อย่างไรก็ตาม วังชีอู๋ค่อย ๆ มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างแล้ว สนมนางในวังหลังทั้งหลาย ผู้ที่ฮองเฮาโปรดปรานที่สุดคือหย่าผิน ทุกวันหย่าผินจะต้องมาที่วังชีอู๋เสมอ เสมือนกับเป็นน้องสาวของฮองเฮา ฝูเหม่ยเหรินที่มิได้มาวังชีอู๋นานแล้ว ทำให้หลายคนต่างคาดเดาไปต่างๆนานา

ช่วงเดือนสี่ในปีนี้มวลบุปผาชูช่อบานสะพรั่ง เทศกาลชมบุปผชาติในช่วงฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว.

งานชมบุปผชาติถึงแม้จะเพียงแค่เทศกาลที่จัดขึ้น หากแต่เป็นการแข่งขันการความความงามของดอกไม้ แต่ละเมืองจะเลือกดอกไม้ที่สวยที่สุดมีค่ามากที่สุด และส่งตัวแทนสาวงามมานำเสนอ หลังจากการคัดเลือกรอบแรกและตรวจสอบทั้งหมดแล้ว ในวันงานชมบุปผชาตินั้นพระราชาจะเป็นผู้เลือก จากการคัดเลือกรอบแรกจนถึงวันงานชมบุปผชาตินั้นกินเวลาไปประมาณแรมเดือนเลยทีเดียว

เนื่องจากงานแข่งขันนี้ ทุกๆวันในพระราชวังล้วนแต่มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นมากมาย

"ดูเหมือนว่าปีนี้เมืองหลวงจะเลือกเวินหยูยวี้มานำเสนอดอกไม้ แต่ก็มิรู้ว่าเวินหยุนชิทุ่มเทไปมากเท่าไหร่ ที่สามารถปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นต่อพระชายาซื่อจื่อได้ ไม่รู้ว่าเสียหายไปเท่าไหร่ ที่สามารถทำให้เวินหยูยวี้มีบทบาทที่สำคัญเช่นนี้"จิ้งอ๋องมองดูความวุ่นวายของฝูงชนที่นอกรถม้า ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

หยุนชางพยักหน้า "เป็นอย่างที่หม่อมฉันคิด นางต้องการที่จะเข้าวัง"

จิ้งอ๋องจ้องมองไปยังใบหน้าที่เฉยเมยของหยุนชาง "ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้นางเข้าไปในวัง เจ้าสามารถเปิดเผยเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่เกรงว่าตระกูลเหวินจะล้มสลายลงภายในวันนั้น แต่เจ้าก็ไม่ได้ทำ"

หยุนชางยิ้มเล็กน้อย"ทำไมหม่อมฉันจะต้องทำอย่างนั้นด้วย หญิงที่ร้ายกาจอย่างเวินหยูยวี้ เข้าไปในวังหลัง มีแต่จะสร้างสีสันให้วังหลังเสียด้วย"

จิ้งอ๋องอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ชางเอ๋อร์. เปิ่นหวางขอเตือนเจ้าสักเรื่อง จักรพรรดิคือพ่อของเจ้า และแม่ของเจ้าก็ยังเป็นสนมในวังหลัง ทำไมเจ้าถึงชอบหาเรื่องอุ่นเตียงให้เสด็จพ่อของเจ้านักเล่า "

อย่างไรก็ตาม วังชีอู๋ค่อย ๆ มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างแล้ว สนมนางในวังหลังทั้งหลาย ผู้ที่ฮองเฮาโปรดปรานที่สุดคือหย่าผิน ทุกวันหย่าผินจะต้องมาที่วังชีอู๋เสมอ เสมือนกับเป็นน้องสาวของฮองเฮา ฝูเหม่ยเหรินที่มิได้มาวังชีอู๋นานแล้ว ทำให้หลายคนต่างคาดเดาไปต่างๆนานา

ช่วงเดือนสี่ในปีนี้มวลบุปผาชูช่อบานสะพรั่ง เทศกาลชมบุปผชาติในช่วงฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว.

