เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2094 พี่น้อง

แสงอาทิตย์ค่อยๆกลืนกินความมืดมิดของโลกใบนี้

ในหุบเขาแห่งหนึ่งใกล้กับเทือกเขาวายุวิปโยคสี่ผู้อนาจารตื่นขึ้นแล้ว พวกเขานั่งอยู่บนหินที่เย็นเยียบและจ้องมองท้องฟ้าด้วยสายตาว่างเปล่า

ตั้งแต่เหตุการณ์ที่หลุมวิญญาณสลายทุกคืนสี่ผู้อนาจารจะสูญเสียการควบคุมร่างกายและทํากิจกรรมที่ไม่สามารถอธิบายหลังจากตื่นขึ้นพวกเขาจึงจะตระหนักถึงการกระทําที่น่าสะพรึงกลัวของตนเอง

แม้หวังเซียวเอ่อจะกําจัดวิธีการของจ้าวเหลียนหยุนได้บางส่วนแต่พลังอํานาจบางส่วนยังตกค้างอยู่

‘นี่เป็นค่าสาป! คําสาปที่ชั่วร้ายที่สุด!’

เทพธิดาจากนิกายคฤหาสน์วิญญาณดูเมือนใจดีและอ่อนโยน แต่แท้จริงแล้วนางดุร้ายมากนางชั่วร้ายจนถึงขีดสุด!’

“ข้าไม่เชื่อข้าไม่เชื่อบางทีข้าอาจฝันไปวันหนึ่งข้าจะตื่นจากฝันร้าย!’

ข้าเป็นคนดี ข้าจะทําเรื่องน่าอายได้อย่างไร ข้าทําให้สวรรค์พิภพตกต่ำข้าทําให้พ่อแม่ผิด

หวัง ข้าสร้างความอัปยศให้กับตนเอง!’

สี่ผู้อนาจารเงียบแต่ลอบร่ำไห้อยู่ภายใน

หวังเซียวเอ๋อพึ่งตื่นและเดินออกมาจากคฤหาสน์วิญญาณ“เหตุใดพวกท่านจึงตื่นเช้านัก?ข้างนอกอากาศหนาวหากพวกท่านไม่สวมเสื้อผ้าพวกท่านจะเป็นหวัด”

ร่างกายของสี่ผู้อนาจารสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

พวกเขามองหวังเซียวเอ๋อด้วยความรู้สึกซับซ้อน

ด้วยหนึ่งพวกเขารู้สึกขอบคุณหวังเซียวเอ๋อหากวิธีการลึกลับของหวังเซียวเอ๋อไม่ได้ช่วยพวกเขาเอาไว้พวกเขาคงตายอย่างน่าอนาถภายใต้วิธีการอันน่าสะพรึงกลัวของจ้าวเหลียนหยุนไปแล้ว

อีกด้านหนึ่งพวกเขาเกลียดหวังเซียวเอ๋อตั้งแต่พวกเขาช่วยคนผู้นี้เอาไว้ชีวิตของพวกเขาก็ตกต่ำลงเรื่อยๆพวกเขายังพบกับความอัปยศที่สุดในชีวิตอีกด้วย

หลังจากเงียบไปเป็นเวลานาน เฉินหยินเต๋าก็กล่าวด้วยความขมขื่น “น้องชาย เจ้าตื่นแล้ว”“ถูกต้องเมื่อคืนเราออกกําลังกายหนักเกินไปข้านอนหลับสบายมาก”หวังเซียวเอ๋อเผยรอยยิ้มไร้เดียงสา“ข้าพึ่งรู้สึกว่าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่ดีสิ่งที่พวกท่านกล่าวก่อนหน้านี้มีเหตุผล” ร่างกายของสี่ผู้อนาจารสั่นสะท้านอย่างรุนแรงอีกครั้ง

พวกเขามองหน้ากันด้วยความหวาดกลัวและสยดสยอง

‘อย่าบอกว่าผู้อมตะผู้นี้เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่แรก?”

เราช่วยคนเช่นไรเอาไว้!

‘บางทีเขาอาจสามารถถอนคําสาปของเราแต่เขาเลือกที่จะไม่ท่า นี่คือสิ่งที่เราควรไตร่ตรอง!”

