ตอนที่ 567 กลับเข้าอารีน่าอีกครั้ง

แปล Tarhai

วันรุ่งขึ้นฉิงเฟิงตื่นแต่เช้า เขาทำไข่ทอดและแซนด์วิช ซึ่งเป็นอาหารที่โปรดปรานของหลินเสวี่ย

หลังจากกินอาหารเช้าเสร็จฉิงเฟิงก็ขับรถไปบริษัทพร้อมกับหลินเสวี่ย อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขาไปถึงแผนกขาย โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบมาดูและพบว่าคิงคองโทรมาหาเขา

“ว่าไงคิงคอง มีเรื่องอะไรหรือ ?” ฉิงเฟิงถาม

“ท่านปู่หลี่ครับ วันนี้เป็นวันที่คุณนัดท้าทายเฮลคิงเอาไว้ คุณลืมหรือเปล่าครับ ?”

คิงคองถาม น้ำเสียงของเขาแสดงออกว่าเขากำลังกังวล

ในขณะนี้คิงคองกำลังรอฉิงเฟิงอยู่ที่ทางเข้าอารีน่า เขาคิดว่าฉิงเฟิงน่าจะมาถึงก่อนแล้ว แต่กลายเป็นว่าฉิงเฟิงกลับลืมและตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วย

ฉิงเฟิงชะงักในทันทีและเพิ่งนึกออกว่าวันนี้เป็นวันที่เขาท้าทายเฮลคิงเอาไว้ แต่เขาลืมเสียสนิทเพราะมัวแต่ยุ่งเรื่องชีวิตประจำวัน

“คิงคอง นายรอฉันที่อารีน่าก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะรีบไปที่นั่นทันที” ฉิงเฟิงวางสายทันทีหลังจากพูดจบ จากนั้นเขาก็เดินออกจากบริษัทมุ่งหน้าไปยังอารีน่าทะเลตะวันออก

ในขณะเดียวกัน ที่ด้านนอกอารีน่า

“นายท่านว่าไงบ้างคิงคอง ?” เสือดำถามขณะที่ยืนอยู่ข้างๆ

คิงคองหันไปมองเสือดำและกล่าวว่า “ท่านปู่หลี่บอกให้เรารอที่นี่ก่อน เขาจะรีบมาโดยเร็วที่สุด”

เสือดำพยักหน้าและเดินเข้าไปในอารีน่าพร้อมกับคิงคอง พวกเขารู้สึกได้ถึงความตื่นเต้นพุ่งพล่านภายในอารีน่าทันทีที่พวกเขาเดินผ่านเข้าประตูมา ผู้ชมแน่นขนัดมากกว่าปกติ

ขนาดของผู้ชมในขณะนี้มากกว่าปกติถึงสองเท่า เป็นที่รู้กันดีว่าโดยปกติแล้วไม่มีคนมากขนาดนี้ ต้องขอบคุณการนัดต่อสู้ระหว่างฉิงเฟิงและเฮลคิงที่ทำให้มีคนดูมากขนาดนี้ ทุกคนต่างมาเพื่อรอดูว่าใครคือผู้แข็งแกร่งที่สุด เฮลคิงอยู่อันดับ 1 ในอารีน่า ส่วนสกายวูฟอยู่อันดับ 3

บนลานกว้างของอารีน่ามีชายหนุ่มสวมหน้ากากราชานรกคนหนึ่งกำลังยืนอยู่และมองไปที่ฝูงชนโดยรอบๆอย่างหนาวเย็น

ถึงแม้ว่าชายสวมหน้ากากเฮลคิงคนนี้จะไม่ใช่เฮลคิงตัวจริง แต่เขาก็เป็นถึงผีอันดับ 5 (Ghost Five) ซึ่งเป็นสมาชิกลำดับที่ 5 ของทีมโกสคิง จุดประสงค์ของเขาที่มาที่นี่วันนี้ก็เพื่อทดสอบพลังของฉิงเฟิง

บนร่างกายของเขาได้รับการติดตั้งกล้องเอาไว้ มันสามารถถ่ายภาพได้ชัดเจนทั่วอารีน่า

ในขณะเดียวกัน ในวิลล่าแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในพื้นที่นอกเมืองของเมืองทะเลตะวันออก เฮลคิงตัวจริงกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เขาเปิดทีวีดูภาพที่ถ่ายทอดมาจากในอารีน่าทะเลตะวันออก

“ผี 5 (ไม่รู้จะใช้ชื่ออะไรขอเอาชื่อนี้ละกันนะพิมพ์ง่ายดี) หาทางบีบบังคับให้สกายวูฟออกมา ในเมื่อมันยังไม่ปรากฏตัว”

เฮลคิงออกคำสั่งต่อผี 5 ที่ยืนอยู่บนอารีน่า

“ครับนายท่าน” ผี 5 รับคำพร้อมกับพยักหน้า

“กรรมการ ข้ายอมรับคำท้าทายจากสกายวูฟแล้ว แต่ทำไมเขาถึงยังไม่มาเสียที ?”

