เทพปีศาจหวนคืนบทที่ 2099 ความตื่นเต้นของวูหยง

การแสดงออกของอีกสามผู้อนาจารกลายเป็นน่าเกลียด

กงรี่เทียนไม่เพียงเป็นผู้ใช้วิญญาณปีศาจเหมือนคนทั้งสี่แต่พวกเขายังเป็นคนประเภทเดียวกันอีกด้วย

เมื่อสี่ผู้อนาจารต้องเปิดเผยความจริงต่อคนผู้นี้พวกเขาจึงรู้สึกสูญเสียใบหน้าเมื่อได้ยินคํากล่าวของหวังเซียวเอ๋อ พวกเขายิ่งรู้สึกหนักใจมากขึ้น

เนื่องจากสี่ผู้อนาจารคิดว่าหวังเซียวเอ๋อเป็นผู้อมตะดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้ากล่าวสิ่งใดคนทั้งสามทําได้เพียงตอบอย่างคลุมเครือว่า “ท่านหัวหน้ามีเหตุผลที่เขาไม่บอกเรา”

“เซียวเอ๋อ เราต้องเชื่อในตัวเขา”

“ท่านหัวหน้าทําเพื่อพวกเรา เขาเพียงไม่ต้องการให้พวกเราเป็นห่วง นี่ไม่ใช่ปัญหา”หวังเซียวเอ๋อรู้สึกละอายใจเล็กน้อย“ข้าผิดไปแล้วข้าขอโทษข้าเพียงสงสัย”หลังจากกงรี่เทียนเข้าใจสถานการณ์เขากลับไปหาเจตจํานงของกงเฉิงเทียนและอธิบายทุกอย่างให้บรรพชนของเขาฟัง

เมื่อได้ยินเรื่องนี้การแสดงออกของกงเฉิงเทียนกลายเป็นแปลกประหลาด

“ให้ข้าทดลอง”เจตจํานงของกงเฉิงเทียนกล่าวอย่างไม่มั่นใจ

“ผู้อมตะ โปรดเมตตาด้วย!”เฉินหยินเต๋าและคนอื่นๆตะโกนอย่างไม่รู้จบสิ้น

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนเริ่มตรวจสอบโชคของพวกเขา“ปราณโชคของพวกเขาไม่ธรรมดาเลยโดยเฉพาะหวังเซียวเอ๋อเขาเป็นผู้อมตะจริงๆงั้นหรือ?’

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนตัดสินใจช่วยพวกเขา

แต่ทุกอย่างยังขึ้นอยู่กับโชคของพวกเขาเอง

กงเฉิงเทียนเป็นปีศาจอมตะเขาจะทําสิ่งต่างๆเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น

การใช้แดนหูส่งพวกเขาออกไปใช้พลังงานอมตะไม่มากแต่การจัดการปัญหาของสี่ผู้อนาจารมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูงโดยเฉพาะเมื่อพลังงานอมตะที่กงเฉิงเทียนทิ้งไว้เบื้องหลังมีอยู่อย่าง
จํากัด

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนเริ่มตรวจสอบพวกเขาอย่างจริงจัง

ครู่ต่อมาเจตจํานงของกงเฉิงเทียนก็ส่ายศีรษะ “ข้าไม่สามารถแก้ปัญหาของพวกเจ้า”

กงรี่เทียนรู้สึกประหลาดใจ “บรรพชน แม้แต่ท่านก็ไม่มีวิธีงั้นหรือ?”

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนถอนหายใจ“ข้าสามารถรักษาอาการบาดเจ็บแต่วิธีการอมตะที่โจมตีพวกเจ้าค่อนข้างพิเศษมันเกิดจากวิญญาณแห่งความรักในตํานานของนิกายคฤหาสน์

วิญญาณดูเหมือนคนที่ใช้มันกับพวกเจ้าจะเป็นผู้นํานิกายคฤหาสน์วิญญาณรุ่นปัจจุบัน”

ใบหน้าของสี่ผู้อนาจารกลายเป็นซีดเผือด

หวังเซียวเอ๋อสับสน“พี่น้องข้ามีปัญหาซ่อนอยู่ในร่างกายงั้นหรือ?”

เขาเริ่มกังวล “พวกท่านซ่อนสิ่งใดจากข้าพวกท่านเคยกล่าวว่าเราจะแบ่งปันช่วงเวลาที่ดีและเลวร้ายด้วยกันหากพวกท่านมีปัญหา แม้ข้าจะช่วยไม่ได้แต่อย่างน้อยข้าก็สามารถแบ่งปันความทุกข์ของพวกท่าน!”

