หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 538 ให้ตายเสียยังจะดีกว่า !

มังกรทองตัวน้อยกําลังจะหมดสิ้นพลังชีวิต ขณะเถาวัลย์ม่วงอยู่ในอาการสาหัสแทบไม่ต่างกัน หากทั้งคู่ต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเฟิ่งอวิ๋นจิ่ง ความตายคือสิ่งเดียวที่ รั้งรอพวกเขาทั้งสอง

“หลงหลง ป้าเถาม่วง กลับมา ! อย่าไป ! ฮือฮือฮือ…”

เสียงต้านต้านร่ำร้องเรียกหาปานจะขาดใจ เขาพยายามหาทางดิ้นรนเข้าไปช่วย

หากทว่ายามนี้เขาถูกซื้อบอน้อยกั้นขวางให้หลบอยู่ด้านหลัง

ยามนี้ร่างที่ใหญ่โตราวกระทิงเปลี่ยวเริ่มโคจรรวบรวมพลัง แสงสีเขียวพลันหมุนติ้วไม่หยุดยั้ง ขณะเดียวกันร่างขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ ขยายขนาดให้ใหญ่โตมหึมายิ่งขึ้น นอกจากนี้เขายังพยายามส่งเสียงแหลมเล็กคล้ายอยากแจ้งบางสิ่งแก่เกอซีและต้านต้าน

หญิงสาวหรี่ตามองซื้อบอน้อย นางส่งเสียงกระซิบสั่ง

“ฝากเจ้าดูแลต้านต้านด้วย เมื่อสบโอกาสจงรีบพาต้านต้านหนีไปเสีย !”

ต้านต้านเพียงผู้เดียวเท่านั้น ที่เกอซีไม่อนุญาตให้ได้รับความเจ็บปวดทรมานแม้ เพียงน้อย

ทันทีที่สิ้นเสียง เกอซีกุมกระบี่หลีขี่ยพุ่งทะยานแหวกอากาศติดตามมังกรน้อยและ ม่วงน้อยไปในทันที

คลื่นพลังเจิดจําอันเย็นเยียบรุนแรงของกระบี่หลีชัยตรงเข้าตวัดผ่าม่านหมอกอา คมดําประกายแสงสีทองสว่างไสวด้วยพลังอัคคีเอิบอาบตลอดทั่วคมกระบี่ฟาดฟันใส่ ม่านหมอกด่า กระทั่งความมืดมิดถูกสูบกลืนจนมลายหายสิ้น

หากแต่ขณะเดียวกัน หมอกดาที่หนาทึบจากผืนธงพักตร์อสูรเหนือแผ่นฟ้ากลับแผ่ กระจายกว้าง อีกทั้งยังตรงเข้าโอบล้อมครอบคลุมร่างของเกอซี

เพียงเห็นกลุ่มหมอกดําที่เริ่มคืบคลานเข้าควบคุมร่างของนางมิให้สามารถ ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว หญิงสาวรีบตัดสินใจคว้าร่างมังกรทองตัวน้อยพร้อมเถาวัลย์ ม่วงอเวจีโยนส่งให้ต้านต้าน และซื่อบื้อน้อย พร้อมเสียงตะโกนสั่งคำ

“ซื่อบื้อน้อย ปกป้องพวกเขาด้วย !”

“ท่านแม่—– ! ท่านแม่—— !”

เสียงต้านต้านร้องตะโกนไล่หลัง

ห่างออกไปไม่ไกลนัก เพิ่งอวิ่นจึงผู้ส่งพลังควบคุมผืนธงพักตร์อสูรกําาลังส่งเสียง หัวร่อด้วยอารมณ์สุขสันต์

“ซีเยว่ ไม่คิดบ้างหรือว่าเมื่อเจ้าปล่อยเจ้าสองตัวนั่นไปแล้ว เจ้าจะหลุดรอดเอื้อมมือของข้าไปได้ ? เจ้าคิดว่ากระทําเช่นนี้แล้ว ข้าจะไม่ลงมือสังหารพวกมันกระนั้นหรือ?”

