ตอนที่ 528 อัปลักษณ์สิ้นดี

เกอซียืนนิ่งที่อราวก่อนศิลา

นี่…นี่มันอย่างไรกัน ?!

ต้านต้านกาลังพยายามยกแย่ยักยันอยู่ใต้ฝ่าเท้าส้นตันของอสูรน้อยจอมอัปลักษณ์ปากยังคงร้องโวยวายลั่น

“ออกไปอี้ ! ขยะแขยงจะตายอี… ท่านแม่ ท่านแม่ช่วยต้านต้านด้วย !”

เกอซียืนอึ้งนิ่งค้างครูใหญ่ก่อนจะย่างฝ่าเท้าเข้ามาคว้าท่อนขากลมตันของต้านต้านออกมาจากอุ้งเท้าอสูรน้อย

เมื่อต้านต้านถูกเกอซีลากออกจากอุ้งเท้าของเจ้าอสูรน้อย เจ้าตัวน้อยจึงกระเด็นร่วงตับกระแทกพื้นกลิ้งหลุน ๆ ก่อนจะหันมามองเกอซีกับต้านต้านด้วยท่าทางเงอะ ๆ งะ ๆ งุน ๆ งง ๆ

นัยน์ตาราวเมล็ดถั่วเขียวที่ต้องกลับมาคู่นั้นคล้ายทั้งเสียใจทั้งเกรี้ยวกราด ทว่ายิ่งมองก็ยิ่ง…

น่าเกลียดจริง ๆ…น่าเกลียดเสียเหลือเกิน หากแต่ภายใต้ความขี้ริ้วขี้เหร่ยังแฝงความน่ารักบางประการ

อสูรตัวน้อยผู้นี้ตัวกลมกลิ้ง สี่เท้าสั้นตันผอมบางคล้ายไม่สามารถรองรับน้ําหนักตัวพร้อมพาล้มก้นเบ้าทุกเวลา ใบหน้าที่แบนกลมคล้ายถูกใครต่อยกระทั่งยุบหัก ผนวกเข้ากับจมูกเชิดรับลมให้เข้าใจว่าที่เห็นคือสุนัขพันธุ์บูลด็อก แตกต่างก็แต่เพียงสองตาน้อย ๆ ซึ่งมีรูปร่างคล้ายเมล็ดถั่วเท่านั้นที่มิอาจสร้างความน่าสะพรึงกลัวให้ หวาดผวาทว่ากลับมอบความรู้สึกเซ่อซ่าโง่เง่า

ต้านต้านผู้ได้รับความช่วยเหลือจากเกอซี คล้ายเด็กน้อยถูกรังแกที่ได้เจอหน้าผู้ปกครองก็ร้องไห้จ้าส่งเสียงฟ้องยกใหญ่

“ฮือ ฮือ ฮือ ท่านแม่ มันทําร้ายต้านต้าน ท่านแม่ต้องช่วยจัดการมันให้ต้านต้านด้วย…แง แง แง…”

ยิ่งได้ยินต้านต้านร้องไห้งอแง เจ้าอสูรน้อยก็ยิ่งกระสับกระส่ายร้อนรนเขารีบเข้ามาเลียแข้งเลียขาเกอซี่ส่งเสียงรุ้งงิ้งคล้ายอยากช่วยปลอบใจ

หญิงสาวกระแอมเบา ๆ ในล่าคอ

“ต้านต้าน ไม่เห็นมีสิ่งใดต้องกลัวสักนิด เขาดูเป็นมิตรกับเจ้าจะตาย ไม่เห็นกัด ไม่เห็นรังแกเจ้าดังกล่าวอ้างเสียหน่อย”

“ฮือ ฮือ…แต่ต้านต้านไม่อยากเห็นเจ้าตัวนี้แล้ว เขาหน้าตาน่าเกลียดจะตาย ซ้ํายังตะคอกใส่ต้านต้านด้วย”

ต้านต้านกอดคอเกอซีร่าร้องคร่ครวญน้ําหูน้ําตาร่วงไม่ยอมปล่อย

“ตอนนี้เนื้อตัวสะอาดเอี่ยมของต้านต้านโดนเขาเลี้ยกระทั่งสกปรกไปหมดแล้ว ฮือ ฮือ ฮือ…ท่านแม่ช่วยล้างตัวให้ต้านต้านหน่อยได้หรือไม่”

เจ้าเด็กคนนี้ นับวันจะยิ่งเอาใหญ่! กล้ากล่าวออกมาได้ว่าตนเนื้อตัวสะอาดเอี่ยมน่าเกลียดจริง ๆ !

