ในสำนักนภาสีชาด หลิงฮันเป็นดั่งตำนาน

เพียงแค่สองปีหลังจากที่เขาเข้าร่วมสำนักนภาสีชาด เขาก็ทะลวงผ่านระดับภูผาวารีขั้นต้นแล้ว ทั้งยังมีพลังต่อสู้ที่น่าทึ่ง บางทีเขาอาจมีพรสวรรค์ระดับห้าดาวในตำนานแล้ว อย่างไรก็ตามเรื่องราวของเขานั้นน่าทึ่งยิ่งกว่า เขาได้ต่อสู้กับบุตรชายเพียงคนเดียวของแม่ทัพจ้าวหลายครั้งและยังเป็นฝ่ายที่เหนือกว่า แล้วยังได้รับการแต่งตั้งจากองค์จักรพรรดินีให้เป็นพลทหารระดับเจ็ด

หลิงฮันเป็นพลทหารระดับเจ็ดที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิ

ถึงแม้ฝ่ายตะวันออกจะมีศิษย์จำนวนมาก แต่น่าเสียดายที่หลิงฮันไม่ได้เป็นศิษย์ของฝ่ายตะวันออก ถ้าหลิงฮันเข้าร่วมสำนักนภาสีชาดในอีกห้าปีต่อมา ไม่ใช่ว่าเขาจะกลายเป็นความภาคภูมิใจของฝ่ายตะวันออกหรอกหรือ?

“หลิงฮัน นี่เจ้ากล้ามาที่ฝ่ายตะวันออกของพวกข้าอย่างนั้นรึ?” หลังจากที่หยางชวงหยุดตกตะลึง เขาก็ตะโกนใส่หลิงฮันทันที

หลิงฮันขมวดคิ้วและพูดว่า “ปล่อยเขาไปและคืนดาบให้กับเขา!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าหมอนี่เป็นสหายของเจ้าอย่างนั้นรึ?” หยางชวงหัวเราะและใช้เท้าเหยียบย่ำหน้าของจินจื้อฮุย “แล้วถ้าข้าไม่ทำตามที่เจ้าพูดล่ะ?”

เขาไม่กลัวหลิงฮัน เพราะเขามีพลังต่อสู้ระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นปลาย ถ้าหลิงฮันกล้าลงมือ มันจะต้องเป็นความอัปยศของหลิงฮันอย่างแน่นอน

แววตาของหลิงฮันส่องประกายแสงที่หนาวเย็นและพูดว่า “ข้าจะตัดขาของเจ้าหนึ่งข้าง”

หยางชวงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งแทบจะขาดใจตาย

“หลิงฮัน เจ้าคิดว่าไม่มีใครในสำนักสามารถทำอะไรเจ้าได้อย่างนั้นรึ?” หยางชวงชี้ดาบไปที่หลิงฮัน

หลิงฮันไม่ตอบ เขาเดินไปหาหยางชวงด้วยใบหน้าที่มืดมน และความโกรธของเขากลายเป็นแรงกดดันที่ทำให้ทุกคนหายใจไม่ออก

“จัดการมัน!” หยางชวงสั่ง

นี่เขาบ้าหรือเปล่า ที่นี่คือฝ่ายตะวันออก!

ปัง!

ในพริบตา หมัดมากกว่าสิบหมัดแทบจะพุ่งเข้ามาหาหลิงฮันพร้อมกัน

หลิงฮันเคลื่อนที่หลบและใช้อักขระแรงโน้มถ่วง ตุบ คนเหล่านั้นไม่สามารถเข้ามาใกล้หลิงฮันได้เลย พวกเขาถูกแรงโน้มถ่วงกดทับและร่างลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นทันที

เมื่อเขามีระดับบ่มเพาะพลังที่สูงขึ้น แน่นอนว่าพลังของอักขระศักดิ์สิทธิ์แรงโน้มถ่วงก็จะเพิ่มขึ้นตาม อย่างน้อยคนที่อยู่ต่ำกว่าระดับภูผาวารีขั้นสูงก็ไม่สามารถต่อต้านได้

