ตอนที่ 1125 งานเลี้ยงจวนอ๋อง หัวใจผู้คน (2)

เซวียเสียวเสี่ยวเกิดและเติบโตที่พื้นที่ทางเหนือ ไม่คุ้นเคยกับสตรีในเมืองจินหลิง นั่งอยู่ด้านข้างเซวียฮูหยินอดไม่ได้ที่จะมองซ้ายแลขวา มองสำรวจผู้คนรอบๆ เซวียเจินเป็นหนึ่งในคนสนิทของเยี่ยนอ๋อง บุตรชายเซวียปินยังเป็นขุนพลภายใต้การบังคับการของคุณชายเว่ย แม้เซวียฮูหยินจะมาใหม่ทว่ากลับเป็นที่สนใจของผู้คน ผู้คนเองก็ไม่พลาดที่จะมองคุณหนูตระกูลเซวียในอาภรณ์สีแดงงดงามด้านข้างเซวียฮูหยิน

เซวียเสียวเสี่ยวเป็นคนมีวรยุทธ์ เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรจึงเบ้ปากเล็กอย่างไม่พอใจ

“เสียวเสี่ยว” มีเสียงเรียกดังมาไม่ไกล

เซวียเสียวเสี่ยวหันกลับไปมอง ในที่สุดก็มองเห็นคนรู้จักสักคนจึงโบกมือให้นางอย่างดีอกดีใจ “ซีเอ๋อร์” ฉินซีไปอยู่ที่โยวโจวในช่วงระยะเวลาหนึ่ง แม้ร่างกายไม่แข็งแรงแต่ก็เคยเจอกับเซวียเสียวเสี่ยวอยู่หลายครั้ง เห็นท่าทางเบื่อหน่ายของเซวียเสียวเสี่ยวจึงเรียกนางมานั่งคุยด้วยกัน

ดวงตาของเซวียเสียวเสี่ยวเป็นประกาย ยื่นมือไปสะกิดเซวียฮูหยินเอ่ยกระซิบไม่กี่ประโยค แน่นอนว่าเซวียฮูหยินเองก็รู้จักฉินซี จึงพยักหน้าปล่อยนางไป

เซวียเสียวเสี่ยวเดินมานั่งข้างฉินซี มองเซี่ยเพ่ยหวนที่นั่งอยู่ข้างฉินซีด้วยความสงสัย “ซีเอ๋อร์ พี่สาวผู้นี้เป็นใครกันหรือ”

ฉินซีเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นี่คือคุณหนูสามแห่งตระกูลเซี่ย เพ่ยหวน”

“โอ้ ท่านก็คือเซี่ยสามที่ซิงเฉิงจวิ้นจู่บอกหรือ” เซียวเสียวเสี่ยวเอ่ย

เซี่ยเพ่ยหวนเม้มริมฝีปาก ยิ้มเอ่ย “ใช่แล้ว ยินดีที่ได้พบคุณหนูเซวีย”

เซวียเสียวเสี่ยวรีบโบกมือ “มิกล้า ข้าเป็นคนหยาบกระด้าง พี่เซี่ยไม่รังเกียจข้าก็พอแล้วเจ้าค่ะ”

เซี่ยเพ่ยหวนเท้าคาง เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เสียวเสี่ยวงดงามดุจบุปผา จะเป็นคนหยาบกระด้างได้อย่างไร”

สตรีทั้งสามมองสบตากันยิ้มออกมา รู้สึกสนิทสนมขึ้นมาก

เซวียเสียวเสี่ยวมองไปรอบๆ เอ่ยขึ้นเสียงเบา “ซีเอ๋อร์ พี่เซี่ย ไยข้าจึงรู้สึกว่า…มีคนมากมายมองมาที่ข้า” นางเป็นคนฝึกวรยุทธ์ ไวต่อสายตาของผู้คน

ฉินซียิ้มบาง เอ่ย “เพราะเสียวเสี่ยวสวยอย่างไรเล่า”

เซวียเสียวเสี่ยวกลอกตา “ข้ารู้จักตัวเองดี” แม้นางจะมีรูปร่างหน้าตาไม่เลว แต่ที่นี่มีสตรีที่งดงามกว่านางไม่น้อย อย่างน้อยเอ่ยถึงหน้าตาฉินซีก็ยังสวยกว่านาง เอ่ยถึงคุณสมบัติ เซี่ยเพ่ยหวนไม่รู้ทิ้งห่างนางไปไกลเพียงใด “อีกทั้ง…สายตาขอพวกเขาดูแปลกๆ”

