ตอนที่ 442 อาคมแสนวิเศษ

กระทั่งเมื่อโอสถเสริมพลังชุดสุดยอดถูกหลอมปรุงออกถึงห้าชุด ร่างของเกอซีก็ชุ่มโชกไปด้วยเม็ดเหงื่อ ขุมพลังภายในถูกขับใช้แทบเกลี้ยง คงได้อาศัยทิพย์ธาราช่วยฟื้นฟูความอ่อนล้าของร่างกาย

เมื่อเหลียวมองเม็ดโอสถที่เรียงรายเต็มขวด กระเบื้องเคลือบหลายสิบขวด เกอซีก็ยิ่งอดนึกกระหยิ่มยิ้มย่องมิได้ หากแต่นี่นางกําลังคิดผิดทางหรือไม่ ?

หากต้องหมกมุ่นอยู่กับการหลอมโอสถให้โรงโอสถเชิงเต่อเช่นนี้ตลอดวันยันค่ํา จะยังเหลือเวลาฝึกปรือพลังยุทธอีกกระนั้นหรือ ?

“ท่านแม่ ท่านแม่ ท่านอยากได้ลูกกวาดดําพวกนี้บ้างหรือไม่ ? ต้านต้านยกให้ท่านแม่ทั้งหมดเลย”

ครั้นเมื่อหันกลับมา หญิงสาวจึงเห็นเจ้าตัวน้อยกําลังแบกประคองกล่องโอสถสีดําใบใหญ่เข้ามาด้วยความระมัดระวัง ประดุจหีบสมบัติอันล้ําค่า

บนหน้าผากเจ้าตัวน้อยเคลือบด้วยหยาดเหงื่อบาง สองตากลมโตเปล่งประกายแวววาว สองหนวดบนหัวส่ายถูกดึกเข้ามาหาท่านแม่ของเขาคล้ายอยากเข้ามาประจบเอาใจว่าข้าเป็นเด็กดีหรือ

ไม่

ทว่านี่….นี่คือโอสถเสริมพลังมิใช่หรือ ? เกอซีหยิบโอสถเม็ดหนึ่งขึ้นทดสอบชิม จึงพบว่ามันคือโอสถที่มีคุณสมบัติในการเสริมพลังแห่งจิตวิญญาณอย่างแท้จริง

ทั้งสีสันตลอดถึงกรุ่นอายพลังที่แผ่ซ่านออก ล้วนสามารถเทียบเคียงได้กับโอสถเสริมพลังวิญญาณที่นางหลอมปรุงเองกับมือ

หญิงสาวกลืนเม็ดโอสถล่วงผ่านลําคอ พลันสามารถรับรู้ได้ถึงคลื่นพลังที่แผ่ซ่านลงสู่กาย แม้พลังผลึกไม่หนาแน่นท่วมท้นถึงระดับสิบสอง ทว่า สามารถบรรจุพลังผลึกได้เนื่องแน่นถึงระดับแปด ทั้งยังสามารถคงความบริสุทธิ์ไว้ได้ถึง 80%

คุณสมบัติโอสถระดับนี้สามารถเทียบได้กับโอสถระดับสูงสุดในท้องตลาดทั่วไป ไม่แต่แค่เพียงนั้น อาจสามารถกล่าวได้ว่าเม็ดโอสถชุดนี้ล้วนประกอบด้วยคุณสมบัติที่สูงส่งเหนือชั้นกว่าด้วยซ้ํา

เกอซีจ้องเม็ดโอสถในกล่องของต้านต้านด้วยอาการตกตะลึง ที่ปรากฏเบื้องหน้าสายตาของนางทั้งหมดนี้ คือเม็ดโอสถนับพันมิใช่หรือ ?

“ต้านต้าน เม็ดโอสถเหล่านี้ เจ้าได้มาจากแหล่งใด ?”

เจ้าตัวน้อยยึดอกหัวเราะฮี่ฮี่ “มันแน่อยู่แล้ว ! ฝีมือต้านต้านเผามาเองกับมือเลยท่านแม่ ต้านต้านเก่งใช่หรือไม่ท่านแม่ ?”

ริมฝีปากของผู้รับฟังอ้า ๆ หุบ ๆ อยู่นานที่สุดจึงพยายามเค้นเปล่งคําออกมาจนได้ “ต้านต้าน เจ้าสูญเสียเวลาเนิ่นนานเพียงไรจึงสามารถหลอมปรุงโอสถได้มากมายถึงเพียงนี้ ?”

