เทพปีศาจหวนคืน  บทที่  1307 ชาสี่ฤดู

แปลโดย  iPAT  

ท้องฟ้ามืดครึ้ม  ละอองฝนโปรยปราย

ฟางหยวนบินผ่านท้องฟ้าท่ามกลางกลุ่มเมฆหมอก

“ข้ามาแล้ว ” เขาพบเป้าหมาย

ท่ามกลางภูเขาสีเขียว  ยอดเขาเยือกแข็งมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่น  มันเป็นสีขาวและแตกต่างจากภูเขาอื่นๆอย่างสิ้นเชิง

ที่ยอดเขาเยือกแข็งมีคฤหาสน์วิญญาณระดับมนุษย์ตั้งอยู่  ผู้อมตะเซี่ยจ้าวโม่และเซี่ยเฟยกุ้ยตระหนักถึงการมาถึงของฟางหยวนอย่างรวดเร็ว

ฟางหยวนมาที่นี่เพื่อเจรจา  เขาไม่ได้ปิดบังการปรากฏตัวของตนเอง

“ในที่สุดเขาก็มาถึง  วูอี้ไห่ผู้นี้ช่างน่าอัศจรรย์นัก  เขาใช้เวลาครึ่งเดือนในการเดินทางที่ควรใช้เวลาเพียงสามวัน ” เซี่ยเฟยกุ้ยขมวดคิ้ว

“ลืมมันไปซะ  เขามาแล้ว  ไปกันเถอะ ” เซี่ยจ้าวโม่ยิ้ม

ทั้งสองฝ่ายพบกันบนท้องฟ้าด้วยรอยยิ้ม

ผู้อมตะตระกูลเซี่ยประเมินวูอี้ไห่และคิดว่า  ‘เขาดูคล้ายวูตู๋ซิ่วจริงๆ ’

ฟางหยวนประเมินฝ่ายตรงข้ามเช่นกัน  เซี่ยเฟยกุ้ยเป็นผู้อมตะระดับเจ็ด  เขาเป็นผู้รับผิดชอบภารกิจนี้

ตามข้อมูล  เซี่ยเฟยกุ้ยเป็นคนใจร้อนแต่เขามีพลังการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม  สำหรับเซี่ยจ้าวโม่  เขาอาวุโสน้อยกว่าแต่เขาเป็นคนรอบคอบและจะคิดทบทวนซ้ำแล้วซ้ำอีก

ชัดเจนว่าเซี่ยเฟยกุ้ยคือเครื่องจักรสังหารที่เซี่ยจ้าวโม่พยายามใช้งาน

นี่เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองฝ่ายพบกัน  ดังนั้นผู้อมตะตระกูลเซี่ยจึงนำฟางหยวนไปยังยอดเขาเยือกแข็ง

“เชิญดื่มชาก่อน ” สองผู้อมตะตระกูลเซี่ยทำตัวราวกับเป็นเจ้าของสถานที่  พวกเขากำลังประกาศว่าการแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว  แต่ฟางหยวนทำตัวราวกับไม่รู้สิ่งใด

เขายิ้มและดื่มชา

“ชาไม่เลว ” เขาชม

เซี่ยจ้าวโม่ยิ้ม  “นี่คือชาสี่ฤดูของตระกูลเซี่ย  ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของเราผลิตมันขึ้นมาด้วยตนเอง  เพียงจิบเดียว  ท่านจะได้ลิ้มรสชาติที่แตกต่างกันสี่รสชาติ  มันทำให้ผู้คนรู้สึกถึงฤดูกาลทั้งสี่  ดังนั้นมันจึงถูกเรียกว่าชาสี่ฤดู ”

ผู้อาวุโสสูงสุดลำดับที่หนึ่งของตระกูลเซี่ยบ่มเพาะบนเส้นทางแห่งกาลเวลา ชาสี่ฤดูที่นางผลิตขึ้นแสดงให้เห็นถึงความสำเร็จที่น่าทึ่งของนางบนเส้นทางแห่งกาลเวลา

ผู้อมตะตระกูลเซี่ยใช้ชานี้เพื่อกดดัน  แต่หลังจากดื่มชา  ฟางหยวนยังเผยรอยยิ้มกว้าง

“นี่เป็นชาที่ยอดเยี่ยมจริงๆ  ข้าสงสัยว่าข้าสามารถเติมชาอีกได้หรือไม่ ? ข้าขอเพิ่มอีกสักสองสามกา ” ฟางหยวนกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่ผู้อมตะตระกูลเซี่ยมองหน้ากัน

เซี่ยจ้าวโม่คิด  ‘วูอี้ไห่ผู้นี้ช่างโลภมากนัก  อย่างไรก็ตามแม้เราจะเป็นศัตรูแต่การแสดงออกที่สง่างามของฝ่ายธรรมะก็เป็นสิ่งสำคัญ นอกจากนี้การเมืองยังเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา  ตอนนี้พวกเราเป็นศัตรูกันแต่ผู้ใดจะรู้ว่าในอนาคตพวกเราอาจต้องร่วมมือกับตระกูลวู’

เซี่ยจ้าวโม่ตัดสินใจและกำลังจะกล่าวแต่เซี่ยเฟยกุ้ยกลับชิงตัดหน้า “นี่ไม่ใช่สิ่งใด  พวกเรามีชาสี่ฤดูอยู่มากมาย  หากเจ้าต้องการ  เจ้าจะได้รับมัน ”

หลังกล่าวจบคำ  เขานำใบชาสี่ฤดูออกมาทันที

“เช่นนั้นข้าก็จะรับไว้ ” ฟางหยวนหัวเราะอย่างเต็มที่

เซี่ยเฟยกุ้ยกระตุ้น  “มาพูดถึงยอดเขาเยือกแข็งกันเถอะ ”

