ค่ายหมายเลขเจ็ด

หลังจากหลินสวินหวนคืนก็กลับห้องตนเองทันที เริ่มต้นปิดด่าน

หนึ่งเพราะการต่อสู้ครั้งนี้เขาผลาญพลังมากเกินไป ต้องฟื้นฟูสภาพ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือเขาหมายอาศัยโอกาสนี้หยั่งรู้และค้นหาปริศนาของชีพจรวิญญาณต้นกำเนิดโดยละเอียด!

ขณะที่หลินสวินปิดด่าน โลกภายนอกกลับอึกทึกครึกโครม

เมื่อแม่ทัพใหญ่จ่างซุนเลี่ยนำเรือรบดำเกิงเหินลำหนึ่งออกจากค่ายด้วยตัวเองพร้อมไอสังหารแผ่ซ่าน ก็ดึงดูดสายตามากมายซึ่งต่างกำลังคาดเดา ว่าเป็นคนใหญ่คนโตเพียงไหนกันแน่ ถึงกับทำให้จ่างซุนเลี่ยต้องออกโรงด้วยตนเอง

และเมื่อเห็นเรือรบดำเกิงเหินกลับมา ชั่วขณะเดียวหลินสวินก็กลายเป็นศูนย์รวมที่บรรดาผู้ฝึกปราณในค่ายต่างจับจ้อง

ทว่าน่าเสียดาย ทันทีที่หลินสวินกลับมาก็รีบเร่งปิดด่าน ทำให้ผู้ฝึกปราณในค่ายไม่ทันได้ค้นหาที่มาอย่างสิ้นเชิง

แต่เมื่อเห็นห่อสัมภาระซึ่งบรรจุแน่นขนัดถุงแล้วถุงเล่าถูกขนออกมาจากเรือรบดำเกิงเหิน ทั้งค่ายต่างพลุ่งพล่าน

และเมื่อรู้ว่าเหรียญกล้าหาญของกองทัพซึ่งเลือดนองติดเต็มทั้งหมด ล้วนมาจากน้ำมือหลินสวินเพียงคนเดียว ผู้ฝึกปราณทั้งหมดในค่ายต่างตะลึงงันโดยสมบูรณ์

เด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะคนหนึ่ง ถึงกับสังหารศัตรูมากขนาดนี้บนสมรภูมิกระหายเลือด?

“ห่าเอ๊ย ส่วนใหญ่ล้วนเป็นเหรียญกล้าหาญระดับจอมเวททั้งสิ้น แม้แต่เหรียญกล้าหาญระดับมหาเวทก็มี! สวรรค์ ทั้งหมดนี่เขาสังหารคนเดียวรึ”

มีคนตกใจจนหลุดสบถออกมาอย่างอดไม่อยู่

ผู้ฝึกปราณคนอื่นในค่ายต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ในใจสั่นสะท้านยากจะเอ่ย

จอมเวท!

นั่นเทียบได้กับผู้มีปราณระดับหยั่งสัจจะ ระดับนี้เพียงพอทำให้ผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิส่วนมากรู้สึกตึงมือแล้ว

แต่บัดนี้เหรียญกล้าหาญในห่อสัมภาระนั่น อย่างน้อยมากกว่าครึ่งล้วนมาจากชิ้นส่วนของจอมเวทที่ถูกฆ่า!

ส่วนระดับมหาเวทนั่นยิ่งไม่ธรรมดา หากอยู่ในเผ่าพ่อมดเถื่อนล้วนเรียกได้ว่าเป็นคนใหญ่คนโตที่แท้จริง! ปกติคิดสังหารคนในระดับนี้ จำเป็นต้องให้มหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติชั้นยอดแห่งจักรวรรดิเคลื่อนไหว

แต่ยามนี้ อย่างน้อยที่สุดมีผู้แข็งแกร่งระดับมหาเวทห้าคนขึ้นไปถูกสังหาร กลายเป็นเหรียญกล้าหาญของเด็กหนุ่มคนนั้น!

