ตอนที่ 838 ความโกรธแค้นของกงอวี้เฉิน (1)

หนานกงมั่วโบกมือ เอ่ย “คุณชายฉังเฟิงใจเย็นก่อน จะคิดเยี่ยงนั้นมิได้ หากหนิงอ๋องนำทัพ หากได้รับชัยชนะแน่นอนว่าผลประโยชน์ต้องแบ่งกันกับเขา ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงว่ากองกำลังไท่หนิงเป็นคนของเขา หากพวกเรารบด้วยกันกับเขา ท่านคิดว่า…พวกเราจะมีอำนาจในการศึกเพียงใดกัน สุดท้ายมิใช่เขาอยากทำอันใดก็ต้องทำหรอกหรือ”

คุณชายฉังเฟิงกลอกตา “จวนเยี่ยนอ๋องให้เงินแล้วหรือ” เขารู้ว่าหนานกงมั่วเพิ่งให้คนรวบรวมเงินจำนวนมาก เห็นชัดว่าเงินเหล่านี้ล้วนแล้วแต่เป็นเงินของพวกเขาเอง

หนานกงมั่วยิ้มหวานมองเขา คุณชายฉังเฟิงทำได้เพียงกุมขมับ “ข้ารู้อยู่แล้ว…”

“อย่าเป็นเช่นนี้ ขอเพียงเอาชนะเฉินโจวและจิ่นโจวได้ แน่นอนว่าเงินจะกลับมา”

“เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือว่ายามนี้เฉินโจวกำลังแร้นแค้น” ตีเมืองเฉินโจวเงินยิ่งจะไหลออกเป็นเทน้ำเทท่าเร็วยิ่งกว่าเดิม

“ลงทุนมาก จึงจะได้ผลตอบแทนมากมิใช่หรือ”

ห้องหนังสือจวนเยี่ยนอ๋อง

เยี่ยนอ๋องอ่านจดหมายในมือจบ อดหัวเราะเสียงดังขึ้นมาไม่ได้ เนี่ยนหย่วนและเซียวเชียนชื่อ เซียวเชียนเหว่ยสองพี่น้องมองคนที่นั่งอยู่ตำแหน่งเหนือสุดด้วยสายตาประหลาดใจ เยี่ยนอ๋องท่าทางสง่างาม องอาจผึ่งผายเมื่ออยู่ในกองทัพ ไม่เหมือนบุรุษทางใต้ทว่าเหมือนกับเป็นบุรุษทางตอนเหนือมาโดยกำเนิด แต่อย่างไรก็อยู่ในตำแหน่งที่สูงส่ง อารมณ์และนิสัยส่วนใหญ่แล้วค่อนข้างเก็บตัว แม้จะเอาชนะมาได้ น้อยครั้งที่จะส่งเสียงหัวเราะดังลั่น

เซียวเชียนชื่อมองจดหมายในมือของเขา รีบเอ่ยตามอย่างตื่นเต้น “เสด็จพ่อ พี่ชายทำสำเร็จแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ” หากพี่ชายสามารถเกลี้ยกล่อมหนิงอ๋องให้มาช่วยเหลือโยวโจวได้ เช่นนั้นเสด็จพ่อดีใจก็สมควรแล้ว แม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเสด็จอาหนิงอ๋องจะไม่ใช่คนที่เกลี้ยกล่อมได้ง่ายๆ แต่ว่าพี่ชายยังเคยโน้มน้าวหัวหน้าเผ่าหว่าล่าจนยอมทรยศพวกตนเองมาช่วยเหลือศัตรูอย่างพี่ชายได้มิใช่หรือ

เนี่ยนหย่วนและเซียวเชียนเหว่ยเองก็มองไปยังเยี่ยนอ๋อง เนี่ยนหย่วนย่นคิ้วเล็กน้อย เขาพอรู้จักหนิงอ๋องอยู่บ้าง ต่อให้พวกเว่ยจวินมั่วทั้งสองจะเจรจาได้ยอดเยี่ยม แต่หากต้องการเกลี้ยกล่อมให้หนิงอ๋องเคลื่อนทัพในยามนี้คงเป็นเรื่องยากขึ้นไปอีก

