“ท่านขอรับ คนนี้ยังไม่เสียชีวิตขอรับ ยังมีลมหายใจอยู่” ขณะที่ผู้ดูแลจวนย้ายร่างของหนึ่งในหญิงสาวที่ล้มนอนอยู่ ทันใดนั้นก็พบว่าหญิงสาวนี้ยังมีลมหายใจอยู่แผ่วเบา จากนั้นจึงกล่าวเช่นนั้นไปด้วยความเร่งรีบ

ผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่ก็รีบเข้าไปดู พบว่านางยังมีลมหายใจอยู่จริงด้วย จึงได้รีบสั่งให้คนไปตามท่านหมอมา ส่วนตนนั้นได้ขึ้นเกี้ยวไปด้วยความเร่งรีบ และมุ่งหน้าไปยังประตูพระราชวัง

หลังจากเข้าไปในพระราชวังแล้ว เขาก็มิได้รออยู่ที่หน้าห้องโถงของตำหนักจินหลวน แต่กลับมุ่งตรงไปที่ตำหนักฉินเจิ้ง

จักรพรรดิหนิงเพิ่งลุกขึ้นและกำลังแต่งกายอยู่ เขาขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงแจ้งขอเข้าเฝ้าของขันทีฝ่ายใน จากนั้นจึงหันไปหาหัวหน้าเจิ้งและกล่าวว่า ” เขามาที่ตำหนักฉินเจิ้งยามเช้าเช่นนี้ แสดงว่าต้องเกิดเรื่องเร่งด่วนอย่างแน่นอน เชิญเข้ามาเถิด”

หัวหน้าเจิ้งตอบรับและหันไปตอบว่า “เชิญ…”

ประตูถูกเปิดออก ผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่ก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็เดินมาอยู่ตรงหน้าจักรพรรดิหนิง แล้วคุกเข่าลง

“ว่ามาเถอะ เจ้ามาเช้าเช่นนี้มีเรื่องด่วนกระไรหรือ?” จักรพรรดิหนิงเอื้อมมือออก และให้นางกำนัลสวมเสื้อคลุมลายมังกร เสียงของเขาฟังดูแผ่วเบา

“ทูลฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะพบว่าเป็นองค์หญิงหัวจิ้งพ่ะย่ะค่ะ สภาพศพนั้นอนาถอย่างมาก หม่อมฉันรีบร้อนมิกล้ารอช้า จึงได้รีบมาทูลต่อฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ” เสียงของผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่นั้นสั่นเล็กน้อย ลมหายใจของเขาไม่ค่อยคงที่เท่าไหร่

จักรพรรดิหนิงชะงักเล็กน้อย “ใครหรือ? หัวจิ้ง?”

ผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่ก็รีบก้มศีรษะลงกับพื้นอีกครั้งและกล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า ” ใช่องค์หญิงหัวจิ้งพ่ะย่ะค่ะ”

“เชิญ” จักรพรรดิหนิงพูดอย่างเฉยเมย ผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่หันไปส่งสายตาให้ผู้ติดตาม จากนั้นตนก็ยกเก้าอี้ไม้มะฮอกกานีมาแล้วก้มลงพร้อมกล่าวว่า “ฝ่าบาท เชิญพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิหนิงพยักหน้าแล้วนั่งลงบนเก้าอี้ จากนั้นก็เห็นฝ่ายพิสูจน์ศพเดินเข้ามา ค่อยๆเดินมาอยู่ตรงหน้าจักรพรรดิหนิง จากนั้นก็ถวายบังคม จักรพรรดิหนิงจึงถามว่า ” ได้ผลว่าเป็นอย่างไรบ้างหรือ?”