หลิงฮันเดินหน้าต่อ โดยที่ไม่มีใครสามารถคุกคามเขาได้เลย

หยางชวงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ตอนนี้เขากำลังประชันหน้ากับหลิงฮันและไม่มีอะไรมาขวางกั้นพวกเขาทั้งสองคน

ทั้งที่เขามีพลังต่อสู้เหนือกว่า เขาไม่ควรไม่สบายใจ แต่ตอนนี้ความวิตกกังวลและไม่สบายใจกลับก่อตัวขึ้นในจิตใจของเขา

“จงคุกเข่าและกล่าวขอโทษพี่ชายจิน ถ้าพี่ชายจินยกโทษให้เจ้า ข้าก็จะปล่อยเจ้าไป แต่ถ้าไม่ ข้าก็จะแสดงให้เจ้าเห็นว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าความเสียใจ” หลิงฮันกล่าว

“ไร้สาระ!” หยางชวงโกรธเกรี้ยวมาก เขายกเท้าขึ้นมาจากใบหน้าของจินจื้อฮุยและเตะใส่หลิงฮัน

หลิงฮันเองก็ลงมือ ปัง ทั้งสองคนปะทะกันและล่าถอยไปด้านหลัง

หยางชวงรู้สึกตกตะลึงและพูดว่า “จ…เจ้าทะลวงผ่านระดับภูผาวารีขั้นสูงแล้ว!” ไม่เพียงแค่เท่านั้น พลังต่อสู้ของอีกฝ่ายยังอยู่ในระดับเดียวกันกับเขาอีกด้วย!

ทั้งที่เขาเป็นจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นกลางและมีพลังต่อสู้หนึ่งดาว แต่หลิงฮันเป็นแค่จอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นต้น แต่พลังของหลิงฮันกับเท่ากับเขา นี่มันหมายความว่าอย่างไร?

หลิงฮันมีพลังต่อสู้ห้าดาว!

– ในดาบเหอหนิง อัจฉริยะระดับห้าดาวมีเพียงแค่ในตำนานเท่านั้น แต่จักรพรรดินีอาจเป็นอัจฉริยะระดับห้าดาวก็เป็นได้ แต่เรื่องนั้นไม่มีใครสามารถพิสูจน์ได้ แต่ตอนนี้เขากลับเจอคนที่มีพลังต่อสู้ห้าดาว แล้วเขาจะไม่ตกใจได้อย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น แค่เวลาสองปี หลิงฮันก็ทะลวงผ่านระดับภูผาวารีขั้นสูงแล้ว เขาใช้วิธีการอะไรถึงก้าวหน้าได้รวดเร็วขนาดนี้?

“คุกเข่าของเจ้า!” หลิงฮันตะโกนและกระโจนเข้าไปสยบหยางชวง

“ไม่มีทาง! ข้าไม่คิดที่จะคุกเข่าให้เจ้า!” หยางชวงตอบโต้ เขาจะต้องไม่พ่ายแพ้ให้กับหลิงฮัน

หลิงฮันโจมตีอีกฝ่ายด้วยฝ่ามือที่ทรงพลังเหมือนกับอุกกาบาต

เขาพบว่าการประเมินพลังต่อสู้ของเขานั้นไม่ถูกต้อง

โดยไม่คาดคิด พลังต่อสู้ของเขาถึงระดับห้าดาวแล้ว แต่ถ้าใช้พลังของอักขระศักดิ์สิทธิ์ด้วยมันก็จะทำให้เขามีพลังต่อสู้ระดับหกดาว

แต่นั่นยังไม่รวมทักษะศรฆ่ามังกรทะลวงดาราหรือทักษะบัญญัติดาบเร็ว

ไม่เช่นนั้นพลังต่อสู้ของเขาอาจสูงถึงเจ็ดดาว!

