ตอนที่ 441 ท่านพ่อ ? ลูกน้อย,

เพียงได้เห็นเกอซี ต้านต้านก็ยิ่งโล้ชิงช้าให้สูงขึ้น สูงขึ้นจนลอยละลิ่วก่อนจะโยนตัวโผเข้าหาอ้อมแขนอีกฝ่ายพร้อมส่งเสียงหัวเราะคิกคักไม่ขาดสาย “ท่านแม่ ใกล้ถึงเวลาสํารับเย็นแล้วใช่หรือไม่ ? ท่านแม่กลับมาเตรียมสํารับอร่อยให้ต้านต้านกระนั้นหรือ ?”

เกอซีอุ้มเจ้าตัวกลมที่หนักอึ้งพลางจับหัวกลม ๆ โยกไปมา “เจ้าจอมตะกละ รู้แต่จะตามหาของกินทั้งวันเท่านั้น ทําราวกับข้าเลี้ยงดูเจ้าให้อดอยากปากแห้ง ไหนตอบข้าสิ ครั้งออกจากตําหนักเพลิงสวรรค์ ข้าทิ้งของกินไว้มากมาย ผู้ใดแอบขโมยกินไปเสียสิ้น ?”

“อ้า…อ้า….หลงหลงไง !” เจ้าตัวน้อยรีบยกมือขึ้นปิดปากก่อนทําท่าหันรีหันขวางกวาดตาไปทั่ว

เส้นเลือดบนหน้าผากเกอซีเต้นตุ้บ “ไม่เพียงแอบขโมยกิน ยังฝึกจะโป้ปดเสียอีกด้วย กระทั่ง ข้าแอบนําไปซ่อน เจ้าก็ยังขุดคุ้ยหามากินเสียจนได้ ดูสิ ! กินไม่บันยะบันยังกระทั่งอ้วนตุ้ยนุ้ยไปหมดแล้ว ทั้งน่าเกลียดทั้งตัวกลมตุ้ยเช่นนี้ผู้ใดชอบใจกัน !”

“ต้านต้านไม่ได้น่าเกลียด ไม่ตุ้ยนุ้ยเสียหน่อย” เจ้าตัวน้อยเริ่มส่งเสียงสะอึกสะอื่นเมื่อถูกเกอซีตำาหนิ “ต้านต้านออกจะขยันขันแข็ง ต้านต้านออกไปหว่านปลูกเมล็ดพันธุ์ทุกวัน รอกระทั่งมันเติบโตเต็มที่ยังช่วยถอนไปเก็บรวบรวมไว้ให้เป็นอย่างดีอีกด้วย”

“ฮือฮือฮือ ท่านแม่ไม่รักต้านต้านแล้ว ต้านต้าน น่าเกลียด ท่านแม่จะทิ้งต้านต้านแล้ว…”

“โอ้ โอ้ ! ก็ได้ ๆ เป็นข้าที่ผิดเอง” เพียงต้านต้านบีบน้ําตา ผู้ที่ร้อนรนวุ่นวายใจกลับกลายเป็นเกอซี นางผู้มีปกติเย็นชาน่าสะพรึงกลับต้องอ่อนจนกลายเป็นขี้ผึ้ง เมื่อตกอยู่ภายใต้การสวมกอดของเจ้าหนูตัวน้อยขี้อ้อนผู้นี้

หญิงสาวช่วยปาดเช็ดคราบน้ําตาให้ต้านต้าน พยายามข่มเสียงช่วยปลอบขวัญ “เอาล่ะ ๆ เป็นแม่ที่ผิดเอง ต้านต้านเด็กดี ต้านต้านน่ารักที่สุด ต้านต้านช่วยแม่ปลูกสมุนไพรเต็มสวนไปหมด ทั้งยังจะช่วยแม่เก็บเกี่ยวเสียเรียบร้อย ต้านต้าน เก่งที่สุด ต้านต้านยอดเยี่ยมที่สุด แม่พูดผิดเท่านั้น ต้านต้านไม่ต้องเสียใจไปนะ ได้หรือไม่คนดี

เจ้าตัวกลมพยักหน้าหงิกหงัก พลางเท้ากลมตันขึ้นรั้งคอเกอซีลงมา ส่งเสียงออดอ้อน “ท่านแม่ ท่านแม่จะต้องรักต้านต้านมากกว่าผู้ใดตลอดไป แต่ต้านต้านอนุญาตให้ท่านแม่รักท่านพ่อด้วยอีกคนก็ได้ เพียงไม่อาจมากกว่าต้านต้าน อ้า… จริงด้วย และลูกน้อยในอนาคตของพวกท่าน ล้วนไม่อาจแบ่งความรักให้มากกว่าต้านต้านเช่นกัน”

เอ๋ ? ท่านพ่อ ? ลูกน้อย ? บ้าบออะไรกัน ? ที่สุด เจ้าตัวน้อยผู้นี้จินตนาการเพ้อเจ้ออะไรกัน ? จึงพูดจาเหลวไหลเช่นนี้ ?

