซูเมิ่งเหยา และกองกําลังใต้ดินจากพันธมิตรฉิงเฟิงของคิงคองเพื่อค้นหาเบาะแสของหลิวหรูหยาน

แน่นอนว่าฉิงเฟิงไม่ได้อยู่เฉยๆและมอบหมายงานให้เพื่อนของเขาเท่านั้น แต่เขาก็ยังออกหาเบาะแสเองโดยการสอบถามเพื่อนบ้านและร้านค้าโดยรอบ

เนื่องจากเวลานี้เป็นหัวค่ำแล้วจึงไม่มีผู้ใดตระหนักถึงยานพาหนะที่น่าสงสัยใดๆเพราะช่วงหัวค่ำแบบนี้จะมีรถแล่นผ่านไปมาเป็นจํานวนมาก มันยากที่จะระบุอย่างเจาะจงว่ารถคันไหนน่าสงสัย

ฉิงเฟิงวิ่งไปวิ่งมาจนเหงื่อโทรมกาย เขาทําได้เพียงแค่สืบหาเบาะแสจากเพื่อนบ้านและร้านค้าใกล้เคียงเท่านั้น เมืองทะเลตะวันออกมีขนาดใหญ่เกินไปสําหรับการค้นหาทุกซอกทุกมุม