นิยาย หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 439 ตระเตรียมวางแผน

ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเพียงข่าวลือที่แพร่กระฉ่อนทั่วยุทธภพ โจวเหยียนอันผู้เป็นแพทย์ระดับสองย่อมได้รับฟังผ่านหูอย่างแน่นอน ทั้งเคยมีความคิดว่า “ซานจือผู้นั้นอาจถูกสมาพันธ์แพทย์รวบตัวไปแล้วด้วยซ้ํา ไม่คิดเลย….ไม่คาดคิดเลย…

แท้จริงผู้ปรุงโอสถชุดสะเทือนฟ้านี้คือคุณชายซี ส่วน “ซานจอ บุรุษในตํานานกลับกลายเป็นเพียงผู้ติดตามคนหนึ่งของคุณชายซีเท่านั้น

โดยปกติ โจวเหยียนอันมิได้ข้องเกี่ยวกับการค้าขายในตลาดมืดมากมัก ทว่าเรื่องของซีซาน และเม็ดโอสถวิเศษเป็นเรื่องกระฉ่อนสั่นสะเทือนการค้าโอสถ

อีกทั้งยังกลายเป็นเรื่องใหญ่ซึ่งเป็นที่โจษจันไปทั่วเมืองเหยียนจึง
ซื้อซานขายเม็ดโอสถวิเศษชุดนี้ภายใต้ชื่อ “ซานจอ” เพื่อหลีกเลี่ยงความวุ่นวายที่อาจติดตามมา ส่วนเม็ดโอสถเสริมพลังสุดยอดชุดนี้เป็นที่รู้จักกันในนามนาม โอสถเสริมพลังไร้นาม

ครั้นภายหลังเมื่อโอสถเสริมพลังไร้นามกลายเป็นโอสถที่เลื่องลือกระฉ่อนไปทั่ว เม็ดโอสถในมือของซีซานก็ถึงคราวขาดช่วง ทั่วตลาดมืดต่างโกลาหลวุ่นวายราวไก่ตื่นสุนัขคลั่ง

ในครานั้น ต่างมีผู้มาเฝ้ารอร้องขอหาซื้อ “โอสถเสริมพลังไร้นามอยู่ทุกวี่วัน

กระทั่งยอมเสียหินผลึกให้ทหารรับจ้างออก ติดตามแกะรอยหาบุรุษผู้มีนามว่า “ซานจื่อ

ทุกวันนี้ ปรมาจารย์ลึกลับผู้ปรุงกลั่น “โอสถเสริมพลังไร้นามคุณภาพสูงส่ง คือผู้มีชื่อเสียงลือกระฉ่อนไปทั่วตลอดแถบทวีปหมีหลัวแห่งนี้

ซีซานกล่าวอย่างภาคภูมิใจเมื่อได้ฟังคําของโจวเหยียนอัน “เจ้าเริ่มจะฉลาดขึ้นบ้างแล้ว ! แต่แรกการตรวจคุณสมบัติในโรงโอสถหลวงเป็นเรื่องงายดาย ทว่าภายหลังเมื่อผลการตรวจชัดเจน ทุกคนต่างเข้ารุมทิ้ง พยายามเค้นถามหาผู้ปรุงโอสถจากข้าไม่ยอมปล่อย”

“ยังดีที่ข้าพอมีสติปัญญาอยู่บ้าง จึงแสร้งทําเมามายหลีกตัวไปปล่อยเบาแล้วแอบย่องหนีจาก เมืองเหยียนจิงพวกมันจับตัวข้าไม่ได้หรอก !”

โจวเหยียนอันส่งสายตามองเม็ดโอสถในมือ ด้วยความอาลัยอาวรณ์อีกครา ก่อนจะส่งคืนกลับให้แก่ซีซาน

ซีซานมิได้เหยียดยื่นมือรับ หากแต่กลับหันไปหาเกอซี ครั้นเมื่อผู้เป็นนายผงกศีรษะรับ เขาจึงยกมือโบก กล่าวคํา “เพียงโอสถเสริมพลังขวดหนึ่งเท่านั้น ภายภาคหน้า โรงโอสถเชิงเต่อของพวกเราย่อมมีมากมายยิ่งกว่านี้ จะส่งคืนกลับให้ข้าเพื่ออะไร ? ท่านเก็บไว้ ถือเสียว่าเป็นลูกอมเคี้ยวเล่นเถิด”

“อีกสองหรือสามวันให้หลัง เมื่อโอสถถูกตระเตรียมพร้อมสรรพ พวกเราจะเปิดโรงโอสถเชิงเต่ออีกครา จําต้องรับสมัครผู้คนตระเตรียมสิ่งของ ไยพวกเราไม่ปรึกษาหารือกันในเรื่องนี้เสียแต่ยามนี้เล่า ?”