งานชมบุปผชาติถึงแม้จะเพียงแค่เทศกาลที่จัดขึ้น หากแต่เป็นการแข่งขันการความความงามของดอกไม้ แต่ละเมืองจะเลือกดอกไม้ที่สวยที่สุดมีค่ามากที่สุด และส่งตัวแทนสาวงามมานำเสนอ หลังจากการคัดเลือกรอบแรกและตรวจสอบทั้งหมดแล้ว ในวันงานชมบุปผชาตินั้นพระราชาจะเป็นผู้เลือก จากการคัดเลือกรอบแรกจนถึงวันงานชมบุปผชาตินั้นกินเวลาไปประมาณแรมเดือนเลยทีเดียว

เนื่องจากงานแข่งขันนี้ ทุกๆวันในพระราชวังล้วนแต่มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นมากมาย

"ดูเหมือนว่าปีนี้เมืองหลวงจะเลือกเวินหยูยวี้มานำเสนอดอกไม้ แต่ก็มิรู้ว่าเวินหยุนชิทุ่มเทไปมากเท่าไหร่ ที่สามารถปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นต่อพระชายาซื่อจื่อได้ ไม่รู้ว่าเสียหายไปเท่าไหร่ ที่สามารถทำให้เวินหยูยวี้มีบทบาทที่สำคัญเช่นนี้"จิ้งอ๋องมองดูความวุ่นวายของฝูงชนที่นอกรถม้า ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

หยุนชางพยักหน้า "เป็นอย่างที่หม่อมฉันคิด นางต้องการที่จะเข้าวัง"

จิ้งอ๋องจ้องมองไปยังใบหน้าที่เฉยเมยของหยุนชาง "ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้นางเข้าไปในวัง เจ้าสามารถเปิดเผยเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่เกรงว่าตระกูลเหวินจะล้มสลายลงภายในวันนั้น แต่เจ้าก็ไม่ได้ทำ"

หยุนชางยิ้มเล็กน้อย"ทำไมหม่อมฉันจะต้องทำอย่างนั้นด้วย หญิงที่ร้ายกาจอย่างเวินหยูยวี้ เข้าไปในวังหลัง มีแต่จะสร้างสีสันให้วังหลังเสียด้วย"

จิ้งอ๋องอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ชางเอ๋อร์. เปิ่นหวางขอเตือนเจ้าสักเรื่อง จักรพรรดิคือพ่อของเจ้า และแม่ของเจ้าก็ยังเป็นสนมในวังหลัง ทำไมเจ้าถึงชอบหาเรื่องอุ่นเตียงให้เสด็จพ่อของเจ้านักเล่า "

จักรพรรดิแคว้นเซี่ยเสียใจเป็นอย่างมาก. ผ่านไปเพียงคืนเดียวผมขาวหมดหัว หลังจากฮวากั๋วกงกำการต่อสู้จบลง ร่างกายได้รับบาดเจ็บเป็นอย่างมาก ถึงแม้จะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ก็ไม่สามารถออกรบได้อีกต่อไป หลังจากแต่งตั้งฮวากั๋วกงแล้ว ตระกูลฮวารุ่นหลังก็ไม่มีอัจฉริยะอีกเลย และยังไม่มีใครมีความสามารถเท่าฮวากั๋งกงอีกด้วย ภายในร้อยปีนี้ เหตุการณ์ต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ เงียบหายไป

หยุนชางเพียงเลิกคิ้วมองไปยังจิ้งอ๋อง ได้แต่เห็นความสงสัยในแววตาของเขา ฮวากั๋วกงทำไมถึงมายังพระราชวังแคว้นหนิงได้ อีกทั้งยังเป็นการมาแบบเงียบๆ

เมื่อทั้งสองกินข้าวเสร็จแล้ว เตรียมพร้อมจะออกไป การออกจากวังในครั้งนี้ แต่เดิมนางตั้งใจจะไปตระกูลหวังเพื่อพบหวังจินเหยียน. ก่อนหน้านั้นที่เคยพบเจอกัน จนถึงตอนนี้ยังมิได้เจอเธอเลยสักครั้ง ฟังจากจิ้งอ๋องพูดแล้ว ทุกวันนี้หวางจินเหยียนไม่ค่อยมีช่วงเวลาที่ดีนัก เนื่องจากผู้เฒ่าตระกูลหวางต้องการจะให้หวางจินเหยียนแต่งออกไป ทำให้หวางจินเหยียนประสบกับสถาณการ์ณกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แต่เดิมนางตั้งใจจะไปบ้านตระกูลหวางโดยตรง แต่ทว่าเมื่อจิ้งอ๋องรู้เข้าเลยลากนางมาที่นี้เพื่อทานข้าว

เมื่อเปิดประตูออกมา จิ้งอ๋องหยุดชะงักไป หยุนชางที่ก้มหน้าลง ไม่สามารถมองเห็นสถาณการณ์ตรงหน้าได้ เพียงครู่เดียวเกือบจะชนกับคนอื่นแล้ว โชดดีที่จิ้งอ๋องสามารถพยุงไว้ได้ เมื่อหยุนชางเงยหน้าขึ้นมานั้น สายตาเหลือบไปเห็นคนที่คุ้นเคยยืนอยู่ที่ทางเดินด้านนอก ข้างกายมีชายชราหัวหงอกยืนอยู่ข้าง ๆ เขา แม้ว่าชายคนนั้นจะสวมเสื้อผ้าธรรมดาแต่ความสง่างามที่แผ่ออกมาจากร่างของเขานั้น ทำให้หยุนชางตกตะลึงไปเล็กน้อย เขาคือฮวากั๋วกง

