เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 2053 ทางออกจากสถานการณ์สิ้นหวัง

กระดูกของมนุษย์คนแรกเริ่มส่องแสงสีทองออกมา

มนุษย์คนแรกเงยหน้าและยกหน้าอกขึ้น เขายืนตัวตรงท่ามกลางภัยพิบัติบนกระโหลกศีรษะของมนุษย์คนแรกมีมงกุฎสีทองงอกออกมาภัยพิบัติทั้งหมดที่ผู้คนประสบจะกลายเป็นมงกุฏแห่งความสําเร็จในอนาคต

แม้ภัยพิบัติยังไม่สิ้นสุดแต่มนุษย์คนแรกก็สามารถเปิดปากกล่าวได้อีกครั้ง“ข้ารู้โชคชะตาถูกกําหนดไว้แล้วภัยพิบัติถูกจัดเตรียมไว้สําหรับผู้คนแต่ข้าสามารถอดทนภัยพิบัติที่ดูเหมือนไม่สามารถอดทนแท้จริงแล้วข้าสามารถอดทนต่อพวกมัน”

วิญญาณความเข้มแข็งตกใจและสับสน

วิญญาณตัวตนตระหนักได้ในเวลานี้“ข้าเข้าใจแล้วมนุษย์เจ้าเป็นคนที่เดินออกจากเหวธรรมดาเจ้าไม่ใช่คนธรรมดานั่นคือเหตุผลที่เจ้าสามารถอดทนต่อภัยพิบัติที่ดูเหมือนไม่สามารถอดทนเหล่านี้”

วิญญาณความเข้มแข็งบังคับให้ตัวมันสงบลง“มนุษย์ อย่าลืมตราบเท่าที่เจ้ามีวิญญาณแห่งความหวังภัยพิบัติจะไม่หยุดข้าไม่สนว่าเจ้าจะจงใจยื้อเวลาหรือไม่ข้าจะทําเหมือนว่าเจ้าผ่านภัยพิบัติไปแล้วตอนนี้ถึงคราวที่ข้าจะกินเจ้าแล้ว”

“เจ้าจะกินส่วนใด?” มนุษย์คนแรกถอนหายใจ

วิญญาณความเข้มแข็งหัวเราะเสียงดังและชี้นิ้วไปที่หน้าอกของมนุษย์คนแรก“ต่อไปข้าจะกินหัวใจของเจ้า!”

ร่างของมนุษย์คนแรกสั่นสะท้านขึ้นเล็กน้อย ตัวเลือกของวิญญาณความเข้มแข็งร้ายแรงเกินไป

“รีบนําหัวใจของเจ้าออกมาให้เรากิน!”วิญญาณความเข้มแข็งตะโกนด้วยความตื่นเต้น

มนุษย์คนแรกถอนหายใจและนําหัวใจแห่งความเห็นอกเห็นใจออกมา

สัตว์ร้ายกลืนหัวใจแห่งความเห็นอกเห็นใจลงไปในลําคอและทําให้ท้องของมันขยายออกเล็กน้อย

เมื่อเผชิญหน้ากับสถานการณ์เลวร้ายผู้คนมักสูญเสีญความเห็นอกเห็นใจไปเป็นอันดับแรก

มนุษย์คนแรกน่าหัวใจแห่งคุณธรรมออกมาสัตว์ร้ายกินมันเข้าไป ท้องของมันขยายออกไปอีกดูเหมือนมันกําลังมีปัญหากับการย่อยอาหาร

มนุษย์คนแรกนําหัวใจดั้งเดิมของเขาออกมา“วิญญาณแห่งความหวังออกมาเถอะข้าไม่ต้องการให้เจ้าถูกกินไปพร้อมกัน”

วิญญาณแห่งความหวังอาศัยอยู่ในหัวใจดั่งเดิมของมนุษย์คนแรก มันไม่ได้บินออกไปแต่กล่าว “ข้าจะไม่จากไปที่นี่คือบ้านของข้า มนุษย์ เพียงโยนข้าไปพร้อมกันข้าจะไม่โทษเจ้า”

มนุษย์คนแรกไม่มีทางเลือกเขาต้องมอบหัวใจดั่งเดิมของเขาให้กับสัตว์ร้าย

ท้องของสัตว์ร้ายขยายขึ้นอีกครั้ง

สถานการณ์เลวร้ายมักทําให้ผู้คนสูญสิ้นความหวังเมื่อปราศจากวิญญาณแห่งความหวังภัยพิบัติที่อยู่รอบตัวมนุษย์คนแรกก็หายไป สิ่งนี้ทําให้แรงกดดันต่อมนุษย์คนแรกลดลงแต่เขากลับรู้สึกโศกเศร้าอยู่ภายใน

“เร็ว นําหัวใจดวงสุดท้ายของเจ้าออกมา!” วิญญาณความเข้มแข็งชี้ไปที่หัวใจแห่งความเดียวดายของมนุษย์คนแรก

มนุษย์คนแรกลังเล เขารู้สึกถึงปัญหาหัวใจแห่งความเดียวดายเป็นที่อยู่ของวิญญาณตัวตนและเป็นหัวใจดวงสุดท้ายของเขา หากเขาสูญเสียหัวใจดวงนี้เขาจะตาย

วิญญาณความเข้มแข็งหัวเราะและขมขู่“เร็วเข้า!หากเจ้าไม่นํามันออกมาเราจะกินเจ้าทั้งหมด!”