ผี 5 มองไปที่กรรมการและถาม

กรรมการขมวดคิ้วและกล่าวว่า “ท่านเฮลคิงผู้สูงศักดิ์ โปรดรออีกสักครู่ เขาน่าจะมาถึงในอีกไม่นานนี้”

ผี 5 ยักไหล่และพูดอย่างหยิ่งผยองว่า “เฮอะ ! อย่าบอกนะว่าสกายวูฟเห็นข้าปรากฏตัวในวันนี้จึงรู้สึกกลัวจนฉี่ราดและมุดหางหนีไปแล้ว ?”

ฮ่าๆๆ!

ผู้คนโดยรอบต่างก็ระเบิดเสียงหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดของผี 5 แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน พวกเขาเห็นพ้องกันว่าสกายวูฟน่าจะเกรงกลัวเฮลคิงจนไม่กล้าปรากฏตัว เพราะเฮลคิงในตอนนี้เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นนักสู้อันดับ 1 ในอารีน่าทะเลตะวันออก

“เฮลคิงเป็นนักสู้ที่ทรงพลังมาก เขาชนะติดต่อกัน 30 รอบ ทุบตียอดฝีมือนับไม่ถ้วน ฉันว่าสกายวูฟกลัวจนหัวหดไปแล้วละมั้งป่านนี้”

“ช่ายๆ ข้าเห็นด้วย ลูกเจี๊ยบตัวเล็กๆกล้ามาท้าทายเฮลคิง”

“ถูกต้อง เขาเป็นลูกเจี๊ยบ”

ผู้คนรอบๆเริ่มส่งเสียงโห่ร้องและด่าทอสกายวูฟ

“พวกบ้าเอ้ย ! พวกมันกล้าดียังไงมาหยามเกียรติท่านปู่หลี่ ?” เมื่อคิงคองและเสือดำเดินเข้ามาถึงด้านในของอารีน่า พวกเขาก็ได้ยินเสียงด่าทอฉิงเฟิงทันที เขาโกรธมาก

ชายหนุ่มผมสั้นคนหนึ่งได้ยินที่คิงคองพูดพอดี เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า “แล้วทำไม ? ข้านี่แหละเหยียดหยามสกายวูฟ ก็มันไม่กล้ามาเองนี่หว่า”

“บัดซบ ! แกกล้าดียังไงวะมาด่าท่านปู่หลี่ ฉันจะสั่งสอนบทเรียนแกเดี๋ยวนี้” คิงคองขมวดคิ้วอย่างดุร้ายและเดินไปข้างหน้า

เมื่อชายหนุ่มผมสั้นเห็นท่าทางดุร้ายของคิงคองและตรงดิ่งมาหาเขา ชายผมสั้นก็ใบหน้าเปลี่ยนไปทันทีและพยายามจะวิ่งหนี อย่างไรก็ตาม คิงคองไวกว่า เขากระชากเสื้อชายผมสั้นและเหวี่ยงหมัดใส่ใบหน้าทันที ชายหนุ่มผมสั้นล้มลงกับพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อีก

ผู้คนรอบๆตัวพวกเขาที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็สงบปากในทันที เมื่อพวกเขาเห็นความดุร้ายของคิงคอง พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับสกายวูฟออกมาอีก

ถึงแม้ว่าผู้ชมจะไม่กล้าพูดแล้วก็ตาม แต่ผี 5 ที่อยู่บนเวทีไม่เหมือนกัน เขาหันไปมองคิงคองและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ข้าบอกว่าสกายวูฟเป็นไอ้ลูกเจี๊ยบ แกจะทำไม ? ถ้าไม่พอใจก็ขึ้นมาสู้กับข้าได้เลย”

คิงคองใบหน้ามืดครึ้มและเตรียมจะขึ้นเวทีตามคำท้า แต่เสือดำหยุดเขาไว้ก่อนและกล่าวว่า “ใจเย็นก่อน”