เซี่ยเพ่ยหวนครุ่นคิด เผยยิ้มออกมา

เซวียเสียวเสี่ยวรีบเอ่ย “พี่เซี่ย ท่านรู้หรือว่าทำไม”

เซี่ยเพ่ยหวนมองไปที่ฉินซีเล็กน้อย “ซีเอ๋อร์ก็รู้”

“ซีเอ๋อร์…” เซวียเสียวเสี่ยวมองฉินซีท่าทางน่าสงสาร พวกเจ้าต่างก็ฉลาด มีเพียงข้าที่โง่ พวกเจ้ายังกล้าหลอกข้าอีกหรือ

ฉินซีครุ่นคิด มองไปรอบๆ จากนั้นกระซิบข้างหูนางเสียงเบา “อีกไม่นานเยี่ยนอ๋องก็จะขึ้นครองบัลลังก์แล้ว”

“เอ่อ” เซวียเสียวเสี่ยวงุนงง ไม่นานจึงเข้าใจ “อ่า…”

ฉินซีจับมือนางเอาไว้ เซี่ยเพ่ยหวนที่อยู่อีกฝั่งยื่นมือมาปิดปากนางเอาไว้ ทั้งสองมองไปยังศาลาริมน้ำที่กำลังครึกครื้น ซับเหงื่ออย่างอดไม่ได้ โชคดีที่ตำแหน่งที่พวกนางนั่งนั้นห่างไกล เซวียเสียวเสี่ยวกะพริบตา เซี่ยเพ่ยหวนยกนิ้วขึ้นมาจรดริมฝีปาก “อย่าร้อง”

เซวียเสียวเสี่ยวกะพริบตา เซี่ยเพ่ยหวนจึงวางใจยอมปล่อยมือ แล้วพ่นลมหายใจออกมา

เซวียเสียวเสี่ยวลอบมองไปยังเหล่าสตรีที่ถูกท่าทีของพวกนางดึงความสนใจ ก้มหน้าเอ่ยเสียงเบา “เยี่ยนอ๋องจะเลือกพระสนมหรือ”

“…”

ฉินซีพูดไม่ออก “เยี่ยนอ๋องขึ้นครองราชย์แน่นอนว่าต้องเลือกพระสนม แต่นั่นไม่สำคัญ สำคัญก็คือ…คุณชายรอง…คุณชายเชียนชื่อยังไม่มีพระชายา คุณชายเชียนเหว่ยและคุณชายเชียนจย่งแม้จะมีภรรยาเอกและมีอนุแล้ว แต่ยังไม่มีภรรยารอง อย่างไร…อย่างไรเหล่าอนุก็ชาติตระกูลต่ำต้อยทั้งไม่มีลูกหลาน ไม่อาจแต่งตั้งขึ้นเป็นภรรยารองได้ อีกทั้ง…หึๆ คุณชายใหญ่…คุณชายเว่ย มีซิงเฉิงจวิ้นจู่เพียงผู้เดียว” ฮ่องเต้เลือกพระสนมอย่างไรก็ต้องผ่านพิธีการเลือกสนม นอกจากนี้เยี่ยนอ๋องก็ไม่อาจเพิ่งขึ้นครองราชย์ก็เลือกสนม อย่างน้อยก็ต้องรอสองถึงสามปีสตรีเหล่านี้ไหนเลยจะรอได้ อีกทั้งพระชายาเยี่ยนอ๋องว่าที่ฮองเฮาก็มีบุตรชายถึงสามคน อดีตพระชายาซ่งซื่อก็มีอีกหนึ่งคน ต่างก็อยู่ในวัยหนุ่มกันทั้งนั้น เยี่ยนอ๋องที่ใกล้เข้าวัยชราไหนเลยจะสู้เหล่าองค์ชายที่กำลังอยู่ในช่วงรุ่งเรืองได้เล่า

เซวียเสียวเสี่ยวงุนงง “พวกนางต่างก็…”