‘เขาความจําเสื่อมจริงหรือไม่? บางทีผู้อมตะผู้นี้อาจต้องการมาเล่นสนุกในโลกของมนุษย์… ทั้งสี่รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อคิดถึงเรื่องนี้

พวกเขาต้องการหนีจากหวังเซียวเอ๋อแต่พวกเขาทําไม่ได้อีกต่อไป

ทุกครั้งที่คําสาปทํางาน พวกเขาต้องการให้หวังเซียวเอ๋อช่วยปัดเป่ามัน หากพวกเขาจากไปพวกเขาอาจะเสียชีวิตในคืนถัดมา

ดังนั้นทั้งสี่จึงต้องทําให้หวังเซียวเอ๋อมีความสุขเพื่อให้เขาช่วยกําจัดภัยคุกคามร้ายแรงนี้

เฉินหยินเต๋าอยากร้องไห้แต่เขาต้องฝืนปั้นรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า “เสี่ยวเอ๋อเราจะมีความสุขกับ

พรและอดทนต่อเคราะห์กรรมไปด้วยกัน เราเป็นพี่น้องกัน!”

หลังกล่าวจบค่าเฉินหยินเต๋าก็มองไปทางอีกสามคน

พวกเขาต้องต่อต้านความรู้สึกน่าขยะแขยงและตอบสนองในทิศทางเดียวกัน

“เราคือพี่น้อง!”

“ความสัมพันธ์ของเราไม่มีค่าใดเหมาะสมเท่ากับคําว่าพี่น้อง!”

“พวกเราถูกกําหนดมาให้เป็นพี่น้องเราต้องดูแลเจ้า!”

หวังเซียวเอ๋อยิ้มและพยักหน้า “โชคดีจริงๆที่ได้พบพี่น้องเช่นพวกท่าน”

“ไม่ นี่เป็นโชคร้ายที่สุดในชีวิตของข้า!’ทั้งสี่กรีดร้องอยู่ในใจ

หวังเซียวเอ๋อกล่าวเสริม“คืนนี้มาเล่นกันต่อเถอะ!”

‘ไม่…บัดซบ!’ ทั้งสี่โอดครวญอยู่ในใจด้วยความทุกข์ระทม

ขณะที่หวังเซียวเอ๋อไม่อยู่คนทั้งสี่มารวมตัวกันในตอนกลางวัน

“เราไม่สามารถปล่อยให้เรื่องนี้ดําเนินต่อไป!”

“เราไม่สามารถใช้ชีวิตเช่นนี้!”

“พวกเจ้าคิดว่าหวังเซียวเอ๋อสูญเสียความทรงจําจริงหรือไม่?”

“เราต้องทดสอบไปจับผู้หญิงสองสามคนมาไม่ว่าอย่างไรคืนนี้เราก็ต้องทําให้หวังเซียวเอ๋อรู้

ว่าเราเป็นคนธรรมดาหากเขาสูญเสียความทรงจําจริงเราจะทําให้เขากลับเป็นคนปกติหากเขาแสร้งความจําเสื่อมเขาจะไม่สามารถอดทนต่อการกระทําาของเรา!”

สี่ผู้อนาจารตัดสินใจ

วิธีนี้มีความเสี่ยงแต่กระทั่งหวังเซียวเอ๋อจะโกรธและฆ่าพวกเขา อย่างน้อยความตายก็ยังเป็นรางวัลที่ดี ณ จุดนี้!

คืนนี้สี่ผู้อนาจารจับผู้หญิงมามากกว่าสิบคน

หญิงเหล่านี้ถูกนําเข้าไปในคฤหาสน์วิญญาณ

หวังเซียวเอ๋อรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย“พวกท่านทํางานหนักเพื่อเชิญผู้ชมจํานวนมากมาในคืนนี้”

“น้องชายคืนนี้เราจะสอนว่าสิ่งใดดีต่อเจ้า”เฉินหยินเต๋าตบไหล่หวังเซียวเอ๋อและกล่าวอย่างจริงจัง

“ข้าจะทําอย่างดีที่สุด!”หวังเซียวเอ๋อป้องหมัดกล่าวด้วยความตื่นเต้น

แต่ความจริงยังโหดร้ายกับพวกเขา

เมื่อถึงเวลาสําคัญสี่ผู้อนาจารกลับรู้สึกตกใจเมื่อพวกเขาไม่สามารถทําตามแผนการหันกลับไป!’

‘เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?

