ตอนที่ 555 เพลิงปรารถนา

หนานกงยี่สูดหายใจเฮือก ตัวแข็งค้างนิ่งอยู่กับที่

สาวน้อยในอ้อมแขนของเขายามนี้ปล่อยเรือนผมสยายเงางาม อาภรณ์บนร่างหลุดร่วงเผยให้เห็นเนื้อผิวที่เนียนละเอียดงดงามราวหยกขาว พวงแก้มสีชมพูระเรื่อดั่งกลีบดอกท้อ ริมฝีปากที่อวบอิ่มยั่วยวน ประสานกลิ่นหอมละมุนน่าพิสมัยของอิสตรียิ่งยั่วเย้าจิตใจของเขาให้กระเจิดกระเจิง

ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่ตัดกับไรฟันขาวสะอาดราวไข่มุกเผยอขึ้นยามเมื่อนางเพ้อครวญ เผยให้เห็นเรียวลิ้นน้อยที่ยั่วยวนประสานกรุ่นกลิ่นหอมจาง ๆ ที่กระตุ้นความทรงจําในห้วงลึก-กรุ่น กลิ่นโอสถ ช่างปลุกปั้นจิตใจให้ปั่นป่วนวุ่นวาย กระทั่งความยับยั้งชั่งใจของหนานกงยวพลอยถล่มทลายไปด้วยอีกคน

แววตาที่รุ่มร้อนด้วยเพลิงตัณหาของชายหนุ่มเคลื่อนไปตามเรียวปากสีชมพูเพ่งมองไปตามแนวโค้งของรูปหน้าที่งดงามได้สัดส่วน ลามเลยมาถึงลําคอเรียวระหงเนินไหล่บอบบางที่สะกดสายตา ก่อนจะแอบลอบเหลือบสายตาซุกซนไปตามคอเสื้อที่ถูกกระชากให้เปิดกว้าง

เนินอกขาวสล้างที่กระเพื่อมขึ้นลงอยู่เบื้องหน้า ทําให้ชายหนุ่มลําคอแห่งผาก ลมหายใจอึดอัดจุกตันอยู่ในลําคอได้ทันที

หากทว่ามีหรือที่เกอซีจะล่วงรู้ได้ว่ายามนี้ อีกฝ่ายกําลังกระอักกระอ่วนทุกข์ทรมานเขียนขาดใจเพียงไร

นางรู้แค่เพียงในยามนี้ ทั่วกายของนาวร้อนผ่าวดั่งเพลิงสุม ทว่าเพียงปลายนิ้วสัมผัสต้องใบหน้าของชายหนุ่ม กลับเสมือนหนึ่งสายน้ําเย็นไหลรินผ่านจากปลายสัมผัส ให้รู้สึกเย็นวาบไปทั่วร่าง ชโลมเย็นชื่นไปทั้งจิตใจ กระทั่งนางอดมิได้ที่จะส่งเสียงครางออกมาด้วยความรู้สึกที่ผ่อนคลาย

ทว่ายังไม่พอ ยังไม่เพียงพอ !

ฝ่ามือเรียวบางของเกอซีค่อย ๆ ขยับเคลื่อนต่ําลง เลื่อนคอเสื้อของชายหนุ่มให้เปิดกว้างด้วยความกระสับกระส่ายกระหายความเย็นฉ่ําชื่นให้ยิ่งขึ้น บรรเทาความรุ่มร้อนที่แผดเผาทรมานตนในยามนี้

สองตาของชายหนุ่มแดงก๋า เขาจับจ้องมองภาพความงดงามอันน่าหลงใหลของเกอซ์ด้วยความตื่นกระหายที่สุดจึงอดมิได้ที่จะรวบกุมฝ่ามือโน้มริมฝีปากลงประทับจูบอันเร่าร้อน

รอยจุมพิตในครานี้หาได้อ่อนโยนนุ่มนวลดั่งเคยเป็น หากกลับรุ่มร้อนแข็งกร้าวดดันอย่างเหลือแสน

เกอซีผู้ยังอยู่ในอาการมึนงง สติสัมปชัญญะลางเลือนรับรู้ได้เพียงร่างของตนแทบถูก หลอมละลายให้รวมเป็นหนึ่งกับอ้อมกอดอันอบอุ่นที่ร้อนแรงและคลุ้มคลั่ง

