“หลี่ฉิงเฟิงวันนี้ข้าจะฆ่าแกให้ได้ !” เฮลคิงยิ้มอย่างเยือกเย็น ดวงตาของเขากระพริบด้วยประกายที่เย็นยะเยือก
　　ตอนนี้ฉิงเฟิงถูกรายล้อมไปด้วยเหล่าศัตรูของเขาโยชิจิโร่จากด้านหน้า เฮลคิงและเฮยหวู่ชางจากด้านหลัง
　　เหล่าผู้คนที่เพิ่งเดินออกมาจากการประมูลที่ยังไม่ได้ไปไกลนักต่างก็หยุดดูละครฉากนี้เมื่อเขาเห็นฉิงเฟิงถูกหลายคนรุมล้อม
　　หลายคนจำได้ว่าฉิงเฟิงคือคนที่อยู่ข้างๆสาวงามอันดับหนึ่งของเมือง,ลั่วหนี่ซาง และเป็นคนที่ได้รับเลือดมังกร
　　เมื่อมองไปที่ฉิงเฟิงทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาแฝงมาด้วยเจตนาฆ่าเล็กน้อย
　　“ฮะฮะพวกเจ้าดูสิ วันนี้หลี่ฉิงเฟิงตายแน่นอน” 　　“เหอะอุตสาห์ได้เลือดมังกรมาแต่ก็ไม่มีปัญญาเก็บรักษามัน สุดท้ายก็ต้องถูกตามฆ่า”
　　“พวกเรารอดูเฉยๆเถอะหลังจากพวกเขาฆ่าฉิงเฟิงแล้ว เราค่อยไปแย่งชิงเลือดมังกรจากศพของเขา”
　　ผู้ชมโดยรอบทุกคนต่างก็มองฉิงเฟิงราวกับว่าเขาตายแล้วไม่มีใครแสดงความเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อย ทุกคนต้องการให้เขาตายและแย่งชิงเลือดมังกรภายในกายของเขาภายหลัง
　　อีกทั้งพวกเขาต่างก็รู้จักโยชิจิโร่เฮลคิงและเฮยหวู่ชาง เหล่ายอดยุทธ์ผู้มีความแข็งแกร่งอย่างน่ากลัว ด้วยเหล่ายอดฝีมือกลุ่มนี้ที่ล้อมรอบฉิงเฟิง มันก็ไม่แปลกที่พวกเขาจะมองว่าฉิงเฟิงต้องตายอย่างแน่นอน
　　“ถุ้ย! คนเป็นฝูงรุมรังแกคนๆเดียว ทุเรศสายตาว่ะ !” ด้วยเสียงที่ทรงพลัง กัวซื่อเว่ยเดินมาจากระยะไกล แม้ว่าเขาจะอ้วนแต่ก็มีความคล่องตัวสูง
　　คุณแทบจะไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่าชายร่างอ้วนคนนี้เป็นแชมป์มวยจริงๆและยังเป็นถึงยอดฝีมือระดับเหนือสวรรค์อีกด้วย
　　กัวซื่อเว่ยเป็นสหายที่ดีคนหนึ่งของฉิงเฟิงและเขาก็ปรากฏตัวทุกครั้งที่เห็นว่าฉิงเฟิงกำลังตกอยู่ในอันตราย
　　“ไอ้อ้วนแกต้องเจอกับข้า” ทันใดนั้นก็มีเสียงเย็นชาดังจากข้างหลัง ชายวัยกลางคนในชุดเทควันโดเดินออกมาจากมุมมืด
　　ชายคนนี้อายุประมาณ40 ปี เขามีใบหน้าเรียวและกล้ามเนื้อปูดโปน มองแวบเดียวก็รู้ว่าแข็งแกร่งมาก
　　“ปาร์คจีหลงแกหมายความว่ายังไง ” เมื่อเห็นชายวัยกลางคนๆนั้นสีหน้าของกัวซื่อเว่ยก็เปลี่ยนไป
