บุตรแห่งโชคที่ว่า ไม่ใช่ข้าแน่นอนบทที่ 396 พี่เสิ่นเทียนเขา จะต้องชอบข้าแน่ๆ!
บทที่ 396 พี่เสิ่นเทียนเขา จะต้องชอบข้าแน่ๆ!
แม้ระดับพลังขององค์หญิงหลิงหลงจะอยู่เพียงดวงจิตดรุณ แต่ก็มีกายศักดิ์สิทธิ์วิจิตร ขณะเดียวกันยังฝึกฝนเคล็ดกระบี่สูงสุดที่ไม่ด้อยไปกว่าคัมภีร์จักรพรรดิ…เคล็ดกระบี่ฟ้าทมิฬ
นี่ทำให้การโจมตีขององค์หญิงหลิงหลงได้การเสริมพลังอย่างมาก!
อานุภาพของกระบี่นี้มากพอจะคุกคามถึงผู้สูงศักดิ์สวรรค์!
ปราณกระบี่มาเยือนฟ้า เหมือนดวงดาราร่วงหล่น ส่องประกายแสงทะเลอุดร!
สายน้ำสูงเทียมฟ้าหลายสิบนั้นสลายไปทั้งหมดภายใต้อานุภาพกระบี่นี้ กระจายเป็นกลุ่มละอองน้ำ
ทว่าอานุภาพกระบี่ยังไม่สิ้นสุด ยังคงกดดันใส่สัตว์ร้ายมังกรปลานั่น
ชิ้ง!
คมสีทองตัดผ่าน!
ปราณกระบี่ฟันใส่ตัวสัตว์ร้าย ก่อนจะเห็นหนามกระดูกหลายสิบอันพุ่งขึ้นมา สร้างเป็นปราการหนามกระดูก
ต่อให้อานุภาพกระบี่จะยิ่งใหญ่ แต่ก็ถูกหนามกระดูกต้านไว้ได้ทั้งหมด ฟันเกิดเป็นรอยแตกหลายรอยเท่านั้น
“สัตว์ร้ายนี่มีการป้องกันกายเนื้อแข็งแกร่งเช่นนี้เชียว!”
องค์หญิงหลิงหลงมีน้ำเสียงจริงจัง ไม่นึกเลยว่าการโจมตีสุดกำลังของตนจะทำลายการป้องกันของสัตว์ร้ายนี่ไม่ได้!
หนามกระดูกของสัตว์ร้ายนี่ทนทานอย่างยิ่ง กระทั่งเทียบได้กับอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด
สัตว์ร้ายระดับจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์รับมือยากจริงๆ
‘เหตุใดส่วนลึกทะเลอุดรถึงปรากฏสัตว์ร้ายแข็งแกร่งเช่นนี้ ทั้งยังไม่มีสติปัญญาเลยอีก’
สือหลิงหลงสงสัยในใจ การบรรลุจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ได้ ถือว่าเป็นผู้แข็งแกร่งหนึ่งทิศเลย แต่สัตว์ร้ายนี่กลับไม่มีสติปัญญาใดๆ เหมือนถูกคนลบสติปัญญา รู้จักแต่ความกระหายเลือดและเข่นฆ่า
สือหลิงหลงคิดในใจไม่หยุด แต่สัตว์ร้ายนี่จู่โจมมาอีกครั้งแล้ว
กลิ่นอายพลังบ้าคลั่งปะทุมาจากในตัวสัตว์ร้าย ทำให้น้ำทะเลไหลเชี่ยวกราก หมุนม้วนคลื่นลูกใหญ่เทียมฟ้า หมายจะกลืนกินทุกอย่าง
ม่านน้ำสูงเทียมฟ้า สูงถึงพันจั้ง ถาโถมลงมา พลังอานุภาพเอ่อล้นไม่อาจต้านทานได้
“เฟิ่งอู่!”
สือหลิงหลงตะโกนเบาๆ สาวโลลิผมแดงนั้นพลันเคลื่อนไหว
ฟิ้ว!
เฟิ่งอู่ทำปากกลม ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา ทันใดนั้นเพลิงเทพหงส์ร้อนระอุหมุนม้วนออกไป กลายเป็นลูกกลมไฟยักษ์พุ่งออกไป
บึ้ม~
ลูกกลมไฟปะทะกับม่านน้ำ ตัดสลับโยงใยกัน เกิดเป็นควันขาวพวยพุ่งมากมาย
“เจ้าสัตว์ประหลาด รนหาเท้า!
ดาวตกเพลิงหงส์!”
