ตอนที่ 1071 เพื่อนเก่า (1)

หนานกงมั่วมองเซียวเชียนเยี่ยที่อยู่ตรงหน้า พลันไม่รู้ต้องเอ่ยสิ่งใดจึงทำเพียงนิ่งเงียบ ความสนใจของเซียวเชียนเยี่ยเองก็ไม่ได้อยู่ที่นาง เพียงวางสายตาอยู่บนใบหน้าของเว่ยจวินมั่วนิ่ง เนิ่นนานก่อนจะเอ่ย “ที่แท้หลายปีมานี้ ข้าต่างหากที่เป็นคนโง่อย่างแท้จริง ไม่สิ…ในสายตาของเจ้ากับเสด็จอาเยี่ยนอ๋อง เกรงว่าคนทั้งโลกคงเป็นคนโง่กระมัง บุตรชายคนโตจวนเยี่ยนอ๋อง น้องชายของข้า”

เซียวเชียนเยี่ยเองก็ไม่รู้ว่าการมีชีวิตอยู่ต่อหรือการตายในศาลบูรพกษัตริย์สิ่งใดจะน่าเวทนามากกว่า บางที…ตายไปแล้วคงจะดีกว่ากระมัง หางตามองเห็นรอยแผลหน้าเกลียดบนใบหน้า เซียวเชียนเยี่ยหัวเราะหยันอยู่ในใจ บุตรชายคนโตจวนเยี่ยนอ๋อง เป็นฐานะไม่เลวเลยจริงๆ หากเป็นหลายปีก่อน หากมีคนมาบอกกับเขาว่าเว่ยจวินมั่วเป็นบุตรชายคนโตของเยี่ยนอ๋องเขาเองก็คงยิ้มอย่างไม่ยี่หระ เขาเป็นบุตรชายคนโตขององค์รัชทายาท เป็นหวงจั่งซุนที่ได้รับความโปรดปรานมากที่สุด บุตรชายคนโตของเยี่ยนอ๋องจะนับประสาอะไร แต่ว่าตอนนี้ ตัวตนที่แท้จริงของเว่ยจวินมั่วกลับน่าขันเป็นที่สุด คนที่เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อกดเอาไว้ เหตุผลมากมายที่นำมาปลอบใจตนเองอยู่ในใจ เจ้าเก่งกาจแล้วอย่างไร ต่อให้ข้าไม่อาจรักษาแผ่นดินนี้เอาไว้ได้ สุดท้ายแผ่นดินนี้ก็ต้องตกอยู่ในมือของสามพี่น้องตระกูลเซียว เจ้าเป็นเพียงวัวเพียงม้าให้คนใช้งานก็เท่านั้น และตอนนี้สิ่งที่นำมาปลอบใจหลอกตัวเองเหล่านี้ได้พังทลายลง เว่ยจวินมั่วต่างหากที่เป็นบุตรชายคนโตของเยี่ยนอ๋อง เมื่อเทียบกับสามพี่น้องตระกูลเซียวนั่น เขาต่างหากที่เป็นผู้สืบทอดอย่างแท้จริง

เซียวเชียนเยี่ยไม่คิดไม่ได้เลยว่า บางทีเว่ยจวินมั่วอาจจะรู้ตัวตนและดวงชะตาชีวิตของตนมาตั้งนานแล้ว ร่วมมือกับเยี่ยนอ๋องปิดบังหลอกลวงอดีตฮ่องเต้และทุกๆ คน หากอดีตฮ่องเต้ยังมีชีวิตอยู่และรู้ความจริง อย่าว่าแต่เว่ยจวินมั่ว แม้แต่เยี่ยนอ๋องเองก็คงไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ แต่ว่าตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของเยี่ยนอ๋อง แน่นอนว่าพวกเขาไม่กลัวหากเรื่องนี้จะถูกแพร่งพรายออกไป สามารถหัวเราะเย้ยหยันคนทั่วใต้หล้าได้โดยไม่ต้องกังวลต่อสิ่งใด

หนานกงมั่วไม่รู้ว่าเซียวเชียนเยี่ยกำลังคิดสิ่งใด หากรู้นางคงถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้ สิ่งที่เซียวเชียนเยี่ยคาดเดาอย่างน้อยก็มีส่วนหนึ่งที่ถูก หากอดีตฮ่องเต้มีชีวิตอยู่ได้อีกสักหน่อย สถานการณ์คงไม่ใช่อย่างในตอนนี้ ดังนั้น อดีตฮ่องเต้จำเป็นต้องตาย ในตอนที่อดีตฮ่องเต้รู้เรื่องดวงชะตาของเว่ยจวินมั่วก็เป็นตอนที่เขาใกล้ตาย คืนนั้นหนานกงมั่วไม่อาจช่วยชีวิตอดีตฮ่องเต้ได้จริงๆ น่ะหรือ ไม่แน่หรอก นางเพียงไม่ยินยอมที่จะช่วยก็เท่านั้น กระทั่งเรียกได้ว่าเซียวฉุนช่วยนางไว้มาก เกิดเซียวฉุนคิดอยากปล่อยอดีตฮ่องเต้ไป เช่นนั้นนางเองคงต้องคิดเรื่องโอกาสที่จะสังหารอดีตฮ่องเต้อย่างเสียไม่ได้

