ตอนที่ 1058 สัตว์อสูรใต้ท้องทะเล
　　เมื่อได้เห็นศิษย์ผมสั้นของนิกายกระบี่วิญญาณเหวี่ยงกระบี่ลูกหมาสีดำก็ฟาดกรงเล็บจากอุ้งเท้าขวาของมันออกมา อุ้งเท้าปะทะกับกระบี่จนเกิดเสียงดัง ‘เคร้ง’ จากนั้นกระบี่ก็หักลง
　　ทันใดนั้นลูกหมาสีดำก็กระโจนขึ้นไปแล้วตบเข้าที่เบ้าหน้าของศิษย์ผมสั้นจนเขาล้มลงกับพื้นพร้อมทั้งปรากฏตราประทับรูปรอยเท้าสีแดงบนใบหน้า หากเป้าหมายของชายผมสั้นเป็นสัตว์อสูรทั่วไป ศีรษะของมันคงถูกปลิดปลงด้วยกระบี่ยาวของเขาไปนานแล้ว แต่โชคร้ายที่ลูกหมาสีดำตัวนี้ไม่ใช่สัตว์อสูรธรรมดา มันเป็นสิ่งมีชีวิตจากยุคโบราณที่โลดแล่นไปอย่างอิสระทั่วโลก แม้ว่าความแข็งแกร่งของมันจะเสื่อมถอยลง แต่มันได้กินแก่นอสูรไปหลายก้อนในแดนต้องห้ามคุนหลุน ซึ่งหลังจากมันดูดซับแก่นอสูรเหล่านี้ ช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาความแข็งแรงของมันก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก
　　นี่…ข้าถูกสุนัขตบหน้า
　　!
　　ร่องรอยของความโกรธเกรี้ยวปรากฏขึ้นในดวงตาของศิษย์ผมสั้นเขารู้สึกเหมือนวันนี้ถูกหยามจนตาย เขามีชีวิตมาหนานหลายสิบปีในฐานะมนุษย์ แต่ตอนนี้เขากลับถูกสุนัขตบหน้า กระบี่ของศิษย์ผมสั้นแตกไปแล้ว ดังนั้นคราวนี้เขาจึงเหวี่ยงกำปั้นที่ไปลูกหมาสีดำแทน
　　ลูกหมาสีดำยิ้มเยาะเย้ยในขณะที่ดวงตาของมันส่องประกายด้วยอาการดูถูกเหยียดหยามมันเหวี่ยงกรงเล็บออกไปอีกครั้งในขณะที่มันกระโดดขึ้นไปหาลูกศิษย์ผมสั้นและตบเข้าที่ศีรษะของอีกฝ่าย ศิษย์ผมสั้นถูกตบอย่างแรงจนมึนเห็นดาว
　　ผู้คนโดยรอบล้วนแต่ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นศิษย์ผมสั้นนั้นดูเหมือนจะขายหน้าอย่างน่าสลดใจ เขาต้องการสั่งสอนลูกหมาตัวนี้แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเป็นฝ่ายโดนตบหัวจนมึนแทน มันดูเหมือนว่าเหตุการณ์นี้จะเป็นตราบาปในชีวิตของเขาที่ไม่มีวันลบล้างไปได้
　　ใบหน้าของจ้าวนิกายกระบี่วิญญาณ,เจียนซันเหอเปลี่ยนไป ทันใดนั้นเขาก็ยืนขึ้นและมองดูลูกหมาสีดำอย่างเยือกเย็นและแสดงเจตนาฆ่าออกมาอย่างรุนแรง “เจ้าสารเลวน้อย เจ้ากล้าอย่างไรถึงได้ตบลูกศิษย์ข้า ข้าจะถลกหนังเจ้าทั้งเป็น !”
