ตอนที่ 415 อย่าได้มาเหยีบเยือนไม่ว่าด้วยเหตประการใด ?

“ท่านอู่ซินให้ผู้น้อยรายงานคุณหนูว่าตําหนักราชันมัจจุราชได้รับเทียบเชิญจากตระกูลโอวหยางข้อความในเทียบเชิญที่ส่งถึงท่านอ๋องราชั้นมัจจุราชกล่าวถึงท่านด้วยเช่นกันพวกเขาอยากเชิญคุณหนูเข้าร่วมการแข่งขันล่าสัตว์ประจําปีของเมืองจินหลิงมิทราบในเรื่องนี้คุณหนูมีความคิดเห็นเช่นไร”

ซีซานส่งหนังสือฉบับหนึ่งให้เกอซีเพียงครู่ที่รับไว้หญิงสาวกลับใจเต้นระทึกรัว

งานแข่งขันล่าสัตว์ประจําปีในครานี้มีโอวหยางจื้อโซวงบิดาของโอวหยางฮ่าวเซวียนเป็นประธานยังอีกทั้งรางวัลของผู้ชนะคือเคล็ดวิชาล้อมเพลิงขั้นสี่

ทุกวันนี้สิ่งที่เกอซีขาดแคลนอย่างที่สุดก็คือเคล็ดวิชาขั้นสูงเช่นนั้นย่อมเป็นธรรมดาที่รางวัลครานี้จะสามารถกระตุ้นความสนใจของนางได้อย่างเหลือเชื่อ

หญิงสาวผงกศีรษะรับ “ให้อู่ซินแจ้งแก่ตระกูลโอวหยางว่าข้าพร้อมเข้าร่วม”

“แล้วอีกเรื่อง ?”

ซีซานควักกระดาษอีกแผ่นจากอกเสื้อส่งให้เกอซี“เมื่อสองวันก่อน ที่เรือนเบี้ยปรากฏบันทึกเวทบินร่อนตามอาคารเรือนผู้น้อยมิรู้ว่าเกิดเหตุใดขึ้น”

ครั้นเมื่อเกอซีแหงนมองบันทึกอาคมฉบับดังกล่าวหญิงสาวกลับต้องตาค้าง สิ่งนั้นก็คือเครื่องลางอาคม

ก่อนหน้าบุรุษผู้ต้องสูญเสียภรรยาและบุตรชายภายใต้น้ํามือของเพิ่งเหลียนยิ่งได้มอบเครื่องลางขลังหมื่นลี้ให้แก่นางเพียงเพื่อเมื่อใดที่เขาพบตัวเพิ่งเหลียนยิ่งนางจะสามารถติดตามลงทัณฑ์ล้างแค้นแทนครอบครัวของเขา

ทั้งก่อนจากชายวัยกลางคนผู้นั้นยังมอบเครื่องลางสื่อสารแก่นางเพิ่มเติมอีกจํานวนหนึ่ง

ทั้งเครื่องลางสื่อสารของชายผู้นั้นยังมีคุณสมบัติล้ําเลิศกว่าแผ่นหยกบันทึกความที่ปรากฏในแถบทวีปหมีหลัวทั้งหมดข้อความเรื่องราวทั้งหมดสามารถสื่อสารได้อย่างชัดเจนครบถ้ว นพร้อมรายละเอียดเช่นนั้นในครานั้น เกอซีจึงแบ่งให้แก่กู้หลิวเฟิงหนานกงยวและหวูอไปบางส่วน

ทว่าเหตุใดจึงบังเกิดเครื่องลางสื่อสารบินร่อนในเรือนเบี้ยเช่นนี้

เกอซีส่งกระแสจิตสํารวจข้อความสื่อสารในเครื่องลางฉับพลันกลับได้ยินเสียงแหบพร่าว้าวุ่นใจของโจวเหยียนอัน“อภัยเถิดคุณชายซี!แต่แรกเมื่อเดือนก่อนพวกเราเรียนเชิญคุณชายซีมาให้การเยียวยารักษาคนที่โรงโอสถเชิงเต่อทว่ายามนี้ขอท่านอย่าได้มามิใช่….ไม่ว่าจะอย่างไรก็ห้ามมาที่นี่เป็นอันขาดนะขอรับ !”