เพียงเขาขยับพลิกฝ่ามือ แรงพลังมหาศาลพลันดึงดูดร่างของเกอซีให้ลอยลิว ข้าหาชายหนุ่มในทันที

ทว่ายามนี้ รอยยิ้มประหลาดกลับเผยผ่านดวงหน้าของเกอซี

นางไม่ล่าถอยหลีกหนี กลับกัน นางรวบรวมขุมพลังที่หลงเหลือโถมตัวพุ่งเข้าใส่ เฟิ่งอวิ๋นจิ่ง

กระบีหลีชัยในมือระเบิดรัศมีแสงเจิดจ้าพร้อมคลื่นพลังหนาแน่นที่กดดันไปทั่วชั้น บรรยากาศ ผืนธงดําที่ครอบคลุมเหนือม่านนภากระพือสะบัดอย่างรุนแรง

เฟงอวิ่นจึงหน้าถอดสี ได้ยินเพียงเสียงของเขาร้องตะคอกดัง

“ยันต์ระเบิดร่าง ? ซีเยว่ เจ้าอยากตายกระนั้นหรือ ?”

คําตอบมิได้หลุดรอดออกจากปากของนาง หากสิ่งที่ปรากฏคือร่างที่ยิ่งพุ่งเข้าหาเขาด้วยความรวดเร็วที่ยิ่งไปกว่าเดิม กระบี่หลีชุ่ยในมือยิ่งเปล่งพลังเจิดจ้าท้าทาย หนักหน่วงร้ายกาจยิ่งขึ้น

ยันต์ระเบิดร่าง คืออาวุธเวทที่ใช้ในการระเบิดร่างของตนให้แหลกเป็นจุณ ทว่า ขณะเดียวกันก็สามารถทําลายข้าศึกศัตรูให้พินาศได้นับร้อยนับพัน อีกทั้งกระบหลีชัยแห่งแดนผนึกมังกรนั้นคืออาวุธเวทจากสรวงสวรรค์ แม้นหากกระบหลีชุ่ยระเบิดแหลกในระยะประชิด กระทั่งเพิ่งอวิ่นจึงย่อมต้องได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส

ทว่าเหนืออื่นใดก็คือ พลังฝีมือของเกอซีในยามนี้ยังคงต่าเตี้ย เช่นนั้นหากกระบี่หลีชุ่ยระเบิดคามือ เกอซีย่อมถึงแก่ความตายอย่างแน่แท้

ในความคิดของเฟงอวินจึง เขายังมิได้ครอบครองสตรีเจ้าเล่ห์มากเพทุบายผู้นี้ เขายังมิได้ทําให้นางตกเป็นของเขา เช่นนั้นมีหรือที่เขาจะยอมปล่อยให้นางสิ้นใจลงเช่นนี้ !

เฟงอวินจึงตัดสินใจอัดฝ่ามือใส่เกอซี ขณะเดียวกันหมอกอายด่าผ่านผืนธงพักตร์อสูรก็ตรงเข้ารวบยันต์ระเบิดร่างที่ร่วงหล่นลงตรงหน้าในทันที

ร่างของเกอซีลอยปลิวละลิ่วราวว่าวที่สายป่านขาดหลุดลอย โลหิตสาดกระจาย ออกจากปาก

ทว่าดวงหน้างามกลับเผยรอยยิ้มแห่งความสําเร็จสมดังใจ

“เพิ่งอขึ้นจึง คิดว่าข้าอยากระเบิดร่างกระนั้นหรือ ? หึหึหึ ให้ข้าตายเสียยังจะดีกว่า ต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าอีก !”

ร่างของหญิงสาวร่วงหล่นลงสู่พื้น หากแต่กลับมิได้เจ็บปวดดังคาดคิด เมื่อร่างอ้วน นุ่มนิ่มราวลูกโคพองลมอ้าแขนรอพร้อมรับร่างของนางอย่างเต็มที่

***จบตอน ให้ตายเสียยังจะดีกว่า !***