สาวโลลิผมแดงโกรธมาก เงาหงส์เพลิงข้างหลังชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ เหมือนจะสยายปีก
เปลวไฟร้อนแรงพุ่งออกมาจากเงาหงส์ มีพลังยิ่งใหญ่ เหมือนดาวตกเพลิงพุ่งลงมา พลังอำนาจรุนแรงถึงที่สุด
เพลิงเทพหงส์ลุกโชตช่วง เหมือนจะเผาห้วงอากาศกลายเป็นความว่างเปล่า
ฝนพรำปกคลุมหนาทึบ กระจายลงมา พลันถาโถมใส่สัตว์ร้ายมังกรปลา!
กรรซ์!
สัตว์ร้ายมังกรปลาเจ็บปวด กายเนื้อมันไหม้เกรียม ส่งกลิ่นหอมเนื้อโชยมา
ถึงอย่างไรเพลิงเทพหงส์ก็มีอานุภาพไร้ขีดจำกัด
ต่อให้เป็นสัตว์ร้ายจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ก็ต้องถูกเผาบาดเจ็บไม่เบา
“เฟิ่งอู่ ทำดีมาก!”
สือหลิงหลงทำหน้าดีใจ “แบบนี้แหละ ใช้ไฟโจมตี”
โฮก!
เสียงคำรามดุร้ายดังขึ้น
สัตว์ร้ายนั้นเหมือนถูกยั่วโมโห มันพลันคลุ้มคลั่งขึ้นมา ดวงตาสีแดงฉานแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม เหมือนกับตะวันโลหิต
ตึงๆๆ!
สัตว์ร้ายมังกรปลาพุ่งชนอย่างแรง ร่างใหญ่ยักษ์เหมือนกับขุนเขา หุ้มด้วยพลังหนักหมื่นชั่ง เหมือนจะบดขยี้คนแหลกเป็นโจ๊กเนื้อ
น้ำทะเลรอบตัวถูกกระแทกแยกเป็นเส้นทางใหญ่สายหนึ่ง
ไม่มีสิ่งใดขวางร่างของสัตว์ร้ายมังกรปลาได้ มีอานุภาพน่าหวาดหวั่น
เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายที่มาอย่างน่าเกรงขาม สือหลิงหลงเพ่งสายตามอง ก่อนจะกวัดแกว่งกระบี่ขึ้น นางกระโจนออกไป กระบี่วิจิตรดาราในมือแกว่งตาม อานุภาพกระบี่เบาและนุ่มนวล แผ่อำนาจกระบี่ยิ่งใหญ่ออกไป!
ชั่วครู่เดียว ปราณกระบี่ฟ้าทมิฬมากมายก็ถูกเคลื่อนออกไปอีกครั้ง ร่างเป็นข่ายกระบี่หนาแน่นปกคลุมลงมา!
ซื่อๆๆ!
ปราณกระบี่ตัดสลับกันแบ่งเขตทะเลรอบทิศออกเป็นดินแดนแห่งความว่างเปล่า
ข่ายกระบี่พลันปกคลุมสัตว์ร้ายมังกรปลา พลังอำนาจเย็นยะเยือกเหมือนจะบดทำลายกระดูกมันแหลกลาญ
ทว่าตอนนี้เอง ร่างสัตว์ร้ายมังกรปลานั้นกลับขดตัว เผยหนามกระดูกนับไม่ถ้วนออกสู่ข้างนอก
ชิ้งๆๆ!
ทุกปราณกระบี่ฟันลงมา จะถูกหนามกระดูกต้านไว้ ยังคงทำลายไม่ได้
ฟู่!
ตอนนี้เอง ประกายเย็นเยือกระเบิดมาจากในตัวสัตว์ร้ายมังกรปลา นั่นคือหนามกระดูกแหลมคม มีกลิ่นอายน่าสะพรึง เหมือนทำลายล้างได้ทุกสิ่ง มากพอจะฉีกร่างของผู้สูงศักดิ์สวรรค์
แกร๊ง!
กระบี่เทพสั่นสะเทือน
สือหลิงหลงกวัดแกว่งกระบี่ต้าน ก้าวถอยไป เลือดลมทั่วร่างเดือดพล่าน
แม้ว่าด้วยกำลังของนางจะสู้กับผู้สูงศักดิ์สวรรค์ธรรมดาได้ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ อีกทั้งยังเป็นสัตว์ร้ายที่มีกายเนื้อแข็งแกร่ง กลับเกินความสามารถไปเลย
สัตว์ร้ายมังกรปลาจู่โจมมาไม่หยุด หนามกระดูกทั่วร่างสั่นไหว สั่นสะเทือน ก่อนจะยิงออกมาจากในร่างกายอย่างฉับพลัน
แสงเย็นเยือกถาโถมลงมา ทำให้ห้วงอากาศรอบๆ สั่นไหว แกว่งไกว เหมือนจะต้านพลังนี้ไว้ไม่อยู่ จะพังทลายลงทั้งหมด
“แย่แล้ว!”
สือหลิงหลงหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย กลิ่นอายพลังนี้น่ากลัวเกินไป ต้านไว้ไม่ไหวเลย
ตอนนี้เองมีแสงทองขยับวูบวาบ
แสงทองสว่างจ้า รวดเร็วยิ่งเหมือนกับสายฟ้าสีทอง พลันปรากฏมาตรงหน้าสือหลิงหลง
บึ้ม!
เกิดเสียงดังสนั่น!
หมัดหนักชกออกไป มวลอากาศพังทลายลง
พลังงานน่าสะพรึงถาโถมเข้ามา บดทำลายหนามกระดูกที่พุ่งเข้ามาพวกนั้นแหลกเป็นผุยผง สลายไปในฟ้าดิน
เมื่อเห็นภาพนี้ สือหลิงหลงอ้าปากเล็ก อดร้องตกใจมิได้
“พละกำลังแกร่งมาก!”
หนามกระดูกที่นางยากจะต้านไว้ได้กลับถูกร่างเงาสีทองนี้ทำลายในหมัดเดียวรึ
จากนั้นแสงทองค่อยๆ สลายไป ร่างเงานั้นลอยขึ้นมา
นั่นคือบุรุษสวมเกราะศักดิ์สิทธิ์ทองคำ รูปร่างสูงยาว
เผยเสี้ยวใบหน้าเล็กน้อย หล่อเหลาอย่างยิ่ง เหมือนกับผลงานที่ยอดเยี่ยมที่สุดบนสวรรค์ ทำให้สือหลิงหลงเคลิบเคลิ้มในทันที
“บุตรศักดิ์สิทธิ์เสิ่นเทียน!”
สือหลิงหลงร้องตกใจ ภายในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
นางไม่คาดคิดเลยว่าร่างเงาที่ปรากฏมาตรงหน้าตนจะเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ที่หายตัวไปครึ่งเดือน
หลังได้รู้ว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เสิ่นเทียนเข้าไปในกระแสมิติปั่นป่วน สือหลิงหลงก็เป็นกังวลอย่างยิ่ง นางรีบส่งข่าวกลับไปให้บิดาส่งคนเดินทางไปตามหาเสิ่นเทียนในกระแสมิติปั่นป่วน
ผ่านไปครึ่งเดือนกลับไม่ได้ข่าวคราวใดมาเลย
ตอนนี้บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์เสิ่นเทียนปรากฏตัวตรงหน้าตน และยังช่วยนางต้านการโจมตีของสัตว์ร้ายไว้
เวลานี้สือหลิงหลงใจสั่นกระเพื่อม เกิดอารมณ์ความรู้สึกหลากหลาย
“องค์หญิง ไม่เป็นไรนะ”
เสิ่นเทียนหันหน้ามาถาม
“ขอบคุณบุตรศักดิ์สิทธิ์ที่ออกมือช่วย หลิงหลงไม่เป็นไร”
พอเห็นเสิ่นเทียนห่วงใยตน สือหลิงหลงก็หน้าแดงเรื่อขึ้นมา อดใจสั่นกระเพื่อมขึ้นมามิได้
เหตุใดบุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์ถึงมาอยู่ที่นี่
หรือรู้ว่าข้าตกอยู่ในอันตราย จึงตั้งใจมาช่วยข้ารึ
ดูท่าเขาคงจะสนใจข้าจริงๆ…
โฮก!
