บทที่ 199 คนรักเก่าของผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวมรกต (1)

เห็นหน่ออ่อนน้ำเต้าชอบของขวัญของตนเช่นนี้ เสิ่นเทียนก็ปลื้มใจมาก

ถึงอย่างไรก็เป็นลูกรักน้ำเต้าที่เขาเปิดได้จากหินแร่วิญญาณ สุดท้ายก็ยังมีเยื่อใยกันหลายส่วน

เสิ่นเทียนส่งขวดสีแดงในมือให้หลี่เหลียนเอ๋อร์ ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้ม “ในขวดนี้ใส่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ผ่านการแปรรูปมา สามารถใช้รักษาบาดแผลภายนอก แล้วก็ใช้เลี้ยงไม้วิญญาณได้

ในเมื่อเจ้าหน่ออ่อนน้ำเต้าน้อยชอบ ศิษย์น้องเหลียนเอ๋อร์ก็รับไว้เถอะ! จำไว้ว่าอย่าใช้กินเอง!”

สารภาพตามตรง ป้ายคำสั่งเจ้ากระบี่ที่ตระกูลหลี่ให้มามีประโยชน์กับเสิ่นเทียนมาก ทำให้เขารอดพ้นจากอันตรายเป็นตายมาไม่น้อย

ตอนนี้มอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่ผ่านการแปรรูปมาให้หลี่เหลียนเอ๋อร์ ก็ถือว่าตอบสนองน้ำใจกันและกัน

หลี่เหลียนเอ๋อร์รับขวดเล็กสีแดงมา รอยยิ้มบนใบหน้าดั่งดอกไม้ “พี่เสิ่นเทียนดีกับหูเอ๋อร์จริงๆ!”

เสิ่นเทียนลูบศีรษะหลี่เหลียนเอ๋อร์ เห็นวงรัศมีสีแดงอมทองเหนือศีรษะนางแล้วไม่ค่อยพอใจนัก

ผู้มีวาสนาคนแรกที่เสิ่นเทียนพบในสวนหมื่นวิญญาณกลับมีดวงชะตาเพียงสีแดงลายจุดทอง นี่มันยังไม่พอ!

อีกทั้งเสิ่นเทียนยังเห็นภาพโชคลิขิตขยับวูบวาบเหนือศีรษะหลี่เหลียนเอ๋อร์อย่างชัดเจน นี่น่าจะเป็นโชคลิขิตที่จะเจอตอนเข้าไปฝึกในสนามรบบรรพกาล

แต่เสิ่นเทียนคิดว่าโชคลิขิตในภาพนี้ไม่ได้ล้ำค่ามากนัก ยังห่างไกลจากเมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติอีกมาก

นอกจากนี้ หลังจากเข้ามาในอำเภอเล็ก เสิ่นเทียนก็เห็นโชคลิขิตเหนือศีรษะพวกฉินเกาและฉินอวิ๋นตี๋ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นหินแร่ อาวุธชำรุดและผลไม้วิญญาณในสนามรบบรรพกาล ได้แต่ใช้คำว่าค่อนข้างล้ำค่า

เทียบกับ ‘เมล็ดน้ำเต้าเซียนเจ็ดสมบัติ’ ‘คัมภีร์มารสู่สุริยัน’ กับ ‘สายฟ้าแยกน้ำข้ามยุคสมัย’ แล้วยังต่างกันมาก

เห็นได้ชัดมากว่า แม้จะเป็นผู้มีมหาดวงชะตาก็ไม่มีทางเจอโชคลิขิตยิ่งใหญ่ทุกครั้งไป ส่วนใหญ่พวกเขาจะเจอโชคลิขิตค่อนข้างธรรมดา แต่มีน้อยก็ดีกว่าไม่มี

และไม่รู้ว่าถ้าช่วยหลี่เหลียนเอ๋อร์เพิ่มดวงชะตาขึ้นบ้างแล้ว การฝึกครั้งนี้นางจะเจอกับโชคลิขิตที่ใหญ่กว่านี้หรือไม่

พลันมีความคิดหนึ่งลอยขึ้นมาในหัวเสิ่นเทียน

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลองดู

เขาหยิบกล่องไม้จันทน์วิญญาณประณีตออกมาจากแหวนเวหา ในกล่องบรรจุขวดหยกขาวประณีตเอาไว้ขวดหนึ่ง

บนขวดใช้ทองคำทาเขียนเป็นคำว่า ‘สิบ’

นั่นหมายความว่าในขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่ง

……

ก่อนหน้านี้หลังจากเสิ่นเทียนกลับแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ก็ได้ทำเรื่องสำคัญอย่างหนึ่ง

นั่นคือแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์ใส่ขวด!