　　เจียนซันเหอกล่าวด้วยจิตสังหารที่รุนแรงเช้ง ! เขาชักกระบี่ยาวออกมาและฟาดฟันเข้าหาลูกหมาสีดำ มันปลดปล่อยพลังงานกระบี่อันคมกริบออกมาและพยายามจะฟันลูกหมาสีดำให้ถึงแก่ความตาย ใบหน้าของฉิงเฟิงพลันเปลี่ยนไป เขาผุดลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพราะรู้ดีว่าพลังของลูกหมายังมีจำกัด มันไม่อาจรับมือกับพลังกระบี่อันเกรี้ยวกราดของเจียนซันเหอได้อย่างแน่นอน
　　ปัง! ฉิงเฟิงชักกระบี่เพลิงคะนองออกมาและเหวี่ยงมันออกไปข้างหน้า มันเปลี่ยนเป็นพลังงานกระบี่สีแดงที่ปะทะเข้ากับพลังกระบี่ของเจียนซันเหอ พลังอันยิ่งใหญ่ทั้งสองชนกันส่งคลื่นเสียงอึกทึกออกมา พลังงานอันเกรี้ยวกราดดุร้ายกระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศทางอย่างไร้จุดหมาย ฝุ่นลอยคละคลุ้งไปทุกแห่งหน
　　เมื่อพลังงานกระบี่สลายไปทั้งคู่ก็ยังคงยืนหยัดอยู่ที่เดิมอย่างไร้อารมณ์แทบไม่ต้องกล่าวเลยว่าทักษะกระบี่ของฉิงเฟิงและเจียนซันเหอนั้นพัฒนาขึ้นอย่างมาก การแลกเปลี่ยนกระบวนท่าอย่างเรียบง่ายในครั้งนี้ผลออกมาคือเสมอกัน
　　เจียนซันเหอมองไปที่ฉิงเฟิงอย่างเยือกเย็นดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาจะสามารถปิดกั้นการโจมตีด้วยพลังงานกระบี่ของเขาได้ด้วยวัยเช่นนี้ รุ่นเยาว์ผู้นี้เปี่ยมความสามารถเกินไป
　　ดวงตาของเจียนซันเหอกระพริบอย่างเย็นชาและในขณะที่เขาเตรียมที่จะโจมตีฉิงเฟิงต่อเรือโดยสารก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง “ไม่ดีแล้ว ! เรือของเราพบสัตว์อสูรแห่งท้องทะเล ทุกท่านระวังด้วย !” กัปตันร้องอุทานด้วยความกังวล
　　ครืน
　　!
　　เรือโดยสารส่งเสียงรุนแรงและสั่นสะเทือนอย่างต่อเนื่องใต้ท้องเรือได้รับความเสียหายจากสัตว์อสูร ฉิงเฟิงและเจียนซันเหอหยุดการต่อสู้ จากนั้นทุกคนก็ออกจากเรือโดยสารมาบนดาดฟ้าด้านนอก
　　เมื่อมองไปข้างหน้าพวกเขาก็ได้เห็นปลาหมึกยักษ์นับโหลมารวมตัวกันรอบๆเรือโดยสารฝูงปลาหมึกเหล่านี้มารวมตัวกันและฟาดหนวดนับร้อยเส้นโจมตีผู้โดยสารบนเรืออย่างดุร้าย ปลาหมึกแต่ละตัวมีขนาดใหญ่ยาวนับสิบเมตรและเปล่งรัศมีทรงพลังออกมา ตัวที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่ม มีพลังระดับขอบเขตจิตโลกาขั้นสูงสุด และตัวที่แข็งแกร่งที่สุดมีพลังในขอบเขตจิตวิญญาณสวรรค์เลยทีเดียว ! 　　ปลาหมึกยักษ์มีพลังมากในน้ำพวกมันสามารถทำให้มหาสมุทรปั่นป่วนและทะเลหมุนวนอย่างรุนแรงและชนกับเรือ ปลาหมึกขนาดใหญ่เหล่านี้โจมตีเรือโดยสารด้วยความพยายามที่จะพลิกคว่ำมัน “ทุกท่าน รีบสังหารสัตว์อสูรพวกนี้โดยเร็ว อย่าปล่อยให้พวกมันโจมตีเรือโดยสารอีกต่อไปไม่เช่นนั้นพวกเราจะจม !” ใบหน้าของกัปตันเปลี่ยนไปขณะที่เขาตะโกนออกมา
　　ถึงแม้ว่ากัปตันจะไม่ได้พูดแต่ทุกคนก็รู้ว่าต้องทำอะไร สัตว์ประหลาดเหล่านี้จะต้องถูกกำจัด มิฉะนั้นพวกมันจะโจมตีเรือโดยสารไม่หยุดจนกระทั่งเรือพลิกคว่ำและทุกคนจะตกลงสู่มหาสมุทร แม้ว่ากลุ่มผู้โดยสารเหล่านี้จะเป็นผู้ฝึกตน แต่พวกเขาก็แข็งแกร่งบนพื้นดินไม่ใช่ในมหาสมุทร
　　ทุกคนต่างหยิบอุปกรณ์วิญญาณออกและเริ่มตัดหนวดนับร้อยเส้นของปลาหมึกยักษ์เหล่านี้
　　ฉิงเฟิงก็ชักกระบี่เพลิงคะนองของเขาออกมาและเปล่งพลังงานกระบี่อันเกรี้ยวกราดด้วยการสะบัดกระบี่เพียงครั้งเดียวเขาก็สามารถตัดหนวดพวกมันได้นับสิบเส้น
　　เมื่อคนอื่นๆที่อยู่รอบๆฉิงเฟิงสังเกตเห็นว่าเขาสามารถตัดหนวดนับสิบเส้นได้ภายในกระบี่เดียวใบหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาทำได้เพียงตัดหนวดทีละเส้น แต่อีกฝ่ายสามารถทำได้มากกว่าพวกเขานับสิบเท่า !
