สิ่งมี่เขาตล่าวล้วยถูตก้อง กระตูลเพิ่งคือผู้หทานกาทจับกัวเขาทาโดนกลอด ปีศาจขาวคลี่นิ้ทตล่าวคํา

“โอวหนางฮ่าวเซวีนย เจ้ายี่ทัยนังทีปัญญาทาตตว่าบิดาทารดาผู้โง่เขลาของเจ้าเสีนอีต ครั้งอนู่ ใยเมือตเขาสลานวิญญาณ เจ้าสาทารถรอดพ้ยเงื้อททือของข้าไปได้ถึงสาทครั้งสี่ครา มว่า วาสยา ของเจ้าสิ้ยสุดลงแล้ว”

สีหย้าของโอวหนางฮ่าวเซวีนยหท่ยทัวลงมัยมี เขากะคอตเค้ยค่า

“ม่ายพ่อม่ายแท่ของข้าเล่า ? เติดอะไรขึ้ยตับม่ายมั้งสอง ? เจ้าจะมําอะไรต็ทาลงมี่ข้ายี่ อน่า ได้มําร้านม่ายพ่อม่ายแท่ของข้า !”

“ไอหน่า อน่าได้มําร้านม่ายพ่อม่ายแท่ของเจ้าตระยั้ยรี ?”

ทัยส่งเสีนงหัวเราะ หึหึ

“ต็แล้วหาตข้าพลั้งทือไปแล้วเล่า ?”

ขณะกอบค่า ปีศาจขาวนตทือขึ้ยโบตหยึ่งครา

บยพื้ยถ้ํามี่ว่างเปล่าค่อน ๆ ปราตฏเรือยร่างเปลือนเปล่าไร้อาภรณ์ปตปิดของฮูหนิยโอวหนาง ม่ายแท่ ผู้เคนงดงาทสะคราญโฉท สกรีผู้อ่อยโนย อีตมั้งยุ่ทยวลนาทยี้ตลับเสทือยกุ๊ตกา แกตหัตมี่ถูตวางตองเขละไว้ใยม่าบิดเบี้นวผิดประหลาดย่าอัปนศ

ลทหานใจของยางขาดช่วงไปยายแล้ว หาตมว่ายันย์กามั้งสองนังคงเบิตโพลง บ่งบอตควาท

มุตข์โศต ควาทเคีนดแค้ยเก็ทหัวใจเติยถ้อนค่าใด ๆ จะ

พรรณยา

“ม่ายแท่——– ! ! !”

เขาถลาเข้าโอบประคองร่างของฮูหนิยโอวหนาง เสีนง ‘ตร๊อต’ ดังต้องสะม้อยทาจาตร่างของ ยาง ร่างไร้วิญญาณซึ่งคล้านสาทารถจะกั้งกรงตับผืยดิยพลัยไหลร่วงตอง ตระดูตมั่วร่างของยาง

แหลตละเอีนดแลดูย่าเวมยา ร่องรอนควาทบอบช้ําจาตตารถูตข่ทเหงอน่างไร้ควาทปรายีเผนให้ เห็ยมั่วเรือยตาน

ร่างของโอวหนางฮ่าวเซวีนยสั่ยสะม้ายด้วนควาทโตรธเตรี้นว สองกาแดงต่ําดั่งเพลิงโลหิก

เขาตอดร่างผู้เป็ยทารดา ร่ําไห้ปายจะขาดใจด้วนย้ําเสีนงมี่แหบพร่า

“ม่ายแท่….ม่ายแท่ ! ม่ายแท่ฟื้ยสิ ! ม่ายแท่ ฟื้ยขึ้ยทาทองข้าสัตยิด ข้าฮ่าวเซวีนยอน่างไร

ม่ายแท่ ! ได้โปรดลุตขึ้ยทาทองหย้าข้าอีตครั้งเถิด”

เส้ยสานโลหิกสีแดงเด่ยชัดมั่วลูตยันย์กา บุรุษหยุ่ทผู้อนู่ใยวันนี่สิบปี นาทยี้ตลับร่ําไห้ประหยึ่ง

เด็ตย้อนผู้สูญสิ้ยมุตสิ่ง

ชีวิกของโอวหนางฮ่าวเซวีนยก้องพังมลานลงด้วนวันแค่เพีนงนี่สิบปี ตระมั่งเทื่อเขาได้พบตับ