ตอนเสี่ยงอันตรายในที่ราบหมอกลับแล เสิ่นเทียนไม่ได้เตรียมตัว ในแหวนเวหามีทั้งหมดสองร้อยกว่าขวด ดังนั้นเลยใส่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานแอ่งนั้นใส่เต็มทุกขวดในอึดใจเดียว

ขวดส่วนใหญ่บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง ขวดที่ค่อนข้างใหญ่แกะสลักลายตราเวทแล้วก็บรรจุได้อีกสองร้อยกว่าชั่ง

แต่การบรรจุขวดหนึ่งร้อยชั่งมีข้อเสียที่ใหญ่มาก นั่นคือดูโอ้อวดเกินไป ดึงดูดความสนใจได้ง่ายมาก

ก็เหมือนกับตอนอยู่ยอดเขาบัวขาว บุตรศักดิ์สิทธิ์ดาวเหนือถูกกระทบกระเทือนจนสงสัยในชีวิต เกือบถูกมารเข้าสิง

และที่สำคัญกว่านั้นคือการบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานขวดละร้อยกว่าชั่งให้เป็นของขวัญยาก!

ถึงอย่างไรเจ้าควักขวดออกมาแล้ว ในนั้นมีของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง จะแคะออกมาจากในนั้นครึ่งชั่งหนึ่งชั่งให้คนอื่นก็ไม่ได้สิ!

นั่นจะดูขี้เหนียวเพียงใด จะดูไม่รวยเพียงใด

คิดว่าข้าหน้าด้านรึ

แต่ถ้าอยากได้หน้าจริงๆ ก็ต้องให้หนึ่งขวด

แต่ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยกว่าชั่งนั่นมันมากเกินไป!

แม้ก่อนหน้านี้เสิ่นเทียนจะได้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานยี่สิบห้าฟางมาจากหุบเขาหมอกลับแล ได้มาราวๆ สามสิบตัน ห้าถึงหกหมื่นชั่ง

แต่ก็จะผลาญตามอำเภอใจไม่ได้!

ถึงอย่างไรเจ้าให้ไปครั้งหนึ่งร้อยชั่ง ให้ไปห้าหกร้อยครั้งก็หมดแล้วไม่ใช่หรือ

เมื่อคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนก็เลยตั้งใจไปที่เมืองศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เพื่อทำกล่องของขวัญพันกล่อง กับขวดหยกอีกหลายหมื่น

จากนั้นเขาใช้เวลาครึ่งวันในการแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่เหลือไว้ในขวดหยกเขียว ขวดหยกขาวและขวดหยกเลี่ยมทอง

ขวดหยกเขียวในนั้นมีจำนวนมากที่สุดถึงหมื่นขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานหนึ่งชั่ง

คุณภาพหยกของขวดชนิดนี้เกลี้ยงเกลา แกะสลักพืชดอกประหลาดหลากชนิด ดูสวยงามมาก

เทียบกับขวดพวกนั้นของเสิ่นเทียนแล้ว หน้าตาดูดีกว่าหลายเท่า

ส่วนขวดหยกขาว การแกะสลักจะงดงามกว่าขวดหยกเขียว ทั้งยังบรรจุในกล่องไม้จันทน์วิญญาณล้ำค่า ในทุกกล่องของขวัญมีขวดหยกสีขาวขวดเดียว ในนั้นบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งไว้

กล่องของขวัญขวดหยกขาวชนิดนี้ เสิ่นเทียนเตรียมมาพันกล่อง เตรียมไว้ใช้ผูกมิตรกับโอรสสวรรค์หนุ่มสาวที่มีมหาดวงชะตาพวกนั้นโดยเฉพาะ

ถึงอย่างไรการมีมารยาทก็ไปได้ทั่วหล้า ไร้มารยาทเดินครึ่งชุ่นยังยาก

เมื่อเจอโอรสสวรรค์ที่มีมหาโชคลิขิตเหนือศีรษะ จะพยายามตีสนิทให้เขาเชื่อเจ้าได้อย่างไรล่ะ

วิธีที่ง่ายที่สุดและตรงไปตรงมาที่สุดคือใช้ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานปาใส่

ปาโดนเขาก็จะสนิทสนมกับเจ้าเหมือนรู้จักกันมานาน มีสัมพันธ์ฉันพี่น้องกับเจ้า!

ในกล่องไม้จันทน์วิญญาณประณีตนี้จะมีซับในของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานข้างในด้วย

ให้เกียรติให้ซับในมากพอ เจ้าก็จะเป็นสหายสนิทของข้า!

