ตอนที่ 2,283 : อวิ๋นฟู่เหย่

 

“เฮ่! อย่าบอกนะว่านี่เจ้าเคยเจอนายน้อยตำหนักเมฆาครามจริงๆ!?”

 

“หวงเจิ้ง เจ้าพบมันที่ใด!? ใช่ยังมีเบาะแสที่อยู่ของมันหรือไม่!? หากมีจริงเจ้าสามารถเอามันไปมอบให้จ้าววังวิญญาณอสุรา! ที่นี้จ้าววังวิญญาณอสุราได้ตบรางวัลใหญ่ให้เจ้าแน่!!”

 

ศิษย์ลาดตระเวนทั้ง 2 ที่มองหวงเจิ้งด้วยสายตาลุกวาว เร่งกล่าวกันออกมาอย่างตื่นเต้น

 

“ข้าเคยเห็นคนในภาพเหมือนนี่ก็จริง แต่…”

 

หวงเจิ้งกล่าวออกมา ทว่าไม่ทันได้พูดจบคำก็ถูกสหายขัดเสียก่อน

 

“แต่เจ้าไม่รู้ที่อยู่ของมันงั้นเหรอ…กระทั่งเบาะแสว่ามันอยู่ที่ใดก็ไม่มี?”

 

หนึ่งในศิษย์ลาดตระเวนกล่าวออกมาด้วยความเสียดาย สีหน้ายังเผยความผิดหวังไม่น้อย “ถ้างั้นก็น่าเสียดายจริงๆ…หากเจ้ามีเบาะแสก็เป็นการดีที่จะไปแจ้งเรื่องราว แต่ถ้าไร้เบาะแสใดๆมันก็มิมีประโยชน์”

 

“นั่นสิ”

 

ศิษย์ลาดตระเวนอีกคนพยักหน้าเห็นด้วย

 

“พวกเจ้าว่า…ในโลกใบนี้ใช่มีผู้คน 2 คนที่มีทั้งหน้าตาและชื่อแซ่เหมือนกันดำรงอยู่หรือไม่?”

 

หวงเจิ้งเมินวาจาทีท่าเสียดายของสหายร่วมหน่วยลาดตระเวนทั้งสอง ก่อนที่จะกล่าวคำถามนี้ออกมา

 

“คนที่มีหน้าตาและชื่อแซ่เหมือนกันงั้นเหรอ?”

 

หนึ่งในศิษย์ลาดตระเวนอดไม่ได้ที่จะผงะไป

 

“เหอะๆ…เรื่องแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงเล่า!”

 

ศิษย์ลาดตระเวนอีกคนส่ายหัวไปมาทั้งบอกปัด “คนเราอาจมีบ้างที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกัน ส่วนนามนั้นย่อมมีซ้ำกันไม่น้อยเป็นธรรมดา…แต่ถ้าเจ้าจะหาผู้คนที่ชื่อเหมือนกันไม่พอแต่กระทั่งใบหน้ายังเหมือนกันล่ะก็ ถึงจะมีแต่ก็คงหาได้ยากยิ่งนัก”

 

“ยังไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่คนมีหน้าตาเหมือนกันแต่มีชื่อเดียวกันจะมีอยู่จริงหรือไม่ด้วยซ้ำ…”

 

“จริงอยู่ที่ว่าโอกาสเป็นไปได้นั้นก็ยังมี…หากพวกมันเป็นพี่น้องฝาแฝดกันแล้วจงใจใช้นามเหมือนกัน หรือพี่น้องฝาแฝดที่พลัดพรากกันแต่เกิดแล้วบังเอิญมีนามเหมือนกัน…นอกเหนือจากนี้ข้าก็ไม่เห็นความเป็นไปได้อย่างอื่นอีก”

 

ศิษย์ลาดตระเวนอีกคนกล่าวออก และคำพูดก็มีเหตุผลไม่น้อย

 

“แล้วถ้าหนึ่งในนั้นเป็นมนุษย์…แล้วอีกหนึ่งเป็นเผ่าปีศาจมนุษย์เล่า?”

 

หวงเจิ้งคลี่ยิ้มขื่นขม

 

“มนุษย์? ปีศาจมนุษย์? หวงเจิ้ง นี่เจ้าคิดจะพูดอะไรกันแน่?”

