บทที่ 376 ซ่อนใต้ดินก็ไม่มีประโยชน์

สวนสมุนไพรของมหาจักรพรรดิล้ำค่าเพียงใด ไม่ต้องบอกก็รู้

ต่อให้โอสถศักดิ์สิทธิ์มีอายุล้ำค่าส่วนใหญ่ก่อนที่มหาจักรพรรดิอีกาทองบินขึ้นจะถูกเก็บเกี่ยวไปหมดแล้ว

แต่แค่โอสถล้ำค่าปกติพวกนั้นที่เหลืออยู่ หลังจากผ่านการเติบโตและบ่มเพาะมาหลายหมื่นปี จึงกลายเป็นของล้ำค่าอย่างยิ่งเช่นกัน

แม้โอสถล้ำค่าส่วนใหญ่จะมีชีวิตไม่ถึงหมื่นปีก็ถูกทำลาย แต่หลังพวกมันสลายไปแล้วก็ลงดินวิญญาณ ทำให้ดินมีความมหัศจรรย์มากขึ้น

เมล็ดในช่วงหลังได้ดูดซับสารอาหารเทพจากดินวิญญาณมากขึ้น จึงได้รับการยกระดับสูงสุดกลายเป็นโอสถล้ำค่าระดับสูงสุดที่อยู่สูงกว่ากระทั่งโอสถศักดิ์สิทธิ์

มิหนำซ้ำ ก่อนมหาจักรพรรดิลอยขึ้น ยังไม่ได้เก็บเกี่ยวโอสถศักดิ์สิทธิ์ส่วนใหญ่ในสวนสมุนไพรไปทั้งหมด

โอสถศักดิ์สิทธิ์ที่อายุค่อนข้างน้อยไม่มีประโยชน์อะไรกับมหาจักรพรรดิเลย ปกติมหาจักรพรรดิจะปลูกไว้ในสวนสมุนไพร ให้เป็นโชคลิขิตของชนรุ่นหลัง

ทั้งยังผ่านกาลเวลามาหลายหมื่นปี ทำให้สรรพคุณของโอสถศักดิ์สิทธิ์พวกนี้พุ่งถึงจุดสูงสุด

กล่าวได้ว่าหากไม่ใช่เพราะกฎเกณฑ์วิถีจักรพรรดิที่แฝงในสวนสมุนไพรมหาจักรพรรดิกำราบโอสถวิญญาณและโอสถศักดิ์สิทธิ์พวกนี้ไว้ให้ไม่เกิดสติปัญญา สมุนไพรพวกนี้คงกลายเป็นอสูรไปนานแล้ว

ด้วยกาลเวลาหลายหมื่นปี จากโอสถล้ำค่าระดับสูงสุดและโอสถศักดิ์สิทธิ์จะให้กำเนิดเป็นอสูรระดับผู้สูงศักดิ์สวรรค์ได้เป็นกองอย่างง่ายดาย

หากตัวมันเองโดดเด่นกว่าใครมากพอ ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสปรากฏผู้อริยะพืชอสูรตนสองตนได้เลย

แน่นอน ตอนนี้โอสถวิญญาณระดับสูงสุดพวกนี้เป็นของพวกเสิ่นเทียนแล้ว

…..

นักพรตอ้วนเยวี่ยอวิ๋นเต๋อเห็นสวนสมุนไพรมหาจักรพรรดิแล้ว ดวงตาพลันเบิกโตเหมือนกับกระดิ่งเงิน

บ้าจริง!

นี่มันอะไรกัน ตาฝาดรึ!

ศิษย์น้องเพิ่งจะวิ่งไปมาทั่วเหมือนกับผีทุบกำแพง ก็บุกเข้ามาในสวนสมุนไพรของมหาจักรพรรดิอีกาทองได้รึ

ต้องรู้ว่าเกาะมหานทีเป็นสถานที่ฝึกบำเพ็ญของมหาจักรพรรดิอีกาทอง เดิมทีซ่อนโชคลิขิตไว้มากมาย สุสานจักรพรรดิยังเป็นคลังสมบัติที่เต็มไปด้วยโชคลิขิต

