หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 535 กอดคอเป็นตายร่วมกัน !

เกอซีส่งสายตามองเพิ่งอวิ่นจึงผู้ยืนห่างออกไปไม่ไกล ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองผืนธงดาบนฟากฟ้าก่อนจะส่งเสียงเอ็ดใส่อีกฝ่าย

“ต้านต้าน ! มังกรน้อย ! รีบกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้ หากไม่มีค่าสังของข้า พวกเจ้าไม่ได้รับอนุญาตให้ออกมา !”

“ต้านต้านไม่กลับ !”

อีกฝ่ายร้องเสียงหลง ทั้งยังแหกปากร้องไห้โวยวาย

“ต้านต้านไม่อยากยืนที่อดูท่านแม่ได้รับบาดเจ็บอีกต่อไปแล้ว ต้านต้านยังไม่อยากกาพร้าแม่…ฮือ ฮือ ฮือ…”

แม้จะรู้สึกเจ็บปวด ทว่านางกระทําได้เพียงย่อกายลงคุกเข่าถ่ายถอนหายใจยาวขณะกล่าวคําปลอบขวัญ

“ต้านต้าน นี่เจ้าไม่เชื่อคําแม่แล้วกระนั้นหรือ ? หากเจ้าไม่ยอมกลับเข้าไป เชื่อหรือไม่ว่าแม่จะไม่ต้องการเจ้าอีกแล้ว ! มังกรน้อยได้ยินหรือไม่ ? ข้าขอสั่งเจ้าในฐานะผู้เป็นนาย จงเร่งพาต้านต้านกลับเข้าไปเดี๋ยวนี้ !”

ยามนี้นางไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่าจะสามารถดิ้นรนให้พ้นจากเงื้อมมือของเฟงอวิ่นจึงผู้นี้ ยิ่งความคิดของชายผู้นี้ยิ่งน่ากลัว ยิ่งน่ารังเกียจ

หากทว่าที่นางหวั่นเกรงเหนืออื่นใดก็คือเจ้าตัวน้อยทั้งหลายล้วนไม่ควรค่าจะได้รับบาดเจ็บหรือทรมานเพราะนางเป็นต้นเหตุ

ยิ่งได้ฟังต้านต้านกลับยิ่งร้องไห้จ้าทั้งน้ําหูน้ําตาทะลักท่วมเละเทะทั่วหน้ากลมตุ้ยนัย

มังกรทองตัวน้อยลอยตัวขึ้นกลางอากาศ ยามนี้น้ําเสียงของเขามิได้หยิ่งยโสโอหังดังที่เคยเป็น เพียงสิ่งเดียวที่ยังคงหลงเหลือแฝงไว้ในสุ่มเสียงนั้นมีเพียงความมุ่งมั่นหนักแน่น

“นายท่าน แม้นหากนี่คือคําสั่งของท่าน แม้นหากท่านจะทําลายพันธสัญญาที่เราทั้งสองมีต่อกัน ข้าจะยังคงขอยืนกรานว่าในยามนี้ ข้าจะไม่ขอรับฟังค่าสั่งของท่านพวกเราจะยืนหยัดร่วมต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับท่าน !”

เพียงเกอซีกาลังจะอ้าปากเอ่ย กลับถูกมังกรทองตัวน้อยสวนแทรกขัดขึ้นก่อน

“นายท่าน ข้ารู้ดีว่ายามนี้พวกเรายังไม่แข็งแกร่งเพียงพอ ทั้งตระหนักดีว่านายท่านเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกเรา ทว่า จะอย่างไร พวกเราล้วนเป็นสัตว์เวทภายใต้พันธสัญญาของนายท่าน หากเกิดเภทภัยร้ายแรงใดกับผู้เป็นนาย เหล่าสัตว์เวททั้งหลายล้วนไม่อาจทนนิ่งเฉย พวกเราต้องยืนหยัดต่อสู้ร่วมกับผู้เป็นนาย เช่นนั้นพวกเราจึงยังคงรักษาศักดิ์ศรีความเป็นสัตว์เวทร่วมศึก หาไม่พวกเราจะควรค่าพอสําหรับการผูกพันธสัญญาชีวิต และความตายกับนายท่านกระนั้นหรือ ?”

“นายท่าน ไม่ต้องกล่าวอันใดให้มากความอีกแล้ว ข้าจะไม่มีวันหดหัวหลบอยู่ในมิติเวทพวกเรา แม้นไม่ได้เกิดวันเดียวเดือนเดียวปีเดียวกัน ทว่าพวกเราจะขอกอดคอตายในวันเดียวเดือนเดียว ปีเดียวกัน !”