เยี่ยนอ๋องส่ายศีรษะ “ไม่ นิสัยของน้องสิบเจ็ดข้ารู้ดี ดูเหมือนจะไม่สนใจอันใด แต่ในใจนั้นกำลังคิดไตร่ตรอง ตอนนี้อำนาจยังไม่ชัดเจน เขาเป็นหนิงอ๋องที่อิสระมีความสุขเดินตามพวกเราที่บุกน้ำลุยไฟ” หนิงอ๋องไม่ได้เป็นพี่น้องร่วมมารดากับเขา อายุห่างกันสิบกว่าปียิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงความสัมพันธ์แน่นแฟ้นของพี่น้อง จะฟังเพียงไม่กี่ประโยคแล้วมาร่วมก่อกบฏกับเขาโดยไม่สนอันใดเลยได้เยี่ยงไร อย่างอื่นไม่ต้องเอ่ยถึง ต่อให้เป็นเยี่ยนอ๋องเองก็ไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้

“เช่นนั้น…”

เยี่ยนอ๋องเอ่ย “จวินเอ๋อร์และอู๋สยา เกลี้ยกล่อมเพื่อยืมทหารจากเขาหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย”

“ยืมทหารหรือพ่ะย่ะค่ะ” เซียวเชียนชื่อสองพี่น้องเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจโดยไม่รู้ตัว เซียวเชียนชื่อลังเลอยู่ชั่วครู่ เอ่ย “เสด็จพ่อ ยืมทหารจากเสด็จอาสิบเจ็ดเกรงว่าคงไม่ได้ยืมเปล่าๆ ทหารนับแสนนายมีประโยชน์มหาศาล” ยามนี้ทหารของพวกเขาเมื่อนับจำนวนแน่นอนว่าไม่อาจเทียบราชสำนักได้ แต่ก็ไม่ได้ขาดแคลนพลทหาร ยืมทหารจากหนิงอ๋องแบบไม่เสียเลือดเนื้อแม้แต่เซียวเชียนจย่งที่ไร้เดียงสายังไม่อาจจินตนาการได้ เช่นนั้นทหารเหล่านี้ยืมมาแล้วจะมีประโยชน์อันใด การค้าครั้งนี้คุ้มค่าหรือ

เนี่ยนหย่วนเองก็ตกตะลึง แต่เห็นชัดว่าเขาเข้าใจยิ่งกว่าเซียวเชียนชื่อสองพี่น้อง เห็นเยี่ยนอ๋องมองมายังตนเอง จึงส่ายศีรษะแล้วยิ้มพลางเอ่ยว่า “คุณชายเว่ยเยี่ยมยอดนัก อาตมานับถือยิ่ง”

“ขอไต้ซือช่วยชี้แนะ” ฟังเนี่ยนหย่วนเอ่ยเช่นนี้ เซียวเชียนชื่อเองก็เข้าใจแล้วว่าคงมีบางอย่างที่ตนเองคิดไม่ถึง รีบขอคำแนะนำ เนี่ยนหย่วนพนมมือขึ้น เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “หากการคาดการณ์ของอาตมาไม่ผิด คุณชายเว่ยยืมทหารจากหนิงอ๋องหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย เกรงว่าคงตั้งใจตีจิ่นโจวเฉินโจวที่อยู่ทางใต้ จากนั้นตั้งฐานกองกำลังเพื่อมุ่งหน้าบีบเข้าใกล้จินหลิงล้อมโจมตีราชสำนักไปพร้อมๆ กับกองกำลังรักษาการณ์โยวโจว หากเป็นเช่นนี้ ไม่เพียงเร่งความคืบหน้าทางการรบอีกทั้งยังช่วยแบ่งเบาความกดดันของกองกำลังรักษาการณ์โยวโจวได้อีกด้วย” ที่สำคัญก็คือ ต่อให้พ่ายแพ้ย่อยยับไม่เหลือใคร อย่างไรนั่นก็เป็นทหารของหนิงอ๋อง โยวโจวไม่ได้สูญเสียอันใดเลยนอกจากเงิน แต่ว่าเงินตอนนี้ก็เป็นเงินของเว่ยจวินมั่ว

