ตอนที่ 499 สํานักเมฆาแดง

ชายหนุ่มเบี่ยงสายตามาที่เกอซีพลันสืบฝ่าเท้าตรงเข้ามาหยุดยืนเบื้องหน้าก่อนจะเหยียดยื่นฝ่ามือให้อีกฝ่าย

“เฉินเซ็นผู้ต่ำต้อยแห่งสํานักเมฆาแดง ต้องขอขอบคุณคุณชายที่ช่วยชีวิตหลานสาวของข้าเมื่อครั้งอยู่ในแดนผนึกมังกรไม่ทราบนามของท่านจอมยุทธคือ…”

เกอซียื่นมือออกจับมืออีกฝ่ายด้วยสีหน้าราบเรียบนิ่งเฉย

“ผู้น้อยมีนามว่าซีเยว”

เฉินเซินต้องเพ่งมองหนุ่มน้อยเบื้องหน้าอีกครา

ไม่แต่แค่เพียงคนผู้นี้สามารถช่วยชีวิตเฉินชิงชูไว้ได้ พลังยุทธของเขาคล้ายต่ำต้อยแค่เพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ หากแต่เมื่อต้องเผชิญกับคลื่นพลังกดดันที่เขาลอบปลดปล่อยออกมาอย่างเงียบงันหนุ่มน้อยผู้นี้กลับยังคงนิ่งเฉยทั้งยังแสดงอาการถ่อมเนื้อถ่อมตน

ยังมี แม้เมื่อหนุ่มน้อยผู้นี้ได้ล่วงรู้ว่าพวกเขาล้วนเป็นคนของสํานักเมฆาแดง หนึ่งในสี่สํานักใหญ่แห่งทวีปหมีหลัว ด้วยฐานะหลานสาวคนสําคัญแห่งสํานักใหญ่ย่อมเป็นที่สะดุดตาหากทว่าหนุ่มน้อยผู้นี้กลับไม่ปริปากต่อรองร้องขอสิ่งใด

เพียงเฉินซึ่งได้ยินเกอซีเผยชื่อแซ่ของตนออกมา นางก็บ่นพร่ําพึมพําเพียงค่าว่า “ซีเยว่” ติดปากอยู่เช่นนั้นซ้ําไปซ้ํามา

ทั้งยังแอบลอบมองหนุ่มน้อยเบื้องหน้าผู้รูปงามท่วงท่าสง่าผ่าเผยโดดเด่นเหนือผู้ใดอย่างไม่วางตาดวงหน้านั้นกระจ่างใสสุกสว่างดั่งแสงจันทรา ผุดผ่องสะอาดตายิ่งกว่าปุยหิมะบนยอดเขาเทียนซาน

ช่างเป็นหนุ่มน้อยผู้มีรูปงามจับตาเกินกว่าจินตนาการเพ้อฝันจะประดิษฐ์สร้างสรรค์ขึ้นได้

ท่ามกลางความงามที่เหนือคําบรรยายกลับแฝงไว้ด้วยความห้าวหาญองอาจที่น่าเกรงขามความเก่งกล้าสามารถที่ช่วยปลดเปลื้องนางจากฝันร้ายในห้วงนรกเมื่อครั้งเยือนอาณาจักรกําบัง

ยิ่งคิด ใบหน้าของเฉินซึ่งชก็ยิ่งแดงก๋า กระทั่งนางไม่กล้าแม้เพียงเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มน้อยเบื้องหน้าอีกครา

ดวงหน้าน้อย ๆ ของหญิงสาวกมงด ๆ มองชายแขนเสื่อผู้เป็นอา เพื่อแอบลอบมองหนุ่มน้อยผู้น่าพิสมัยน้ำเสียงรุ้งวิ่งราวแมลงตัวน้อยดังขึ้น “คุณชายก็มาร่วมประชันการล่าในครานี้ด้วยกระนั้นหรือ ?”