สำหรับหนานกงมั่วเมื่อก่อน นอกจากอาจารย์ อาจารย์อา บนโลกใบนี้ไม่มีใครสำคัญไปกว่าเว่ยจวินมั่ว

สำหรับหนานกงมั่วในตอนนี้ นอกจากอาจารย์ อาจารย์อาและลูกๆ ทั้งสอง ยังคงไม่มีใครสำคัญไปกว่าเว่ยจวินมั่ว

“ไยจึงไม่เอ่ยวาจาเล่า ไม่มีอันใดจะเอ่ยแล้วหรือ” เซียวเชียนเยี่ยยิ้มหยันพลางเอ่ยขึ้น

เว่ยจวินมั่วมองเขาเงียบๆ “เอ่ยอันใด”

เซียวเชียนเยี่ยชะงัก ใบหน้าไม่น่ามองขึ้นมา ใช่ เอ่ยอันใดกัน เว่ยจวินมั่วจะมาอธิบายแก้ตัวต่อหน้าเขาว่าตนเองไม่รู้หรือ ตนเองบริสุทธิ์อย่างนั้นหรือ หรือโอ้อวดชัยชนะของตนเองต่อหน้าเขาอย่างนั้นหรือ เซียวเชียนเยี่ยรู้ สิ่งเหล่านี้เว่ยจวินมั่วไม่ทำ เพราะบางทีในสายตาของเว่ยจวินมั่ว ตั้งแต่ต้นจนจบเขาคงอาจเป็นเพียงคนที่ไม่มีความสำคัญ คนที่เป็นไม่ได้แม้แต่คู่แข่งหรือศัตรู ไม่ว่าเว่ยจวินมั่วจะบริสุทธิ์จริงๆ หรือมีใจคิดร้ายจริงๆ ก็ไม่มีความจำเป็นต้องอธิบายต่อเขา

หนานกงมั่วมองสีหน้าสับสนไม่แน่นอนของเซียวชียนเยี่ย ก่อนจะสะกิดเว่ยจวินมั่ว บอกเชิงว่าอย่าทำให้เขาโกรธจนตาย คุณชายเว่ยปฏิบัติตามเป็นอย่างดี เอ่ยเสียงเรียบ “ไทเฮาอยากเจอพระองค์”

“เสด็จแม่หรือ” สีหน้าของเซียวเชียนเยี่ยพลันเปลี่ยน ตั้งแต่ตื่นมาจนถึงตอนนี้ ในที่สุดก็นึกถึงมารดาที่กำลังเป็นห่วงตนเองอยู่ที่วังหลังขึ้นมาได้ “พวกเจ้าทำอันใดกับเสด็จแม่”

หนานกงมั่วกลอกตามองบน เอ่ยทวนประโยคของเว่ยจวินมั่ว “ฝ่าบาท ไทเฮาอยากเจอพระองค์เพคะ”

ในที่สุดเซียวเชียนเยี่ยก็ค่อยๆ สงบลง

หนานกงมั่วตามเซียวเชียนเยี่ยไปพบไทเฮาที่วังหลังด้วยกัน แม้ว่ายามนี้วังหลวงจะถูกกองทัพโยวโจวควบคุมเอาไว้ แต่เพื่อแสดงความเคารพต่อฮ่องเต้ กองทัพโยวโจวไม่ได้เข้าไปในพื้นที่วังหลัง เพียงล้อมวังหลังเอาไว้ เข้าไม่ได้และออกไม่ได้ก็เท่านั้น เว่ยจวินมั่วเป็นบุรุษ แน่นอนว่าไม่สะดวกเข้าไป

นอกจากบาดแผลบนใบหน้าแล้ว อาการของเซียวเชียนเยี่ยไม่ได้หนักหนามากนัก ใส่ยาและใช้ผ้าพันแผลเอาไว้ง่ายๆ ก็เพียงพอ แต่เพราะบาดแผลกว้างและใหญ่เกินไป จึงได้ปิดไปกว่าครึ่งใบหน้า หากทำตามที่หมอหลวงบอก คงได้พันไปทั้งศีรษะของเซียวเชียนเยี่ย เซียวเชียนเยี่ยบาดเจ็บ เดิมควรเป็นไทเฮาที่มาเยี่ยม ทว่าเพราะเป็นห่วงฮ่องเต้เกินไป เมื่อได้ยินว่าวังหลวงถูกบุกยึดแล้วจึงล้มป่วย เซียวเชียนเยี่ยจึงต้องไปเยี่ยมที่วังหลังเอง

