เซียนหยู่เฉิงเพียงแค่หัวเราะ เผ่ามนุษย์ที่เป็นแค่จอมยุทธระดับก้าวสู่เทวากล้าที่จะข่มขู่เขาต่อหน้า นี่เป็นเรื่องที่น่าขบขันยิ่งนัก

ในใจของเขา เซียนหยู่ตงหมิงอาจทำเกินไปบ้าง แต่แล้วมันจะทำไม?

เผ่ามนุษย์ที่ต่ำต้อยต้องการให้พวกเขาไว้หน้า?

ดูเหมือนกับว่าเผ่ามนุษย์คนนี้ไม่รู้จักประเมินความแข็งแกร่งของตัวเอง แต่ยังคงรักษาศักดิ์ศรี

“เผ่ามนุษย์ เจ้าเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่แล้ว?” เขาปลดปล่อยกลิ่นอายออกมา ราวกับน้ำเดือดกำลังเดือดอยู่ในพระราชวัง ทำให้ทุกคนรู้สึกอึดอัดและแรงกดดันของเขาหนักหน่วงเกินไป

แล้วใครจะสามารถยืดหยันได้?

หลิงฮันไร้ความหวาดกลัวและพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าเคารพเจ้าในฐานะแขก แต่เจ้ากลับไม่เคารพข้า ทั้งยังข่มขู่ข้า ซึ่งถือว่าเป็นการข่มขู่จักรวรรดิของข้า! เจ้ารู้หรือไม่ว่าใครเป็นใคร?”

“ข้าคือจักรพรรดิแห่งจักรวรรดิต้าหลิง และอำนาจของจักรพรรดินั้นไม่อาจล่วงเกินได้ และวันนี้จะเป็นจุดจบของเจ้า!

เขาคำรามและทำให้ทุกคนที่ล้มลงกับพื้นกลับมายืนหยัดได้อีกครั้ง

นี่คือองค์จักรพรรดิของพวกเขา!

“องค์จักรพรรดิทรงพระเจริญ!” ทุกคนกล่าวเทิดทูนหลิงฮัน

“องค์จักรพรรดิทรงพระเจิรญ!” เมื่อเหล่าทหารที่อยู่ในระยะไกลได้ยิน พวกเขารีบคุกเข่าลงทันที มันเป็นเหมือนกับระลอกคลื่นที่แผ่กระจายไปทั่วเมืองจักรพรรดิ แม้แต่คนธรรมดายังคุกเข่าลงและส่งเสียงทรงพระเจริญ

การกระทำของหลิงฮันในวันนี้จะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อจักรวรรดิและยังได้ใจผู้คน

ทั้งเมืองจักรพรรดิเต็มไปด้วยเสียงตะโกน และหัวใจของผู้คนก็เต็มไปด้วยความกระตือรืนร้น แล้วพลังแห่งจักรภพเริ่มแสดงผล และร่างกายของหลิงฮันก็มีแสงสีทองปรากฏออกมา ซึ่งเป็นพลังแห่งจักรภพ

เซียนหยู่อดที่จะแสยะยิ้มออกมาไม่ได้และพูดว่า “ช่างกล้าหาญยิ่งนัก ถึงกล้าก่อตั้งจักรวรรดิ!” ไม่แปลกใจที่ว่าทำไมจักรวรรดิถึงเป็นความใฝ่ฝันของใครหลายคน อย่างไรก็ตาม หลังจากก่อตั้งพลังแห่งจักรภพจะถูกหลอมรวม นี่คือเรื่องที่หลายขุมพลังใหญ่ไม่อนุญาตให้ก่อตั้ง

ในความเป็นจริงมีหลายขุมพลังใหญ่ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงก่อตั้งไม่ได้ นี่คือกฎของธรรมชาติที่ถูกส่งต่อรุ่นต่อรุ่นและผู้ที่กระทำผิดจะต้องตาย!

ต้องพูดว่าการล้างสมองของห้านิกายโบราณค่อนข้างประสบความสำเร็จ เหมือนกับเผ่าใต้สมุทร

“ลุงสี่ ท่านจะมัวพูดเรื่องไร้สาระอะไรกับเขา ฆ่าเขาทิ้งเถอะและข้าจะได้เล่นเป็นจักรพรรดิอีกสักสองสามวัน!” เซียนหยู่ตงหมิงกล่าวขณะกินแตงโมและผลไม้ชนิดอื่น

เซียนหยู่เฉิงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ และพูดออกมาว่า “ปล่อยให้เขามีชีวิตอยู่ต่ออีกสักหน่อย เรื่องที่สำคัญกว่าคือหาตัวนังนั่น!”