คิงคองขมวดคิ้วและพูดว่า “นายมาห้ามฉันทำไม ? ไอ้เฮลคิงบัดซบนั่นมันกล้าดูหมิ่นท่านปู่หลี่ ฉันจะสู้ตายกับมัน”

เสือดำส่ายหัวและกล่าวว่า “นายไม่หนาพอจะเจอกับมัน ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”

ใบหน้าของคิงคองเต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกว่าเสือดำกำลังดูถูกเขา แต่เขาก็ตระหนักดีว่าเสือดำเป็นนักสู้ระดับ S ซึ่งแข็งแกร่งกว่าเขามาก มันเมคเซ้นแล้วจะให้เสือดำรับหน้าเสื่อแทน

“ก็ได้ งั้นนายลุยเลย” คิงคองกล่าว (สงสัยว่าคนแต่งลืมปะวะ ก่อนหน้านี้บอกว่าเสือดำโดนเฮลคิงอัดมาแล้วฉิงเฟิงรักษาให้ นี่มันทำเหมือนไม่รู้จักกันแถมยังออกไปสู้แทนอีก เจ็บไม่จำ หรือคนแต่งลืม ???)

เสือดำพยักหน้าและเดินขึ้นไปที่เวที เขากล่าวว่า “สกายวูฟเป็นเจ้านายของฉัน ตอนนี้เขายังมาไม่ถึง ฉันขอทดสอบฝีมือนายก่อนแล้วกันว่าดีเหมือนปากรึเปล่า

ผี 5 ยิ้มและกล่าวอย่างหยิ่งยโสว่า “แกไม่ใช่คู่มือข้า ไสหัวไปซะ”

เสือดำแสยะยิ้ม เขากล่าวว่า “โอหังนัก ฉันใช่คู่มือแกหรือเปล่าเราจะได้รู้กันหลังจากลองวัดกันสักตั้ง”

“งั้นก็เข้ามา ในเมื่อแกแส่หาที่ตายเอง ข้าจะต่อให้แก 3 หมัด ใช้ให้คุ้มละ” ผี 5 ยิ้มและแสดงท่าทีออกมาอย่างภาคภูมิใจ

อะไร ? ต่อให้ฉัน 3 หมัด ?

ใบหน้าของเสือดำมืดครึ้ม เขารู้สึกว่าโดนเหยียดหยามและดูถูกเป็นอย่างมาก เขาเคยเป็นที่รู้จักกันดีของทั้ง 5 เมืองในจังหวัดหูเจียง ซึ่งอยู่ในระดับเดียวกับเสือนภา อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาหงุดหงิดมากที่โดนสบประมาทขนาดนี้

ฮ่าห์ !

เสือดำคำรามลั่น เขาขยับตัวและพุ่งเข้าหาผี 5 ในทันที เขาเหวี่ยงกำปั้นใส่ผี 5 แต่ผี 5 เพียงแค่เบี่ยงศีรษะเล็กน้อยก็หลบการโจมตีของเขาได้

เสือดำเปลี่ยนท่าในทันทีและเริ่มโจมตีครั้งที่ 2 หลังจากเห็นว่าครั้งแรกพลาด

แต่ก็เป็นเช่นเดิม เขาไม่สามารถโจมตีโดนแม้แต่ชายเสื้อของผี 5

“ครบ 3 หมัดแล้ว คราวนี้ตาข้าบ้าง” ผี 5 แสยะยิ้มออกมา เขาเหวี่ยงหมัดด้วยความเร็วเท่ากับแสงพุ่งเข้าใส่หน้าอกของเสือดำ หมัดนี้ทรงพลังมากจนทำให้เสือดำลอยละลิ่วตกเวทีอย่างรุนแรง

กร๊อบ !

ผี 5 เดินไปหาเสือดำและยกเท้าขวาขึ้นเหยียบลงบนหน้าอกของเสือดำอย่างแรงจนกระดูกซี่โครงหัก เสือดำร่ำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด

ในขณะเดียวกันฉิงเฟิงก็มาถึงอารีน่าและได้เห็นฉากที่เสือดำถูกเหยียบหน้าอกจนซี่โครงหักพอดี ใบหน้าของฉิงเฟิงดำทะมึนไปด้วยความโกรธเกรี้ยวอย่างฉับพลัน เปลวเพลิงแห่งความโกรธพาดผ่านดวงตาของเขา