ตอนที่ 411 เพิ่มพลังฝีมือ

“หนทางที่หนึ่งคือแยกจากข้าเพื่อเข้าสู่ราวป่าสัตว์เวทอสูร พลังอาคมในสถานที่แห่งนั้นหนาแน่นย่อมสามารถส่งเสริมพลังฝีมือให้แก่เจ้า ข้าจะมอบแผ่นป้ายพิทักษ์ชีพให้เจ้าติดตัวยามคับขัน…”

“ข้าไม่ต้องการแยกจากคุณหนู !” ยังไม่ทันกล่าวจบเซี่ยวหลีก็กระโจนโผเข้าหาอ้อมแขนของนางละล่ําละลักพูดจา “ข้าให้สัญญากับพี่ชาย ไว้แล้วว่าจะอยู่ติดตามรับใช้ข้างกายคุณหนูยังมีข้าไม่ชอบ….ไม่ชอบแยกจากคุณหนู….คุณหนูอย่าได้ผลักไสข้าไปเลยจะได้หรือไม่ ?”

เกอซียกมือขึ้นลูบศีรษะอีกฝ่ายพลางตอบคําอย่างอ่อนใจ “ใช่ว่าข้าผลักไสเจ้าไปไกลตัวเสียเมื่อไรเพียงหนทางเลือกที่สองสุ่มเสี่ยงเกินไปไม่แต่แค่เพียงนั้นหนทางที่สองนี้ยังกระตุ้นเร้าสัญชาตญาณนักล่าในตัวเจ้าเจ้ายังเยาว์วัยนักข้ายังไม่ต้องการให้เจ้า….”

“ข้าไม่เคยหวั่นเกรงต่ออันตรายหรือสัญชาติญาณนักล่าใดทั้งสิ้น !”ดวงหน้าน้อยเผยถึงความหนักแน่นนางกําหมัดประกาศกร้าว “ข้าจะต้องเข้มแข็งข้าจะต้องมีฝีมือเก่งกล้าสูงส่งข้าจะได้ช่วยคุณหนูสามารถปกป้องคุณหนูกับพี่ชาย ได้”

เกอซีผงกศีรษะ “เมื่อเจ้ายืนกรานเช่นนี้ข้าจะส่งเจ้าไปยังทะเลทรายดําในอาณาจักรทะเลทรายแห่งความเวิ้งว้างทว่าสถานที่แห่งนั้นไม่ปลอดภัยเท่าสถานฝึกวิชาของพวกซีเจี้ยทะเลทรายแห่งนั้นคือสถานที่ซึ่งพวกสัตว์อสูรเข้ารวมฝูงอยู่หนาแน่นสูงสุด”

“แม้ในเขตแดนผนึกมังกรจะไม่ปรากฏพลังเวทอาคม ทว่าภายในดวงธาตุสัตว์เวทอสูรล้วนบรรจุพลังเวทอาคมที่สูงส่งเจ้าย่อมสามารถสูบพลังแก่นจิตสัตว์เวทอสูรเพื่อแปรเปลี่ยนเป็นพลังอาคมใช้ในการฝึกฝนพลังฝีมือของตนได้”

“ทว่าสัตว์อสูรที่อาศัยอยู่ในทะเลทรายดําแห่งอาณาจักรทะเลทรายแห่งความเวิ้งว้างแต่ละตนล้วนดุร้ายทั้งยังมีฝีมือร้ายกาจโหดเหี้ยม พวกมันไม่มีความคิดอ่านใดคงเหลือเพียงสัญชาตญาณดิบแห่งนักฆ่าที่กระหายเลือดมาเนิ่นนานแม้เจ้าจะมีความสามรถในการสนทนากับสิ่งมีชีวิตทั้งหลาย ทว่าย่อมไม่อาจสื่อสารกับสัตว์อสูรเวทเหล่า นั้นได้เช่นนั้นหนทางเลือกอื่นใดย่อมไม่ปรากฏนอกไปเสียจากการต่อสู้น้ํานั่น เพื่อช่วงชิงสิ่งที่เจ้าปรารถนาเช่นนี้แล้ว เจ้ายังจะยืนกรานบุกฝ่าเข้าไปใช้ความเพียรพยายามด้วยสองมือของเจ้าเองอยู่อีกหรือไม่ ?”