เมื่อพูดถึงนังนั่น ดวงตาของเซียนหยู่ตงหมิงกลายเป็นสีแดง เขาเป็นอัจฉริยะแห่งตระกูลเซียนหยู่ ไม่ว่าเขาต้องการอะไรก็จะต้องได้ตามที่เขาต้องการ

แต่เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนกลับกล้าหนีไปจากเขา ซึ่งถือเป็นการตบหน้าเขาโดยตรง และทำให้เขากลายเป็นตัวตลกในทะเลหนือ แม้แต่ตระกูลราชวงศ์แห่งอื่นยังรู้เรื่อง

ถ้าเขาไม่ได้ฆ่าเฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนต่อหน้าสาธารณชน เขาจะยังมีหน้ามีตาอยู่ในสังคมอีกหรือ?

เฮ่อเหลียนสวินเสวี่ยนส่งสายตาให้กับ่่หลิงฮันเพื่อที่จะสื่อว่าให้เขาอดทนไว้และไม่ลงมือทำอะไร ตระกูลราชวงศ์ของทะเลเหนือนั้นแข็งแกร่งมาก พวกเขามีจอมยุทธระดับทลายมิติมากกว่าสามสิบคน ถ้าพวกเขาบุกมา แล้วจักรวรรดิต้าหลิงจะรับมือได้อย่างไร?

หลิงฮันหัวเราะและพูดว่า “บางคนเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่ตอบโต้ก็จะยิ่งถูกกลั่นแกล้งมากขึ้นไปอีกและดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะบอกพวกข้าเป็นเช่นนั้น!วันนี้พวกเจ้าทั้งสองคนจะต้องตายอยู่ที่นี่!”

พรึบ หลิงฮันกระโจนเข้าใส่เซียนหยู่ตงหมิงทันที

“นี่เจ้ากำลังล้อข้าเล่น ต่อหน้าข้าเจ้ายังกล้าที่จะกระทำผิดอยู่อีกรึ?” เซียนหยู่เฉิงแสยะยิ้ม เขาเป็นจอมยุทธที่อยู่บนจุดสูงสุดของระดับสวรรค์ซึ่งเป็นรองแค่ระดับทลายมิติเท่านั้น และเขาได้กระโจนออกไปเพื่อหยุดยั้งหลิงฮัน

ในขณะนั้นเองร่างกายของหลิงฮันกลายเป็นประกายสายฟ้าและเร่งความเร็วทำให้เขาหายตัวไปต่อหน้าเซียนหยู่เฉิงในพริบตา

เร็วมาก!

เซียนหยู่เฉิงอุทานอยู่ในใจ อีกฝ่ายรวดเร็วขนาดนี้ได้ยังไงกัน นี่เขาเป็นจอมยุทธระกับก้าวสู่เทวาจริงๆรึ? แย่แล้ว! เขาพูดอยู่ในใจ และเมื่อหันหลังกลับไปสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที และแน่นอนว่าเซียนหยู่ตงหมิงจะต้องตกอยู่ในมือของหลิงฮัน

มันน่าทึ่งมาก เซียนหยู่ตงหมิงเป็นจอมยุทธที่อยู่บนจุดสูงสุดของระดับก้าวสู่เทวา ระดับพลังของเขาเหนือกว่าหลิงฮัน แล้วมันเป็นไปได้ยังไงในแค่พริบตาเขาก็ตกอยู่ในมืออีกฝ่ายแล้ว?

เผ่าพันธุ์มนุษย์คนนี้…พิเศษเกินไป

“ไอสารเลว รีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้!” เซียนหยู่ตงหมิงดิ้นรนและตะโกนร้อง เขาไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยไม่ได้ระวังตัว อย่างแรกเขาไม่คิดว่าหลิงฮันจะแข็งแกร่งขนาดนี้ อย่างที่สอง เขาไม่คิดเลยว่าเซียนหยู่เฉิงจะปล่อยให้หลิงฮันหลุดมือมาถึงเขา