 

คิ้วศิษย์ลาดตระเวนทั้ง 2 ขดย่นเป็นปม

 

และหนึ่งในนั้นคล้ายนึกอะไรขึ้นได้ ลูกตามันหดเล็กลงทันที

 

มันถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆด้วยความหนาวเหน็บ มองถามหววงเจิ้งไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ “หวงเจิ้ง…เจ้าถามเรื่องนี้…คงมิใช่ว่า…นายน้อยตำหนักเมฆาครามนั่น ไม่เพียงมีชื่อเดียวกันกับท่านรองจ้าววังคนใหม่ของวังเซียนสัญจรเรา แต่กระทั่งใบหน้ายังเหมือนกันหรอกนะ!?”

 

“ไม่จริงน่า!!”

 

ศิษย์ลาดตระเวนอีกคนพอได้ฟังก็ถึงกับอุทานออกมาด้วยความเหลือเชื่อ

 

“มิผิด!”

 

หวงเจิ้งพยักหน้าลงด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆ “พวกเจ้าก็น่าจะเคยได้ยินมาแล้ว…ว่าในตอนที่ท่านรองจ้าววังเซียนสัญจรคนใหม่ของพวกเราพึ่งมาถึงวังเซียนสัญจรวันแรกและได้ลงมือฆ่าอาวุโสหลินหย่วนไป ข้าก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย…เช่นนั้นข้าจึงรู้ว่าหน้าตาของท่านรองจ้าววังเป็นเช่นไร…”

 

“และรูปร่างหน้าตาของท่านก็เหมือนกันกับคนในรูปเหมือนที่เจ้าเอาออกมาราวกับแกะ…แต่ทว่าเจ้าบอกว่าในรูปเหมือนของเจ้านั้น ก็คือนายน้อยตำหนักเมฆาคราม ต้วนหลิงเทียน!”

 

“หากเพียงแค่รูปลักษณ์เหมือนกันยังพอทำเนา…แต่ปัญหาก็คือท่านรองจ้าววังคนใหม่ของพวกเรา กลับมีนามว่าต้วนหลิงเทียนด้วย!”

 

จากนั้นสีหน้าของหวงเจิ้งก็เผยความเหลือเชื่อออกมา

 

“บ้าน่า…!!”

 

ทันใดนั้นศิษย์ลาดตระเวนอีก 2 คนก็ตกตะลึงไปไม่ต่าง

 

รองจ้าววังเซียนสัญจรคนใหม่ของพวกมัน ไม่เพียงมีชื่อแซ่เหมือนกันกับนายน้อยตำหนักเมฆาครามคนนั้น แต่กระทั่งหน้าตายังเหมือนกันราวกับแกะ?

 

นี่มัน…

 

จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ด้วยหรือ?

 

“หากนี่มิใช่เรื่องบังเอิญ…เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงประการเดียวเท่านั้น…”

 

สุดท้ายศิษย์ลาดตระเวนที่เปิดประเด็นเรื่องนี้ขึ้นมา ก็หยิบรูปเหมือนขึ้นมามองอีกครั้ง ค่อยกล่าวออกเสียงขรึม “รองจ้าววังเซียนสัญจรคนใหม่ของพวกเรา กับนายน้อยตำหนักเมฆาครามผู้นี้…เป็นคนๆเดียวกัน!”

 

“กล่าวได้ว่า…มันคือนายน้อยตำหนักเมฆาคราม! แล้วที่มันมาเข้าร่วมวังเซียนสัญจรของพวกเรา ก็สมควรมีแผนการบางอย่างแน่!!”

 

วาจาท้ายประโยคของศิษย์ลาดตระเวนคนนี้ เผยความคาดหมายอันน่ากลัวหนึ่ง

 

“หากเป็นเช่นนั้นจริง…มิใช่วังเซียนสัญจรของพวกเรามีสายลับของพวกมนุษย์เข้ามาแฝงตัวอยู่รึไร!?”

 

ศิษย์ลาดตระเวนอีกคนอดสูดลมหายใจเข้าด้วยความหนาวเหน็บไม่ได้ สีหน้าท่าทางยังเผยความหวาดกลัวออกมา

 

“เป็นไปได้อย่างยิ่ง!”

 

หวงเจิ้งกล่าวออกด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ลูกตาของมันหดหยีลง คลี่ยิ้มขื่นขมกล่าวว่า “แล้วตอนนี้พวกเราจักทำอย่างไรกันดี ถึงแม้มัน 9 ใน 10 สมควรเป็นนายน้อยตำหนักเมฆาคราม…หากแต่อย่างไรตอนนี้มันก็มีตำแหน่งถึงรองจ้าววัง อาศัยคนฐานะต่ำต้อยอย่างพวกเราทั้ง 3 ข้าเกรงว่าคงมิมีผู้ใดเชื่อคำของพวกเราหรอก?”

