ตอนที่ 394 กล้ารับหรือไม่? 

 

คิดได้เช่นนั้นอาวุโสเจียงสูดหายใจเฮือกใหญ่สายตาเย็นชาพุ่งเสียดแทงเกอซีขณะค่อยเอ่ยกล่าวอย่างเชื่องช้า” เห็นทีเจ้าคงไม่เลือกยอมจำนนสวามิภักดิ์กับตระกูลเจียงของข้าใช่หรือไม่? ” 

 

หญิงสาวผู้กุมสายเถาวัลย์ม่วงอเวจีหัวเราะแผ่วเบา” ตาเฒ่าจอมผายลมหากข้ากล้ายอมจำนนสวามิภักดิ์ตัวเจ้ากล้าน้อมรับหรือไม่? ” 

 

” อาศัยเพียงพวกไร้ฝีมือของคนสกุลเจียงก็คิดว่าข้าจะยอมสวามิภักดิ์ร่วมงานด้วยกระนั้นหรือ? ฝันเพ้อใหญ่โตเกินไปแล้ว! ” 

 

” ใต้หล้ากว้างใหญ่ผู้สามารถทำให้ข้ายอมสิโรราบน้อมรับล้วนยังไม่ถือกำเนิด! ” 

 

นัยน์ตาแห่งความเกรี้ยวกราดของอาวุโสเจียงจ้องเขม็งอีกฝ่ายอย่างไม่วางตามันส่งเสียงเย็นชา” เยี่ยม! เยี่ยมมาก! ตัวเจ้าเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธฝีมือต่ำต้อยขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ทว่ากลับกล้ากล่าววาจาโอหังใหญ่โตมิใช่น้อย” 

 

” เดิมที่ข้ายังคิดไว้ไมตรีทว่าเมื่อเจ้าไม่อาจแยกแยะดีชั่วเช่นนั้นคงมิต้องมากมารยาท” 

 

เพียงกล่าวจบผืนธงสีครามพลันปรากฏขึ้นในฝ่ามือของอาวุโสเจียง

 

ธงผืนนี้มีรูปลักษณะคล้ายผืนธงดำของเฟงอวิ่นวิ่งครั้งเมื่อคราวประฝีมือกันในม่านหมอกขาวเพียงมิอาจยิ่งใหญ่อลังการเทียบเท่าผืนธงดำ

 

เริ่มแรกที่ธงสีครามปรากฏในมืออาวุโสเจียงขนาดของมันเพียงเท่าฝ่ามือทว่าเมื่อได้รับขุมพลังปราณถ่ายเทเอิบอาบมันพลันเพิ่มขนาดใหญ่

 

เสียงอาวุโสเจียงคำรามต่ำ” กระบี่หมื่นวายุ—

 

ธงสีครามลอยพุ่งหมุนวนตีเกลียวก่อเกิดคลื่นพายุล้อมกรอบเกอซีไว้ภายใน

 

เพียงถูกกักไว้ใจกลางแรงหมุนของพายุหญิงสาวพลันรับรู้ถึงขุมพลังกดดันอันหนักหน่วง

 

พายุลูกนี้ก่อร่างสร้างตัวขึ้นจากกระบวายุจำนวนนับไม่ถ้วนทุกด้ามกระบี่ล้วนถูกเอิบอาบไว้ด้วยขุมพลังโจมตีมหาศาลของยอดฝีมือขั้นสีปฐพี่สะท้านสะเทือน

 

ภายในพายุคลั่งเกอซีไร้หนทางขยับกายที่กระทำได้ก็เพียงปัดป้องโดยมิอาจโต้ตอบ

 

ภายใต้สถานการณ์วิกฤติทั่วร่างหญิงสาวเริ่มก่อเกิดรอยฟกชำซึ่งมีรูปร่างและขนาดแตกต่างกันจำนวนนับไม่ถ้วน

 

ทั้งหมดทั้งมวลล้วนดำเนินภายใต้การพิทักษ์ป้องกันของเถาวัลย์ม่วงอเวจีอย่างสุดความสามารถหาไม่เกอซีย่อมไม่ได้รับเพียงร่องรอยฟก

