Sign in Buddha’s palm 305 (1) ปิดฉาก

“ท้องฟ้ากําลังถล่มลงมา….”

แม้ว่าน้ําเสียงของชายชราจะไม่มีความผันผวนร้อนใจ แต่ก็แฝงอารมณ์ที่ลึกซึ้งซับซ้อนยิ่ง

นับตั้งแต่สิ้นสุดยุคเฟื่องฟูกระแสปราณฉีครั้งล่าสุด พลังฟ้าดินบนโลกก็เงียบงัน ทุกอย่างแห้งเหี่ยวกินเวลายาวนานหนึ่งหมื่นปี

แต่ถึงกระนั้น นิกายใหญ่ทั้งหลายในต่างดินแดนอยู่เหนือสรรพชีวิตทั้งหมด มีภูมิหลังมากมาย เหมือนประหนึ่งท้องฟ้า’ ที่มองลงดูดวงวิญญาณนับหมื่น

แต่ตอนนี้

การตายของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี ซึ่งเป็นดั่งสัญลักษณ์แห่ง “ท้องฟ้า” ของหมู่ศิษย์นิกายใหญ่ เมื่อมันล้มลงเทียบเท่ากับการล่มสลายที่แท้จริง

ไม่ใช่แค่ชายชราในชุดสามัญชนเท่านั้น แต่ตํานานยุทธอีกหลายคน รวมถึงศิษย์นิกายใหญ่ จอมยุทธพเนจร ต่างก็ตกตะลึงในหัวใจ

ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี ไม่ว่าจะในยุคสมัยใดก็เกรียงไกรไม่อ่อนด้อย มีเพียงเซียนเทพปฐพี่เท่านั้นที่สามารถบดขยี้พวกเขาได้ แต่ตอนนี้กลับล้มตายกันไปถึงเจ็ดคน

ทุกคนจะไม่แปลกใจได้อย่างไร? จะไม่ให้กลัวได้อย่างไร? จะไม่ให้ผวาได้อย่างไร?

เมื่อเทียบกับความตื่นตระหนกของตํานานยุทธทั้งหลาย พรรคพวกฝั่งอาณาจักรถังกลับรู้สึกปีติยินดี

“ฝ่าบาท พระมาตุลาได้รับชัยชนะแล้ว” แม่ทัพแห่งวังหลวงที่เพิ่งเข้าสู่ขอบเขตตํานานยุทธก็รายงานต่อจักรพรรดิถังด้วยความตื่นเต้น

แม้ว่าแม่ทัพแห่งวังหลวงจะเพิ่งเข้าสู่ขอบเขตตํานานยุทธ แต่อาศัยจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ก็ยังพอรับรู้ถึงสถานการณ์ที่ความสูงหลายพันเมตรได้ ในตอนนี้รัศมีพลังของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดได้ถูกกําจัดทิ้งไป เหลือเพียงกลิ่นอายของซูฉิน เห็นได้ชัดว่าซูฉินได้รับชัยชนะ
“มิผิด ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดคนได้ตายไปแล้ว” นักพรตเฒ่าที่อยู่ด้านข้างโค้งคํานับ

แม่ทัพแห่งวังหลวงอาจไม่ทราบความหมายของการต่อสู้ในครั้งนี้ แต่ในฐานะผู้อาวุโสสํานักเอกะวิถี เขาจะไม่ทราบเรื่องนี้ได้อย่างไร?

ซูฉินใช้พลังของตนเองเพื่อสังหารครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพจากนิกายใหญ่ถึงเจ็ดคน เทียบเท่ากับการครอบงําคนทั้งโลก นับแต่นี้ต่อไป จะยังมีใครหยุดซูฉินได้อีก?

นอกจากนี้นักพรตเฒ่าสํานักเอกะวิถียังมีความกังวลใจเล็กๆ ในการล้อมสังหารของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดครั้งนี้ แม้จะไม่มีสํานักเอกะวิถี แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจทัศนคติของซูฉินที่มีต่อสํานักเอกะวิถีดีนัก นักพรตเฒ่าสํานักเอกะวิถีจึงรู้สึกประหม่าอยู่เล็กน้อย

สําหรับเรื่องที่สํานักเอกะวิถีจะสามารถป้องกันซูฉินได้หรือไม่ นักพรตเฒ่าไม่เคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย

ไม่ว่ารากฐานจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็คงไม่ได้ดีไปกว่าการร่วมมือกันของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดคน แม้แต่พวกเขาทั้งเจ็ดที่ร่วมมือกันยังตกตาย จะมีวิธีใดที่หยุดยั้งซูฉินได้?
เว้นแต่สํานักเอกะวิถีจะให้กําเนิดเซียนเทพปฐพีเสียเดี๋ยวนี้ อาจจะมีความหวังพอที่จะปิดกั้นได้…..