ฝ่ามือของเขากดแผ่นหลังของนางให้แนบสนิทกับแผ่นอกของตน มิยินยอมให้นางดิ้นรนหลักหนี

ขณะอีกฝ่ามือที่ผ่าวร้อนขยับรวบท่อนเอวอ่อนบางก่อนจะไล้ไปตามส่วนโค้งส่วนเว้าอันงดงามแล้วเคลื่อนลงภายใต้ผืนอาภรณ์ที่แผ่วพริ้ว

“ซีเอ่อ…ซีเอ่อ…”

สุ่มเสี่ยงที่แหบพร่าบ่งบอกว่าบัดนี้ หนานกงยวไม่หลงเหลือความสามารถในการควบคุมอารมณ์ เขาปรารถนาในตัวนาง หลงใหลคลั่งไคล์ ปรารถนาครอบครอง ปรารถนาจะรุกล้ําย่ายนาง ทําให้นางเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

ฝ่ามือแกร่งที่ร้อนผ่าวดั่งแผ่นเหล็กแดงของหนานกงยวตรงเข้าฉีกกระชากอาภรณ์ที่หลุดรุ่ยของดรุณีน้อยผู้กระสับกระส่ายอยู่ในอ้อมแขน

ฉับพลัน ปลายนิ้วของเขาสัมผัสวัตถเย็นวาบบางสิ่ง

สิ่งนี้ก็คือ…แผ่นหยกอาคมที่ร้องเรียกให้เขาผ่าห้วงมิติเร่งมาช่วยเหลือนางในยามนี้

บนแผ่นหยก ยังคงหลงเหลือคราบโลหิตของหญิงสาว

ประหนึ่งถูกสายน้ําเย็นราดรดชโลมจิตใจ ความรุ่มร้อนเดือดดาลที่แผดเผาเมื่อครู่คล้ายถูกกลบให้ดับคลาย

เขายกมือขึ้นตบหน้าตนเรียกสติ

น้ําเสียงหม่นมัวพิมพ์แฝงความละอายแก่ใจ และสํานึกในความผิดน่ารังเกียจอย่างท่วมท้น

“บ้าแท้! นี่ข้าทําสิ่งใดลงไป !”

ถูกแล้ว เขากําลังจะทําอะไร ?

แน่ชัดว่าเกอซีถูกมอมยา ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่านางกําลังได้รับบาดเจ็บอาการสาหัส กระทั่งลมหายใจอ่อนแรงพลังในกายแทบสิ้นสูญ

เหตุใดเขากลับฉวยโอกาสรวบรัดนางมาเป็นของตน ในยามที่นางกําลังอยู่ในภาวะวิกฤติเช่นนี้

หนานกงยวเอ๋ย หนานกงยว แม้นเจ้าจะชอบพอนางมากมาย กระทั่งแทบคลุ้มคลั่งสักเพียงไร ทว่า…ทว่าย่อมต้องมิใช่วิธีการเยี่ยงนี้

ความสัมพันธ์ที่ป่าเถื่อนเช่นนี้ เสมือนหนึ่งดูหมิ่นเกอซี

เขาจะทําให้นางมาเป็นของเขาอย่างแน่นอน เพียงต้องเป็นการรับนางเข้าวังด้วยความสง่างามเปิดเผย และภาคภูมิ ทําให้นางได้เป็นพระชายาที่ถูกต้องตามจารีตประเพณีอย่างไร้ข้อตฉัน

หาใช่การรวบรัดนางในยามไร้สติสัมปชัญญะ ครอบครองเป็นเจ้าของนางโดยไม่คํานึงถึงความปลอดภัย และความยินยอมพร้อมใจของนางเช่นนี้

ชายหนุ่มพยายามหักห้ามจิตใจ เขาสูดลมหายใจให้ลึก รวบรวมพลังอายเย็นทั่วร่างราดรดลงให้ทั่วทุกอณกาย เพื่อดับเพลิงตัณหาอันเร่าร้อนที่ระอุ กระทั่งแทบจะแผดเผาเขาให้มอดไหม่ในยามนี้