หวังเซียวเอ๋อกล่าวด้วยความวิตกและความโกรธเล็กน้อย

สี่ผู้อนาจารมองหวังเซียวเอ๋อและรู้สึกเจ็บปวดอยู่ภายใน

พวกเขาโชคดีหรือโชคร้ายที่พบคนผู้นี้?พวกเขาโชคดีเพราะพวกเขาสามารถอยู่รอดมาถึงตอนนี้เพราะเขาแต่พวกเขากลับรู้สึกไม่อยากพบคนผู้นี้เลยแม้แต่น้อย

“นี่คือชะตากรรมของเรา”เฉินหยินเต๋าถอนหายใจ“ท่านผู้อมตะ เนื่องจากท่านไม่สามารถช่วยเรา เราก็จะอยู่ที่นี่และรอความตาย”

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนหัวเราะคิกคักและโบกมือ“แม้ข้าจะไม่สามารถช่วยชีวิตพวกเจ้าแต่ข้ามีวิธีที่สามารถบรรเทาปัญหาของพวกเจ้าข้าสามารถระงับปัญหาของพวกเจ้าได้ชั่วคราวมันจะไม่รบกวนพวกเจ้าระยะหนึ่ง”

“ท่านผู้อมตะโปรดเมตตาด้วย!”สี่ผู้อนาจารรู้สึกตื่นเต้นและเร่งขอความเมตตา

หวังเซียวเอ๋อรู้สึกตื่นเต้นเช่นกัน

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนกล่าว“จากการตรวจสอบของข้าโชคของพวกเจ้าไม่ได้อยู่ที่ภาคใต้แต่อยู่ที่ภาคกลาง”

“อันใด!?” สี่ผู้อนาจารรู้สึกพูดไม่ออกพวกเขาหลบหนีจากภาคกลางมายังภาคใต้แต่กงเฉิงเทียนกลับบอกให้พวกเขากลับไปภาคกลาง

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนก่นเสียงเย็น“นี่คือทั้งหมดที่ข้าบอกได้ ไม่ว่าพวกเจ้าจะเชื่อหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับพวกเจ้าไป!”
เหตุผลที่เขาพูดคุยกับมนุษย์เหล่านี้เป็นเวลานานเพราะกงรี่เทียนผู้สืบทอดของเขาสําหรับหวังเซียวเอ๋อเจตจํานงของกงเฉิงเทียนไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับเขาหากร่างหลักของเขายังอยู่เขาอาจเข้าแทรกแซง

เขาไม่รู้เบื้องหลังของหวังเซียวเอ๋อเขาไม่รู้ว่าหวังเซียวเอ๋อแสร้งความจําเสื่อมหรือสูญเสีย

ความทรงจําาจริงๆแม้หวังเซียวเอ๋อจะสูญเสียความทรงจําาจริงๆแต่คนผู้นี้ก็ยังมีวิธีป้องกันตัวดังนั้น

เจตจํานงของกงเฉิงเทียนจึงไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับหวังเซียวเอ๋อ

“ไป!” เจตจํานงของกงเฉิงเทียนพูดและเริ่มใช้แดนหู

โดยปกติกลิ่นอายของท่าไม้ตายอมตะจะแผ่กระจายออกไปแต่เจตจํานงของกงเฉิงเทียนกลับสามารถปกปิดกลิ่นอายได้ในระดับที่ค่อนข้างสมบูรณ์แบบนี่เป็นสิ่งที่หาได้ยาก

ในห้าภูมิภาคของยุคปัจจุบันอาจมีเพียงวูหยงเท่านั้นที่ทําได้

นี่หมายความว่าเมื่อกงเฉิงเทียนยังมีชีวิตอยู่ศัตรูของเขาต้องปวดหัวมากในการเผชิญหน้ากับศัตรูเช่นนี้

ดังนั้นเมื่อผู้อมตะตระกูลวูพบสิ่งผิดปกติมันก็สายไปแล้วพวกเขาทําได้เพียงปล่อยให้คนเหล่านี้จากไปทุกทิศทุกทางโดยไม่สามารถหยุด
ผู้อมตะตระกูลวูไม่พอใจแต่พวกเขายังเต็มไปด้วยความตกใจและประหลาดใจเพราะพวกเขาพบแดนหู!

“นี่คือแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพงั้นหรือ?ข้าจะได้รับรางวัลใหญ่!”หลังจากผู้อมตะตระกูล

วูยืนยันสิ่งนี้ เขามีความสุขมากและเร่งติดต่อวูหยง

วูหยงได้รับข่าวขณะจัดการปัญหาของตระกูลอยู่ในห้องทํางานของเขา

“แดนหู?”วูหยงผุดลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยดวงตาส่องประกาย

จากนั้นเขาก็เปิดปากและเป่าลมสีเขียวออกมา

ลมสีเขียวมีขนาดเท่ากําปั้นมันลอยเข้าสู่จิตใจของเขา

ลมสีเขียวทําให้ความคิดของวูหยงปะทะกันอยู่ในจิตใจอย่างรวดเร็ว

แม้วูหยงจะเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งวายุแต่ความสําเร็จของเขาสามารถเลียนแบบเส้นทางสายอื่นได้อย่างง่ายดาย