เขามีเวลาแค่ยกมือขึ้นมาเท่านั้น และหลิงฮันก็มาถึงตัวเขาแล้ว

แต่เขาก็ไม่รู้สึกหวาดกลัว เขาเป็นถึงอัจฉริยะแห่งตระกูลเซียนหยู่ ไข่มุกที่อยู่บนมงกุฎ แล้วเผ่ามนุษย์ที่ต่ำต้อยจะถึงขั้นกล้าสังหารเขาได้อย่างไร? ทั้งที่จอมยุทธเผ่าใต้สมุทรยังไม่กล้า

กลับกัน เขารู้สึกโกรธมากกว่า เมื่อใดที่เขาเป็นอิสระ เขาจะเหยียบหัวหลิงฮันและทำให้อีกฝ่ายได้รับความอัปยศ แล้วค่อยนำมาตัดหัวแล้วนำโลหิตใส่แก้วไวน์

“ปล่อยนายน้อยเดี๋ยวนี้!” เซียนหยู่เฉิงรีบตะโกน และกลัวว่าหลิงฮันจะทำอะไรนายน้อยของเขา

หลิงฮันหัวเราะเยาะ เขารวบรวมพลังปราณไปที่มือขวาและปล่อยเข้าไปในร่างกายของเซียนหยู่ตงหมิงแล้วพูดว่า “ข้าได้พูดไปแล้วว่าผู้ที่ล่วงเกินอำนาจของข้าไม่สำคัญว่าเป็นใครมันผู้นั้นจะต้องตาย!”

“อ๊ากกกก–” เซียนหยู่ตงหมิงกรีดร้อง เขาพบว่าเจตจำนงแห่งเต๋าของเขากำลังถูกกำจัด!

หรืออีกความหมายคือกลายเป็นคนไร้ค่า!

แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก เห็นได้ชัดว่าระดับพลังของอีกฝ่ายด้อยกว่าเขา แต่ทำไมถึงลบเจตจำนงแห่งเต๋าของเขาได้?

“ตาย!” ดวงตาของเซียนหยู่เฉิงแดงก่ำ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเซียนหยู่ตงหมิง เมื่อเขากลับตระกูลจะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน ตายเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ เขาจะต้องทำให้ได้และพาทายาทที่โดดเด่นที่สุดของตระกูลเซียนหยู่ไปจากที่นี่

มือขวาของหลิงฮันสั่น แคร๊ก แคร๊ก แคร๊ก เสียงกระดูกของเซียนหยู่ตงหมิงแตกหัก กระดูกทั้งหมดถูกเขาทำลายและจะกลายเป็นคนไร้ค่า จากนั้นเขาโยนเซียนหยู่ตงหมิงออกไปและเผชิญหน้ากับเซียนหยู่เฉิง

“บัดซบ! บัดซบ!”  เซียนหยู่เฉิงปลดปล่อยจิตสังหารที่เดือดพล่านออกมา แม้ว่าเซียนหยู่ตงหมิงจะยังไม่ตาย แต่ร่างกายของเขาก็นุ่มเหมือนกับแป้งไปแล้ว เห็นได้ชัดว่ากระดูกทั้งหมดของเขาถูกทำลายและเจตจำนงแห่งเต๋าของเขาเองก็เกือบจะหายไป แม้ว่าจะรักษาด้วยเม็ดยาที่ล้ำเลิศแค่ไหน แต่ก็ยังคงเป็นอาการบาดเจ็บที่หนักมาก และถึงแม้จะรักษาหาย แต่เขาก็จะกลายเป็นคนธรรมดา

เขาไม่อาจปัดความรับผิดชอบของตัวเองได้ และเมื่อคิดถึงบทลงโทษที่เขาจะต้องแบกรับ ทำให้เขาแทบจะบ้าคลั่ง

ฆ่าเผ่ามนุษย์นี่! ฆ่า ฆ่า ฆ่า!

หลิงฮันและเซียนหยู่เฉิงปะทะกันอย่างดุเดือด ทำให้พระราชวังเสียหายอย่างหนัก หลิงฮันจึงพาเซียนหยู่เฉิงขึ้นไปบนท้องฟ้า อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องสนใจความเสียหาย แต่หลิงฮันไม่อาจมองข้ามได้

กายหยาบของเขาแข็งแกร่งมาก แม้อีกฝ่ายพยายามแค่ไหน เขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

“เผ่ามนุษย์บัดซบ ไม่เพียงแค่เจ้าจะต้องตายในวันนี้ แต่ทั้งจักรวรรดิของเจ้าจะถูกฝังไปพร้อมกับเจ้า!” เซียนหยู่เฉิงตะโกน