แต่ในช่วงหลายร้อยหลายพันปีที่ผ่านมา สํานักเอกะวิถีไม่ได้ให้กําเนิดเซียนเทพปฐพีขึ้นมาเลย จู่ๆจะกําเนิดขึ้นมาเดี๋ยวนี้ได้อย่างไร?
นอกจากนี้ไม่ว่าเซียนเทพปฐพีจะกําเนิดขึ้นในสํานักเอกะวิถีหรือไม่ การปิดกั้นซูฉินได้หรือไม่ได้นั้นก็เป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน ท้ายที่สุดซูฉินสามารถสังหารครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีทั้งเจ็ดคนได้ เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของเขาอาจจะถึงขอบเขตเซียนเทพปฐพีแล้ว

นักพรตเฒ่าไม่ทราบว่าหลังจากครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่ทั้งเจ็ดที่ร่วมมือกัน ก็ได้เพิ่มระดับความแข็งแกร่งด้วยทักษะโจมตีผสาน แต่ก็ยังถูกซูฉินสังหารจนตาย

หากนักพรตเฒ่าได้ทราบเรื่องนี้ จะไม่ประเมินซูฉินว่าอยู่ระดับเดียวกับขอบเขตเซียนเทพปฐพี แต่จะต้องเป็นเข้าสู่ขอบเขตเชียนเทพปฐพีไปแล้ว

“ข้าหวังว่าท่านเจ้าสํานักจะใช้วิธีละมุนละม่อม ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะทําให้มีโอกาสรอดชีวิตไปได้…” นักพรตเฒ่าคิดในใจตนเองเงียบๆ

“พี่สามชนะ?”

จักรพรรดิถังและซูเยว่หยุนชําเลืองมองหน้ากัน ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและถามออกไปอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก “นิกายใหญ่เหล่านั้นยังจะกลับมาล้างแค้นพี่สามต่อไปหรือไม่?”

จักรพรรดิถังรู้ดีว่านิกายใหญ่ในต่างดินแดนรักศักดิ์ศรีมากแค่ไหน ตอนนี้ซูฉินชนะ แต่นิกายใหญ่เหล่านั้นจะยอมแพ้ง่ายๆได้อย่างไร

แน่นอนว่าเหตุผลที่จักรพรรดิถังสอบถามตามนั้น เป็นเพราะเขาไม่ทราบถึงสถานะของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีทั้งเจ็ดในนิกายใหญ่ แม้ว่านักพรตเฒ่าสํานักเอกะวิถีและตํานานยุทธจากต่างดินแดนที่ได้อพยพเข้ามาในราชวงศ์ถัง จะบอกข้อมูลหลายๆอย่างเกี่ยวกับนิกายใหญ่ระดับสูงเอาไว้

แต่ข้อมูลของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีก็มีอยู่น้อยมาก
ครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่สูงส่งเพียงใด? ก่อนที่จะถึงวันนี้ แม้จะมอบความกล้าหาญให้กับนักพรตเฒ่าเป็นสิบเท่า เขาก็ไม่กล้าจินตนาการว่าครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีถึงเจ็ดคนจะตกตายใต้น้ํามือของซูฉิน

“แก้แค้นผู้อาวุโส?”

นักพรตเฒ่าตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “แค่ในตอนนี้มันสายก็เกินไปแล้วที่เหล่านิกายใหญ่จะร้องขอความเมตตา มีหรือจะกล้าตอบโต้ผู้อาวุโส?”

การตายของครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพีทั้งเจ็ดทําให้นิกายใหญ่ทั้งหลายสูญเสียหนักกว่าที่เคยเป็นมา แม้ว่านิกายใหญ่อย่างสํานักผู้วิเศษและนิกายเทพเจ้าสายฟ้าจะยังคงมีครึ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตเซียนเทพปฐพี่หลับใหลอยู่ แต่ซูฉินที่สังหารมาได้ถึงเจ็ดแล้ว การจะฆ่าอีกสักสองสามคนนั้นเป็นเรื่องง่ายดายอย่างยิ่ง

นิกายใหญ่จะกล้าปลุกบรรพชนขึ้นมาเพื่อรายงานเรื่องของซูฉินหรือ?
ไม่กลัวว่ามรดกนับหมื่นปีจะถูกทําลายลงไปอย่างพรรคหมื่นดาบบ้างหรือ?