ชายทั้งสี่ต้องการต่อสู้กับคําสาปแต่พวกเขาไม่สามารถขัดขืน

เชลยหญิงทั้งหมดตกตะลึงที่เห็นชายห้าต่อสู้กันด้วยร่างกาย

เหตุการณ์นี้ส่งผลกระทบอย่างใหญ่หลวงต่อจิตใจของสี่ผู้อนาจาร

“มาฆ่าตัวตายกันเถอะ นี่ไม่ใช่ชีวิตที่เราต้องการ”

“การมีชีวิตเลวร้ายกว่าความตาย ข้าขอตายดีกว่า”

“ผู้ใดก็ได้ช่วยฆ่าที โปรดฆ่าข้าเดี๋ยวนี้!”

พวกเขารู้สึกหดหู่และกระสับกระส่าย

ไม่นานหลังจากนั้นผู้ใช้วิญญาณฝ่ายธรรมะก็ทําตามความปรารถนาของพวกเขา

“ในที่สุดเราก็พบพวกเจ้า! พวกเจ้ากล้ารุกรานสมาชิกนิกายคฤหาสน์วิญญาณของเราพวกเจ้าคิดว่าเราจะปล่อยพวกเจ้าไปง่ายๆงั้นหรือ?” ฉินจวนกล่าวด้วยความโกรธและโจมตีสี่ผู้อนาจารทันที

สี่ผู้อนาจารตกอยู่ในความสิ้นหวัง พวกเขาไม่ได้ปกปิดร่องรอยของตนเองและไม่ระวังตัวเหมือนปกติอีกต่อไป

หลังจากได้ยินว่าพวกเขายังมีชีวิต จ้าวเหลียนหยุนรู้สึกสนใจเล็กน้อยนางสร้างภารกิจสังหารคนเหล่านี้และสืบหาความจริงเกี่ยวกับพวกเขา
ฉินจวนเป็นคนสนิทของฟงจินฮวงแต่นางไม่รู้ว่าภารกิจนี้ถูกสร้างขึ้นโดยจ้าวเหลียนหยุน

เนื่องจากผู้ใช้วิญญาณหญิงที่ถูกจับก่อนหน้านี้เป็นสมาชิกของนิกายคฤหาสน์วิญญาณดังนั้นนางจึงรับภารกิจนี้

สี่ผู้อนาจารกรีดร้องว่าไม่ต้องการมีชีวิตอยู่ทุกวัน แต่ในช่วงเวลาแห่งชีวิตและความตายพวกเขากลับเกิดความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะมีชีวิตอยู่

พวกเขาต่อสู้กันเป็นเวลานาน

ฉินจวนเป็นผู้ใช้วิญญาณระดับห้านางสามารถปราบปราบสี่ผู้อนาจาร

แม้สี่ผู้อนาจารจะเป็นผู้ใช้วิญญาณปีศาจที่มีชื่อเสียงของภาคกลาง แต่พวกเขาก็เป็นเพียงผู้ใช้วิญญาณปีศาจที่สิบนิกายโบราณอนุญาตให้มีชีวิตอยู่เพื่อใช้เป็นหินลับมีดให้กับสมาชิกของสิบนิกายโบราณ

แต่สถานการณ์ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว ผู้อมตะจ้าวเหลียนหยุนมอบภารกิจกวาดล้างพวกเขาดัง

นั้นกองกําลังที่ไล่ล่าพวกเขาจึงมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าปกติ

สี่ผู้อนาจารหลบหนีไปพร้อมกับหวังเซียวเอ๋อและพยายามคิดแผนการ

“เราไม่สามารถอยู่ในภาคกลางอีกต่อไป!”

“พวกเราควรหาอย่างไร?”

“เราต้องไปที่อื่น ท่านหัวหน้า ท่านต้องตัดสินใจ”

เฉินหยินเต๋าไตร่ตรอง “ภาคเหนืออันตรายและขาดทรัพยากร เราไม่ควรไปที่นั่นแม้ทะเล

ตะวันออกจะอุดมสมบูรณ์ แต่ฝ่ายธรรมะของเผ่ามนุษย์กําลังต่อสู้กับเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์มันอันตรายเกินไปทะเลทรายตะวันตกมีเพียงทะเลทราย มันไม่เหมาะสมเราจะไปภาคใต้!”

“ตกลง เราจะไปภาคใต้!”

