ตอนที่ 1201 หญิงสาวจากดาวเคราะห์เยวี่ย
　　หลี่ฉิงเฟิงโคจรพลังวิญญาณในใจและคำรามออกมา
　　“ราชสีห์คำราม
　　!
　　“
　　โฮกกกกกกก!
　　คลื่นพลังงานวิญญาณขนาดมหึมาแผ่พุ่งขึ้นระหว่างฟ้าดินกลายเป็นราชสีห์ตนหนึ่งที่เปล่งออร่าอันทรงพลังมันพุ่งเข้าใส่ดวงวิญญาณของราชางูสองหัว
　　อ้ากกกกก!
　　ด้วยเสียงกรีดร้องราชางูสองหัวล้มลงบนพื้น เมื่อเลือดไหลทะลักออกจากทวารทั้งเจ็ดมันก็สิ้นใจ คราวนี้ราชางูสองหัวตายแล้วจริงๆและไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้อีก
　　ผู้คนรอบข้างตกใจเมื่อเห็นหลี่ฉิงเฟิงสามารถสังหารราชางูสองหัวลงได้ผู้ฝึกตนที่ผ่านไปมาต่างก็มองหลี่ฉิงเฟิงด้วยความสยอง
　　พวกเขารู้ดีว่าราชางูสองหัวทรงพลังเพียงใดเพราะพวกเขาเพิ่งเห็นกับตาตอนที่สัตว์ประหลาดตัวนี้สังหารสหายของพวกเขาไปหลายคน
　　ผู้ฝึกตนแทบทั้งหมดในบริเวณนี้ไม่มีใครสามารถฆ่ามันได้พวกเขาไม่ใช่คู่มือของมันเลย
　　แต่ทว่าตอนนี้หลี่ฉิงเฟิงกลับสังหารมันได้อย่างง่ายดาย!
　　หลี่ฉิงเฟิงไม่สนใจสายตาตกตะลึงของผู้คนโดยรอบและเดินนำกลุ่มของเขาเดินทางต่อไปจากนั้นพวกเขาก็ได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่งในระหว่างทาง
　　ผู้หญิงคนนี้งดงามอย่างมากวงหน้าเปี่ยมไปด้วยมนต์เสน่ห์, ดวงตาคล้ายดุจดวงดาราที่เปล่งประกาย, ริมฝีปากสีแดงเข้ารูป, จมูกโด่งน่าดูชมและฟันขาวสะอาด
　　เช่นเดียวกันนางมีผิวพรรณอันที่ไร้ที่ติและรูปร่างที่งดงามด้วยเอวเพรียวบางและขาเรียวยาว
　　ท่ามกลางผู้ฝึกตนที่รายล้อมนางดุดาวล้อมเดือนมีหลายคนเป็นผู้ติดตามของนาง คนเหล่านั้นมองนางด้วยแววตาอบอุ่นชื่นชมและความรักใคร่
　　หลี่ฉิงเฟิงเดินเผชิญหน้ากับสตรีนางนั้นบนเส้นทางหนึ่ง
　　เส้นทางนั้นไม่กว้างมากเพียงแค่สองเมตร
　　ถ้าหากเขาเดินผ่านทางนี้สตรีนนางนั้นก็ต้องก้าวหลบหรือไม่ก็หันหลังกลับ
　　นักสู้ที่แข็งแกร่งมีศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจในตัวเองส่วนมากจะไม่ยอมหลีกทางให้ผู้อื่นเป็นอันขาด
　　ผู้ติดตามผมขาวของสตรีนางนั้นเดินไปเบื้องหน้าและบอกกับหลี่ฉิงเฟิงว่า“เจ้าหลีกทางไปซะ นายหญิงของพวกข้าจำต้องผ่านทางนี้” 　　ชายหนุ่มผมขาวอยู่ในวัยยี่สิบคนผู้นี้มีรูปร่างผอมสูง เขาเป็นผู้ฝึกตนขอบเขตจิตราชันขั้นที่ห้า กลิ่นอายรอบตัวปลดปล่อยพลังอันน่าเกรงขามไม่ธรรมดา
　　หลี่ฉิงเฟิงยังไม่ทันเอ่ยปากแต่ปิงหยาเฟยก้าวเท้าไปข้างหน้าและพูดจาอย่างเย็นชาว่า “พวกเรามาที่นี่ก่อน เป็นพวกเจ้าต่างหากที่ต้องหลีกทาง พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์มาสั่ง!”
