ตอนที่ 501 อาชญากร

เพียงครู่ ทหารหน้าประตูผู้น่าเทียบเชิญไปตรวจสอบก็กลับมาพร้อมยอดฝีมือขั้นต้นแห่งพลังปราณปฐพีสะท้านสะเทือนจํานวนเจ็ดถึงแปดนาย

บุรุษผู้คล้ายเป็นหัวหน้ามีหนวดเคราครึมยากที่จะคาดเดาวัย หากแต่พลังฝีมือของคนผู้นี้บรรลุถึงขั้นสูงสุดแห่งพลังปราณปฐพี่สะท้านสะเทือน

เขาก้มลงมองเกอซีด้วยแววตาเย็นชา น้ําเสียงข่มขวัญ

“เจ้าคือซีเยว่กระนั้นหรือ ?”

“ถูกต้อง”

ชายผู้นั้นยกมือขึ้นส่งสัญญาณพร้อมเสียงสั่ง

“จับมัน !”

เพียงสิ้นเสียง ยอดฝีมือที่ติดตามมาทางด้านหลังพลันกรูกันเข้าล้อมกรอบเกอซี

ทั้งมิรู้ว่าเหล่าทหารจํานวนมากจากที่ใดโผล่เข้ามาร่วมล้อมกัน

เกอซีขมวดคิ้วมุ่น

“เทียบเชิญเข้าร่วมงานนี้ข้าได้รับจากท่านแม่ทัพโอหยาง เจ้ากระทําเช่นนี้หมายความอย่างไร

บุรุษผู้เป็นหัวหน้าส่งเสียงขึ้นจมูก

“โจรขวัญกล้า !! กระทําความผิดอาญายิ่งใหญ่เพียงนี้ ยังกล้าเข้ามาแหย่หนวดพยัคฆ์ถึงที่นี่เห็นที่เจ้าคงหมดความอดทนจะมีชีวิตอีกแล้วกระมัง”

เขากล่าวพลางส่งสายตามองบุรุษผู้ยืนมองอยู่ไม่ไกล

“ท่านอารักขาประจําพระองค์ ลั่วหยิงชรือ มันคือฆาตกรซีเยว่ ผู้ลงมือสังหารองค์ชายสาม ฉางกวนรุ่ยขอรับ”

“อ้อ ! ที่แท้เจ้าก็คือผู้ทําให้องค์ชายสามต้องสิ้นพระชนม์ในเขตแดนผนึกมังกรนี่เอง เจ้ายังมีอะไรจะแก้ตัวหรือไม่ ?”

ใบหน้าของเกอซียังคงเย็นชา แววตานิ่งสงบแฝงกลิ่นอายเย็นยะเยือก ไร้สิ้นความตื่นตระหนกหวาดกลัว

“เจ้ากล่าวหาว่าข้าคือผู้สังหารองค์ชายฉางกวนรุ่ย มีหลักฐานหรือไม่ ?”

หากนางจําไม่ผิด ฉางกวนรุ่ยสมควรเป็นเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายรายแรกในสวนร้อยหลากสมุนไพรของเพิ่งเหลียนยิ่ง
ยามนี้ความผิดอาญาร้ายแรงข้อหาสังหารฉางกวนรุ่ยกลับถูกยัดเยียดโยนส่งมาให้นางกระนั้นหรือ ?

เห็นที่ฝ่ายตรงข้ามคงคาดคํานวณไว้แล้วว่านางจะได้รับเทียบเชิญเข้าร่วมการแข่งขันในครานี้

เฟิงเหลียนอิ่ง เจ้ามันช่างร้ายนัก ขโมยความดีความชอบของผู้อื่นยังป้ายความผิดร้ายแรงส่งให้

เสียงทหารรักษาการตะโกนลั่น

“รับสั่งของฝ่าบาทก็คือหลักฐาน ! จับกุมตัวมันไว้ !”

ทันทีที่ได้เห็นเกอซ์ถูกล้อมกรอบด้วยเหล่าทหารจํานวนมากทั้งคล้ายกําลังจะถูกล่ามตรวนมือ

เฉินซึ่งชจึงรีบออกปาก

“ท่านอา พวกเขาปรักปรําคุณชาย พวกเราต้องหาทางช่วยคุณชาย

เฉินเซ็นขมวดคิ้ว

“นี่เป็นเรื่องในแคว้นจึงหลิง พวกเราเป็นคนของแคว้นอื่น ย่อมไม่อาจก้าวก่ายไร้เหตุผล อย่างน้อยยามนี้ ทางที่ดี สมควรที่พวกเราจะรอดสถานการณ์ จึงค่อยหาหนทางช่วยเหลือคุณชายซี….

“เอ…คิดอีกที ควรรั้งรอให้พวกมันลงมือจริง ๆ เสียก่อน”

อีกฝ่ายร้องลั่นเสียงหลง

“ท่านอา ท่าน…ท่านใจร้าย หากท่านไม่ช่วย ข้า… ข้าจะช่วยคุณชายเอง”
เฉินชิงชูวิ่งฝ่าฝูงชนเข้าไป

เมื่อได้เห็นผู้เป็นหลานวิ่งกระแทกแทรกเหล่าทหารอารักขาเข้าไปเช่นนั้น เฉินเซ็นจึงอดก้าวออกไปเบื้องหน้าพร้อมส้มเสียงแฝงพลังปราณมิได้ “เกิดอะไรขึ้นเช่นนั้นหรือ ?”

เหล่าอารักขาผู้มีพลังถึงขั้นปฐพีสะท้านสะเทือนยังต้องสั่นสะท้านไปทั้งกายเมื่อต้องเผชิญกับคลื่นพลังกดดันหนักหน่วงของเฉินเซ็น คงมิต้องกล่าวถึงเหล่าทหารฝีมือต่ําต้อยซึ่งล้อมกรอบเป็นวงกว้าง

เพียงหัวหน้าอารักขาได้เห็นเฉินเซิน ใบหน้าที่ยิ่งยโสโอหังของมันพลันแปรเปลี่ยนเปี่ยมความเคารพ เผยความนอบน้อม “ท่านอาจารย์เฉิน ผู้น้อยไม่ทราบว่าท่านอยู่ที่นี่ ต้องขออภัยอย่างยิ่ง จริง ๆ ที่เกิดเหตุรบกวนท่าน”

สีหน้าท่าทางของเฉินเซินยังคงเรียบเฉย น้ําเสียงราบเรียบค่อย ๆ กล่าวถ้อยวาจาแถลงไข “สหายน้อยผู้นี้มีความสัมพันธ์กับสํานักเมฆาแดงของพวกเรา ทั้งยังเดินทางเข้ามาด้านในพร้อมกับพวกเรา มิรู้เหล่าอารักขาทั้งหลายกักกั้นเขาไว้ด้วยเหตุใด ?”

***จบตอน อาชญากร***