ต่อหน้าการต่อสู้แบบตัวต่อตัว เขาสามารถต่อสู้กับจอมยุทธระดับภูผาวารีขั้นสูงชั้นสูงสุดได้! แล้วด้วยความแข็งแกร่งและความยืดหยุ่นของร่างกาย มันจะทำให้เขาไร้พ่ายในระดับภูผาวารี

“ยอมแพ้และคุกเข่าของเจ้าลงซะ!” หลิงฮันใช้ทักษะบัญญัติดาบเร็วที่ทั้งรวดเร็วและแหลมคม

หยางชวงกรีดร้อง เขาถูกโจมตีอย่างต่อเนื่อง โลหิตของเขาสาดกระเซ็นไม่หยุด ถึงแม้บาดแผลที่จะได้รับจะไม่ได้หนักหนาอะไร แต่มันก็เป็นฉากที่น่าสังเวชมาก

แม้แต่ศิษย์พี่หยางยังตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ แล้วในฝ่ายตะวันออกจะมีสักกี่คนกันที่สามารถต่อกรกับหลิงฮันได้?

ปัง!

ท้ายที่สุด หลิงฮันก็ต่อยหน้าของหยางชวงและคว้าดาบจากมือฝ่ายตรงข้าม จากนั้นเขาก็เข้าไปช่วยจินจื้อฮุยและพูดว่า “พี่ชายจินเป็นอะไรหรือไม่?”

“ไม่เป็นอะไรมาก โชคดีที่ข้าไม่ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง” จินจื้อฮุยลุกขึ้นยืน แม้เขาจะกระดูกหักแต่สำหรับจอมยุทธมันไม่ได้ร้ายแรงอะไร ตราบใดที่มีเม็ดยาดีๆก็สามารถรักษาหายได้ภายในสองสามวัน

หลิงฮันพยักหน้าและมองไปที่หยางชวงอีกครั้งพร้อมกับพูดว่า “ข้าบอกว่าจะตัดขาของเจ้าหนึ่งข้าง เจ้าคงไม่คิดว่ามันเป็นแค่คำขู่ใช่หรือไม่?”

“เจ้ากล้า!” หยางชวงสั่นด้วยความกลัว “นี่คือฝ่ายตะวันออก ถ้าเจ้าใช้ความรุนแรงมากไปกว่านี้สำนักนภาสีชาดจะไม่มีทางปล่อยเจ้าไป!”

ฉัวะ!

หลิงฮันสะบั้นดาบ และขาข้างหนึ่งของหยางชวงก็ถูกตัด

“คนผู้นี้คือสหายของข้า และดาบเล่มนี้ก็เป็นดาบที่ตีขึ้นมาเป็นพิเศษเพื่อข้า! แต่เจ้ากลับปล้นดาบของข้า แต่เพื่อเป็นการไว้หน้าสำนักนภาสีชาดข้าจึงไม่ตัดหัวของเจ้า! แล้วอีกอย่างเจ้าไม่รู้ว่ามันเป็นความผิดร้ายแรงที่ขโมยของจากเจ้าหน้าที่ของทางการ?”

หลังจากที่หยางชวงตกตะลึงอยู่สักพักและฟังที่หลิงฮันพูด มันยิ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่มากขึ้นไปอีก ตอนนี้เขาไม่สามารถเอาชนะหลิงฮันได้ และทำได้แค่ยอมรับความพ่ายแพ้กับความอัปยศในครั้งนี้เท่านั้น

แต่โชคดีที่หลังจากทะลวงผ่านขอบเขตพระเจ้าแล้ว มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะต่อขาที่ถูกตัดขาดกลับคืนมา

เพี๊ยะ!

หลิงฮันตบหน้าหยางชวงและพูดว่า “เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆอย่างนั้นรึ? เมื่อครู่ข้าแค่ลงโทษเจ้าเพราะเจ้าขโมยดาบของข้าเท่านั้น แต่ตอนนี้ข้าจะลงโทษเจ้าที่เจ้าทำร้ายพี่ชายจิน!”

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ หลิงฮันตบหน้าหยางชวงไม่หยุด จนใบหน้าของหยางชวงปูดบวมและฟันทั้งหมดหลุดออกจากปาก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเลือด สภาพของเขาในตอนนี้ดูน่ากลัวมาก

“พอได้แล้ว!” ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยความไม่พอใจที่สามารถมองเห็นได้ชัดบนใบหน้า