แลดูเหมือนพวกเขาจะเพิ่งทานอาหารเสร็จ

เซี่ยโหจิ้งดูแปลกใจที่ได้เห็นจิ้งอ๋องและหยุนชาง เหม่อเพียงชั่วครู่ เขาจึงยกยิ้มเล็กน้อยแล้วบอกว่า "ชีวิตเรามักจะมีเรื่องบังเอิญเกิดขึ้นมากมาย ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เจอจิ้งอ๋องที่นี่"

หยุนชางเหลือบมองไปยังฮวากั๋วกงที่ยืนอยู่ข้างกายเซี่ยโหจิ้งนั้น. สายตาทีจ้องมองไปยังจิ้งอ๋องนั้นเต็มไปด้วยความแปลกใจและสายตาที่อ่านไม่ออกในดวงตา

อย่างไรก็ตาม วังชีอู๋ค่อย ๆ มีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างแล้ว สนมนางในวังหลังทั้งหลาย ผู้ที่ฮองเฮาโปรดปรานที่สุดคือหย่าผิน ทุกวันหย่าผินจะต้องมาที่วังชีอู๋เสมอ เสมือนกับเป็นน้องสาวของฮองเฮา ฝูเหม่ยเหรินที่มิได้มาวังชีอู๋นานแล้ว ทำให้หลายคนต่างคาดเดาไปต่างๆนานา

ช่วงเดือนสี่ในปีนี้มวลบุปผาชูช่อบานสะพรั่ง เทศกาลชมบุปผชาติในช่วงฤดูใบไม้ผลิมาถึงแล้ว.

งานชมบุปผชาติถึงแม้จะเพียงแค่เทศกาลที่จัดขึ้น หากแต่เป็นการแข่งขันการความความงามของดอกไม้ แต่ละเมืองจะเลือกดอกไม้ที่สวยที่สุดมีค่ามากที่สุด และส่งตัวแทนสาวงามมานำเสนอ หลังจากการคัดเลือกรอบแรกและตรวจสอบทั้งหมดแล้ว ในวันงานชมบุปผชาตินั้นพระราชาจะเป็นผู้เลือก จากการคัดเลือกรอบแรกจนถึงวันงานชมบุปผชาตินั้นกินเวลาไปประมาณแรมเดือนเลยทีเดียว

เนื่องจากงานแข่งขันนี้ ทุกๆวันในพระราชวังล้วนแต่มีเรื่องสนุกเกิดขึ้นมากมาย

"ดูเหมือนว่าปีนี้เมืองหลวงจะเลือกเวินหยูยวี้มานำเสนอดอกไม้ แต่ก็มิรู้ว่าเวินหยุนชิทุ่มเทไปมากเท่าไหร่ ที่สามารถปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นต่อพระชายาซื่อจื่อได้ ไม่รู้ว่าเสียหายไปเท่าไหร่ ที่สามารถทำให้เวินหยูยวี้มีบทบาทที่สำคัญเช่นนี้"จิ้งอ๋องมองดูความวุ่นวายของฝูงชนที่นอกรถม้า ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

หยุนชางพยักหน้า "เป็นอย่างที่หม่อมฉันคิด นางต้องการที่จะเข้าวัง"

จิ้งอ๋องจ้องมองไปยังใบหน้าที่เฉยเมยของหยุนชาง "ถ้าเจ้าไม่ต้องการให้นางเข้าไปในวัง เจ้าสามารถเปิดเผยเรื่องราวในวันนั้นได้ แต่เกรงว่าตระกูลเหวินจะล้มสลายลงภายในวันนั้น แต่เจ้าก็ไม่ได้ทำ"

หยุนชางยิ้มเล็กน้อย"ทำไมหม่อมฉันจะต้องทำอย่างนั้นด้วย หญิงที่ร้ายกาจอย่างเวินหยูยวี้ เข้าไปในวังหลัง มีแต่จะสร้างสีสันให้วังหลังเสียด้วย"

จิ้งอ๋องอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ชางเอ๋อร์. เปิ่นหวางขอเตือนเจ้าสักเรื่อง จักรพรรดิคือพ่อของเจ้า และแม่ของเจ้าก็ยังเป็นสนมในวังหลัง ทำไมเจ้าถึงชอบหาเรื่องอุ่นเตียงให้เสด็จพ่อของเจ้านักเล่า "