　　กัวซื่อเว่ยรู้จักชายคนนี้เขาคือปาร์คจีหลงเขาไม่เพียงแค่เป็นอัจฉริยะด้านเทควันโดของเกาหลีเท่านั้น แต่เขายังเป็นยอดฝีมือขั้นเหนือสวรรค์อีกด้วย
　　“วูฟคิงฆ่าน้องชายของข้าข้าต้องล้างแค้นและล้างความอัปยศของตระกูล”
　　ปาร์คจีหลงแสยะยิ้มด้วยเจตนาฆ่า
　　เขาซ่อนอยู่ในความมืดเพื่อดักซุ่มโจมตีและฆ่าฉิงเฟิงจนกระทั่งกัวซื่อเว่ยมาถึง เขารู้ว่าไม่อาจซ่อนตัวได้อีกต่อไปมิฉะนั้นกัวซื่อเว่ยคงช่วยฉิงเฟิงหนีรอดไปได้
　　“บ้าชิบไอ้หมาป่าหัวเน่า ศัตรูแกเยอะจังวะ ” กัวซื่อเว่ยขมวดคิ้วพร้อมกับเหลือบมองฉิงเฟิงและกล่าวด้วยสีหน้าบูดบึ้ง
　　ชาวเกาะแปซิฟิกที่ด้านหน้ายอดฝีมือจากตำหนักโกสคิงที่ด้านหลัง อีกทั้งยังมีราชันเทควันโด้ที่ด้านข้างอีกต่างหาก ฉิงเฟิงโดนล้อมกรอบไปด้วยเหล่าศัตรู
　　“เหอๆโทษทีแล้วกันนะไอ้อ้วนที่หาเรื่องให้ นายช่วยขวางปาร์คจีหลงให้ทีแล้วฉันจะเลี้ยงข้าว” ฉิงเฟิงโบกมือ
　　“หลี่ฉิงเฟิงแกคิดหรือว่าปาร์คจีหลงไม่ร่วมวงแล้วแกจะรอด วันนี้ข้าจะฆ่าแกให้ได้ !” โยชิจิโร่กล่าวพร้อมกับชักดาบซามูไรออกมา　　ฉิงเฟิงยิ้มอย่างสงบเยือกเย็นราวกับทุกคนในที่นี้อยู่ในเงื้อมมือของเขาแน่นอนว่าถ้าหากไม่ได้ดื่มเลือดมังกรเข้าไปเขาจะต้องพ่ายแพ้
　　ด้วยเสียงกระหึ่ม,ดาบยาวของโยชิจิโร่แหวกอากาศออกมาและแทงเข้าหาฉิงเฟิงในทันที
　　ดาบนี้ว่องไวมากจนคนธรรมดาไม่อาจมองเห็นอะไรนอกจากเงาที่พร่ามัวในอากาศในฐานะที่เป็นราชาดาบอันดับที่เจ็ดและอยู่ในอันดับสองของรายชื่อขั้นเหนือสวรรค์ โยชิจิโร่เป็นเลิศในวิถีดาบ
　　ทันทีที่โยชิจิโร่ออกดาบเฮยหวู่ชางและเฮลคิงที่อยู่ด้านหลังก็เคลื่อนไหวทันที พวกเขากระโจนขึ้นไปบนอากาศและจู่โจมฉิงเฟิงจากสองทิศทาง
　　เผชิญหน้ากับการกรุ้มรุมจากทั้งสามคนฉิงเฟิงสงบใจลงและรู้ว่าการจะเอาชนะการต่อสู้ครั้งนี้ เขาจะต้องฆ่าคนแรกก่อนและฆ่าให้ไวที่สุด เนื่องจากโยชิจิโร่เป็นคนเดียวที่ใช้อาวุธและเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุดแก่เขา ดังนั้นดวงตาของฉิงเฟิงเปล่งประกายและเพ่งเล็งไปที่โยชิจิโร่เป็นคนแรก
　　เช้ง!
　　ฉิงเฟิงชักกระบี่เพลิงแดงออกมาและเหวี่ยงกระบี่เข้าปะทะกับดาบซามูไรในทันที
　　เคร้ง!