นี่เห็นได้ว่าเหนือจินตนาการเกินไปแล้ว

แม้เป็นทหารเก่าที่กรำศึกบนสมรภูมิกระหายเลือดมานานปียังยากสงบนิ่ง เพราะเหตุการณ์เช่นนี้พบเห็นได้ยากยิ่ง

พวกหูทง อาปี้ล้วนอยู่กลางหมู่คน เห็นทุกอย่างเบื้องหน้ากับตาตนเอง

เมื่อรู้ว่าเด้กหนุ่มมีชีวิตรอดถูกช่วยกลับมา พวกเขาต่างแอบเป่าปากโล่งอก รู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย

ถึงอย่างไรพวกเขาต่างรู้อย่างลึกซึ้งว่าฐานะของคุณชายหลินคนนี้พิเศษโดดเด่นและไม่ธรรมดาเกินไป มิฉะนั้นคงไม่ทำให้แม่ทัพใหญ่จ่างซุนเลี่ยรีบร้อนออกจากค่ายไปช่วยด้วยตัวเองเช่นนี้เด็ดขาด

หากเขาตายไป พวกเขาคงต้องติดร่างแหไปด้วย!

โชคดีที่เด็กหนุ่มไม่ตาย

เพียงแต่เมื่อเห็นห่อสัมภาระบรรจุเหรียญกล้าหาญแน่นขนัดถูกขนย้ายออกมาถุงแล้วถุงเล่า ยังทำเอาพวกหูทงไหวหวั่นเกินบรรยาย

ก่อนหน้านี้พวกเขาเห็นอีกฝ่ายเป็นลูกผู้ดีไร้สามารถ เป็นหนอนดูดเลือดแห่งจักรวรรดิที่พาให้คนรู้สึกดูถูก ทำได้แค่ละโมบช่วงชิงเหรียญกล้าหาญของคนอื่น

ใครเล่าจะคาดคิด สุดท้ายคนที่ช่วยชีวิตพวกเขากลับเป็น ‘ลูกผู้ดี’ คนหนึ่งเช่นนี้!

กระทั่งเหรียญกล้าหาญที่เขาได้รับมาคนเดียว ก็เพียงพอให้มหายุทธ์ระดับกระบวนแปรจุติคนใดๆ ในค่ายหมายเลขเจ็ดละอายจนเงยหน้าไม่ขึ้น!

“ผู้คนไม่รู้จักต้นไม้สูงทะยานเมฆ จนเมื่อมันสูงทะลวงเมฆแล้วถึงได้รู้!” หูทงทอดถอนใจ

“อะไรนะ ยังมีราชันกึ่งระดับของเผ่าพ่อมดเถื่อนคนหนึ่งหลั่งเลือดกลางสมรภูมิ?”

ผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิส่วนหนึ่งที่มุ่งหน้าไปช่วยหลินสวินให้พ้นภัยเดินลงมาจากเรืบรบดำเกิงเหิน และบอกกล่าวข่าวนี้ ก่อให้เกิดเสียงฮือฮา ณ ที่นั้นในชั่วขณะ แต่ละคนลูกตาแทบถลน

“เป็นไปไม่ได้กระมัง เด็กหนุ่มระดับหยั่งสัจจะคนหนึ่ง จะสามารถก้าวข้ามระดับใหญ่ไปฆ่าคนที่อยู่ในระดับสูงกว่าได้อย่างไร นี่มันโคตรเกินจริงและไร้สาระยิ่งกว่านิทานปรัมปราซะอีก!”

มีคนส่งเสียงซักถามสงสัย

“ใช่แล้ว เป็นแม่ทัพใหญ่จ่างซุนลงมือสังหารราชันกึ่งระดับนั่นเองหรือเปล่า”

และมีคนทำการสันนิษฐาน

สำหรับข้อสงสัยและการสันนิษฐานพวกนี้ ผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิซึ่งกลับมาจากการช่วยเหลือเหล่านั้นต่างเผยความปรามาส คร้านจะอธิบาย

ความจริงแล้วกระทั่งตอนนี้พวกเขาล้วนยังอยู่ในสภาพมึนงง ไม่อาจคาดเดาว่าตอนนั้นเด็กหนุ่มทำถึงขั้นนี้ได้อย่างไร นี่เขย่าขวัญและไม่คิดไม่ฝันเกินไปอย่างเห็นได้ชัด

สิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถมั่นใจได้ก็คือ การต่อสู้ที่หุบเขาพยัคฆ์นั่นต้องปลิดชีพราชันกึ่งระดับไปคนหนึ่ง คราบเลือดและเศษซากศพซึ่งแหลกละเอียดล้วนถูกรวบรวมกลับมา ไม่มีทางเป็นเท็จเด็ดขาด!