เซียวหลีพยักหน้าหงัก ๆ อย่างไม่ลังเลดวงหน้าน้อย ๆ ที่ขาวใสราวหิมะได้สิ้นความหวั่นไหว “ข้าจะไป ขอเพียงสามารถเป็นมือเป็นเท้าให้คุณหนูได้แม้ต้องยากเย็นลําบากเพียงไหนข้าก็พร้อมยินยอมไม่แค่นั้นคุณหนูเก่งกาจสามารถเชี่ยวหลีไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงคุณหนู”

เซียวหลีและพวกซีเจียถูกส่งเข้าสู่อาณาจักรทะเลทรายแห่งความเวิ้งว้างอย่างไม่รอช้าขณะที่ยังกรทองตัวจิ๋วก็เริ่มฝึกปรือพลังฝีมือของตนอยู่ภายในมิติเวทเช่นกัน
เพียงผู้เดียวที่หลงเหลือตกค้างก็คือต้านต้านเจ้าตัวน้อยจอมสวาปามแสนตะกละเป็นดังเช่นก่อนหน้าวัน ๆ เขาเอาแต่หาของอร่อยเขมือบกินสักพักก็ล้มกายลงนอนไม่ก็กลิ้งเล่นหลุน ๆ อยู่ในทุ่งหญ้าทําตัวน่ารักน่าเอ็นดูให้ได้เห็นอยู่ตลอดเวลาแต่ละวันช่างผันผ่านไปอย่างแสนสุขสันต์รื่นเริง

สําหรับเกอซี ต้านต้านแตกต่างจากผู้อื่น

ในโลกแห่งนี้ต้านต้านคือผู้ที่นางใกล้ชิดสนิทสนมที่สุดนางอยากทะนุถนอมเอาใจ อยากปรนเปรอเจ้าตัวน้อยผู้นี้อยากทําให้ชีวิตของเขาสุขสบายและได้รับความสุขถึงที่สุด

หากแต่เกอซีกลับมิยอมปล่อยวันคืนแห่งการฝึกปรือตนเองให้ก้าวหน้าต้องสูญเปล่าไปแม้ เพียงเสี้ยวนาที

เมื่อนําพาทุกคนเข้าสู่รูปแบบการฝึกตนที่เหมาะสมเรียบร้อยแล้วเกอซีจึงรีบกลับเข้าสู่มิติ เวท และเริ่มโคจรฝึกฝนพลังปราณอย่างไม่หยุด

แม้ว่าเคล็ดวิชาในมือยามนี้หาได้มีเพียงสองหรีอสามชุดไม่ ทว่าหลังได้รับช่วงสืบทอดหม่าฮ่ากระบวนเคล็ดวิชาทั้งหลายที่นางได้รับจากเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายล้วนไม่อยู่ในสายตาเพียงเกอซีกลับค้นพบบางสิ่งที่น่าประหลาด

เมื่อนางคือผู้มีรากฐานพลังปราณห้าธาตุเช่นนั้นเกอซีจึงร่ําเรียนเคล็ดวิชาของทุกธาตุปราณเพื่อสร้างสมดุลในการออกพลังฝีมือหากแต่กระทั่งถึงยามนี้นางกลับมักเลือกใช้เพียงพลังปราณธาตุอัคคีและปราณธาตุวารีส่วนพลังปราณธาตุอื่นที่เหลือกลับมิได้นําออกใช้มากเท่าที่ควร

ภายหลังเมื่อพยายามค้นหาคําตอบ ที่สุดสิ่งที่ค์นพบกลับทําให้นางต้องตกตะลึง——- ไม่ปรากฏเคล็ดวิชาการฝึกฝนพลังปราณธาตุพฤกษ์

ไม่แต่แค่เพียงนั้น นางยังจดจําได้อีกว่า ในตําราสรรพโอสถอันหลั่งล้น บันทึกไว้อย่างชัดเจนว่าปราณธาตุพฤกษ์คือพลังปราณที่มีพลังสูงสุดทางการแพทย์เนื่องเพราะธาตุปราณนี้เสมือนหนึ่งชีวิตและการฟื้นคืน

หากแต่เกอซีกลับไม่เคยพบเห็นผู้ใดอาศัยพลังปราณธาตุพฤกษ์ในการเยียวยารักษาผู้ป่วยกระทั่งในตําราบรรพกาลหรือตําราทั่วไปล้วนไม่ปรากฏบันทึกใด

น่าประหลาดยิ่งนัก อย่าบอกนะว่าเคล็ดวิชาการฝึกฝนพลังปราณพฤกษ์ธาตุคือสิ่งสูญหายไม่ปรากฏในยุคนี้ ?

***จบตอนเพิ่มพลังฝีมือ***