ยังต้องกังวลว่าจะไม่ได้ตัดต้นกุยช่ายอย่างสบายใจอีกหรือ

ขณะเดียวกันหลังเสิ่นเทียนมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานให้แล้ว ดวงชะตาของผู้ได้รับจะเพิ่มขึ้นด้วย ดังนั้นผักกุยช่ายพวกนี้ก็จะมาเป็นระลอกๆ ยิ่งเก็บเกี่ยวยิ่งมาก!

นานวันเข้า เสิ่นเทียนต้องกลัวว่าตนจะไม่มีมหาดวงชะตาเสริม กลายเป็นสิ่งมงคลที่มีดวงชะตายิ่งใหญ่ที่สุดในโลกบำเพ็ญเซียนอีกหรือ

จัดการเรียบร้อย~

……

ส่วนที่เหลือจะเป็นกล่องของขวัญระดับสูงสุด ทุกส่วนของมันทำขึ้นจากศิลาวิญญาณ เก็บพลังวิญญาณไว้ได้ในระดับสูงสุด

กล่องของขวัญชนิดนี้แกะสลักมังกรและหงส์ สลักภาพปรากฏการณ์สิบสัตว์เทพผู้พิทักษ์แห่งแดนศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ และยังมีลายเซ็นด้วยตัวเองของบุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน

อีกทั้งขวดในนั้นยังใช้ทองคำวิญญาณล้ำค่าเลี่ยมบนหยกวิญญาณระดับสูงสุด เป็นขวดหยกเลี่ยมทองที่มีค่าเท่าเมือง ลำพังแค่ต้นทุนการผลิตขวดก็สูงถึงศิลาวิญญาณพันก้อนแล้ว เรียกได้ว่าฟุ่มเฟือยและสูงส่ง

ในขวดหยกเลี่ยมทองชนิดนี้บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง เป็นการบรรจุที่มีระดับสูงสุด

มีเพียงอยู่ในสถานการณ์ใหญ่จริงๆ เท่านั้น อย่างวันเกิดครบรอบของอาจารย์หรือพบพ่อตาแม่ยาย ก็อาจจะใช้ขวดชนิดนี้ได้

และกล่องของขวัญชนิดนี้ เสิ่นเทียนยังสั่งทำน้อยที่สุด มีเต็มที่แค่หนึ่งร้อยกล่อง

ถึงอย่างไรในมุมมองเสิ่นเทียน โอกาสการให้ของขวัญแบบนี้ก็น่าจะไม่ได้มากนัก

เขาคาดการณ์ว่าสุดท้ายตนอาจจะต้องใช้เองด้วยซ้ำ

………

ขวดหยกเขียวหนึ่งหมื่นขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานหนึ่งชั่ง

ขวดหยกขาวหนึ่งพันขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่ง

ขวดหยกเลี่ยมทองหนึ่งร้อยขวด ทุกขวดบรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่ง

เขาแบ่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสามหมื่นชั่งไว้อย่างชัดเจนแล้ว ส่วนของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสองหมื่นกว่าชั่งที่เหลือ เขาบรรจุไว้ในขวดหยกใสสมบัติวิเศษที่ตั้งใจผลิตขึ้น

ขวดหยกใสนี้เป็นสมบัติวิญญาณเก็บของระดับสูงสุดที่ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวให้เสิ่นเทียนไว้ เหมาะกับการเก็บโอรสวิญญาณที่สุด ใช้บ่มเพาะสรรพคุณยา

หลังจากเสิ่นเทียนมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานร้อยชั่งให้ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวแล้ว ผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวคิดแล้วจึงมอบขวดหยกใสนี้ให้เสิ่นเทียน

ของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานที่เหลือสองหมื่นชั่งใส่ไว้ในขวดหยกใส สามารถรักษาสรรพคุณยาได้ในขอบเขตจำกัดสูงสุด กระทั่งสกัดให้บริสุทธิ์ขึ้นได้เล็กน้อย

มูลค่าของมันถึงขั้นสูงกว่าหมวกเกราะเต่าดำเล็กน้อย!

นอกจากนี้ ในขวดหยกใสนี้ยังมีโอสถแก้พิษ โอรสแก้ภาพมายา โอสถบำรุงจิต โอสถบำรุงเลือดและโอสถบำรุงปราณเป็นต้น

ซึ่งผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวเป็นคนหลอมโอสถพวกนี้ด้วยตัวเอง มีคุณภาพสูงสุด

แม้จะเทียบกับของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานไม่ได้ แต่ก็เป็นโอสถล้ำค่าที่ผู้ฝึกบำเพ็ญส่วนใหญ่ทั้งดินแดนบูรพาเฝ้าใฝ่หาอย่างบ้าคลั่ง มูลค่าเท่าเมือง

จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าผู้สูงศักดิ์สวรรค์บัวขาวเป็นคนมีเหตุผลมาก พยายามใช้สมบัติล้ำค่าที่สอดคล้องกันมาแลกกับของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานของเสิ่นเทียนจริงๆ

ไม่เหมือนกับผู้อาวุโสบางคน

…….