 

“ไม่ได้การแล้ว! นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของวังเซียนสัญจรเราถึงแม้ว่าเสียงของพวกเรา 3 คนจักไร้น้ำหนัก แต่พวกเราก็ต้องเปิดโปงเรื่องนี้ออกไป!!”

 

ศิษย์ลาดตระเวนอีกคนกล่าวออกเสียงหนัก

 

“ที่สำคัญเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย อย่างไรพวกเราก็ต้องเปิดโปงออกไป! เป็นการดีที่สุดที่พวกเราจะเอาเรื่องนี้ไปแจ้งให้ท่านจ้าววังล่วงรู้…เพราะตอนนี้ในวังเซียนสัญจรของพวกเรา ผู้ที่สามารถรับมือรองจ้าววังจอมปลอมนั่นได้มีเพียงท่านจ้าววังคนเดียวเท่านั้น!!”

 

ศิษย์ลาดตระเวนคนสุดท้ายก็กล่าวออกด้วยน้ำเสียงตึงเครียด

 

หลังจากนั้นศิษย์ลาดตระเวนทั้ง 3 ที่หารือกันอยู่อีกพักหนึ่ง ก็ตัดสินใจนำความนี้ไปแจ้งจ้างวังเซียนสัญจร

 

นั่นเพราะ 9 ใน 10 รองจ้าววังคนใหม่ของพวกมัน ก็คือนายน้อยตำหนักเมฆาคราม ต้วนหลิงเทียน ที่ได้ลอบแฝงตัวเข้ามาด้วยมีแผนการร้ายอะไรบางอย่างกับวังเซียนสัญจรของพวกมัน!

 

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว ทั้ง 3 ก็ไม่กล้ารอช้าอีก ละทิ้งหน้าที่ลาดตระเวนแล้วเร่งเหินร่างไปยังเขตที่พักของจ้าววังเซียนสัญจร อวี่เหวินฮ่าวเฉินทันที

 

หากแต่พวกมันก็ทำได้แค่หยุดลงหน้าเขตที่พักไกลๆเท่านั้น

 

นั่นเพราะพวกมันพึ่งเหินร่างมาถึงที่นี่ได้ไม่ทันไร ก็ถูกผู้อาวุโสที่ทำหน้าที่ลาดตระเวนหยุดขวางเอาไว้

 

“หวงเจิ้งพวกเจ้าทั้ง 3 ไฉนรีบร้อนมาที่นี่?”

 

ในฐานะผู้อาวุโสลาดตระเวนคนหนึ่ง มันย่อมจดจำหวงเจิ้งกับอีก 2 คนได้เป็นธรรมดา

 

“เรียนท่านผู้อาวุโสโหวเฟิง พวกเรามีเรื่องด่วนต้องเข้าพบท่านจ้าววังโดยเร็วที่สุด!”

 

ตอนนี้หวงเจิ้งย่อมตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์ดี เช่นนั้นน้ำเสียงของมันจึงเผยความรีบร้อนไม่น้อย

 

“ช่วงนี้ท่านจ้าววังยังอยู่ในการปิดด่าน…”

 

อาวุโสลาดตระเวนชักหน้าเคร่งโบกมือพลางกล่าวเสียงหนัก “มิว่าจักเป็นเรื่องด่วนเพียงใด ก็จำต้องรอให้ท่านจ้าววังออกจากการปิดด่านเสียก่อนค่อยรายงาน!”

 

“ท่านผู้อาวุโสโหวเฟิง! เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงความอยู่รอดของวังเซียนสัญจรของพวกเรา! เพื่อให้วังเซียนสัญจรมิพบหายนะพวกเราจำต้องเข้าพบท่านจ้าววังโดยเร็วที่สุด!!”

 

หวงเจิ้งย่อมเป็นกังวลไม่น้อยเมื่อได้ยินคำปฏิเสธของอาวุโสลาดตระเวน มันเร่งกล่าวออกอย่างตรงไปตรงมาว่าไฉนถึงต้องรีบร้อนเข้าพบจ้าววัง เรื่องความเป็นความตายของวังเซียนสัญจรเช่นนี้มันไม่อาจรอช้าได้!

 

“อันใด? เกี่ยวพันถึงความอยู่รอดของวังเซียนสัญจรเราเลยรึ?”