‘แดนหูเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ หากตระกูลวูได้รับมัน นี่อาจเป็นโอกาสที่ดีของข้า!’วูหยงมีความสุขมาก

แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพบรรจุพลังงานแห่งเต๋าเอาไว้ พวกมันเทียบเท่ากับวิญญาณอมตะระดับเก่า

หากคนผู้หนึ่งสามารถใช้งานแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพได้อย่างมีประสิทธิภาพมันจะมีประโยชน์มหาศาลแม้แต่ตัวตนกึ่งระดับเก้าก็ยังได้รับประโยชน์จากพวกมัน

ตัวอย่างเช่นปีศาจอมตะฉีเจียที่ใช้แดนซี่เพื่อเข้าร่วมในการต่อสู้ระดับสูงสุดของโลกใบนี้ได้ทันทีหลังจากฟื้นคืนชีพ

วูหยงตระหนักว่า‘สําหรับกองกําลังใหญ่หากพวกเขาสามารถจัดการแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์

พิภพได้ดี พวกเขาจะได้รับกําไรมหาศาลจากธุรกิจผูกขาดตลาดเช่นเดียวกับภูเขาตงฮัน‘สําหรับผู้อมตะแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพสามารถใช้แทนวิญญาณอมตะระดับเก้ามันสามารถสั่นคลอนโลกทั้งโลก!’

วิญญาณอมตะระดับเก้าเป็นเรื่องยากที่จะได้รับ

มีวิญญาณอมตะระดับเก้าเพียงไม่กี่ดวงที่ปรากฏขึ้นในประวัติศาสตร์ตัวอย่างเช่นวิญญาณชะตากรรมวิญญาณสติปัญญา และวิญญาณแห่งความรัก

เทพในประวัติศาสตร์มีวิญญาณอมตะระดับเก้าในการครอบครอง นอกจากเหนือจากนั้น

วิญญาณอมตะระดับเก้ายังปรากฏขึ้นไม่ถึงแม้แต่ห้าดวง

ดังนั้นคุณค่าของแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพจึงเห็นได้ชัด การใช้แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์

พิภพเป็นแกนกลางของท่าไม้ตายมีประโยชน์มากตัวอย่างเช่นท่าไม้ตายอมตะเกราะหวนคืนของฟางหยวน

ไหล!’ วูหยงตัดสินใจ

‘ข้าต้องได้รับแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพข้าต้องนํามันกลับมาอย่างลับๆโดยไม่ให้ข้อมูลรั่ว

แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อสถานการณ์โดยรวมหากมันถูกเปิดเผย กองกําลังทั้งหมดจะต่อสู้เพื่อมัน

แต่ตอนนี้ความลับนี้ยังไม่ถูกเปิดเผยวูหยงมองเห็นโอกาสที่ดีสําหรับตัวเอง

กองกําลังอื่นรู้ถึงการดํารงอยู่ของมรดกที่แท้จริงเฉิงเทียนแต่พวกเขาไม่รู้ถึงการคงอยู่ของแดนหู

ก่อนหน้านี้ผู้อมตะตระกูลวูต่อสู้ตัดสินกับผู้อมตะของตระกูลอื่นและบังคับให้พวกเขาจากไป

ตอนนี้ภูเขาโคลนเน่าเปื่อยไม่มีคนนอกอยู่ที่นั่นแม้แต่คนเดียว

หากเป็นในอดีตเมื่อมรดกที่แท้จริงระดับแปดของกงเฉิงเทียนปรากฏขึ้นมันจะดึงดูดความโลภของทุกกองกําลังพวกเขาจะส่งผู้คนจํานวนมากออกมาต่อสู้เพื่อมันแต่ปัจจุบันแตกต่างออกไป

ห้าภูมิภาคมีมรดกที่แท้จริงปรากฏขึ้นมากมายพวกเขาไม่จําเป็นต้องต่อสู้จนตัวตายเพื่อแย่งชิงมรดกและสามารถแบ่งปันมรดกที่แท้จริงเฉิงเทียนเป็นหนึ่งในนั้น

อย่างไรก็ตามวูหยงยังกังวลเกี่ยวกับตัวตนกึ่งระดับเก้า

ปีศาจอมตะฉีเจียและบรรพชนทะเลปราณเป็นผู้อมตะบนเส้นทางแห่งพลังปราณแดนหูมีความสําคัญสําหรับพวกเขา’

โชคดีที่ปีศาจอมตะฉีเจียถูกจับโดยเมืองจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ขณะที่บรรพชนทะเลปราณกําลังต่อสู้กับกองกําลังพันธมิตรสองสวรรค์ของฟางหยวนเขาไม่มีเวลามาที่นี่’

‘สําหรับฟางหยวน…

วูหยงกังวลเกี่ยวกับฟางหยวนมากที่สุด