ตอนนี้ เสิ่นเทียนส่งขวดหยกขาวที่บรรจุของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานไว้สิบชั่งไปตรงหน้าหลี่เหลียนเอ๋อร์

เมื่อเปิดกล่องไม้จันทน์วิญญาณ ขวดหยกสีขาวระดับสูงก็ส่องสะท้อนแสงตะวันออกมาเป็นแสงสว่างสีสันหลากสีรางๆ

เสิ่นเทียนยิ้ม “ในขวดนี้มีของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานระดับสูงสุดสิบชั่ง สามารถรักษาบาดแผลได้ ศิษย์น้องเหลียนเอ๋อร์รับไว้ จำไว้ว่าตอนอยู่สนามรบบรรพกาลต้องระวังตัวด้วย”

เมื่อเสิ่นเทียนส่งของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งถึงมือหลี่เหลียนเอ๋อร์ วงรัศมีเหนือศีรษะนางก็สว่างขึ้นมากจริงๆ

มีจุดสีทองเพิ่มมาเล็กน้อย แสงสว่างจ้ายิ่งกว่าเดิมเช่นกัน

แม้แต่ภาพโชคลิขิตนั้นเหนือศีรษะนางจากเลือนรางเปลี่ยนเป็นชัดเจนขึ้น ปะติดปะต่อกันมากขึ้น กระทั่งข้างหลังภาพโชคลิขิตนั้นยังเหมือนมีโชคลิขิตใหม่กำลังก่อตัว…

เสิ่นเทียนยังอดปลงอนิจจังกับตรงนี้ไม่ได้ เขาคงต้องศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างดวงชะตากับโชคลิขิตให้ละเอียดแล้ว!

ส่วนหลี่เหลียนเอ๋อร์ ตอนที่นางรับกล่องไม้จันทน์วิญญาณ ใบหน้าก็เป็นสีแดงสดใสน่ารักขึ้นมา

ที่แท้พี่เสิ่นเทียนก็ตั้งใจจะให้ของขวัญเหลียนเอ๋อร์!

กล่องไม้กับขวดนี่สวยมาก!

พี่เสิ่นเทียนจะต้องพยายามอย่างหนักเพื่อเตรียมของขวัญชิ้นนี้แน่!

ไม่รู้ว่าเหตุใดตอนที่พี่เสิ่นเทียนให้ของขวัญถึงต้องจ้องหัวเหลียนเอ๋อร์ด้วยนะ

หรือว่ามองหูเอ๋อร์กัน ไม่นึกเลยว่าพี่เสิ่นเทียนจะรักเอ็นดูหูเอ๋อร์เช่นนี้!

สมกับเป็นผลึกความรักระหว่างเรา!

…….

ตอนนี้ทุกคนมองที่เสิ่นเทียน

เขามาพร้อมกับใบหน้าไม่เป็นสองรองใคร ทำให้ทุกสรรพสิ่งหวนคืนสู่ใบไม้ผลิ ยืนคู่กับหลี่เหลียนเอ๋อร์ สมกันดั่งกิ่งทองใบหยกทำให้คนมากมายเฝ้าใฝ่หา

โดยเฉพาะผู้หญิงพวกนั้น ตอนนี้ทุกคนอยากแทนที่หลี่เหลียนเอ๋อร์ เป็นหญิงงามข้างกายบุตรศักดิ์สิทธิ์

เพราะมีเด็กสาวคนใดบ้างที่ไม่มีอารมณ์รัก?

ตอนนี้เอง ลูกประคำเก้าโอรสในอกเสื้อเสิ่นเทียนสั่นไหวอย่างรุนแรง

“นายท่านๆ รอบๆ มีแรงอาฆาตมาจากแม่นางเสี่ยวหลิงเซียนกับองค์ชายเสิ่นเอ้าเจ้าค่ะ!”