 

ได้ยินคำพูดของหวงเจิ้งอาวุโสลาดตระเวนก็กล่าวประชด ทั้งรู้สึกอยากจะหัวเราะเราะออกมานัก ทว่าศิษย์ลาดตระเวนอีก 2 คนที่มากับหวงเจิ้งเร่งกล่าวขัดขึ้นมาเสียก่อน

 

“อาวุโสโหวเฟิง หวงเจิ้งมันมิได้กล่าววเรื่องเหลวไหล! เรื่องที่มันคิดไปรายงานให้ท่านจ้าววังรับรู้ยามนี้ เกี่ยวพันกับความเป็นความตายของคนในวังเซียนสัญจรเราทุกคน!!”

 

“ใช่แล้วท่านอาวุโสโหวเฟิง เรื่องนี้มิอาจล่าช้าได้ หากเกิดเรื่องขึ้นมา วังเซียนสัญจรของพวกเรามิอาจแบกรับความเสียหายได้แน่!!”

 

ศิษย์ลาดตระเวนทั้ง 2 เร่งกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดทีท่าร้อนรนทั้งเป็นกังวลอย่างหนัก พาลให้อาวุโสลาดตระเวนถึงกับต้องขมวดคิ้ว

 

“ที่แท้มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่!?”

 

ผู้อาวุโสหน่ววยลาดตระเวนกล่าวถามออกเสียงหนัก แววตายังคมกล้าเผยประกายดุร้าย “หากเจ้ามิพูดออกมาให้ชัดเจนว่านี่มันเรื่องอันใดกันแน่ ข้าก็มิอาจไปรบกวนการปิดด่านบ่มเพาะของท่านจ้าววังให้พวกเจ้าได้…เพราะหากท่านจ้าววังคิดคาดโทษขึ้นมา คนที่จะตายย่อมเป็นข้า!!”

 

“ท่านผู้อาวุโสโหวเฟิง เรื่องมันเป็นเช่นนี้…”

 

ตอนนี้หวงเจิ้งย่อมรู้ดี หากไม่อธิบายเรื่องราวให้ละเอียด เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้พบเจอจ้าววังเป็นแน่ เช่นนั้นมันจึงเล่ารายละเอียดของเรื่องราวทั้งหมดให้โหวเฟิงฟัง

 

ศิษย์หนึ่งในหน่วยลาดตระเวนที่เหลือก็หยิบม้วนภาพขึ้นมาคลี่กาง

 

เป็นภาพเหมือนของต้วนหลิงเทียน!

 

“ข้าเองก็เคยเห็นภาพเหมือนนี้ตอนออกไปนอกวังเมื่อไม่กี่วันก่อน และมันเป็นภาพเหมือนของนายน้อยตำหนักเมฆาคราม…ว่าแต่เจ้ามั่นใจแน่หรือ ว่าท่านรองจ้าววังคนใหม่ของพวกเรามีหน้าตาเหมือนกันกับบุคคลในภาพวาดนี้ราวกับแกะ?”

 

เมื่อได้รับทราบเรื่องราวจากปากของทั้ง 3 แล้ว อาวุโสลาดตระเวนก็ตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของสถานการณ์เช่นกัน สีหน้าท่าทีของมันแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังทั้งตึงเครียดทันที

 

อย่างไรก็ตามมันจำต้องกล่าวถามยืนยันออกมาอีกครั้ง

 

“เรียนท่านผู้อาวุโสโหวเฟิง ข้าเองก็อยู่ที่นั่นยามรองจ้าววังคนใหม่ของพวกเราลงมือสังหารอาวุโสหลินหย่วนเมื่อสองปีก่อน…รูปร่างหน้าตาของมันตัวข้าย่อมจดจำได้ไม่มีลืมเลือน ยังเหมือนกับคนในภาพวาดนี้ทุกประการ!!”

 

“หากท่านผู้อาวุโสโหวเฟิงมิเชื่อคำของข้าน้อย…ท่านสามารถเรียกศิษย์ลาดตระเวนนาม ติงเจี้ยนหง และคนอื่นๆที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นมาสอบถามหาความก็ได้ขอรับ เพราะพวกมันเองก็ได้เห็นหน้าค่าตาของรองจ้าววังคนใหม่ชัดเหมือนกันกับข้า!”

 

หลังหวงเจิ้งกล่าวประโยคนี้ออกมา มันก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย “แน่นอนว่าหากท่านอาวุโสโหวเฟิงคิดว่ามันยุ่งยากลำบาก…ข้าน้อยยินดีกล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าเพื่อพิสูจน์ว่าข้ามิได้กล่าวคำเท็จ!”