วิญญาณตัวตนตะโกน “มนุษย์ส่งให้พวกเขาข้าไม่เป็นไรเจ้าจะไม่ตายเช่นกันเราแข็งแกร่งที่สุด!”

“ส่งมาให้ข้า!” วิญญาณความเข้มแข็งคว้าหัวใจแห่งความเดียวดายในมือของมนุษย์คนแรกและยัดเข้าไปในท้องของสัตว์ร้าย
มนุษย์คนแรกสูญเสียหัวใจทั้งหมดของเขา

เขาล้มลงบนพื้นและสูญเสียสัญญาณชีวิต เขาไม่สามารถยืนขึ้นได้อีก

มนุษย์คนแรกเสียชีวิต!

“โอ้ มนุษย์ เจ้าตายแล้ว พวกเราได้รับอิสรภาพกลับคืนแล้ว” วิญญาณกฎและวิญญาณระเบียบบินหนีไป

“ช่วยไม่ได้ มนุษย์เผชิญหน้ากับสถานการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิต” วิญญาณความเด็ดเดี่ยวและวิญญาณใบมีดบินจากไป

บนศพของมนุษย์คนแรกมีเพียงวิญญาณตัวตนเท่านั้นที่บินอยู่รอบๆวิญญาณทัศนคติต้องการจากไปเช่นกันแต่วิญญาณตัวตนคว้ามันไว้และบังคับให้มันอยู่ต่อ

วิญญาณความเข้มแข็งหัวเราะอย่างมีความสุข “ฮ่าฮ่าฮ่า มนุษย์ เจ้าไม่มีสิ่งใดน่าประทับใจเลยหือ? เกิดสิ่งใดขึ้นกับสถานการณ์เลวร้าย?”
สัตว์ร้ายกลิ้งไปมาอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด

หัวใจแห่งความเดียวดายย่อยยากมาก ยิ่งสัตว์ร้ายแข็งแกร่งมากเท่าใด มันก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากเท่านั้น

“บึม!”

ทันใดนั้นท้องของสัตว์ร้ายก็ระเบิด

หัวใจแห่งความเดียวดายผิวหนังและเนื้อของมนุษย์คนแรกหลอมรวมเป็นเด็กชายผู้หนึ่ง

วิญญาณความเข้มแข็งงุนงง “เจ้าเป็นผู้ใด?”

เด็กชายตอบ “ข้าคือลูกชายของมนุษย์คนแรก ความแข็งแกร่งที่แท้จริงต้าลี่เจิ้นคู่!”
ก่อนที่เขาจะกล่าวจบประโยคเขาก็กระโดดเข้าไปคว้าวิญญาณความเข้มแข็งเอาไว้

วิญญาณความเข้มแข็งพยายามดิ้นรนขณะที่วิญญาณตัวตนฉวยโอกาสบินเข้าไปและกัดมัน

วิญญาณความเข้มแข็งได้รับบาดเจ็บและอ่อนแอลง

ต้าลี่เจิ้นคู่ยัดวิญญาณความเข้มแข็งเข้าไปในหน้าอกของตน

วิญญาณความเข้มแข็งถูกขังไว้ในหัวใจของเขาและไม่สามารถหลบหนี

“นี่คือหัวใจแห่งความทะเยอทะยานของข้า เจ้าไม่สามารถหลบหนี!” ต้าลี่เจิ้นอู่หัวเราะ

ต่อมาเขาก็นําหัวใจดวงอื่นๆของมนุษย์คนแรกใส่กลับเข้าไปในซากศพของมนุษย์คนแรก
มนุษย์คนแรกฟื้นคืนชีพอีกครั้ง!