…

ค่ายหมายเลขเจ็ดวันนี้เห็นได้ว่าคึกคักเป็นพิเศษจวบจนรัตติกาล ไม่ว่ากองทัพทางการผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิหรือกลุ่มอิทธิพลผู้ฝึกปราณอิสระพวกนั้นล้วนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ถึงคนคนเดียวกัน…

เด็กหนุ่มคนนี้ที่เพิ่งมาถึงค่ายหมายเลขเจ็ดเมื่อวาน แค่เพียงหนึ่งวันก็อาศัยเหรียญกล้าหาญที่เลือดหลั่งริน สร้างชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วค่ายหมายเลขเจ็ด

วันนั้นถึงขั้นมีผู้ฝึกปราณมากมายรุดหน้าไปเยี่ยมเยียนยังที่พักของเด็กหนุ่ม น่าเสียดายที่ที่นั่นถูกทัพทหารคุ้มกันแน่นหนาอยู่ก่อนแล้ว ใครต่างไม่อาจเข้าใกล้

นี่ต้องเป็นการเตรียมการของหลูเหวินถิงแน่ เขาไม่หวังให้เด็กหนุ่มเกิดเรื่องอีก ด้วยเหตุนี้ทันทีที่กลับมาก็ออกคำสั่ง โยกย้ายทหารมากฝีมือกองหนึ่งมาคุ้มกันหน้าที่พักของอีกฝ่าย

การปฏิบัติอย่างเป็นพิเศษเช่นนี้ ทั้งค่ายหมายเลขเจ็ดมีเพียงเด็กหนุ่มคนนี้คนเดียวที่ได้รับ

…

หลินสวินกำลังปิดด่านสงบใจ แน่นอนว่าหาได้รับรู้สิ่งเหล่านี้ไม่

แกรกๆ!

ห้องของเขาเงียบสงัด มีเพียงเสียงผลึกวิญญาณระดับสูงที่แตกละเอียดดังออกมาเป็นพักๆ

เวลาผ่านไปสามวันอย่างรวดเร็ว

“ท่านแม่ทัพ เหรียญกล้าหาญจากศึกหุบเขาพยัคฆ์ของคุณชายหลินนับเสร็จเรียบร้อยแล้วขอรับ”

หลูเหวินถิงสีหน้าพิกลอยู่บ้าง

“เท่าไหร่?”

จ่างซุนเลี่ยเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงานพลางถาม

หลูเหวินถิงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ค่อยสูดหายใจลึกกล่าว “เหรียญกล้าหาญชั้นหนึ่งหนึ่งเหรียญ เหรียญกล้าหาญชั้นสองสามสิบเจ็ดเหรียญขอรับ”

จ่างซุนเลี่ยนัยน์ตาหดรัดทันใด ตบโต๊ะด่า “พูดพล่อยๆ! เหรียญกล้าหาญชั้นหนึ่ง? เจ้าจงใจ ‘ดูแล’ เจ้าเด็กนี่ไปหน่อยกระมัง”

คำว่าดูแล ความหมายคือทุจริตด้วยความสัมพันธ์ส่วนตัว แน่นอนว่าหลูเหวินถิงฟังออก เขาพลันรีบร้อนกล่าวทันที “ท่านแม่ทัพ ใต้เท้าราชันกระหายเลือดเคยกำชับมาว่าต้องปฏิบัติต่อเด็กนี่อย่างยุติธรรม ข้ามีหรือจะกล้าช่วยปลอมเหรียญกล้าหาญให้เขา”

เขาหยุดไปครู่ค่อยกล่าวต่อ “เหรียญกล้าหาญชั้นหนึ่งนี้ เป็นเพราะมีราชันกึ่งระดับคนหนึ่งถูกคุณชายหลินฆ่า!”

“ข่าวคราวยืนยันว่าเขาเป็นคนฆ่างั้นรึ”

จ่างซุนเลี่ยพลันเลิกคิ้วเข้มขึ้น เขาเองก็เคยได้ยินเรื่องนี้ เพียงแต่เขาสงสัยนักว่าเด็กนี่เป็นคนทำหรือไม่กันแน่

อย่างไรเสียแม้แต่เขาซึ่งเป็นราชันระดับสังสารวัฏยังไม่เคยได้ยินมาก่อน ว่ามีผู้ฝึกปราณระดับหยั่งสัจจะคนไหนที่สามารถฆ่าราชันกึ่งระดับได้

ในประวัติศาสตร์หลายพันปีของจักรวรรดิล้วนไม่เคยปรากฏกรณีนี้ เป็นเรื่องที่ไม่เคยมีมาก่อนเด็ดขาด!