 

และแทบจะทันทีที่หวงเจิ้งกล่าวจบคำ มันก็กรีดนิ้วหลั่งโลหิตและเอ่ยคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้าออกมาทันที

 

“ข้า หวงเจิ้ง วันนี้ขอสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้า ว่าหากข้ามิได้เห็นว่ารองจ้าววังคนใหม่ ต้วนหลิงเทียน มีใบหน้าเหมือนกันกับ ต้วนหลิงเทียน นายน้อยตำหนักเมฆาครามในรูปเหมือนนี้จริงๆ ข้ายินดีให้อัสนีสวรรค์พิฆาตร่างตายตก!!”

 

ทันทีที่เสียงกล่าวหวงเจิ้งดังจบคำ

 

เปรี๊ยง! เปรี๊ยง! เปรี๊ยง! เปรี๊ยง!…

 

…

 

ทันใดนั้นเสียงอัสนีฟาดผ่าพลันดังขึ้น 9 คำรบสนั่นหวั่นไหว ประหนึ่งจะกลั่นแกล้งให้โลกหล้าตกใจ

 

และมันคือเสียงฟาดผ่าของอัสนีทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้า ที่ขานรับคำสาบานของหวงเจิ้ง!

 

เมื่อตัวหวงเจิ้งยังอยู่ดีมีสุขมิได้ถูกอัสนีฟ้าฟาดผ่าจนตายตก ย่อมหมายความว่าทุกถ้อยคำวาจาที่มันกล่าวสาบานล้วนเป็นความจริง!

 

อย่างน้อยๆตอนนี้โหวเฟิงก็เชื่อคำพูดหวงเจิ้ง!

 

“ผู้ใดหาญกล้าเอ่ยคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้ารบกวนการปิดด่านบ่มเพาะของท่านอาจารย์ข้า?”

 

และแทบจะพร้อมกันกับที่เสียงอัสนีฟ้าลั่นดังจบ 9 คำรบ ก็พลันปรากกฏเสียงเปี่ยมโทสะหนึ่งดังขึ้นจากคฤหาสน์หลังใหญ่เบื้องหน้าไกลตา และเสียงดังกล่าวยังทำให้สีหน้าของโหวเฟิง อาวุโสลาดตระเวนซีดลงด้วยความหวาดกลัว!

 

ฟุ่บ!!

 

และแทบจะพร้อมกันกกับที่เสียงเปี่ยมโทสะดังสิ้นคำ ก็ประหนึ่งมีสายลมแรงพัดกรรโชกตีเข้าใบหน้าทั้ง 4! ปรากฏร่างหนึ่งผุดโผล่ขึ้นเบื้องหน้าหวงเจิ้งและคนทั้งหมด!!

 

เป็นชายหนุ่มที่มาในชุดคลุมสีน้ำเงินแลดูกำยำแข็งแกร่งพร้อมใบหน้าหล่อเหลา เพียงมันปรากฏตัวกลิ่นอายที่แผ่ออกทั่วร่างก็พาลให้หวงเจิ้งและคนอื่นๆรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจากก้นบึ้งของใจ

 

“ผู้น้อยคารวะรองจ้าววัง!”

 

“ผู้น้อยคารวะรองจ้าววัง!”

 

…

 

หลังได้เห็นร่างผู้มาใหม่หวงเจิ้งและคนอื่นๆก็โค้งคารวะอีกฝ่ายด้วยความนอบน้อม น้ำเสียงยังมากล้นไปด้วยความเคารพ

 

“เป็นผู้ใด…ที่มันหาญกล้ากล่าวคำสาบานต่อทัณฑ์สวรรค์เก้าเก้า!?”

 

สายตาชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินกวาดผ่านร่างโหวเฟิงและพวกหวงเจิ้งทีละคนๆ ด้ววยสายตาที่คมกล้าปานมีดดาบ ทำให้ทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะบังเกิดความหวาดกลัวจับใจ

 

พวกมันไม่อาจไม่กลัว!

 

นั่นเพราะชายหนุ่มในชุดคลุมสีน้ำเงินเบื้องหน้าผู้นี้ก็คือชนชั้นรองจ้าววังของวังเซียนสัญจรคนหนึ่ง! กระทั่งยังเป็นรองจ้าววังอันดับ 1 ที่สำคัญนอกจากมีมีฐานะเป็นรองจ้าววังแล้ว…มันยังเป็นถึงศิษย์เอกของ อวี่เหวินฮ่าวเฉิน จ้าววังเซียนสัญจร!!

 

อวิ๋นฟู่เหย่!