“ถูกต้อง

“เอ้อ…ข้า… ข้ากับน้องชายก็เข้าร่วมการแข่งขันล่าสัตว์อสูรด้วยเช่นกัน”นัยน์ตาของเฉินชิงชูเป็นประกายด้วยความหวัง “พวกเราไปลงนามพร้อมกันสมควรเป็นเรื่องที่ดีอาจ…อาจบางที่ล่า ดับสามารถใกล้กันตําแหน่งส่งเข้าร่วมสนามแข่งขันอาจใกล้เคียงกันก็เป็นได้”

ผู้เข้าร่วมแข่งขันล่าสัตว์อสูรบนเทือกเขาสลายวิญาณล้วนถูกส่งด้วยอาคมเคลื่อนย้ายสสารตามล่าดับของการลงนาม เพียงตําแหน่งที่ได้รับล้วนเป็นการสุ่ม เช่นนั้นหมายเลขลงนามที่ใกล้กันย่อมมีโอกาสเป็นไปได้ที่อาจได้ตําแหน่งใกล้กัน

เฉินเซินกระแอมเล็กน้อยอดกลั้นยิ้มไว้มิได้ มีหรือที่เขาจะทําลายความหวังน้อย ๆ ของหลานสาวตน

“หากท่านมิได้ร่วมทางมากับผู้ใด เหตุใดเราไม่เข้างานแข่งประลองฝีมือล่าสัตว์อสูรเสียด้วยกันเล่า ?”

เกอซีผงกศีรษะรับโดยไม่ลังเล เทียบกับการเข้างานเพียงล่าพัง การได้เข้าร่วมงานพร้อมคนจากสํานักเมฆาแดงย่อมสามารถคลายความหนักใจได้ไม่น้อย

ทั้งสามเดินผ่านฝูงชนที่แออัดตรงเข้าสู่วังที่อยู่ไม่ไกลอย่างไม่เร่งร้อน

หนทางทอดเดินไม่ยาวไกล หากแต่เฉินเซินกลับยิ่งประทับใจในตัวหนุ่มน้อยผู้มีนามว่าซีเยว่มากยิ่งขึ้นทุกขณะ

หนุ่มน้อยผู้มีใบหน้าหมดจดงดงามน้ำเสียงกระจ่างใสกังวาน แม้ในยามเอื้อนเอ่ยวาจายังแฝงไว้ด้วยความอ่อนน้อม หากทว่าขณะเดียวกันกลับไร้ซึ่งความขลาดเขลาหวาดกลัวในความต่ำต้อย ด้อยฝีมือของตน

ยังมี แม้เมื่อเฉินเซ็นชวนสนทนาเรื่องการฝึกปรือพลังฝีมือด้วยหมายจะให้คําชี้แนะแก่หนุ่ม น้อยเหตุเพราะต้องชะตา

ผู้ใดจะรู้ว่า เพียงเริ่มบทสนทนา หนุ่มน้อยผู้นี้กลับสามารถให้ความกระจ่างในเรื่องพลังฝีมือและจุดชีพจรปราณ จุดตันเถียนอันเป็นประโยชน์แก่ผู้ฝึกยุทธอย่างยิ่ง

เหล่าศิษย์สํานักเมฆาแดง ผู้เดินตามหลังเฉินเซินมาล้วนพากันรุมป้อนคําถามพวกเขาทั้งหมดหลงลืมสิ้นว่าหนุ่มน้อยเบื้องหน้าพวกเขานี้คือผู้มีพลังยุทธต่ำเตี้ยแค่เพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์เท่านั้น

“คุณชายซี ข้าอยากขอคําชี้แนะ ไม่ทราบด้วยเหตุใดทุกคราที่ข้าฝึกพลังวารีธาตุมักรู้สึกเจ็บแปลบบริเวณช่วงเข่ายิ่งเมื่อฝึกขั้นสูง อาการเจ็บปวดก็ยิ่งเพิ่มทวีขึ้นตามลําดับ

เกอซีส่งสายตามองศิษย์สํานักรุ่นเยาว์ผู้นั้นคราหนึ่งก่อนส่งกระแสพลังสํารวจช่วงหัวเข่าของชายผู้นั้นพลางกล่าวคําด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “ร่างของเจ้าประกอบด้วยอายเย็นเป็นปฏิปักษ์ต่อวารีธาตเช่นนั้นความชื้นและพลังเย็นจึงแทรกซึมลงสู่ข้อต่อต่าง ๆ ในร่าง”

***จบตอน สานักเมฆาแดง***