เยี่ยนอ๋องพยักหน้าชื่นชม สายตาที่มองไปยังบุตรชายทั้งสองมีความกดดันเพิ่มขึ้นมา “พวกเจ้าอายุก็ไม่น้อยแล้ว ต้องเรียนรู้ให้มาก”

“พ่ะย่ะค่ะ เสด็จพ่อ” ทั้งสองรีบเอ่ยตอบรับ

เนี่ยนหย่วนเอ่ยตอบ “ท่านอ๋อง แม้แผนการนี้ของคุณชายเว่ยจะยอมเยี่ยม แต่ว่ากลับ…เฉินโจวประสบปัญหาภัยแล้งติดต่อกันมาสองปี ชาวเมืองตกที่นั่งลำบาก คุณชายเว่ยบุกยึดเฉินโจวได้ง่าย เกรงว่าหลังจากยึดมาได้แล้วจะไม่เป็นกำลังช่วยเหลือคุณชาย ทว่ากลายเป็นการรังแกให้เหน็ดเหนื่อยเสียมากกว่า” เยี่ยนอ๋องยิ้มแล้วเอ่ย “เรื่องนี้จวินเอ๋อร์หารือกับข้ามาก่อนแล้ว เขามีแผนอยู่ในใจ คิดว่าคงไม่ทำให้ข้าต้องผิดหวัง ต่อให้ไม่สำเร็จจริงๆ เขากับอู๋สยายังเยาว์ สิ่งที่ได้คือประสบการณ์ ถือว่าเป็นการฝึกฝนเถิด” เนี่ยนหย่วนพยักหน้า “ในเมื่อท่านอ๋องมีแผนอยู่ในใจ อาตมาก็คงไม่เอ่ยสิ่งใดอีก”

เยี่ยนอ๋องยิ้มพลางเอ่ย “ฝั่งจวินเอ๋อร์พวกเราไม่ต้องไปสนใจเขา ดูว่าเขาจะทำได้ถึงขั้นใด แต่ว่าฝั่งโยวโจวนั้นยังต้องรบกวนไต้ซือจึงจะถูก”

เนี่ยนหย่วนเอ่ยด้วยรอยยิ้มอย่างถ่อมตัว “เป็นหน้าที่ ท่านอ๋องกล่าวหนักเกินไปแล้ว”

เซียวเชียนชื่อและเซียวเชียนเหว่ยได้ยินเช่นนั้นต่างก็ตกใจ เซียวเชียนเหว่ยเอ่ย “เสด็จพ่อหมายถึง…ฝั่งพี่ชายปล่อยให้พี่ชายควบคุมอำนาจทั้งหมด พวกเราไม่ต้องส่งคนไปช่วยเหลือพี่ชายหรือพ่ะย่ะค่ะ”

เยี่ยนอ๋องเอ่ยเสียบเรียบ “ข้าให้เงินเขาไปหนึ่งล้านตำลึง ตอนนี้โยวโจวสามารถออกเงินได้มากเพียงเท่านี้แล้ว อย่างอื่นให้เขาคิดว่าวิธีด้วยตัวเขาเองเถิด ในเมื่อเขาตัดสินใจทำเช่นนี้แน่นอนว่าคงเตรียมการอยู่ในใจ ยามนี้โยวโจวจะดึงคนมาจากที่ใดได้เล่า”