ขณะเดินไปเคียงข้างเซียวเชียนเยี่ย หนานกงมั่วกวาดตามองวังหลังไปทั่ว วังหลวงยังคงเงียบสงบ เพียงแต่มีความอ้างว้างมากกว่าที่เคยเป็นมามาก พื้นที่ข้างทางมีใบไม้ร่วงหล่นทำให้วังหลังดูทรุดโทรมลงไปไม่น้อย เซียวเชียนเยี่ยหันมามองสำรวจหนานกงมั่ว เอ่ยขึ้น “ข้ายังไม่ได้แสดงความยินดีกับจวิ้นจู่เลย”

หนานกงมั่วเลิกคิ้ว “แสดงความยินดีหรือ มีเรื่องน่ายินดีมาจากที่ใดกัน”

เซียวเชียนเยี่ยเอ่ยด้วยรอยยิ้มหยัน “เว่ยจวินมั่วกลายเป็นบุตรชายคนโตของเยี่ยนอ๋อง อนาคตถูกแต่งตั้งเป็นอ๋องหรือเป็นรัชทายาทก็ไม่ใช่เรื่องยาก ถึงตอนนั้น…จวิ้นจู่เองก็ได้ก้าวขึ้นสูงไปด้วยมิใช่หรือ ยังไม่เพียงพอให้แสดงความยินดีหรอกหรือ” หนานกงมั่วไร้ซึ่งคำพูด เจ้าคิดมากเสียจริง อยากตายจนแทบรอไม่ไหวแล้วหรืออย่างไร ฮ่องเต้ พระองค์ยังอยู่ไม่ว่าชินอ๋องหรือรัชทายาทก็คงไปไม่ถึงเว่ยจวินมั่วหรอกนะ

เซียวเชียนเยี่ยเห็นนางไม่เอ่ยตอบก็ไม่ใส่ใจ เพียงหันมามองสำรวจหนานกงมั่ว เอ่ย “บางทีสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดของเสด็จปู่ ก็คือพระราชทานจวิ้นจู่ให้กับเว่ยจวินมั่ว เว่ยจวินมั่วช่างโชคดีเสียจริง”

ข้อดีของการแต่งงานกับหนานกงมั่วของเว่ยจวินมั่วไม่ต้องเอ่ยถึง หากไม่มีหนานกงมั่ว ช่วงชีวิตที่ยากลำบากในจินหลิงของเว่ยจวินมั่วคงมีมากขึ้น ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงสตรีที่ให้กำเนิดลูกแฝดชายหญิงให้เว่ยจวินมั่ว ยังมีพี่ชายที่เก่งกาจเรื่องการรบ และมีพ่อตาของพี่ชายที่เก่งกาจไม่แพ้กัน ต่อให้ไม่เอ่ยถึงพวกนี้ เพียงสินเจ้าสาวของหนานกงมั่วในตอนนั้นก็ทำให้คนต้องอิจฉาตาร้อนไม่น้อย ถึงจะไม่สามารถเอ่ยได้ว่าหากไม่มีหนานกงมั่วเว่ยจวินมั่วคงเดินมาไม่ถึงวันนี้ แต่อย่างไม่ต้องสงสัย หากไม่มีหนานกงมั่วเส้นทางของเว่ยจวินมั่วคงไม่ราบรื่นอย่างตอนนี้

หนานกงมั่วยักไหล่ “หม่อมฉันเองก็ซาบซึ้งใจต่อสมรสพระราชทานของอดีตฮ่องเต้ในตอนนั้นเช่นกันเพคะ”

การแต่งงานที่สมบูรณ์แบบแน่นอนว่าต้องมีความสุขทั้งสองฝ่าย หากการพระราชทานของอดีตฮ่องเต้ในตอนนั้นไม่ใช่เว่ยจวินมั่ว ต่อให้หนานกงมั่วแต่งออกไปก็คงไม่ได้ผูกจิตผูกใจถึงเช่นนี้ ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงความพยายามถึงที่สุด แน่นอนว่าความเป็นไปได้ที่สุดของคุณหนูใหญ่หนานกงคือความตาย ให้ตนเองตายหรือคู่แต่งงานผู้นั้นตาย ดังนั้น เซียวเชียนเยี่ยไม่จำเป็นต้องอิจฉาเว่ยจวินมั่ว

หากเซียวเชียนเยี่ยรู้ความคิดของหนานกงมั่วต่อดวงตาของคุณชายเว่ยเมื่อแรกเจอ ไม่รู้ว่าฮ่องเต้ยังจะอิจฉาริษยาเว่ยจวินมั่วอยู่หรือไม่