ต่อให้เป็นทั้งสุสานมหาจักรพรรดิอีกาทอง สวนสมุนไพรก็เป็นหนึ่งในการคงอยู่ที่ล้ำค่าที่สุด

ในสุสานมหาจักรพรรดิพวกนั้นที่ปรากฏในดินห้าดินแดนในอดีต มีหลายแห่งที่ไม่ถูกค้นพบมาเป็นหมื่นปี ส่วนใหญ่จะถูกผนึกไว้

สถานที่สำคัญลึกลับอย่าง ‘สวนสมุนไพร’ ‘ห้องโอสถ’ ‘คลังสมบัติ’ จึงยิ่งหาได้ยากกว่า

พวกเสิ่นเทียนเข้ามาในสุสานจักรพรรดิอีกาทองแค่หนึ่งวันก็เจอสถานที่ล้ำค่าอย่างสวนสมุนไพร นี่ถือว่ามีสวรรค์เอ็นดู

ตามการคาดการณ์ของเยวี่ยอวิ๋นเต๋อแล้ว นี่ถ้าเก็บเกี่ยวได้หมด คงเท่ากับเขาปล้นสุสานห้าร้อยปี!

ไม่สิ คร่าวๆ ได้ทรัพยากรมาทั้งหมดเท่ากับเขาปล้นสุสานแปดร้อยปี!

กระทั่งองค์หญิงหลิงหลงจากราชวงศ์เซียนต้าฮวง ตอนนี้ยังมองเสิ่นเทียนด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความเลื่อมใส

ดินแดนกลางเป็นแดนที่มีชีพจรมังกรรวมพลังวิญญาณหนาแน่นมากที่สุด เป็นแหล่งกำเนิดอัจฉริยะอันดับหนึ่งของห้าดินแดน และสุสานจักรพรรดิในดินแดนกลางยังมีมากที่สุด

แค่สุสานจักรพรรดิที่ราชวงศ์เซียนต้าฮวงค้นพบก็มีไม่ต่ำกว่าสามแห่งแล้ว เพื่อบุกเบิกสุสานจักรพรรดิพวกนี้ ราชวงศ์เซียนต้าฮวงยังเคยเชิญยอดฝีมือด้านเขตแดนมากมายเข้ามาสำรวจ

แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นก็ยังได้ทรัพยากรจำกัดมาก

ถึงอย่างไรในระดับความสูงที่มหาจักรพรรดิยืนอยู่ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ผู้บำเพ็ญปกติจะจินตนาการได้

ตั้งแต่อดีตกาลมา คนที่ได้มหาโชคลิขิตในสุสานจักรพรรดิ ส่วนใหญ่เป็นผู้มีวาสนาที่แท้จริง

หรืออาจจะเป็น…สุดยอดบุตรแห่งโชค!

หากไม่มีอะไรผิดพลาด บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เสิ่นเทียนก็น่าจะเป็นคนประเภทนี้!

มิน่าท่านพ่อถึงกำชับข้าเป็นพิเศษว่าให้ข้ายอมจ่ายทุกอย่างเพื่อเชื้อเชิญบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ กระทั่งใคร่ครวญเรื่องการพลีกาย

ท่านพ่อพูดถูกจริงๆ!

…..

ทุกคนในสวนสมุนไพรต่างมีความคิดเป็นของตัวเองในใจ แต่เสิ่นเทียนกลับยิ้ม

เขาพูดนิ่งๆ “โอสถล้ำค่าในสวนสมุนไพรนี้ส่วนใหญ่ตกตะกอนมากกว่าหมื่นปี ถึงจะถูกกฎเกณฑ์ระดับจักรพรรดิกำราบไว้ไม่อาจแปลงกายได้ แต่ก็กำเนิดสัญชาตญาณ ‘เข้าหาสิ่งดีหลีกเลี่ยงภัย’ ที่เป็นพื้นฐานที่สุดแล้ว

ในสวนสมุนไพรนี้ โอสถวิญญาณส่วนใหญ่เหาะเหินดำดินได้ กระทั่งมีการโจมตีที่ไม่อ่อนแอ ทุกคนจะต้องระวังความปลอดภัยตอนเก็บเกี่ยว”