　　ดาบซามูไรในมือของโยชิจิโร่แตกเป็นสองเสี่ยงด้วยกระบี่เพลิงแดงของฉิงเฟิงในพริบตา
　　“บัดซบ!! วูฟคิง แกกล้าดียังไงมาทำลายดาบของข้า!” เมื่อมองไปที่ดาบที่หักในมือของเขา โยชิจิโร่ก็เกรี้ยวกราดอย่างมาก
　　โยชิจิโร่เก็บรักษาดาบเล่มนี้ไว้กับตัวเขามานานมากนับตั้งแต่ที่อาจารย์ของเขาได้มอบตำแหน่งราชาที่7 แห่งเกาะแปซิฟิก ไม่มีใครสามารถจินตนาการออกถึงความโกรธเกรี้ยวของเขาเมื่อได้เห็นดาบสุดที่รักถูกทำลายลงต่อหน้า　　โดยไม่สนใจคำสบถของโยชิจิโร่ฉิงเฟิงบิดข้อมือแทงกระบี่ตรงเข้าสู่หัวใจของเขาในทันทีราวกับสายฟ้าสีแดงที่ห่อหุ้มไปด้วยเปลวเพลิงที่ร้อนระอุ
　　เมื่อรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดโยชิจิโร่ก้มลงมองไปที่หัวใจของเขาที่ถูกแทงทะลุ สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อรวมถึงความหวดกลัว
　　มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน
　　!
　　ทำไมจู่ๆวูฟคิงถึงแข็งแกร่งขึ้นจนสามารถทำร้ายข้าได้ด้วยเพียงกระบี่เดียว
　　!
　　เขายังจำได้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนตอนอยู่ที่อารีน่าแห่งราชันที่ทวีปเสือวูฟคิงยังอยู่ในขั้นสูงสุดใต้สวรรค์เช่นเดียวกับเขาอยู่เลยแท้ ! ผ่านมาไม่กี่วันทำไมเขาถึงแกร่งขึ้นได้ผิดหูผิดตาขนาดนี้
　　ไม่ใช่แน่วูฟคิงไม่น่าจะอยู่แค่ขั้นใต้สวรรค์อีกแล้ว ด้วยความว่องไวและความแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาต้องตัดผ่านไปถึงขั้นเหนือสวรรค์แล้วแน่นอน !
　　ในห้วงสุดท้ายของชีวิตโยชิจิโร่ที่เพิ่งคิดได้ก็รู้สึกเสียใจมาก เขาทั้งเสียใจและรู้สึกหวาดกลัว ถ้าเขารู้มาก่อนว่าฉิงเฟิงอยู่ในขั้นเหนือสวรรค์แล้วเขาคงไม่ก้าวผิดจนต้องจบชีวิตลงเช่นนี้
　　น่าเสียดายที่ไม่มีทางย้อนเวลากลับไปได้โยชิจิโร่ล้มลงและกลายเป็นร่างไร้วิญญาณด้วยหนึ่งกระบี่ของฉิงเฟิง
　　อะไรกัน
　　!
　　โยชิจิโร่ตายแล้ว
　　เฮลคิงและเฮยหวู่ชางต่างก็สีหน้าแปรเปลี่ยนไปอย่างรุนแรงเนื่องจากพวกเขามีระดับพลังพอๆกับโยชิจิโร่ที่ถูกฉิงเฟิงฆ่าตายไป ดังนั้นถ้าฉิงเฟิงฆ่าโยชิจิโร่ได้ก็หมายความว่าสามารถฆ่าพวกเขาได้เช่นเดียวกัน
　　ในขณะนั้นพวกเขารู้สึกตกใจมากและฉุกคิดได้ว่าพวกเขาหลงกลแล้วตอนนี้ฉิงเฟิงไม่ใช่ผู้ฝึกยุทธ์ขั้นใต้สวรรค์อีกต่อไป
　　ต้องถอยก่อน
　　เฮลคิงและเฮยหวู่ชางหยุดการโจมตีและหันหลังกลับทันที
　　ฝูงชนที่เฝ้าดูอยู่ต่างก็ตกใจและเต็มไปด้วยความสงสัยว่าทำไมจู่ๆทั้งสองคนนี้ถึงหยุดมือกระทันหัน
　　อย่างไรก็ตามเมื่อเหล่าคนดูนึกขึ้นได้ว่าฉิงเฟิงฆ่าโยชิจิโร่ง่ายดายเพียงใด พวกเขาก็เริ่มสั่นสะท้าน แม้กระทั่งบางคนยังมีใบหน้าซีดเผือด เพราะหลายคนในที่นี้เพิ่งพูดไปว่าจะดื่มเลือดมังกรจากศพเขา