“ยืนยันขอรับ หน่วยสอดแนมเราได้รับข่าวที่แม่นยำจากค่ายทัพเผ่าพ่อมดเถื่อน ราชันกึ่งระดับที่สิ้นชีพมีนามว่าหมานจิ่ว เป็นผู้อาวุโสชั้นยอดคนหนึ่งของสายคนเถื่อนมืด ติดตามรับใช้ข้างกายราชนิกุลคนเถื่อนมืดอิ๋งเชวี่ยมาตลอด”

หลูเหวินถิงรีบร้อนอธิบาย “ตามข่าวของเผ่าพ่อมดเถื่อน หมานจิ่วตายในมือคุณชายหลินจริง อีกทั้ง…”

กล่าวถึงตรงนี้เขาก็ลังเลขึ้นมาเล็กน้อย

“อีกทั้งอะไร” จ่างซุนเลี่ยคิ้วขมวด ไม่พอใจอยู่บ้าง

หลูเหวินถิงฝืนใจกล่าว “อีกทั้งข่าวบอกว่า หมานจิ่วถูกศรเดียวของคุณชายหลินสังหาร…”

จ่างซุนเลี่ยได้ยินดังนั้น ฝ่ามือหนึ่งพลันตบลงบนโต๊ะก่อนก่นด่า “แม่งพูดเหลวไหล! ศรเดียวสังหารนักฆ่าระดับกึ่งราชันที่เยี่ยมยอดคนหนึ่งเนี่ยนะ เจ้าแม่งล้อข้าเล่นรึไง!”

หลูเหวินถิงยิ้มขื่น “ข้ารู้ว่าท่านแม่ทัพคงไม่เชื่อ แต่นี่คือความจริงนะขอรับ ทางเผ่าพ่อมดเถื่อนมีคนมากมายเห็นเหตุการณ์นี้ด้วยตนเอง ไม่ใช่เรื่องเท็จแน่”

ทันใดนั้นจ่างซุนเลี่ยพลันเงียบขรึม ครู่ใหญ่เขาจึงนวดหว่างคิ้วกล่าวพึมพำ “ไอ้เฒ่าระยำราชันกระหายเลือดไปเก็บสัตว์ประหลาดตัวจ้อยพลิกฟ้าเช่นนี้มาจากไหนกัน ศรเดียวสังหารราชันกึ่งระดับคนหนึ่ง? แม่งวิปริตซะจริง… ดูท่าราชันกระหายเลือดคงคิดจะใช้สมรภูมิกระหายเลือดแห่งนี้เคี่ยวกรำเจ้าเด็กนี่…”

เห็นดังนั้นหลูเหวินถิงก็รู้ว่าท่านแม่ทัพได้เริ่มประเมินความสามารถคุณชายหลินใหม่อีกครั้ง นี่อาจเป็นเรื่องดีอย่างหนึ่ง

“ท่านแม่ทัพ ยังมีอีกเรื่อง” หลูเหวินถิงกล่าว

“ว่ามา”

“วันนี้เผ่าพ่อมดเถื่อนประกาศ ‘หมายจับกระดานโลหิต’ ใหม่ล่าสุด ลำดับชื่อบนนั้นไม่มีอะไรเปลี่ยน เพียงแต่…”

“เพียงแต่อะไร”

“เพียงแต่ชื่อคุณชายหลินปรากฏบนนั้นด้วย”

“หืม?”

ฟังถึงตรงนี้ นัยน์ตาจ่างซุนเลี่ยพลันฉายแววยะเยือกวูบหนึ่ง “จัดอยู่ในอันดับเท่าไหร่”

“อันดับสี่สิบเก้าขอรับ!”

จ่างซุนเลี่ยฟาดฝ่ามือลงบนโต๊ะทันที โต๊ะทำงานแหลกละเอียดดังสนั่นหวั่นไหว กลายเป็นเศษเหล็กปลิวกระเด็น

สีหน้าเขามีไอสังหารยากปกปิด “ลำดับสูงมาก เผ่าพ่อมดเถื่อนนี่หมายให้เด็กนี่ตกเป็นเป้าโจมตีสินะ!”