ฟางหยวนยกถ้วยชาขึ้นจิบอย่างช้าๆก่อนจะวางลงและกล่าว  “เชิญกล่าว ”

เซี่ยเฟยกุ้ยเร่งกล่าวอย่างรวดเร็ว  “เรื่องนี้ต้องใช้เวลานานในการอธิบาย  พวกเรารู้ต้นกำเนิดของมันอยู่แล้ว  ไม่จำเป็นต้องพูดให้มากความ  เสี่ยวจาง  ออกมา ”

เป็นเพียงเวลานี้ที่ผู้ใช้วิญญาณระดับห้าเดินออกมาจากประตูด้านใน

“ทายาทจางซานเฟิง  จางไคซุ้ย  คารวะผู้อมตะทั้งสาม ” ผู้ใช้วิญญาณชราเดินออกมาทักทาย

“เสี่ยวจางเป็นทายาทผู้สืบสายเลือดที่แท้จริงของจางซานเฟิง  มานี่  วูอี้ไห่  ทดสอบเร็วเข้า ” เซี่ยเฟยกุ้ยลุกขึ้นและลากจางไคซุ้ยไปหาฟางหยวนด้วยท่าทางรีบร้อน

จางซานเฟิงไม่ใช่ชื่อจริงของผู้บ่มเพาะสันโดษเจ้าของยอดเขาเยือกแข็ง มันเป็นเพียงชื่อที่คนทั่วไปรู้จักเท่านั้น

ชื่อจริงของเขาไม่เป็นที่รู้จัก  เขาเปิดเผยเพียงแซ่ของตนเอง  ดังนั้นผู้คนจึงเรียกเขาว่าจางซานเฟิง

กระทั่งบุตรหลานของเขาก็ไม่เคยรู้จักชื่อจริงของเขา

ฟางหยวนรู้เรื่องนี้จากข้อมูลของตระกูลวู

เป็นเพียงเวลานี้ที่ฟางหยวนโบกมือด้วยความสับสน  “เดี๋ยว ! ผู้ใช้วิญญาณผู้นี้คือผู้ใด ?|

เซี่ยเฟยกุ้ยตะลึง

จางไคซุ้ยกำลังจะกล่าวแต่เซี่ยเฟยกุ้ยชิงตัดบท  “เขาคือจางไคซุ้ย  เขาแนะนำตัวเองไปแล้ว  เราทุกคนรู้ดี ”

“ข้ารู้ว่าเขาชื่อจางไคซุ้ย ” ฟางหยวนพยักหน้า

แต่เขาหยุดและดื่มชาก่อนกล่าวต่อ  “แต่ผู้ใช้วิญญาณระดับมนุษย์ผู้นี้เกี่ยวข้องอย่างไรกับยอดเขาเยือกแข็ง?”

“มันเป็นเช่นนี้  บรรพบุรุษของเขา  จางซานเฟิง  ครั้งหนึ่ง …” เซี่ยเฟยกุ้ยเร่งอธิบาย

“เดี๋ยว !” ฟางหยวยหยุดเขา  “ผู้ใดคือจางซานเฟิง ?”

เซี่ยเฟยกุ้ยตะลึง  “วูอี้ไห่  เจ้าไม่รู้ว่าจางซานเฟิงคือผู้ใดงั้นหรือ ?”

ฟางหยวนเผยรอยยิ้มเขินอาย  “ตระกูลของข้าให้ข้ามาปกป้องยอดเขาเยือกแข็ง  แต่ข้าเดินทางมาอย่างเร่งรีบ  ข้าไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ  โปรดอย่าขุ่นเคือง ”

เซี่ยเฟยกุ้ยคิด  ‘เจ้าใช้เวลาครึ่งเดือนเพื่อเดินทางมาที่นี่  นี่คือสิ่งที่เจ้าเรียกว่าเร่งรีบงั้นหรือ ?’

เขาคิดเช่นนี้แต่เขากล่าวอีกอย่าง  “เช่นนั้นข้าจะบอกเหตุผลให้เจ้าฟัง ”

เซี่ยเฟยกุ้ยเร่งอธิบายเหตุผลทางประวัติศาสตร์ในพริบตา

ฟางหยวนดื่มชาและพยักหน้า

เซี่ยเฟยกุ้ยกล่าว  “ตอนนี้เจ้าเข้าใจหรือยัง ?”

ฟางหยวนวางถ้วยชาลง  เขายืนขึ้นและป้องหมัดไปที่เซี่ยเฟยกุ้ย

เซี่ยเฟยกุ้ยไม่รู้ว่าเหตุใดฟางหยวนถึงทำเช่นนี้  แต่พวกเขาเป็นฝ่ายธรรมะ  ไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้นพวกเขาก็ต้องแสดงออกด้วยความสุภาพ  ในสถานการณ์นี้เขาต้องป้องมือตอบ

ต่อมาเขาเห็นฟางหยวนยิ้มอีกครั้งด้วยความเขินอาย

ฟางหยวนกล่าว  “ขอบคุณที่บอกข้า  แต่ท่านอธิบายเร็วเกินไป  ข้าเข้าใจเรื่องราวเพียงคร่าวๆ  ข้ายังไม่เข้าใจทั้งหมด  ท่านช่วยบอกข้าอีกครั้งได้หรือไม่ ?”

“อีกครั้ง ?” เซี่ยจ้าวโม่ขมวดคิ้ว

เซี่ยเฟยกุ้ยไม่ได้อธิบายซ้ำ  เขากล่าว  “ส่วนใดที่เจ้าไม่แน่ใจ  ข้าสามารถอธิบายให้เจ้าฟัง ”

น้ำเสียงของเขาชัดเจนว่าไม่มีความสุข