บึ้ม~

เสิ่นเทียนเพิ่งเอ่ยจบก็เห็นร่างคนสะบักสะบอมขยับวูบผ่านจากด้านข้าง

นั่นคือเยวี่ยอวิ๋นเต๋อที่ถูกใจ ‘ว่านเพลิงสวรรค์ตะวันรอน’ อายุหลายหมื่นปีต้นหนึ่ง ขณะเก็บเกี่ยวก็ถูกเพลิงตะวันร้อนระอุพ่นใส่หน้า ศีรษะและกางเกงติดไฟ

กำลังรบของโอสถศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่อ่อนแอไปกว่าผู้สูงศักดิ์สวรรค์เลย มองจากแง่มุมบางอย่าง ในสภาพแวดล้อมพิเศษเช่นนี้ มันยังแกร่งยิ่งกว่าผู้สูงศักดิ์สวรรค์!

นี่ใช่ว่านธรรมดาที่ใครจะเก็บก็ได้ที่ใดกัน

ขอแค่เปิดสติปัญญาให้พวกมันเล็กน้อย ก็จะเป็นอสูรสูงศักดิ์ที่สุดแห่งยุคกันทุกต้น!

“พระผู้เป็นเจ้ายายเจ้าหาที่สิ้นสุดมิได้ กล้าเผาพญาอินทรีของข้ารึ”

เยวี่ยอวิ๋นเต๋อกลิ้งไปมากับพื้นอย่างบ้าคลั่ง กลั้นใจนำน้ำวิญญาณพิเศษบางอย่างออกมาดับไฟทั้งหมดบนตัว

แต่ตอนนี้จีวรเต๋าของเขาถูกเผาขาดวิ่น ไม่ต่างอะไรกับกางเกงชั้นใน ดีที่ในนั้นยังมีกางเกงในอีกตัว ไม่เช่นนั้นยอดบุรุษคงได้เผยออกมาโทงเทงจริงๆ

เยวี่ยอวิ๋นเต๋อโมโหขึ้นสมอง เรียกระฆังเล็กทองสัมฤทธิ์ออกมากำราบว่านเพลิงสวรรค์ตะวันรอนนั้น

เปรี้ยง~

เสียงระฆังดังขึ้น กลายเป็นอักขระเสียงตามลำดับมากมาย ทุกอักขระเสียงหนักอึ้งเหมือนกับภูเขา เหมือนจะปิดทางหนีทั้งหมดรอบตัว

เสิ่นเทียนตาเปล่งแสงสีเงินสว่างจ้า ศึกษาอักขระพวกนี้ด้วยความสนใจ สารภาพตามตรง ระฆังเล็กในมือนักพรตอ้วนนี่ค่อนข้างแข็งแกร่งเลยจริงๆ

ต่อให้อยู่ในอาวุธอริยะก็ยังเป็นหนึ่งในอาวุธระดับสูงสุด กระทั่งเข้าใกล้อาวุธเตรียมเซียน

อักขระพวกนี้รวมเข้าด้วยกันวางเป็นค่ายกลผนึกลึกลับยิ่งบางอย่าง กระทั่งก่อนหน้านี้ยังควบคุมวิชาท่องมิติของร่างแยกเสิ่นเทียนได้

หากได้วิเคราะห์วิชาค่ายกลนี้ บางทีภายภาคหน้าอาจจะมีประโยชน์

เปรี้ยง~

ระฆังทองสัมฤทธิ์ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ กลายเป็นม่านแสงปกคลุมว่านเพลิงสวรรค์ตะวันรอน ค่อยๆ กดมันลงกับพื้นดิน แต่จะเห็นได้ชัดว่าว่านเพลิงสวรรค์ตะวันรอนก็ไม่ใช่จะรังแกกันได้ง่ายๆ

ด้วยเขตแดนพิเศษในสวนสมุนไพรนี้ ทำให้ว่านเพลิงสวรรค์ตะวันรอนมีเปลวไฟลุกท่วมตัว เผาวิชาค่ายกลผนึกจนปริแตก ก่อนจะหนีออกมาจากในนั้น

วี้ด~

ตัวว่านเหมือนกลายเป็นเปลวไฟกลุ่มหนึ่งมุดลงดิน ครู่เดียวก็จมเข้าไปในนั้น

วินาทีต่อมาระฆังใหญ่ทองสัมฤทธิ์พลันกดลงมา กำพื้นดินแตกระแหง น่าเสียดายเหลือเพียงเคราเส้นเดียว

ต้นหลักของโอสถศักดิ์สิทธิ์จมลงส่วนลึกใต้ดินไปนานแล้ว ไม่อาจใช้พลังจิตตรวจสอบได้

“ระยำๆๆ อีกแค่นิดเดียว อีกแค่นิดเดียวเอง!”