“ใช้เวลานานเท่าไร ? เอ….ต้านต้านก็ไม่รู้เหมือนกัน” เจ้าตัวน้อยเอียงคอใช้ความคิดอย่างหนัก “เป็นเช่นนี้…. เมื่อท่านแม่เปิดเตาหลอมต้านต้านก็เปิดฝาเตาบ้าง ท่านแม่ใส่สมุนไพร ต้านต้านก็โยนลงไปบ้าง เมื่อท่านแม่ก่อพลังเพลิง ต้านต้านก็ส่งพลังเผาด้วย แล้วพอท่านแม่เปิดฝาเตาอีกครา ต้านต้านก็เปิดบ้าง แล้วลูกอมมากมายพวกนี้ก็ยื่นหน้ายื่นตากันออกมาอย่างนี้แหละท่านแม่”

เพียงคราเดียวในการหลอมกลั่นโอสถ ! ทั้งหมดทั้งมวลล้วนเกิดแต่การหลอมกลั่นโอสถแค่เพียงครั้ง ! ไม่เพียงสามารถกลั่นโอสถได้มากมายกว่าพันเม็ด ทุกเม็ดล้วนเป็นเม็ดโอสถคุณภาพสูงสุดของโอสถเสริมพลังขั้นที่หนึ่ง !
เกอชีไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกยามนี้เช่นไร !!

ครั้นเมื่อไม่ได้รับคําชื่นชมจากเกอซี หากแต่กลับเป็นอาการนิ่งค้างอ้าปากหวอเช่นนั้น เจ้าตัวน้อยจึงดึงหนวดสองข้างบนหัวกลม ๆ ลงมาปิดหน้าปิดตาส่งเสียงอ้อ “ท่านแม่ ต้านต้านกระทําผิดไปใช่หรือไม่ ? ต้านต้านก็แค่รู้สึกเบื่อ ที่ท่านแม่เอาแต่ปรุงโอสถอยู่ในนี้นี่นา”

เดิมที่ต้านต้านนั่งเล่นไกวชิงช้าอยู่กับเถาวัลย์ม่วงอเวจี ทว่าเล่นแล้วเล่นอีกจนเบื่อแล้วเบื่ออีก ท่านแม่ของเขาก็ยังไม่ออกไปเล่นกับเขาเสียที เจ้าตัวน้อยจึงเป็นฝ่ายเข้ามาหาเกอซี ทว่าเมื่ออีกฝ่ายกําลังง่วนอยู่กับการปรุงโอสถ ไหนเลยจะทันสังเกตเห็นว่าเจ้าตัวยังกําลังเข้ามาเล่นด้วยอีกคน

ต้านต้านเล่นอยู่ไม่ไกลกระทั่งเริ่มเบื่อ จึงเริ่มกระทําการหลอมโอสถตามเกอซีเพื่อคลายความเบื่อหน่าย

ครั้นเมื่อได้ยินน้ําเสียงเจ้าตัวน้อยสลดห่อเหี่ยวเช่นนั้น เกอซีจึงรีบเข้ามาโอบอุ้ม พลางก้มลงหอมแก้มตุ้ยนุ่ย “ต้านต้านของแม่เก่งที่สุด เจ้าเป็นสัตว์เวทที่เฉลียวฉลาดที่สุดในใต้หล้า ! เจ้ามิได้กระทําสิ่งใดผิดไปเลย ทว่ากลับเป็นการช่วยท่านแม่เสียมากกว่า ช่วยแบ่งเบาภาระอันหนักอึ้งของแม่ได้มากเลยทีเดียว”

เพียงได้รับหอมฟอดใหญ่จากท่านแม่ เจ้าตัวน้อยก็หน้าบานเป็นถาดกระดัง ร่างกลมตุ้ยพลันกลับกลายสีอมชมพูระเรื่อด้วยความขัดเขินสุขใจ ยิ่งเห็นกลับยิ่งน่ารักน่ากลืนกินไปทั้งตัว

เกอซีประคองกอดอุ้มเอาใจต้านต้านอยู่พักใหญ่ จึงเพิ่งนึกสะกิดใจขึ้นมาได้ “ต้านต้าน แล้วเจ้านําเตาหลอมโอสถมาจากที่ใด ?”

เจ้าตัวน้อยชี้ไปที่เตาหลอมโอสถสีเทาใบหนึ่ง “ต้านต้านเจอเจ้านี่ที่ตรงมุมโน้น ต้านต้านเห็นท่านแม่ไม่ได้ใช้ มันถูกทิ้งขว้างไว้ ต้านต้านเลยคว้ามาใช้เสียเลย”

***จบตอน อาคมแสนวิเศษ***