ภาคใต้

ใต้ดิน

‘ตามคํากล่าวของลั่วเว่ยหยิน มันควรอยู่ที่นี่’ ฟางหยวนเดินทางลึกลงไปใต้ดินก่อนที่เขาจะพบเป้าหมาย

เขาเห็นถ้ําขนาดใหญ่ที่มีทุ่งหญ้าสีชมพูอยู่ภายใน

“นี่คือหญ้าในฝัน เมิ้งชิวเจิ้นออกมา”ฟางหยวนเปิดประตูทางเข้าออกมิติช่องว่างจักรพรรดิ

และน่าร่างแยกกายาแห่งความฝันออกมา

เมิ้งชิวเจิ้นชาเลืองมองก่อนจะเก็บหญ้าในฝันอย่างระมัดระวัง

ทางแห่งปฐพีมากมายเขายังมีวิธีค้นหาทรัพยากรอมตะใต้ดินและสามารถควบคุมเกาะปฐพีเหิน

หลังจากฟางหยวนได้รับมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะสวรรค์พิภพ เขามีวิญญาณอมตะบนเส้น

ถ้ําสวรรค์คุณธรรมของเผ่ามนุษย์เห็ดอยู่ที่ภาคใต้มานานแล้ว พวกเขาพบสมบัติมากมายที่อยู่ลึกลงไปใต้พื้นพิภพ

ท่ามกลางสมบัติเหล่านั้นฟางหยวนพบสถานที่บางแห่งที่มีทรัพยากรอมตะบนเส้นทางแห่งความฝัน

หญ้าในฝันเป็นหนึ่งในนั้น

ทรัพยากรและวิญญาณบนเส้นทางแห่งความฝันปรากฏขึ้นบนโลกใบนี้มานานแล้วตัวอย่าง

แม้เส้นทางแห่งความฝันจะยังไม่ถือกําเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการแต่วิญญาณและทรัพยากรบน

เช่นวิญญาณอมตะป้ายคําสั่งแห่งความฝัน

เส้นทางแห่งความฝันปรากฏขึ้นมานานแล้ว

ในอนาคตห้าภูมิภาคและสองสวรรค์จะเต็มไปด้วยอาณาจักรแห่งความฝัน

เมื่อเวลานั้นมาถึงเส้นทางแห่งความฝันจะเติบโตและเจริญรุ่งเรือง

ผู้ใช้วิญญาณบนเส้นทางแห่งความฝันจํานวนนับไม่ถ้วนจะปรากฏขึ้นและยกระดับเส้นทางสายนี้ไปสู่จุดใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน

หากเทพอมตะแห่งความฝันปรากฏตัวขึ้นจริงๆเส้นทางแห่งความฝันจะได้รับความนิยมจนถึงขีดสุด

ดังนั้นฟางหยวนจึงไม่แปลกใจที่ทรัพยากรอมตะบนเส้นทางแห่งความฝันบางส่วนจะถูกซ่อนอยู่

เมิ้งชิวเจิ้นเก็บหญ้าในฝันและกลับเข้าสู่มิติช่องว่างจักรพรรรดิ

จากนั้นฟางหยวนก็ไปที่อื่นและพบดอกไม้เก้าความฝัน

เมิ้งชิวเจิ้นมีหลายสิ่งต้องทําในช่วงเวลานี้

ด้านหนึ่ง เขาต้องฝึกฝนท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งความฝัน ในทางกลับกันเขาต้องสร้างแหล่งทรัพยากรและพัฒนามิติช่องว่างของตน

ตามแผนของฟางหยวน หลังจากเก็บรวบรวมทรัพยากรอมตะบนเส้นทางแห่งความฝันเหล่านี้

เมิ้งชิวเจิ้นจะมีวิธีการบนเส้นทางแห่งความฝันที่ครอบคลุม

เมื่อเวลานั้นมาถึงเมิ้งชิวเจิ้นจะเข้าแทนที่ร่างหลักในการสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันเพื่อความปลอดภัยเมิ้งชิวเจิ้นจะสํารวจอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจจิตวิญญาณ

ก่อนจะเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝันของเทพอมตะสวรรค์พิภพเผื่อในกรณีที่มันเป็นกับดัก

แม้เรื่องนี้จะมีความเป็นไปได้ไม่มากแต่ฟางหยวนยังระวังตัวเสมอ