หลูเหวินถิงเองรู้สึกเช่นนั้น

หมายจับกระดานโลหิตของเผ่าพ่อมดเถื่อนเหมือนกับกระดานรางวัลค่าหัวของค่ายจักรวรรดิ เพียงแต่รายชื่อที่เรียงรายบนนั้นล้วนเป็นชื่อของผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิ!

แต่ละชื่อต่างเป็นคนที่เผ่าพ่อมดเถื่อนต้องการฆ่า อันดับยิ่งสูงยิ่งสื่อว่าเป็นภัยต่อเผ่าพ่อมดเถื่อน

โดยทั่วไปชื่อที่อยู่ในร้อยอันดับแรกของหมายจับกระดานโลหิต ล้วนแต่เป็นบุคคลชั้นยอดระดับกระบวนแปรจุติของผู้ฝึกปราณแห่งจักรวรรดิแทบทั้งสิ้น!

แต่บัดนี้เด็กหนุ่มที่เพิ่งมาถึงสมรภูมิกระหายเลือดไม่กี่วันเท่านั้น ซ้ำยังเป็นแค่ผู้มีปราณระดับหยั่งสัจจะ กลับถูกจัดอยู่ในอันดับสี่สิบเก้าของหมายจับกระดานโลหิต เจตนานั้นชัดเจน พวกมันเห็นเด็กหนุ่มเป็นศัตรูที่ต้องสังหาร!

และไม่แปลกที่จ่างซุนเลี่ยจะเดือดดาล ทันทีที่อันดับนี้ประกาศออกไป เด็กหนุ่มซึ่งอยู่ในสมรภูมิกระหายเลือดต้องพบเจอการโจมตีมากมายอย่างคาดไม่ถึง!

หลูเหวินถิงกล่าวพร้อมยิ้มขื่น “ที่ไร้สาระที่สุดไม่หยุดเพียงเท่านี้ ความสูงค่าของรางวัลนำจับคุณชายหลินบนหมายจับกระดานโลหิต สามารถเทียบเคียงบุคคลซึ่งจัดอยู่ในอันดับสิบ…”

“ตอนนี้ที่จัดอยู่ในอันดับสิบคือใคร” จ่างซุนเลี่ยถาม

“เป็นระดับกึ่งราชันแห่งค่ายหมายเลขสองฉินเหวินจ้ง!” หลูเหวินถิงพูดอย่างรวดเร็ว

“รังแกกันเกินไปแล้ว!”

จ่างซุนเลี่ยก่นด่าเดือดดาล “จัดอยู่ในอันดับสี่สิบเก้า รางวัลนำจับกลับเทียบเคียงระดับกึ่งราชันผู้หนึ่ง แม่งเสียสติไปแล้ว!”

“บางที ทั้งหมดนี้อาจเพราะหมานจิ่วนั่นถูกศรเดียวของคุณชายหลินสังหาร ข่มขวัญพวกสวะป่าเถื่อนนั่นอย่างสิ้นเชิง ทำให้พวกเขาได้กลิ่นอันตรายและภัยคุกคาม จึงทำการจัดอันดับออกมาเช่นนี้”

หลูเหวินถิงกล่าววิเคราะห์

“เจ้าเด็กนี่ตอนนี้อยู่ไหน” จ่างซุนเลี่ยถาม

“ยังคงปิดด่านขอรับ”

“สั่งการลงไป ช่วงเวลาต่อจากนี้ห้ามเขาออกจากค่ายอีกแม้เพียงก้าว!” จ่างซุนเลี่ยออกคำสั่งโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

หลูเหวินถิงรู้ว่าทำเช่นนี้ก็เพื่อปกป้องคุณชายหลิน

ถึงอย่างไรตอนนี้เด็กหนุ่มก็สะดุดตาเกินไป ด้วยชื่อและรางวัลนำจับซึ่งปรากฏบนหมายจับกระดานโลหิต ทันทีที่ปรากฏตัว ศัตรูต้องเพ่งเล็งเขาดั่งกระแสน้ำเป็นแน่!

เพียงแต่…

หลูเหวินถิงพลันทอดถอนใจ เขาไม่แน่ใจว่าเจ้าเด็กนี่จะฟังคำสั่งหรือไม่น่ะสิ…

………………