ผู้อาวุโสก็มีอาการสับสนเช่นกัน แต่เขาก็ไม่ได้ยั้งมือ มือของเขาฉีกอากาศและปรากฏต่อตรงหน้าฉิงเฟิงในทันที เขาต้องการคว้าคอฉิงเฟิง

“ช้าเกินไป” ฉิงเฟิงยิ้มและส่ายหัว มือขวาของเขาเคลื่อนไหวออกมาดั่งสายฟ้าแลบและคว้ามือของอาวุโสไว้ได้ในทันที

อะไร ? เขาหยุดฉันได้ ?

ผู้อาวุโสดูประหลาดใจ คนอื่นๆคงดูไม่ออกว่าความเร็วของเขาเร็วแค่ไหน แต่เขารู้ตัวเองดี ความเร็วของเขาเทียบได้กับพายุเฮอร์ริเคน ผู้อาวุโสเริ่มหวาดกลัวและไม่รู้ว่าฉิงเฟิงแข็งแกร่งแค่ไหนถึงสามารถคว้ามือของเขาได้ง่ายดายเช่นนี้

ฉิงเฟิงบิดข้อมือของอาวุโสหลังจากกุมมือของเขาไว้

ผู้อาวุโสร่ำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกจากออกจากหน้าผากของเขา ชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้แข็งแกร่งมาก เขาไม่อาจรับมือได้เลย

“อาวุโสเซี่ย !” เซี่ยฉิงเชิงกรีดร้องหลังจากที่เห็นผู้อาวุโสของเธอได้รับบาดเจ็บ

ผู้อาวุโสคนนี้ดูแลอยู่ข้างเคียงเธอมานานกว่า 20 ปีและเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ใกล้ชิดกันมาก เซี่ยฉิงเชิงตื่นตระหนกเพราะเธอไม่คิดว่าจะมีใครบางคนที่แข็งแกร่งพอที่จะทำร้ายอาวุโสเซี่ยจนบาดเจ็บได้

“เซี่ยฉิงเชิง ถ้าคุณไม่ขอโทษผมจะหักขาเขาเป็นขั้นตอนต่อไป” ฉิงเฟิงยิ้ม แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจในการฆ่า

ใบหน้าของเซี่ยฉิงเชิงซีดเซียวและกล่าวว่า “ชั้นขอโทษ มันเป็นความผิดของพวกเราเอง ได้โปรดปล่อยอาวุโสเซี่ยด้วย”

หลังจากที่ฉิงเฟิงได้ยินคำขอโทษของเธอ เขาก็โยนอาวุโสเซี่ยลงบนพื้น

ทุกคนก้าวถอยหลังไปหลังจากที่ได้เห็นพลังของฉิงเฟิง พวกเขาไม่ต้องการยุแหย่ปีศาจตนนี้

“อาวุโสเซี่ย มันเป็นความผิดขอบชั้นเองที่ทำให้คุณต้องบาดเจ็บ” เมื่อเห็นข้อมือที่หักของผู้อาวุโสเซี่ย เซี่ยฉิงเชิงก็มีน้ำตาไหล

“คุณหนูครับ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณ มันเป็นที่ร่างกายของผมเอง ผมไม่สามารถเอาชนะชายหนุ่มเช่นเขาได้” อาวุโสเซี่ยกล่าว

ผู้อาวุโสเซี่ยเริ่มไอออกมาเมื่อเขาพูดจบประโยค เลือดสีดำเริ่มไหลผ่านริมฝีปากของเขาและใบหน้าของเขาก็ซีดเซียวลงมาก

“ผู้อาวุโสเซี่ยอะไรเกิดขึ้น !? ได้โปรดอย่าทำให้ชั้นกลัวอีกเลย” เซี่ยฉิงเชิงกระวนกระวายอย่างมากหลังจากที่ได้เห็นผู้อาวุโสเซี่ยเริ่มกระอักเลือดออกมา

“คุณหนู ผมได้รับบาดเจ็บเมื่อตอนที่ผมยังหนุ่มและมันยังไม่หายดี อาการบาดเจ็บที่ข้อมือของผมทำให้บาดแผลก่อนหน้านี้เปิดจนอาการกำเริบ ผมอาจจะตายเร็วๆนี้”

“อาวุโสเซี่ย ชั้นจะไม่ยอมให้คุณตาย”

“คุณหนูครับ อย่าโง่นักเลย สักวันหนึ่งคนเราก็ต้องตาย ผมแค่เสียใจที่ไม่อาจปกป้องคุ้มครองคุณหนูได้อีกต่อไป คุณต้องระมัดระวังตัวให้ดีและอย่าหัวรั้นเกินไป”

อาวุโสเซี่ยกล่าวอย่างเอ็นดู

เซี่ยฉิงเชิงเริ่มร้องไห้และรู้สึกเศร้ามาก

(เดี๋ยว…โดนหักข้อมือนี่ถึงตายเลยเหรอ ดราม่าสัส)

ทันใดนั้นเซี่ยฉิงเชิงก็หันไปถามฝูงชนที่อยู่ข้างๆพวกเขาว่ามีใครเป็นหมอบ้าง ใครก็ตามที่ช่วยชีวิตอาวุโสเซี่ยได้จะได้รับรางวัลหนึ่งล้านหยวน

รางวัลที่เธอเอ่ยมาทำให้ทุกคนตื่นเต้น แต่ไม่มีใครในฝูงชนนี้เลยที่เป็นหมอ

เซี่ยฉิงเชิงรู้สึกผิดหวังเพราะไม่มีใครแสดงตัวออกมา เมื่อเธอกำลังจะยอมแพ้เธอก็เห็นฉิงเฟิง

“คุณคะ คุณเป็นหมอหรือเปล่า?” เซี่ยฉิงเชิงถามฉิงเฟิง

ฉิงเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “จะว่าใช่ก็ใช่”

“ในเมื่อคุณเป็นหมอ คุณสามารถช่วยอาวุโสเซี่ยของชั้นได้หรือไม่คะ?”