　　ฉูด!
　　ฉิงเฟิงพลิกข้อมือกวัดแกว่งกระบี่เพลิงคะนองของเขาอีกครั้งเขาผ่าร่างปลาหมึกยักษ์สัตว์อสูรออกเป็นสองส่วนในทันทีจนเลือดของพวกมันนองเจิ่งไปทั่วพื้นผิวมหาสมุทร สัตว์อสูรยักษ์เหล่านั้นเห็นว่าชายหนุ่มผู้นี้แข็งแกร่งมาก ซึ่งทำให้พวกมันเริ่มเกิดความกลัวปรากฏในดวงตาของพวกมัน พวกมันกลัวที่จะโจมตีเขาและต้องการหลบหนี
　　อย่างไรก็ตามฉิงเฟิงจะไม่ปล่อยให้สัตว์อสูรยักษ์เหล่านี้หนีไปได้อย่างง่ายดาย มือขวาของเขาเกาะกุมกระบี่และเหวี่ยงออกไปหกครั้งติดต่อกัน ทำให้พวกมันหกตัวถูกผ่าครึ่งและตายอย่างไม่เต็มใจ เดิมทีมีสัตว์อสูรปลาหมึกยักษ์นับสิบตัว แต่ครึ่งหนึ่งของพวกมันถูกสังหารด้วยน้ำมือฉิงเฟิงเพียงคนเดียว ทุกคนรอบๆรู้สึกประหลาดใจและตกใจกับความเชี่ยวชาญในเชิงกระบี่ของเขาอย่างมาก
　　รูม่านตาของเจียนซันเหอหดเล็กลงในขณะที่ดวงตาของเขาส่องประกายไปด้วยความเคารพนับถือ ตัวเขาเองเป็นถึงจ้าวนิกายกระบี่วิญญาณและเป็นมือกระบี่ที่แข็งแกร่งอย่างมาก แต่ครั้งนี้เขาต้องยอมรับว่าชายคนนี้เป็นอัจฉริยะในเชิงกระบี่อย่างแท้จริง
　　จากนั้นสัตว์อสูรปลาหมึกยักษ์ที่เหลือก็ถูกสังหารโดยน้ำมือของผู้ฝึกตนคนอื่นๆพื้นผิวมหาสมุทรทั้งหมดเปื้อนไปด้วยเลือดและส่งกลิ่นเหม็นคาวไปพร้อมกับสายลม ทว่า ถึงแม้ปลาหมึกยักษ์ทั้งหมดจะถูกเก็บเรียบ แต่ใบหน้าของฉิงเฟิงก็ยังคงตื่นตัวอยู่ เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายอันทรงพลังที่อยู่ใต้ท้องมหาสมุทร
　　ในขณะที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายจากไปฉิงเฟิงก็กล่าวว่า “หยุด ! ใครก็ได้ที่สามารถต่อสู้ใต้น้ำได้ให้เข้าร่วมกับฉัน ยังมีสัตว์อสูรที่ทรงพลังอยู่ใต้มหาสมุทร และเมื่อมันปรากฏตัวขึ้น เรือของพวกเราจะถูกทำลายและทุกคนจะจมลงสู่มหาสมุทรทันที”
　　อย่างไรก็ตามไม่มีใครเชื่อคำพูดของฉิงเฟิงและก็ไม่มีใครเต็มใจไปกับเขา ฉิงเฟิงส่ายหัวและรู้สึกผิดหวังมากกับคนเหล่านี้ เขาจึงตัดสินใจดำดิ่งลงสู่มหาสมุทรและฆ่าสัตว์อสูรตนนั้นด้วยตัวเอง เขาไม่ได้ทำเพื่อทุกคนบนเรือ แต่เพื่อตัวเขาเอง เพราะถ้าหากเรือถูกทำลายเขาก็จะตายในมหาสมุทรด้วยเช่นกัน
　　“ข้าจะไปกับท่านเอง”ฮวาเซียนจือเผยอริมฝีปากเล็กน้อยและกล่าวขึ้น คนอื่นๆอาจไม่เชื่อในตัวเขา แต่เธอเชื่ออย่างสุดใจ
　　ฉิงเฟิงส่ายหัวและกล่าวว่า“เธอไปไม่ได้ ฉันต้องการให้เธอปกป้องเจ้าลูกหมากับงูกลืนฟ้า ไม่งั้นพวกมันคงถูกนิกายกระบี่วิญญาณสังหารเป็นแน่” ถึงแม้ว่าเจ้าลูกหมาสีดำจะเย่อหยิ่งโอหังและอาจเป็นที่น่ารำคาญในบางครั้ง แต่โดยธรรมชาติฉิงเฟิงย่อมไม่อาจปล่อยให้มันถูกคนอื่นฆ่า