　　ในฐานะที่เป็นผู้ติดตามและข้ารับใช้ของหลี่ฉิงเฟิงปิงหยาเฟยย่อมออกหน้าแทนเจ้านายเป็นธรรมดา
　　ชายหนุ่มผมสีขาวมองที่ปิงหยางเฟยอย่างเยือกเย็นเมื่อคิดว่าตัวเองกำลังถูกท้าทายเขาดึงชักกระบี่ยาวสีขาวแทงเข้าหาอีกฝ่ายอย่างโหดเหี้ยม
　　ต้องเผชิญกับการโจมตีด้วยกระบี่อันเกรี้ยวกราดของชายหนุ่มปิงหยาเฟยไม่มีทีท่าหวาดกลัวและชักกระบี่วิญญาณเข้าต้านรับทันควัน
　　เคร้งเคร้ง !! 　　กระบี่สองเล่มปะทะกันด้วยดังสนั่นที่สั่นสะเทือนไปถึงฟ้าดิน
　　ตึงตึง ! !
　　ทั้งชายหนุ่มผมสีขาวและปิงหยาเฟยต่างถอยคนละก้าวพลางจ้องมองกันด้วยแววตาตื่นตระหนกทั้งคู่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะแข็งแกร่งอย่างเท่าเทียม
　　รูม่านตาของฉิงเฟิงหดลีบลงด้วยความประหลาดใจเขาไม่ได้คาดหวังว่าชายหนุ่มคนนี้จะทรงพลังมากพอที่จะปะทะกับปิงหยาเฟยได้อย่างสูสี
　　สตรีผู้งดงามนางนั้นก็ประหลาดใจไม่แพ้กันนางทราบดีถึงพลังฝีมือของชายหนุ่มผมขาว มันคือนักสู้ที่แข็งแกร่งอย่างมากในหมู่ผู้ติดตามของนาง
　　แต่ทว่ามือดีของนางก็ยังเพียงแค่สูสีกับผู้ติดตามของอีกฝ่ายเห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มรูปงามต้องหน้างามย่อมไม่ใช่ผู้ฝึกตนธรรมดาเช่นกัน　　จากนั้นชายหนุ่มผมสีขาวและปิงหยาเฟยก็ปะทะกันอีกหลายกระบวนท่าแต่ทั้งสองก็ยังไม่มีฝ่ายใดมีชัยเหนือกว่าเนื่องจากมีระดับพลังที่เท่าเทียมกัน
　　ในเวลานี้เองราชาปีศาจเสือตัวหนึ่งก็เดินออกมาจากกลุ่มผู้ติดตามของสตรีผู้งดงามนางนั้นมันเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่งและมีความสูงมากกว่าหนึ่งเมตร
　　แน่นอนขนาดตัวแต่ดั้งเดิมของมันเกินกว่า 100 เมตรขึ้นไป แต่มันหดขนาดตัวลงเพื่อที่จะติดตามสตรีผู้งดงามได้คล่องตัว
　　มันเป็นปีศาจเสือที่มีขนสีขาวดุจหิมะอยู่ทั่วร่างแต่ทว่าขนที่สวยงามนั้นทั้งแข็งและหนายิ่งกว่าเข็มนับหมื่นๆเท่า และด้วยความแข็งแรงดั่งหินอุกกาบาตเช่นนี้ ขนของมันสามารถสังหารผู้ฝึกตนได้อย่างง่ายดาย
　　ในสายตาของราชาปีศาจเสือลูกหมาสีดำเป็นผู้ที่ก้าวออกมาคนแรกเพราะมันรู้ว่าปิงหยาเฟยไม่มีประสบการณ์ในการจัดการกับสัตว์ปีศาจที่แข็งแกร่งจำพวกนี้　　ราชาปีศาจเสือจ้องมองลูกหมาสีดำและกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า“ไสหัวไป ! นำคนของพวกเจ้าออกไปด้วย พวกเราจะผ่านทางนี้”
　　เมื่อเผชิญหน้ากับภัยคุกคามของราชาปีศาจเสือลูกหมาสีดำก็แสยะยิ้มอย่างดูหมิ่นดูแคลน มันพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้ามาสั่งพวกข้าให้ไสหัวไปวะ เป็นพวกแกต่างหากที่ต้องไปให้ไกลๆ”