เจ้าตัวน้อยผู้นี้ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย เหตุใดตัดสินผู้อื่นจากรูปลักษณ์ภายนอกเช่นนี้…เฮ้อ ! เด็กหนอเด็ก

กระทั่งเมื่อเกอซียอมถ่ายกระแสพลังวารชําระทําความสะอาดให้ต้านต้าน เจ้าตัวกลมจึงค่อยร่าเริงขึ้น

ยามนี้ทั้งม่วงน้อย และมังกรทองตัวน้อยต่างออกจากสมาธิโคจรพลังแล้วเช่นกันทั้งคู่รีบเข้ามาหาต้านต้าน

เสียงมังกรทองตัวน้อยร้องเรียก

“ต้านต้าน ไหนไหน เจ้าหน้าไหนมันกล้ารังแกเจ้า ประเดี๋ยวข้าจะลงมือสั่งสอนมันเอง !”

อุ้งนิ้วกลมสั้นตันของต้านต้านชี้ไปที่อสูรตัวน้อย ขณะยื่นหน้ายื่นตาฟ้องอย่างเต็ม

“ต้านต้านไม่ชอบเจ้าตัวน่าเกลียดนี่ ช่วยไล่เขาไปที่ ไล่ไปไกล ๆ เลย !

เพียงได้ยินเช่นนั้น ทั้งคู่ก็เร่งลงมือกับเจ้าอสูรไร้นามอย่างไม่ยิ่งหยุดคิด สายเถาวัลย์สีม่วงพุ่งตรงเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างเร็วรี่

เกอซีสามารถรับรู้ได้ว่าพลังเวทของสัตว์อสูรน้อยตนนี้หาใช่ต่าต้อย ทั้งมิได้มีเจตนาร้าย ครั้นเมื่อคิดจะหยุดมังกรทองตัวน้อยกับเถาวัลย์ม่วงอเวจี ฉากการต่อสู้เบื้องหน้ากลับทําให้ต้องเปลี่ยนใจ

อสูรน้อยขี้เหร่ตนนั้นสามารถรับมือม่วงน้อย และมังกรทองตัวน้อยได้พร้อมกันในคราเดียว เขาไม่โต้ตอบกลับ ทั้งไม่คิดหนี แม้นม่วงน้อยกับมังกรทองตัวน้อยจะร่วมมือกันออกกระบวนท่าหนักหน่วงเพียงไรเขาล้วนสามารถหลบหลีกการโจมตีได้ทุกกระบวนท่า

ไม่แต่แค่เพียงนั้นตลอดเวลาทุกการเคลื่อนไหว สายตาคู่นั้นไม่เคยยอมละคลายจากต้านต้านคล้ายถูกสะกดให้หลงใหลเคลิบเคลิ้ม

เกอซีผู้กําลังอุ้มต้านต้านยกมือขึ้นลูบหัวเจ้าตัวกลมพลางยกยิ้ม

“ต้านต้าน เห็นทีเจ้าคงจะได้ผู้ติดตามที่คลั่งไคลเจ้าจนโงหัวไม่ขึ้นเสียแล้ว ทั้งพลังเวทของเขาดูจะสูงส่งไม่ธรรมดาอาจบางที่กระทั่งแม่คงมิใช่คู่ประมือของอสูรตนนี้ เช่นนี้เป็นอย่างไร ? เจ้ารับเขาไว้เป็นสหายอีกคนดีหรือไม่ ?”

แม้นเกอซีเพียงกล่าวเย้าหยอกเล่นทว่าต้านต้านกลับคิดจริงจังอย่างมาก

***จบตอน อัปลักษณ์สิ้นดี***