เกอซีกระแอมคราหนึ่งก่อนยกมือขึ้นลูบหนวดน้อย ๆ ทั้งสองของต้านต้านเมื่อยามนี้เขาคืนสู่ร่างเดิมแล้ว นางกล่าวอย่างอดมิได้ “ได้ เข้าใจแล้ว แม่จะรักเจ้าที่สุดตลอดไป เจ้าตัวร้าย ครานี้พอใจหรือยัง ?”

เจ้าตัวน้อยหน้าแดงหัวเราะแหะแหะ ก่อนจะกระโดดผละจากอ้อมแขนของเกอซีเข้าหาชิงช้าป้าเถาม่วงอีกครา

แม้ดวงหน้ากลม ๆ ยังเปรอะเปื้อนคราบน้ําตา ทว่ารอยยิ้มนั้นกลับสดใสดั่งดวงตะวันบริสุทธิ์สะอาดไร้เดียงสา

เกอซีเห็นต้านต้านกําลังเล่นสนุกร่าเริงสดใส เช่นนี้ จึงปลีกตัวเข้าตําหนักปราณสวรรค์ นําเตาหลอมโอสถจือจินออกอุ่นเปลวเพลิงเตรียมหลอมโอสถ

หญิงสาวจัดส่วนประกอบโอสถจํานวนสองชุดใหญ่ใส่ลงเตา ผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วยาม การปรุงหลอมโอสถพลันเสร็จสิ้น ภายในเตาหลอมส่วนประกอบโอสถแต่ละชุดปรากฏเม็ดโอสถเสริมพลังจิตวิญญาณจํานวนถึงหนึ่งร้อยเม็ด

*หนึ่งชั่วยาม หมายถึง สองชั่วโมง*

เปรียบกับคราแรกที่นางเริ่มปรุงโอสถ ความเร็วยามนี้นับว่ายอดเยี่ยมยิ่งนัก

อาจเป็นเพราะนางใช้เตาจ๋อจินในการหลอมปรุงโอสถ เช่นนั้นคุณสมบัติของโอสถเสริมพลังจิตวิญญาณในครานี้นับได้ว่าสุดยอดกว่าครั้งก่อน แต่ละเม็ดโอสถล้วนเอิบอาบด้วยพลังผลึกถึงระดับสิบสอง สูงกว่าชุดโอสถครั้งก่อนที่ซีซานนําออกขายซึ่งมีพลังผลึกเพียงระดับสิบ ไม่แต่แค่เพียงนั้น โอสถที่หลอมปรุงในครานี้โอสถเสริมพลังจิตวิญญาณชุดนี้ยังเป็นโอสถเสริมพลังขั้นที่สามอีกด้วย

เกอซีนําตําราสรรพโอสถอันหลั่งล้นออกเลือกตํารับโอสถขั้นที่สองขึ้นสองตํารับเพื่อกลั่นปรุง

ผ่านไปเพียงครึ่งชั่วยาม* โอสถขั้นที่สองก็ถูกนําออกจาเตาหลอม ในครานี้นางสามารถปรุงโอสถได้ถึง 92 เม็ด ทุกเม็ดล้วนมีสีสดขุมพลังหนาแน่น

*ครึ่งชั่วยามหมายถึงหนึ่งชั่วโมง

เกอซียินดีเป็นอย่างยิ่ง เมื่อยามนี้ความสามาร ถในการหลอมโอสถเสริมพลังของนางเลื่อนขึ้นสู่ระดับสองแล้ว ทั้งก็ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเหมือนที่ผ่านมา

เช่นนั้นนางจึงเริ่มหลอมโอสถเสริมพลังขั้นที่หนึ่งเพิ่มอีกหลายชุด จะอย่างไรเสีย เพียงโอสถเสริมพลังขั้นที่หนึ่งของนาง ก็สามารถสร้างความแตกตื่นให้เหล่าชาวยุทธทั่วหล้าได้แล้ว นี่หากนางนําโอสถเสริมพลังระดับสองออกสู่ท้องตลาดสมาพันธ์แพทย์จะมิแตกตื่นยกใหญ่กระนั้นหรือ ?

***จบตอน ท่านพ่อ ? ลูกน้อย ? บ้าอะไรนี่ ?***