ตอนที่ 449 รางวัล

“กําลังของข้าย่อมต้องมีขอบเขตจํากัด คงสามารถปรุงโอสถเสริมพลังชั้นยอดได้เพียงห้าพันอีกสองพันเป็นโอสถเปลี่ยนเส้นเอ็นส่วนที่เหลือก็คือโอสถคุณภาพสูงซึ่งประกอบด้วยคุณสมบัติพิเศษที่แตกต่างกันไป”

“แม้ยามนี้โอสถเสริมพลังวิญาณขั้นสองยังมีไม่มากเท่าไรนักทว่าโดยรวมแล้วไม่น่าต่ำกว่าแปดหรือเก้าร้อยเม็ดเม็ดโอสถที่กองรวมกันประมาณ 80 เม็ดคือเม็ดโอสถระดับขั้นที่สามซึ่งมีคุณสมบัติชําระล้างพลังปราณในจุดตันเถียนให้บริสุทธิ์สะอาดทั้งยังช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการสั่งสมพลังงานลงสู่จุดตันเถียนให้แก่ผู้มีพลังฝีมือไม่ต่ำกว่าขั้นสามพลิกผันอเวจีตลอดถึง กระทั่งผู้ฝึกยุทธขั้นที่ห้าย้ายเคลื่อนจิตวิญญาณอ้อ….ส่วนชื่อของโอสถชุดนี้พวกเจ้าตั้งตามความพอใจเถิด”

*จุดตันเถียน คือจุดรวมพลังอยู่เหนือสะดือประมาณ 2 นิ้ว

แม้แท้จริงโอสถชุดนี้จะมีชื่อบรรจุในตําราสรรพโอสถอันหลังล้นทว่าเกอซีย่อมไม่อาจประมาทหากนางใช้นามโอสถที่ถูกบันทึกไว้ในตําราสรรพโอสถอันหลังล้นอาจไปสะกิดใจผู้รู้ท่านใดท่านหนึ่งกระทั่งกลายเป็นการนําภัยมาสู่ต้านต้านก็เป็นได้

เช่นนั้นย่อมเป็นการดีกว่าหากจะมอบหมายหน้าที่ในการตั้งนามโอสถชุดนี้ให้แก่ซีซานและโจวเหยียนอันเมื่อแท้จริงนางหาได้ปรุงกลั่นโอสถชุดนี้ตามตํารับโอสถอันหลั่งล้นทุกประการไม่เกอซ์ได้ปรับเปลี่ยนบางสิ่งเล็กน้อยเช่นนั้นการเปลี่ยนชื่อเรียกขานย่อมไม่ถือเป็นความผิดแต่ประ การใด

เพียงถ้อยค่าของนางถูกเอ่ยกล่าวออกมาไม่แต่เพียงซีซานและโจวเหยียนอันกระทั่งกู้หลิวเพิ่งผู้นั่งขอบเตียงยังต้องตื่นตระหนก

ในห้องเงียบกริบ กระทั่งเสียงลมหายใจที่แผ่วเบาของกูอวหลานหรือแม้เพียงเสียงเข็มหล่นยังสามารถได้ยินอย่างชัดเจน

เกอซีจ้องอาการประหลาดของบุรุษทั้งสามด้วยความฉงน“มีอะไรเช่นนั้นหรือ ? โอสถที่มอบให้ยังไม่พอกระนั้นหรือ ? หากยังไม่เพียงพอเช่นนั้นรออีกสักสองวันให้หลังข้าจะนํามาให้เพิ่มเติม

“พอแล้ว ! เพียงพอแล้วขอรับ ! จะไม่พออย่างไรได้ !” โจวเหยียนอันรีบโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นสะท้านทันทีที่คืนสติ “เอ่อ… คุณชาย…. ในสายตาของท่านโอสถเหล่านี้ไม่ต่างใดกับเม็ดอมเคี้ยวเล่นธรรมดากระนั้นหรือ ?”