“เขาเพิ่งจะอยากจะทุบตีผม ผมจะไปช่วยเขาทำไม ?”

“ตราบเท่าที่คุณสามารถช่วยอาวุโสเซี่ยได้ ชั้นจะให้เงินคุณ 1 ล้านหยวน”

“โทษทีนะ ถึงแม้คุณจะให้ผมสิบล้านผมก็ไม่ช่วยเขาหรอก”

“คุณคะ ชั้นรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นความผิดของชั้น ชั้นยอมทำทุกอย่าง ชั้นจะกล่าวขอโทษคุณอีกครั้งนะ ได้โปรดเถอะต้องทำอย่างไรคุณถึงจะยอมช่วยอาวุโสเซี่ย?”

เซี่ยฉิงเชิงกล่าวอย่างกระวนกระวาย เธอจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยอาวุโสเซี่ยของเธอ

ฉิงเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ผมมีเงื่อนไขสองข้อ ข้อแรกไล่ผู้จัดการซุนและยามทั้งหมดออกไป ข้อสองเมื่อใดก็ตามที่คุณเห็นแฟนของผม, หลิวหรูหยานฉันมาซื้อสมุนไพรที่นี่ พวกคุณจะต้องขายให้เธอด้วยราคาต่ำที่สุด”

“ชั้นตกลง ตราบเท่าที่คุณสามารถรักษาผู้อาวุโสเซี่ยได้ ชั้นจะทำทุกอย่างที่คุณพูด” เซี่ยฉิงเชิงกล่าว

“นายหญิง ! คุณไล่ผมออกไม่ได้นะ !” ใบหน้าของซุนต้าไช่เปลี่ยนไปหลังจากได้ยินเซี่ยฉิงเชิงยอมรับเงื่อนไขของฉิงเฟิง

การเป็นผู้จัดการที่นี่ทำให้เขาไม่เพียงแค่ได้รับค่าจ้างสูง แต่เขายังสามารถใช้ประโยชน์ต่อรองกับบรรดาสาวงามที่มาซื้อสมุนไพรที่นี่ได้ ถ้าเขาโดนไล่ออกเขาจะไม่เหลืออะไรเลย

“ซุนต้าไช่คุณถูกไล่ออก” เซี่ยฉิงเชิงไม่สนใจคำขอร้องของเขาและไล่เขาออกทันที

จากนั้นเธอก็ไล่ยามทุกคนออกเช่นกัน เพื่อที่จะช่วยชีวิตอาวุโสเซี่ยของเธอ เธอยินดีจะไล่ทุกคนที่นี่ออก

ในสายตาของเซี่ยฉิงเชิง คนทำงานมีอยู่มากมายให้เลือก แต่อาวุโสเซี่ยมีเพียงคนเดียว ถ้าเขาตายเขาจะหายไปจากเธอตลอดกาล

“คุณคะ ชั้นทำในสิ่งที่คุณขอแล้ว ตอนนี้คุณจะช่วยอาวุโสเซี่ยได้หรือยังคะ ?”

เซี่ยฉิงเชิงถามด้วยความเคารพ

ฉิงเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ตกลง”

เขาหยิบเข็มเงินเก้าเข็มออกมาและเดินไปหาอาวุโสเซี่ย เขากล่าวว่า “ถ้าผมเดาไม่ผิด เส้นชีพจรของคุณเสียหายเมื่อตอนที่คุณต่อสู้กับใครบางคนเมื่อ 20 ปีก่อนใช่ไหม?”

“ใช่แล้ว คุณพูดถูก” อาวุโสเซี่ยพยักหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตกใจมากกว่าตอนที่ฉิงเฟิงเอาชนะเขาเสียอีก

ไม่มีใครเคยรู้เรื่องอาการบาดเจ็บของเขาเมื่อ 20 ปีก่อน แม้แต่คุณหนูก็ยังไม่รู้ มันเป็นเรื่องน่าตกใจมากที่ชายหนุ่มตรงหน้าเขากลับรู้เรื่อง

เมื่อก่อนผู้อาวุโสเซี่ยไม่ได้หวังว่าตัวเขาจะหายขาดจากอาการบาดเจ็บนี้ แต่ความหวังของเขาก็กลับคืนขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่ได้ยินฉิงเฟิงกล่าว

ถ้าฉิงเฟิงสามารถมองเห็นอาการบาดเจ็บของเขาได้ก็แสดงว่าเขาคงมีทางรอดแล้ว

“เส้นชีพจรของคุณเสียหายและยังไม่ฟื้นตัว ความเสียหายนั้นได้ปิดกั้นเส้นโลหิตของคุณและทำให้เกิดอาการตีบตัน เพราะเหตุนี้คุณถึงกระอักเลือดออกมา”

ฉิงเฟิงอธิบายอาการบาดเจ็บของอาวุโสเซี่ยออกมาอย่างละเอียด

หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉิงเฟิงกล่าว แม้แต่เซี่ยฉิงเชิงที่ไม่มีความรู้ทางการแพทย์ก็ยังเข้าใจ เธอรู้สึกว่าชายหนุ่มข้างหน้าเธอนี้มีความเชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์มากและสามารถมองเห็นถึงสิ่งที่ผิดพลาดของผู้อาวุโสเซี่ยได้ด้วยการมองเพียงเล็กน้อย