= = = = =

หัวใจเป็นแหล่งที่มาของความมีชีวิตชีวาแต่มันก็เป็นหนึ่งในจุดอ่อนร้ายแรงที่สุดของมนุษย์เช่นกัน

ท่าไม้ตายอมตะกินหัวใจของเทพปีศาจจิตวิญญาณทรงพลังกว่าท่าไม้ตายอมตะกินความขมขื่นและท่าไม้ตายอมตะกลืนความสูญเสียมันสามารถคว่าชีวิตของศัตรูและตัดสินผลลัพธ์ได้แทบจะในทันที

นี่เป็นวิธีการที่สามารถคว้าชัยชนะ

ฟางหยวนถูกโจมตี

แม้ป้อมปราการบนภูเขาที่สงบสุขจะมีพลังป้องกันที่โดดเด่น แต่เส้นทางอาหารเป็นเส้นทางที่ยากจะรับมือมันถูกเก็บซ่อนไว้อย่างมิดชิดมาตลอดนี้เป็นเหตุผลที่ผู้อมตะของทะเลทรายตะวันตกไม่สามารถต่อต้านท่าไม้ตายอมตะกินดื่มบนภูเขาที่ว่างเปล่าของวังสวรรค์

ฟางหยวนมีมรดกบนเส้นทางอาหารเช่นกันแต่มันยังด้อยกว่าวิธีการของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

ป้อมปราการบนภูเขาที่สงบสุขไม่สามารถป้องกันการโจมตีบนเส้นทางอาหารของเทพปีศาจจิตวิญญาณนี่ทําให้ฟางหยวนถูกโจมตีและรู้สึกถึงความตายที่ใกล้เข้ามา

เขาไม่มีทางต่อสู้

เจตจํานงสวรรค์ในมิติช่องว่างจักรพรรดิราวกับสังเกตเห็นสิ่งนี้มันหยุดเปลี่ยนภัยพิบัติใหม่ขณะที่ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋บนเส้นทางสวรรค์กระจายไปทั่วมิติช่องว่างจักรพรรดิ์และพยายามแช่แข็งร่างกายของฟางหยวน

ฟางหยวนทําได้เพียงรอคอยความตาย

ถั่วเว่ยหยินเห็นสถานการณ์เลวร้าย เขาเร่งกระตุ้นใช้สนามรบทรายลวงตา

ทรายสีเหลืองก่อตัวเป็นมังกรทรายพุ่งเข้าพัวพันเทพปีศาจจิตวิญญาณ

เทพปีศาจจิตวิญญาณเผยรอยยิ้มเย้ยหยันและใช้แขนนับร้อยข้างป้องกันมันขณะที่ดวงตาทั้งสี่ของเขายังจ้องมองไปที่ฟางหยวน
“ไม่!” หัวใจของลั่วเว่ยหยินจมดิ่งลง

บรรพชนทะเลปราณและอู่ส่วยรู้สึกหนาวเย็นไปถึงแกนกระดูก พวกเขาพยายามโจมตีเทพปีศาจจิตวิญญาณอย่างสิ้นหวังแต่ฝ่ายตรงข้ามไม่แม้แต่จะหันหลังกลับ

เทพปีศาจจิตวิญญาณได้รับบาดเจ็บสาหัสแต่เขาต้องการเฝ้ามองความตายของฟางหยวนไม่ว่าจะเกิดสิ่งใดขึ้น

“มันจะจบเช่นนี้งั้นหรือ? ฟางหยวนรู้สึกว่างเปล่าเขาเหลือความคิดไม่มากนี่เป็นผลพวงมาจากการใช้ท่าไม้ตายอมตะทะเลปราณไร้ขอบเขต

“ไม่! ต่อให้มีเพียงร่องรอยแห่งความหวังข้าก็จะทําให้ดีที่สุด!! ฟางหยวนยังไม่ยอมแพ้แต่เขาก็ไม่สามารถปิดกั้นท่าไม้ตายอมตะกินหัวใจ

เว้นเพียง…เกราะหวนคืน?

ความเจ็บปวดบนใบหน้าของฟางหยวนหายไป ริมฝีปากของเขาม้วนตัวขึ้นเป็นรอยยิ้มลึกลับนี่เป็นเรื่องผักปกติมาก

ในเวลาต่อมาเขาก็ตะโกนเสียงดัง“หากเจ้าไม่ลงมือตอนนี้ เจ้าจะไม่มีโอกาสอีกฉีเจีย!”

รูม่านตาคู่หนึ่งของเทพปีศาจจิตวิญญาณหดตัวลงขณะที่ดวงตาอีกคู่หรี่มอง“ฟางหยวนหลอกข้างั้นหรือ?เดี๋ยว!”

หนึ่งในหัวของเทพปีศาจจิตวิญญาณหันไปรอบๆก่อนจะพบการโจมตีของปีศาจอมตะฉีเจีย!

“บม!”

ปีศาจอมตะฉีเจียใช้แดนซ์โจมตีแผ่นหลังของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

เทพปีศาจจิตวิญญาณล้มลงบนพื้น

รูจํานวนมากปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขาปราณสีดําลอยออกมาจากรูเหล่านั้น

ขณะเดียวกันแขนหลายร้อยข้างของเทพปีศาจจิตวิญญาณก็ร่วงหล่นลงบนพื้นราวกับกิ่งไม้ที่เน่าเปื่อย