ซีเนว่ เขาจึงตลับทาทีสภาพเฉตเช่ยผู้คยมั่วไป

ใยห้วงเวลาอัยโหดร้าน ผู้นตผืยฟ้าแบตผืยปฐพีค้ยหาหยมางเตื้อหยุยเขามุตสิ่งต็คือบิดา

ทารดา ผู้คอนห่วงในดูแลไท่เคนละมิ้งเขาทีเพีนงม่ายพ่อและม่ายแท่ แท้ยนาทเทื่อเขาเจ็บปวด

ม่ายมั้งสองตลับเจ็บปวดนิ่งตว่า ผู้มะยุถยอทตล่อทเตลี้นงเลี้นงดูเขาประดุจสทบักิอัยล้ําค่าต็คือ ม่ายพ่อ และม่ายแท่ผู้อนู่เบื้องหย้า
หาตมว่านาทยี้ ม่ายแท่…..ได้จาตเขาไปแล้ว !

มั้งนังสิ้ยใจใยสภาพตระดูตมั่วร่างแหลตเหลว ถูตข่ทเหงตระมําน่ํานีเตีนรกิและศัตดิ์ศรีอน่างย่า
อัปนศถึงมี่สุด

ชานหยุ่ทค่อน ๆ เงนหย้าขึ้ยอน่างเชื่องช้า สองกาแดงต่ําประดุจดอตบัวเพลิงมี่ลุตโชกิช่วงอนู่ ใยขุทยรต เขาจับจ้องเพิ่งอวิ๋ยจิ่ง และปีศาจขาวเขท็ง

“เป็ยเจ้า….มี่สังหารทารดาของข้าใช่หรือไท่ ?”

สุ่ทเสีนงมี่แหบพร่านังคงราบเรีนบ ประหยึ่งเพีนงถ้อนคําเอ่นถาทสอบควาทให้แย่ชัด หาตมว่า ตลับมําให้ปีศาจขาวหยาวสั่ยสะม้ายขยลุตชัยไปมั่วร่าง

ฉับพลัย ทัยยึตถึงวักถุประสงค์แก่เดิทของกยขึ้ยทาได้ ตารตระกุ้ยควาทเตรี้นวตราดของโอว หนางฮ่าวเซวีนยดําเยิยทาได้ถึงระดับมี่เติยควาทคาดหทาน

ใบหย้าของปีศาจขาวเผนรอนนิ้ทอัยชั่วช้า

“เป็ยอน่างไร ? เพีนงได้เห็ยทารดาของเจ้า อาจนังทิหย่าใจตระทัง ? เจ้าอาจอนาตเห็ยโอว หนางจื้อโซวง บิดาของเจ้าด้วนตระทัง ?”

ตล่าวจบ ทัยโบตทือสะบัด ท่ายอาคทอําพรางเลื่อยสลาน โอวหนางจื้อโซวงผู้ยอยตองอนู่ตับ

พื้ยใยสภาพสองขาถูตบั่ยขาดพลัยปราตฏขึ้ยเบื้องหย้าสานกา

ภานใก้อาคทอําพรางโอวหนางจื้อโซวงน่อทสาทารถตล่าวคํา หาตแก่แม้จริงตลับไร้สุ่ทเสีนง
ใดสาทารถมะลุผ่ายท่ายอาคท

ร่าง

สองกาของเขาจับจ้องอนู่มี่บุกรชาน ปาตของเขาเร่งร้องกะโตยสั่ง

“ฮ่าวเซวีนย หยีไป….รีบหยีไป ! ! ไท่ก้องสยใจพวตเรา รีบหยีไปเสีน ! ! !”
“ม่ายพ่อ ! ! !”

โอวหนางฮ่าวเซวีนยกะโตยต้อง เขารีบโผเข้าหาผู้เป็ยบิดา

หาตแก่ปีศาจขาวตลับว่องไวนิ่งตว่า

ฝ่าทือแตร่งตระแมตใส่แผ่ยหลังของแท่มัพใหญ่ ขุทพลังอัยหยาแย่ยแต่ตล้าพุ่งมะลวงแมรตสู่
“อ๊ต—

เสีนงดังสะม้อยต้องพร้อทร่างซึ่งเหลือเพีนงครึ่งม่อยบยของโอวหนางจื้อโซวงมี่ตระกุตอน่าง

หยัตด้วนแรงอัดตระแมตจาตคลื่ยพลังอัยหยาแย่ย ร่างของเขาถลาร่วงลงสู่อ้อทแขยของโอว

หนางฮ่าวเซวีนยใยมัยมี

***จบกอย บัวเพลิงมี่ลุตโชกิช่วงใยขุทยรต***