ต้านต้านร้องไห้จ้าวิ่งเข้าไปกุมอุ้งมือน้อย ๆ ของมังกรทองตัวน้อยพลางส่งเสียง

“หลงหลงกล่าวได้ต้องใจข้านัก ท่านแม่ แม้นพวกเรามิได้เกิดในวันเดียวเดือนเดียว ปีเดียวกัน หากแต่พวกเราพร้อมจะกอดคอตายในวันเดียว เดือนเดียว ปีเดียวกัน

เถาวัลย์ม่วงอเวจีที่เลื้อยอยู่ด้านข้างสะบัดสายเถาวัลย์แกว่งไกวทั่วร่าง ขณะเลื้อยขึ้นรัดรอบข้อมือของเกอซี

แม้นสิ่งที่ได้รับฟังจะสร้างความตื่นตะลึงให้แก่หญิงสาว ทว่าขณะเดียวกัน มันกลับก่อให้เกิดความอบอุ่นน้อย ๆ เบ่งบานภายในหัวใจที่เย็นชาคล้ายสามารถแผ่ความรู้สึกอันอบอุ่นให้ไหลอาบลงทั่วทุกอณูในร่าง

นัยน์ตาของนางเปล่งประกายแวววาว หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึก ก่อนจะหันไปย้าค่ากับเหล่าสมุนตัวน้อย

“ได้ ! แม้นหากพวกเรามิได้เกิดในวันเดียวเดือนเดียว ปีเดียวกัน ทว่าพวกเราจะขอร่วมตายในวันเดียวเดือนเดียว ปีเดียวกัน !”

“จะอยู่ก็ขออยู่ร่วมกัน หากต้องตาย ก็ขอตายร่วมกันเช่นนั้นใช่หรือไม่ ?”

เสียงหัวเราะที่เย็นชาของเพิ่งอวิ่นจึงดังแทรกขึ้น

“เช่นนั้นข้าก็จะช่วยส่งเสริมให้พวกเจ้าได้ไปเกิดใหม่เสียพร้อม ๆ กัน !”

ต้านต้านตะคอกกลับด้วยความฉุนเฉียว

“เจ้าแก่ไร้ยางอาย ทั้งเที่ยว ทั้งแก่ ทั้งทุเรศลูกนัยน์ตาไม่เพียงจะน่าเกลียดความคิดยังอัปลักษณ์อีกด้วยเจ้ากล้าคิดล่วงเกินท่านแม่ของข้า เจ้าคิดว่าตนคือผู้ใด ? กระทั่งให้เจ้าถือรองเท้าให้ข้าก็ยังไม่คู่ควรเจ้าหัวขโมยหน้าด้าน !”

“กล่าวได้ถูกต้อง !”

เสียงมังกรทองตัวน้อยช่วยสนับสนุนเต็มกําลัง

“นายท่านปฏิเสธเจ้ามาโดยตลอด เจ้านี่มันหน้าหนา กระทั่งลมตีก็ยังไม่รู้สึก คนเขาไม่ยินยอมออกเรือนร่วมกับเจ้า ยังคิดล่วงเกินหมายใช้กําลังเข้าครอบครอง ไอ้ตระกูลไร้ยางอายยกหมู่เยี่ยงนี้ มันน่าจะสูญพันธุ์ไปเสียให้สิ้นซาก !”

ต้านต้านกระทืบอุ้งเท้าสั้นต้นด้วยความสะใจในวาทศิลป์อันล้ําเลิศของสหายร่วมโต้วาทะ ยิ่งได้ฟังก็ยิ่งกระตุ้นให้คันปากยุบยิบ

“คนผู้นี้เห็นจะขาดสารอาหารนับแต่วัยเยาว์ เติบใหญ่จึงกลายเป็นพวกขาดความรักความอบอุ่น จะดูอย่างไรก็ไม่น่ารักเอาเสียเลย จะมองข้างซ้ายก็หน้าหักบิดเบี้ยวมองมุมขวาเล่าก็หน้าจมูกบาน เห็นท่าคงจะเคยถูกฝูงลาฝูงสุกรรุมกระทบกระทั่งห น้าแหกยับเยินผิดรูปเสียกระมัง ! คนเยี่ยงเจ้านี้ปล่อยให้อยู่หายใจก็พาลจะทําให้อากาศเน่าเสีย จะปั่นอาหารให้ก็ดูท่าจะเสียของสูญเปล่า ครั้นจะขุดหลุมฝังประเดี๋ยวดินจะพลอยสกปรกโสโครกไปด้วย คนเยี่ยงเจ้านั้นไม่ต่างกับเศษขยะ สมควรขุดหลุมเผากจัดให้เหลือเพียงเศษเถ้า กระนั้นกลิ่นควันก็ยังคงเน่าเหม็นคลุ้งตลบอบอวลสร้างความรบกวนผู้คนไปทั่วหล้า !”

***จบตอน กอดคอเป็นตายร่วมกัน !***