หนึ่งแสนห้าหมื่นนายดูเหมือนจำนวนมาก แต่เมื่อเทียบกับทหารจำนวนหลายแสนนั่นถือว่าน้อยนิด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ทหารหลายแสนนั่นก็มิใช่ของตนเอง นึกถึงค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือน เซียวเชียนชื่อและเซียวเชียนเหว่ยเงียบไปนาน ไม่ว่าจะคิดอย่างไรอย่าว่าแต่หนึ่งล้านตำลึง ต่อให้เป็นสามล้านตำลึงเขาจะให้ก็ไม่มีใครกล้าบอกว่าไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นสถานการณ์ทางการเงินของโยวโจวสองพี่น้องย่อมเข้าใจเป็นอย่างดี สามารถควักเงินออกมาล้านตำลึงก็ไม่ง่ายแล้ว อย่างไรเสียกองกำลังรักษาการณ์โยวโจวหลายแสนนายก็ยังรอกินข้าวด้วยเช่นกัน

แม้จะรู้สึกอิจฉาความเชื่อใจและความสำคัญของพี่ชายที่มีต่อเสด็จพ่อ ทว่าเมื่อลองคิดกลับกันเมื่อเปลี่ยนมาเป็นตนเอง ก็คงพูดไม่ออกแล้ว

…

‘เพล้ง!’

ชายชุดดำหลุบตามองจอกเหล้าที่แตกกระจายอยู่บนพื้น ได้ยินเสียงขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเอ่ยอยู่ข้างหู “เว่ย จวิน มั่ว”

“เจ้าสำนักใจเย็นขอรับ”

กงอวี้เฉินในชุดสีดำ แม้จะถูกซ่อนไว้ภายใต้หน้ากากดุร้ายทว่าคนก็ไม่อาจเพิกเฉยต่ออารมณ์ร้ายของเขาในยามนี้ได้ “ใจเย็นหรือ กงเสี่ยวเตี๋ยไร้ประโยชน์ผู้นั้น เรื่องสำคัญเพียงนี้นางจะไม่รู้เรื่องเลยแม้เพียงเล็กน้อยได้เยี่ยงไร ถึงได้ปล่อยให้เว่ยจวินมั่วหนีไปสีโจวยืมทหารมาได้กว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นนาย หึๆ…เป็นแผนที่ดีนี่ ร้ายกาจ ข้าดูถูกเว่ยจวินมั่วเกินไปแล้ว”

ไยเว่ยจวินมั่วจึงไม่ใช้ทหารของเยี่ยนอ๋อง เขาไม่มีความสามารถควบคุมผู้ใต้บัญชาของเยี่ยนอ๋องได้หรือ แน่นอนว่าไม่ใช่ เพียงแต่เว่ยจวินมั่วมองการณ์ไกลกว่าคนอื่น เพียงไม่ต้องการเข้าไปยุ่งกับการแย่งชิงของพี่น้องจวนเยี่ยนอ๋องก็เท่านั้น และไม่ต้องการพาตนเองเข้าไปเป็นหนึ่งในนั้น ความเชื่อใจของเยี่ยนอ๋องอาจทำให้เขาต้องเผชิญหน้ากับการเป็นศัตรูของสามพี่น้องตระกูลเซียว ยามนี้เว่ยจวินมั่วหลุดพ้นจากวงจรของโยวโจวแล้ว หยิบยืมทหารหนึ่งแสนห้าหมื่นนายมาด้วยตนเอง และหนึ่งในนี้ สิ่งที่โยวโจวเข้ามายุ่งเกี่ยวด้วยก็มีเพียงเงินหนึ่งล้านตำลึงเพียงเท่านั้น ถึงคนอื่นไม่รู้แต่กงอวี้เฉินที่ถูกเว่ยจวินมั่วแย่งสมบัติของฮั่นอ๋องไปมากกว่าครึ่งมีหรือจะไม่รู้ เงินหนึ่งล้านตำลึงไม่ได้อยู่ในสายตาของเว่ยจวินมั่วแม้เพียงนิด เกรงว่ารับเงินของเยี่ยนอ๋องไปคงเป็นการไว้หน้าเยี่ยนอ๋องเพียงเท่านั้น อีกทั้งเพื่อเป็นการทำให้ลุงของตนเองวางใจไปด้วย