ไม่ว่าอย่างไรอย่าได้ไปเหยียบเยือน !?

สองคิ้วของเกอซีขมวดมุ่น เหตุใดโจวเหยียนอันกล่าวเช่นนั้น ? เกิดเรื่องใดกันแน่ ?

และเป็นดังที่คาด ยิ่งโจวเหยียนอันไม่ต้องการให้นางไปเกอซีกลัยยิ่งต้องไปดูให้เห็นประจักษ์แก่สายตา

เกอซีออกจากเรือนเบี้ยในยามรุ่งสางวันถัดมาเป้าหมายของนางคือมุ่งหน้าเข้าตัวเมืองเหยียนจึง

ก่อนจะเข้าสู่ตัวเมืองหญิงสาวได้ปลอมแปลงตนเองเป็นหนุ่มน้อยชาวบ้านผู้หนึ่ง

ยังไม่ทันถึงถนนแถบตะวันออกเกอซีพลันได้ยินเสียงอึกทึกครึกโครม

“วันนี้โรงโอสถจีเพิ่งจะเปิดทําการอีกคราและเพื่อตอบแทนน้ําใจของทุกท่านผู้เข้ามาซื้อหาโอสถในโรงโอสถวันนี้จะได้รับการตรวจจับชีพจรจากท่านหมอกโดยตรง”

กลุ่มฝูงชนพากันส่งเสียงร้องรับด้วยความตื่นเต้นยามนี้คลื่นมหาชนกําลังออกันเนืองแน่นหน้าโรงโอสถจีเซิง

แม้ท่านหมอก่ผู้นั้นจะเป็นเพียงท่านหมอระดับหนึ่งหากแต่ขอเพียงคนผู้นั้นคือหมอย่อมเป็นผู้สูงส่งเหนือคนทั่วไป ในวันนี้ท่านหมอจะให้การตรวจวินิจฉัยโรคโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอีกทั้งไม่ต้องร้องขอนับเป็นโอกาสอันดียิ่ง

เกอซีส่งสายตามองตามภาพความคึกคักเบื้องหน้าก่อนจะหันมาหาบานประตูปิดสนิทที่มอบความรู้สึกเย็นยะเยียบของโรงโอสถเชิงเต่อด้วยสองคิ้วที่ขมวดมุ่น

หญิงสาวเคาะประตูเบา ๆ หากแต่กลับได้สุ่มเสียงตอบรับจากด้านใน

พลันกลับได้ยินน้ําเสียงอบอุ่นจริงใจของเด็กหนุ่มรับใช้ผู้หนึ่ง “คุณชายผู้นี้ต้องการหาซื้อโอสถหรือขอรับ ? เชิญเข้ามาชมที่โรงโอสถจีเซ็งจะไม่ดีกว่าหรือขอรับ ? เราเพิ่งปรุงโอสถคุณภาพสูงขึ้นอีกจํานวนมากสมควรมีทุกสิ่งที่คุณชายต้องการ !”

เพียงหันกลับมา เกอซีกลับพบผู้ที่ทําให้นางต้องประหลาดใจ

หญิงสาวจดจําได้ว่าหนุ่มรับใช้ผู้นี้เคยทํางานในโรงโอสถเชิงเต่อ ทว่ายามนี้คนผู้นี้กลับไปช่วยงานที่โรงโอสถจีเชิงเสียแล้ว

ขวบเดือนที่ผ่านมานี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับโจวเหยียนอันและกู้หลิวเพิ่งกัน

แน่ ?

***จบตอน อย่าได้มาเหยีบเยือนไม่ว่าด้วยเหตุประการใด ?***