　　ลูกหมาสีดำทั้งใจร้อนและหยาบโลนยิ่งกว่าราชาปีศาจเสือ
　　สัตว์อสูรทั้งสองชนิดต่างจ้องตากันอย่างดุเดือดและไม่มีใครยอมใคร
　　ลูกหมาสีดำเป็นสุนัขตัวแรกนับตั้งแต่โลกถือกำเนิดเนื่องจากมันได้ฟื้นความทรงจำมาบางส่วนแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่เห็นสัตว์อสูรตัวใดอยู่ในสายตา
　　แต่ราชาปีศาจเสือขาวก็ไม่ธรรมดาเช่นกันมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่สืบสายเลือดมาจากสัตว์เทวะบนดาวเคราะห์เยวี่ย(ดวงจันทร์) ซึ่งเป็นสถานที่เดียวกับที่สตรีงดงามผู้นี้จากมา มันมีสายเลือดของราชาพยัคฆ์โดยตรงและสามารถควบคุมเสือทั้งหมดบนโลกนี้ได้
　　ราชาปีศาจเสือขาวยกอุ้งเท้าของมันขึ้นมาซึ่งกลายเป็นฝ่าเท้าขนาดใหญ่กว่า100 เมตร มันฉีกอากาศจนเหี้ยนและพุ่งเข้าหาลูกหมาสีดำด้วยความตั้งใจที่จะทำให้มันกลายเป็นเนื้อบด !
　　ลูกหมาสีดำยังคงสงบนิ่งถึงแม้มันจะตัวเล็กแต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพลังงานจำนวนมหาศาล
　　มันไม่ขยับตัวจนกระทั่งอุ้งเท้ายักษ์เกือบจะกระทบร่างในเสี้ยวพริบตานั้นมันก็กระแทกอุ้งเท้าขวาของมันออกไปซึ่งเปลี่ยนเป็นอุ้งเท้าสุนัขสีดำตัวใหญ่ที่มีขนาดเกินกว่า 100 เมตร
　　ด้วยแรงกระแทกอันไร้เทียมทานมันปะทะเข้ากับอุ้งเท้าของราชาปีศาจเสือตามมาด้วยเสียงที่สั่นสะเทือนไปทั้งฟ้าดิน
　　ตึง!!
　　เป็นไปตามที่คาดไว้ราชาปีศาจเสือขาวถูกบีบให้ถอยก้าวหนึ่งด้วยพลังของลูกหมาสีดำ
　　ระดับพลังของลูกหมาสีดำตอนนี้เพิ่มพูนอย่างแข็งแกร่งมากเนื่องจากมันได้กินสมบัติล้ำค่ามากมายในระหว่างติดตามหลี่ฉิงเฟิงมันเก็บพลังงานทั้งหมดไว้ในร่างกายและใช้ยามจำเป็น
　　ด้วยความแข็งแกร่งและระดับพลังที่เพิ่มขึ้นมานี้ก็ทำให้ความทรงจำที่กระจัดกระจายของมันเริ่มกลับคืนมา
　　“วะฮ่าๆๆ ไอ้แมวเหมียวสีขาว กระจอกจังวะ เจ้าไม่ใช่คู่มือของลูกพี่หมาอย่างข้าเลย ดีแต่ปากนี่หว่า !”
　　ลูกหมาสีดำโบกนิ้วไปที่ราชาปีศาจเสือขาวและกล่าววาจาเหยียดหยามศักดิ์ศรี
　　ลูกหมาสีดำเรียนรู้ท่าทางกวนประสาทพวกนี้จากหลี่ฉิงเฟิงนั่นเอง
　　หลี่ฉิงเฟิงอึ้งจนเป็นใบ้และแคลงใจว่าทำไมเจ้าลูกหมาตัวนี้ถึงเลียนแบบท่าทางมนุษย์
　　เขาไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายสูงสุดของสัตว์อสูรทั้งหลายก็คือบ่มเพาะพลังจนสามารถพัฒนาร่างเป็นมนุษย์ได้ในที่สุด