เสี่ยงหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้าหรือ

เสิ่นเทียนผงะไป ก่อนมองไปทางที่จิ่วเอ๋อร์ชี้

เห็นสายตาคับแค้นใจสองดวงมองมาจากด้านข้าง จ้องเสิ่นเทียนเขม็ง ไม่ใช่เสี่ยวหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้าแล้วจะเป็นใครได้

ไม่ได้เจอกันนาน เสิ่นเทียนเห็นเสี่ยวหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้าแล้วมีความสุขในใจมาก

แต่เหตุใดตอนนี้สองคนนี้ถึงดูคับแค้นใจเช่นนี้กัน

หรือว่า…จะหึงหวง

ก็ใช่ ข้ามอบของเหลวบำรุงต้นไม้ให้เหลียนเอ๋อร์ ทั้งยังมอบของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานให้อีก

พวกเขาสองคนกลับไม่ได้อะไรไปเลย จะไม่พอใจและเป็นทุกข์บ้างก็เป็นเรื่องปกติมาก

เสิ่นเทียนก็ไม่ใช่คนลำเอียงอยู่แล้ว ถึงเจ้าเด็กเสี่ยวหลิงเซียนจะคิดมากไปหน่อย แต่ก็เป็นผู้หญิง…เป็นผักกุยช่ายที่สำคัญมากในใจเสิ่นเทียน

ช่วยเสี่ยวหลิงเซียนเพิ่มดวงชะตาได้หน่อยจะมีส่วนช่วยในการเกาะโชคลิขิตของนางได้ดียิ่งขึ้น!

ส่วนพี่หกเสิ่นเอ้า เสิ่นเทียนยังรู้สึกละอายใจอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ

ตั้งแต่ทะลุมิติมา นอกจากจักรพรรดิเหยียนเสิ่นเซี่ยวแล้ว ในราชนิกุลก็มีพี่หกเสิ่นเอ้าที่คุ้นเคยกันที่สุด อย่างไรความรักระหว่างสายเลือดก็ไม่อาจตัดขาดได้!

พอคิดได้ดังนั้น เสิ่นเทียนจึงหยิบกล่องไม้จันทน์วิญญาณออกมาจากแหวนเวหาอีกสองกล่อง แบ่งให้เสี่ยวหลิงเซียนกับเสิ่นเอ้า

“พี่หก ศิษย์น้องหญิงหลิงเอ๋อร์ ข้าเตรียมมาให้พวกเจ้า เป็นของเหลวศักดิ์สิทธิ์นิพพานสิบชั่งเช่นกัน การฝึกฝนในสนามรบบรรพกาลครั้งนี้ หวังว่าจะระวังความปลอดภัยกันด้วย พวกเจ้าคือคนสำคัญสำหรับข้า”

เสิ่นเทียนเพิ่งพูดจบ ลูกประคำเก้าโอรสในอกเสื้อก็ค่อยๆ หยุดสั่น “นายท่าน แรงอาฆาตของพวกเขาหายไปหมดแล้วเจ้าค่ะ”

“ไม่นึกเลยว่านามจริงของพี่เอ้าเทียนจะชื่อเสิ่นเทียน ขอบคุณพี่เสิ่นเทียน!”

เสี่ยวหลิงเซียนรับกล่องไม้จันทน์วิญญาณไปแล้ว รอยยิ้มเจิดจรัสบนใบหน้าทำให้ผู้ฝึกบำเพ็ญบุรุษมากมายรอบๆ ถึงกับตาลอย

“บัดซบ! บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์คนนี้จะหยอดท่านหญิงเซียนเหลียนเอ๋อร์ก็ช่างเถอะ แต่ยังมาแย่งท่านหญิงเซียนหลิงเอ๋อร์กับข้าอีก!”

“แต่ว่าเหตุใดข้าไม่รู้สึกโกรธสักนิดเลยล่ะ”

“สมควรตาย เหตุใดข้าถึงรู้สึกว่าท่านหญิงเซียนเหลียนเอ๋อร์กับท่านหญิงเซียนหลิงเอ๋อร์ควรจะเป็นของเขาคนนี้อยู่แล้วล่ะ”

“เฮ้ย ไอ้จิตวิญญาณหัวดื้อของข้า เหตุใดตอนนี้ถึงคิดแต่อยากอวยพรให้พวกเขามีความสุขกัน!”

“เพราะพวกเจ้าหน้าตาอัปลักษณ์ไงล่ะ! คนอัปลักษณ์ก็ไม่ควรจะโมโหหรอก”

“บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์มีความสามารถจริงๆ อิจฉาท่านหญิงเซียนเหลียนเอ๋อร์กับท่านหญิงเซียนหลิงเอ๋อร์เลย อยากจะมุดไปอยู่ในอ้อมกอดของบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พร้อมๆ กับพวกนางเลย!”

“เอาด้วย”

“เอาด้วย”

“เอาด้วย”

…………………………………………………..