ฝ่ายพิสูจน์ศพพูดอย่างรวดเร็วว่า ” องค์หญิงหัวจิ้งเสียชีวิตในสภาพที่น่าสังเวชอย่างมาก มีรอยแผลมากมายบนร่างกาย มีร่องรอยของการโดยเฆี่ยนด้วยแส้ มีร่องรอยของการถูกฟันด้วยดาบขนาดเล็ก นิ้วถูกหนีบด้วยเครื่องบีบนิ้ว อีกทั้ง ดูเหมือนว่าท้องขององค์หญิงจะถูกกระทำอย่างหนักพ่ะย่ะค่ะ จนทำให้แท้งบุตร แต่ว่าบาดแผลที่คอขององค์หญิงหัวจิ้งนั้นเป็นเหตุที่ทำให้องค์หญิงหัวจิ้งเสียชีวิตพ่ะย่ะค่ะ อาจจะเป็นแผลที่เกิดจากดาบ และเสียชีวิตในทันทีพ่ะย่ะค่ะ”

มือของจักรพรรดิหนิงเคาะไปที่ที่วางแขนของเก้าอี้เบา ๆ คิ้วของเขาขมวดตลอดเวลาตั้งแต่ที่ออกจากพระราชวังมา และตอนนี้ก็ขมวดแน่นขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“มีการค้นพบอื่นอีกหรือไม่” เสียงของจักรพรรดิหนิงนิ่งสงบ

ฝ่ายพิสูจน์ศพพูดอย่างรวดเร็วว่า ” หม่อมฉันพบสิ่งนี้บนตัวขององค์หญิงหัวจิ้งพ่ะย่ะค่ะ……….” ฝ่ายพิสูจน์ศพหยิบของสองสามชิ้นออกมาจากแขนเสื้อตนเอง แล้วมอบให้จักรพรรดิหนิง ขันทีที่อยู่ข้างๆก็รีบรับมา แล้วเปิดออกมาให้จักรพรรดิหนิงทีละชิ้น

“หม่อมฉันพบว่ามีจดหมายและป้ายประจำตัวขององค์ชายสามแห่งแคว้นเย้หลาง และรวมถึงจดหมายจากหลี่จิ้งเหยียนพ่ะย่ะค่ะ” ฝ่ายพิสูจน์ศพพูดเบา ๆ

จักรพรรดิหนิงพยักหน้า จ้องมองไปที่จดหมายในมือของขันทีฝ่ายใน และอ่านทุกฉบับอย่างละเอียด แล้วกล่าวอย่างเฉยเมยว่า ” เก็บกลับไปเสีย”

จักรพรรดิหนิงจ้องมองหญิงสาวที่นอนอยู่เบาะนุ่ม ผู้หญิงคนนั้นแต่งตัวเป็นสาวใช้ จักรพรรดิหนิงรู้สึกว่าสาวใช้นั้นค่อนข้างหน้าคุ้น และไม่ได้กล่าวอะไรอยู่นาน

ผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่รีบพูดอย่างรวดเร็วว่า “เมื่อสักครู่หมอได้รักษาผู้หญิงคนนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะถูกข่มขืน ช่วงล่างของร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัสพ่ะย่ะค่ะ และเหตุผลที่เป็นลมนั้นเป็นเพราะนางเหนื่อยล้าเกินไป และไม่ได้กินอาหารเป็นเวลานานพ่ะย่ะค่ะ อีกไม่นานก็คงจะฟื้นพ่ะย่ะค่ะ หรือว่าให้หม่อมฉันไปบอกให้หมอจ่ายยากระตุ้นให้นางฟื้นขึ้นมาโดยเร็วดีพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิหนิงพยักหน้าเล็กน้อย แววตาของเขาครุ่นคิดเล็กน้อย

ผู้พิพากษาแห่งศาลต้าหลี่รีบลงไปเตรียมการ ไม่นานก็หยิบซองยามาวางบนจมูกของผู้หญิงที่นอนสลบอยู่บนเบาะ ไม่นานผู้หญิงคนนั้นก็ลืมตาขึ้นอย่างกะทันหันและอุทานว่า “องค์หญิง องค์หญิง ท่านจะไม่เป็นไรนะเพคะ หม่อมฉันจะพาท่านไปเอง พาท่านกลับไปที่พระราชวัง พาท่านไปหาฝ่าบาท…………”