โจวเหยียนอันยิ้มหน้าบานกระทั่งหุบไม่ลงเมื่อได้รับโอสถชุดเยี่ยมจากชีซาน เขาตรงเข้ามาหาอกับซีซานเรื่องการเปิดดําเนินการค้าโรงโอสถอีกครา

ในสายตาของซีซาน เบื้องหน้าต่อไป สถานที่แห่งนี้ก็คือกิจการค้าของคุณหนูของเขา เม็ดเงินที่สามารถทํากําไรล้วนเป็นของคุณหนู เช่นนั้น เขาจําต้องวางแผนการเปิดตัวโรงโอสถให้ดี

รอยยิ้มพลันปรากฏบนดวงหน้าของเกอซี เมื่อได้เห็นคนทั้งคู่ปรึกษาหารือกันอย่างสนุกสนานเฮฮา

หลิวเพิ่งตรงเข้ามาหยุดยืนด้านข้างชมรม ฝีปากที่ขยับยกเผยรอยยิ้มของเกอซีก่อนจะเอ่ยกล่าว “ซีเยว่ เจ้าจะว่ากระไรหรือไม่ หากมีผู้ต้องการร่วมหัวจมท้ายกับเจ้าอีกคน?”

หญิงสาวหันมาจ้องอีกฝ่ายด้วยสีหน้างุนงงไม่เข้าใจ เขาหมายความเช่นไรกัน ?

บนดวงหน้าที่ไร้หน้ากากของหลิวเพิ่งคือดวงตาสีดอกท้อที่เปล่งประกายระยิบระยับ หากโฉมหน้านี้ไม่ถูกทําลายด้วยรอยแผลเป็นน่าเกลียด ย่อมต้องเป็นความหล่อเหลาสูงสง่าที่งดงามเสียยิ่งกว่าทุ่งดอกบัวยที่เบ่งบาน
ยิ่งโดยเฉพาะในยามนี้ที่หว่างคิ้วคู่นั้นไร้ความ หม่นหมอง คงปรากฏเพียงความกระจ่างใส แวววาวดั่งสายธารที่เรื่อยไหล “ซีเยว่ ข้ามั่นใจว่า เจ้ามีคุณสมบัติเพียงพอจะยืนหยัดอยู่บนตําแหน่งสูงสุดเหนือผู้คนทั่วหล้า ทั้งจะประกอบด้วยพลังฝีมือและจิตใจที่แข็งแกร่งกว่าผู้ใด

“ยามนี้ ข้า-กู้หลิวเพิ่ง มีเพียงลําพังผู้เดียว เหลือเพียงกําลังสติปัญญา และความสามารถเป็นสิ่งสุดท้ายในการลงเดิมพัน แม้แทบไร้สามารถสนับสนุนเจ้า ทว่าข้ายังคงอยากขอลองเสี่ยงเดิมพัน…… เดิมพันว่าที่สุดเจ้า-ซีเยว่จะสามารถ

ทะยานขึ้นสู่ตําแหน่งสูงสุดเหนือผู้คนเดิมพันว่า เจ้า-ซีเยว่จะสามารถก้าวขึ้นสู่ตําแหน่งยอดฝีมืออันดับหนึ่งในยุทธภพ วันหนึ่งข้างหน้า เจ้าจะเป็นผู้ที่คนเรือนแสนยอมก้มศีรษะศิโรราบ และข้าหวังจะได้ยืนหยัดสนับสนุนเบื้องหลังร่วมชื่นชมในวันที่เจ้าเจิดจรัสเฉิดฉาย”

***จบตอน ตระเตรียมวางแผน***