ซ้ำ

 

เมื่อได้เห็นเกอซีหน้าถอดสีภายใต้พายุใหญ่อาวุโสเจียงยิ่งเอ่ยวาจาเยาะหยัน” เป็นอย่างไรบ้าง? ครานี้เจ้าคงตระหนักถึงระยะห่างของความแตกต่างระหว่างพลังปราณขั้นปฐมภูมิโลกันตร์กับปฐพี่สะท้านสะเทือนแล้วใช่หรือไม่? ” 

 

” คิดหรือว่าเพียงมีทักษะฝีมือเล็กน้อยเท่านี้เจ้าก็จะสามารถกร่างยิ่งใหญ่ไปได้ทั่ว? ในวันนี้เจ้าจะได้เรียนรู้ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าเหนือคนยังมียอดคน! ” 

 

ขณะกล่าวฝ่ามือของมันก็กำลังรวบกลั่นขุมพลังขนาดมหึมาถ่ายเทลงสู่ผืนธงสีครามกระบวายุที่โบกตวัดรอบร่างของหญิงสาวพลันเร่งกำลังความรวดเร็วฉวัดเฉวียน

 

แม้ร่างของเกอซีจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงไรนักหากทว่าเถาวัลย์สีม่วงกลับถูกเชือดเฉือนแทบทุกตารางนิ้วเพื่อปกป้องผู้เป็นนายหยาดหยดน้ำสายสีม่วงร่วงหล่นติ่งกิ่ง

 

เกอซียิ่งรู้สึกร้อนรุ่มใจนางเปล่งเสียงไล่เถาวัลย์ม่วงอเวจีให้หลีกห่าง

หญิงสาวต้องการให้มันปกป้องตนเองมิใช่ถ่ายเทพลังจิตวิญาณของตนออกเพื่อปกป้องร่างของนาง

 

ทว่านับเป็นคราแรกที่เถาวัลย์ม่วงอเวจีดื้อด้านต่อต้านคำสั่งผู้เป็นนายแม้ตลอดทั่วเส้นสายของมันจะถูกกระบวายุมั่นสะบั้นอย่างโหดร้ายคราแล้วคราเล่ามันยังคงตั้งใจปกป้องเกอซีโดยไม่ยินยอมให้นางได้รับรอยแผลแม้เพียงเล็กน้อย

 

อาวุโสเจียงหัวเราะร่วน” อย่าคิดฝันต่อต้านอีกเลยผืนธงวายุพิสุทธิ์ประสานสอดคล้องร่วมเพลงกระบี่หมื่นวายุเป็นเคล็ดวิชาที่ข้าเป็นผู้คิดค้นขึ้นผู้ถูกล้อมกรอบด้านในแม้จะเป็นยอดฝีมือขึ้นที่สี่ปฐพีสะท้านสะเทือนก็ไม่ต้องคิดที่จะหลุดพ้นออกมาได้” 

 

” เจ้าเป็นเพียงเล็กน้อยผู้มีพลังฝีมือขั้นที่สองปฐมภูมิโลกันตร์คิดหรือว่าเพียงอาศัยพฤกษาเวทที่มิอาจรู้ที่มาที่ไปจะสามารถทำลายกระบี่หมื่นวายุของข้าได้? ฝันไปเถิด! ” 

 

” ข้าขอชี้แนะเจ้าให้รีบเผยเคล็ดวิชาสมานเส้นโลหิตแดงดำเสียในยามนี้อาจบางทีข้าจะยินยอมปล่อยตัวเจ้าทว่าหากเจ้ายังคงดื้อดึงไร้เหตุผลข้าจะช่วยส่งเสริมให้เจ้าได้กลับกลายเป็นคนไร้ค่าก่อนควานหาเคล็ดวิชาที่ข้าต้องการจากจิตของเจ้าถึงตอนนั้นแม้เจ้าจะนึกเสียใจในภายหลังล้วนไร้ความหมาย” 

 

***จบตอนกล้ารับหรือไม่? ***