เซี่ยเพ่ยหวนพยักหน้า “แน่นอนว่ามีคนอยากเข้าวัง เพียงแต่คงต้องอายุน้อยกว่านี้สักสองสามปี เยี่ยนอ๋องชื่นชอบการปกครองไม่หลงใหลในสตรี ขึ้นครองราชย์แล้วคงแต่งตั้งคนเก่าคนแก่ในจวนอ๋อง เลือกสนมคงจะต้องจะเป็นสามปีหลังจากนี้” นี่นับว่าเป็นธรรมเนียม หากเป็นการขึ้นครองบัลลังก์แบบปกติแน่นอนว่าต้องไว้ทุกข์ให้อดีตฮ่องเต้ก่อน หากไม่ปกติก็ต้องแสดงออกถึงสติปัญญาใช่หรือไม่ แน่นอนว่ามีการเลือกสนมที่ไม่ปกติแตกต่างไปจากธรรมเนียม แต่ก็เป็นส่วนน้อย

เซวียเสียวเสี่ยวตัวสั่นระริกอย่างอดไม่ได้ เซียวเชียนชื่อ…ดูเหมือนจะไม่ได้มีปัญหาใหญ่นัก เซียวเชียนเหว่ยหรือ เอาเถิด สตรีที่อยากเป็นภรรยารองของเซียวเชียนเหว่ยสมองต้องมีปัญหาอย่างแน่นอน จูชูอวี้ภรรยาของเซียวเชียนเหว่ยดูเป็นคนจิตใจดีหรือ ส่วนเซียวเชียนจย่ง…ฮูหยินน้อยสามเป็นคนดีเพียงนั้น แย่งผู้ชายกับนางรู้สึกผิดหรือไม่ และสุดท้าย…คุณชายใหญ่เซียวเชียนเย่ ก็คือคุณชายเว่ย…ขนลุก…แย่งคุณชายเว่ยกับซิงเฉิงจวิ้นจู่ มิสู้ตามไปแย่งซิงเฉิงจวิ้นจู่จะดีกว่า

“คนเหล่านี้ คิดไม่ออกเลยจริงๆ” เซวียเสียวเสี่ยวถอนหายใจ นอกจากตำแหน่งภรรยาเอกของคุณชายเชียนชื่อที่ยังพอแย่งชิงได้ ตำแหน่งภรรยารองของคุณชายเชียนจย่งก็ยังดี อย่างอื่นนั้นเลวร้ายชัดๆ ไม่สิ มีพี่สะใภ้น้องสะใภ้อย่างจูชูอวี้ อย่างไรก็ไม่ดี โชคดีด้วยเรื่องของพี่สาวตน ช่วงเวลานี้ตระกูลเซวียจึงไม่มีทางเกี่ยวข้องกับเชื้อพระวงศ์แล้ว อย่างน้อยสตรีตระกูลเซวียก็ไม่ต้องแต่งกับเชื้อพระวงศ์

ข้าถูกเข้าใจผิดแล้ว เซวียเสียวเสี่ยวอดบ่นไม่ได้

ฉินซีหัวเราะเบาๆ เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เป็นเจ้าที่ปล่อยวางเกินไป”

เซวียเสียวเสี่ยวหันไปยิ้มแห้ง เอ่ย “ในที่สุดก็รู้แล้วว่าไยจึงจ้องมองข้า สตรีจินหลิงอย่างพวกเจ้าช่างไม่เปิดเผยเอาเสียเลย”

ฉินซีเลิกคิ้วพลางเอ่ย “สตรีโยวโจวเปิดเผยเพียงใด”

เซวียเสียวเสี่ยวเอ่ย “เอ่อ…ต่างคนต่างอาศัยความสามารถของตนกระมัง อย่างน้อยก็ไม่คิดใช้ดวงตาจ้องมองข้าให้ตาย”

ได้ยินเช่นนั้น เซี่ยเพ่ยหวนและฉินซีก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ ฉินซีถอนหายใจ เอ่ย “น่าเสียดายซิงเฉิงจวิ้นจู่ไม่อยู่ น่าเบื่อเสียจริง”

เซวียเสียวเสี่ยวมองซ้ายมองขวา ถอนหายใจตามออกมา “ข้าเองก็ไม่เห็นซิงเฉิงจวิ้นจู่มานานแล้ว เป็นสตรี ก็ควรเหมือนนางเช่นนั้น”

เซี่ยเพ่ยหวนเอ่ย “ข้าคิดว่าอู๋สยาเองก็คงลำบากแล้ว”

“ข้าคิดว่า สำหรับนางคงไม่นับว่าลำบาก”

“ข้าก็คิดเช่นนั้น”

ทั้งสามพูดคุยสนุกสนาน ด้านนอกพลันมีเสียงผู้ดูแลรายงาน “พระชายาเยี่ยนอ๋องเสด็จแล้ว องค์หญิงฉังผิงเสด็จแล้ว”