“หากเป็นโรงโอสถทั่วไป ย่อมต้องใช้เวลาในการปรุงโอสถร่วมปี ทั้งล้วนเป็นเพียงโอสถคุณภาพต่ำหรือปานกลางเท่านั้นทว่าท่าน….เพียงพริบตา ท่านสามารถปรุงโอสถได้มากมายถึงแสนเม็ดอย่าบอกนะว่าสองวันที่ผ่านมานี้ท่านเก็บตัวปรุงโอสถเหล่านี้ทั้งหมด ?”

“จะกล่าวเช่นนั้นก็ย่อมได้” เกอซียกมือโบกปัดโดยไม่ยี่หระสิ่งใด “เมื่อเพียงพอย่อมดีแล้วสักพัก ข้าจะนําโอสถมามอบให้เจ้าอีก เจ้าจะได้ไม่ต้องพะวงเรื่องสินค้าสํารอง ส่วนเรื่องวิธีการขายจะใช้กลยุทธของขาดตลาดหรือนั่นราคาล้วนให้สิทธิ์พวกเจ้าตัดสินใจข้าจะไม่ก้าวก่าย”

โจวเหยียนอันให้รู้สึกภาคภูมิใจในนายใหม่ของตนกระทั่งกล่าวสิ่งใดไม่ถูก

ส่วนซีซานก็ยิ่งปลื้มปริ่มจนหน้าบาน คุณหนูของเขาเป็นผู้น่าอัศจรรย์ยิ่งอย่างแท้จริงผู้อื่นวนต้องรวบรวมพันธมิตรโรงโอสถให้ได้มากมายนับสิบจึงสามารถรวมรวมโอสถได้เพียงพอกับความต้องการของโรงโอสถโรงใหญ่ หากทว่าคุณหนูเพียงผู้เดียว ลับสามารถปรุงโอสถได้เพียงพอสําหรับโรงโอสถใหญ่ !!

ไม่แต่แค่เพียงนั้น ความแออัดที่เนื่องแน่นหลั่งล้นหน้าโรงโอสถเซ็งเต้อ ล้วนเป็นเครื่องบ่งบอกว่าโอสถที่คุณหนูเป็นผู้ปรุงกลั่นนั้นมีคุณภาพสูงส่งกระทั่งโอสถทั่วท้องตลาดไม่อาจเทียบได้

ทว่าเมื่อหวนนึกถึงความโกลาหลวุ่นวายที่ผู้คนต่างพากันยื้อแย่งซื้อโอสถ กระทั่งแทบต่อยตีกันเองในช่วงสองสามวันมานี้ซีซานจึงอดขมวดคิ้วมุ่นมิได้

เขาขยับเข้าหาเกอซี “คุณหนู ยามนี้โอสถที่คุณหนูปรุงขึ้นล้วนเป็นที่ต้องการของผู้คนทั้งแต่ละคนก็เลือดร้อนรุนแรง หากเกิดเรื่องขึ้นจริง เกรงว่าข้ากับท่านผู้ดูแลโจวจะรั้งไว้ไม่อยู่จริง ๆ”

“ทั้งพวกสาวใช้ที่ว่าจ้างให้เข้ามาช่วยงานในโรงโอสถล้วนแทบไม่มีความรู้ในเรื่องโอสถหรือสมุนไพรเช่นนั้นยามในโรงโอสถวุ่นวาย พวกนางย่อมไม่อาจแบ่งเบา”

ที่กล่าวมาล้วนนับเป็นปัญหาสําคัญ

เกอซีขยับนิ้วเคาะโต๊ะเบา ๆ ขณะใช้ความคิดใคร่ครวญ ฉับพลัน หญิงสาวส่งสายตามองซีซานและท่านผู้ดูแลโจว “ยามนี้ข้ายังมีหินผลึกไม่เพียงพอจะว่าจ้างหมอและหน่วยอารักขา หากข้าใช้โอสถชั้นยอดที่มีทดแทนค่าตอบแทนว่าจ้าง เจ้าคิดว่าจะมีผู้ใดยินดีร่วมงานหรือเข้าทําหน้าที่อารักขาพวกเราหรือไม่ ?”

***จบตอน รางวัล* * *