นักพรตอ้วนกระทืบเท้าด้วยความโมโห มือกำเคราเส้นนั้นด้วยใบหน้าปวดใจ “โอสถศักดิ์สิทธิ์หลายหมื่นปี แค่เคราเส้นเดียวก็มีมูลค่าเท่าเมือง ไม่อยากเชื่อว่าข้าจะให้ต้นหลักของมันหนีไป!”

ครั้งนี้ขาดทุนเลือดสาดเลย!

……

และสิ่งที่ทำให้นักพรตอ้วนคลุ้มคลั่งคือ เมื่อเขาปะทะกับว่านเพลิงสวรรค์ตะวันรอน ก็มีกระแสพลังงานหลั่งไหลเข้ามา

โอสถวิญญาณจำนวนมากที่อยู่ในสภาวะหลับใหลก็เริ่มคืนชีพ แต่ละต้นแผ่อานุภาพแห่งเทพแก่กล้าออกมา ส่องสะท้อนทั้งสวนสมุนไพรมหาจักรพรรดิ

และที่สำคัญกว่านั้นคือ หลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายพลังแก่กล้าจากพวกเสิ่นเทียนแล้ว โอสถล้ำค่าระดับสูงสุดที่แท้จริงและโอสถศักดิ์สิทธิ์ต่างเริ่มมุดลงดินไป

“อาศัยจังหวะที่โอสถวิญญาณส่วนใหญ่ยังตั้งตัวไม่ทัน เก็บเท่าที่เก็บได้”

องค์หญิงหลิงหลงรีบพูดเตือน “ถึงโอสถวิญญาณพวกนี้จะมีเพียงสติปัญญาพื้นฐานที่สุด แต่ก็มีความสามารถในการดำดินโดยธรรมชาติ อย่าให้พวกมันลงดินเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นคงทำอะไรมันไม่ได้”

พูดจบ องค์หญิงหลิงหลงก็มองเสิ่นเทียน

นางอยากรู้มากว่าเมื่อเจอสถานการณ์เช่นนี้ บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะทำอย่างไร

ถึงอย่างไรต่อให้บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์จะมีดวงชะตาแกร่งกว่านี้ ก็ไม่มีทางเก็บเกี่ยวโอสถวิญญาณได้หมด!

และหากเก็บเกี่ยวไม่เร็วพอ เช่นนั้นโอสถศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุดก็จะมุดดินหนีไปก่อน ผู้อริยะยังเก็บเกี่ยวพวกมันอีกได้ยากมาก

และโอสถศักดิ์สิทธิ์พวกนั้นก็เป็นของล้ำค่าที่สุดในสวนสมุนไพร!

เสิ่นเทียนยิ้มเล็กน้อยภายใต้สายตาเฝ้ารอคอย “ทุกคนเก็บเกี่ยวให้เต็มที่ หากไม่ทันจริงๆ พวกเจ้าเก็บโอสถวิญญาณบนพื้นไปให้เยอะๆ แล้วกัน!

ส่วนโอสถวิญญาณที่มุดดินหนีพวกนั้น แซ่เสิ่นมีวิธี”

……

เพิ่งเอ่ยจบ เสิ่นเทียนก็ระเบิดแสงสีเขียวสว่างจ้า

เส้นผมเขาพลันกลายเป็นสีเขียวมรกต เถากลืนกินเซียนพันรอบกายเสิ่นเทียน

ฟิ้ว~

แผ่นดินสั่นไหวเบาๆ เสิ่นเทียนหายไปต่อหน้าทุกคน

วินาทีต่อมา แผ่นดินในสวนสมุนไพรเริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มีเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น

เหมือนมีคนกำลังสู้กันอย่างดุเดือดใต้ดิน!

……………………..