ตอนนี้เองสัตว์ร้ายมังกรปลานั่นฉุนเฉียวขึ้นมาอีกครั้ง
เมื่อเห็นการโจมตีของตนถูกต้านไว้ ดวงตาสีแดงฉานของสัตว์ร้ายมังกรปลาเผยความดุร้ายขึ้นมา
มันพุ่งเข้าไปอย่างดุร้าย กลายเป็นแสงโลหิตสายหนึ่งพุ่งเข้าไปอย่างฉับพลัน
“บุตรศักดิ์สิทธิ์ระวัง สัตว์ร้ายนั่นมีกายเนื้อแข็งแกร่งยิ่ง ใช้กำลังเอาชนะไม่ได้”
สือหลิงหลงเอ่ยเตือน นางรู้ดีว่าสัตว์ร้ายนี่มีกายเนื้อน่าสะพรึง แม้แต่เคล็ดกระบี่ฟ้าทมิฬยังทำลายไม่ได้
“ไม่เป็นไร แซ่เสิ่นอยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้กายเนื้อข้าแข็งแกร่งเพียงใดแล้ว อีกทั้งครึ่งเดือนนี้ ทำข้าอึดอัดไปหมดแล้ว”
เสิ่นเทียนอดใจด่าทอมิได้
ครึ่งเดือนนี้ลับหอกมาตลอด ทำให้เสิ่นเทียนอึดอัดใจไปหมด
ถึงอย่างไรในการ ‘ฝึกฝน’ ระดับสูงกับราชินีหงส์อมตะ เขาก็ตกเป็นรองมาตลอด ถูกราชินีหงส์อมตะกดขี่อยู่ฝ่ายเดียว
ช่วยไม่ได้ ราชินีหงส์อมตะชอบความรู้สึกอยู่สูงส่ง ทำให้ครึ่งเดือนมานี้ เสิ่นเทียนอัดอั้นใจไม่มีที่ระบายมาตลอดครึ่งเดือนนี้
ตอนนี้ สัตว์ร้ายนี่มาหาถึงที่
เสิ่นเทียนจึงไม่ปล่อยโอกาสนี้ไป จะได้ใช้สัตว์ร้ายนี่มาคลายกระดูกพอดี มิหนำซ้ำเขายังอยากรู้ด้วยว่ากายทองเบิกฟ้าเก้ารอบจะแข็งแกร่งเพียงใด!
เสิ่นเทียนพุ่งทะยานขึ้น แสงทองวนเวียนรอบตัว ข้างหลังยังมีปรากฏการณ์ลอยขึ้นมามากมาย
ปรากฏการณ์สัตว์อัสนีสิบทิศ ปรากฏการณ์เทพมังกร ปรากฏการณ์เทพหงส์…พากันลอยขึ้นมาในฟ้าดิน ทำให้เขาดูเหมือนกับเทพจากโลกเซียนมาเยือนโลกมนุษย์
พลังอำนาจน่าสะพรึงทุ่มกำลังออกมา ปกคลุมทั้งเขตทะเล
“พลังแข็งแกร่งมาก!”
สือหลิงหลงเผยประกายแววตาตกใจยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
ไม่เจอกันครึ่งเดือนสั้นๆ พี่เสิ่นพัฒนาศักยภาพขึ้นอีกแล้วรึ
แค่พลังอำนาจนั้นที่ปะทุออกไปก็ไม่ด้อยไปกว่าสัตว์ร้ายระดับจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์แล้ว
เฟิ่งอู่ด้านข้างเห็นภาพนี้ก็เผยแววตาตื่นกลัว
“หืม เกิดอะไรขึ้น เหตุใดในตัวพี่บุตรศักดิ์สิทธิ์ถึงมีปรากฏการณ์เทพหงส์กับพลังแห่งเทพหงส์ มองจากคุณภาพ ระดับของพลังนี่สูงกว่าผู้อาวุโสในเผ่าอีก”
เฟิ่งอู่เป็นองค์หญิงน้อยของเผ่าหงส์อมตะ ฝึกคัมภีร์จักรพรรดิเทพหงส์ คุ้นเคยกับพลังแห่งเทพหงส์อย่างยิ่ง
แต่ตอนนี้เฟิ่งอู่สัมผัสได้ชัดเจนว่าในตัวเสิ่นเทียนมีพลังแห่งเทพหงส์ที่บริสุทธิ์อย่างยิ่ง อีกทั้งระดับยังสูงมาก แกร่งยิ่งกว่าพลังแห่งเทพหงส์ในตัวนาง
หากไม่ใช่เพราะตอนนี้เสิ่นเทียนยังสู้อยู่ นางคงอดใจเข้าไปถามมิได้
และตอนนี้การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว
เสิ่นเทียนจู่โจมอย่างดุร้าย เท้าเหยียบประกายแสงสีทองพุ่งเข้าใส่สัตว์ร้ายเหมือนกับดาวตก
โฮก!
สัตว์ร้ายมังกรปลาคำรามดุร้าย หนามกระดูกตั้งขึ้นทั้งตัวเหมือนกับหอกยาวแหลมคม จะแทงห้วงอากาศแตกเป็นรู
เสิ่นเทียนย่างก้าวเดิน ชกหนึ่งหมัดออกไป
ปรากฏการณ์มากมายข้างหลังต่างส่งเสียงคำราม ระเบิดพลังน่าสะพรึงอย่างยิ่งออกมา ทำให้ห้วงอากาศแหลกเป็นผุยผง
ความสง่างามของหมัดนี้มากพอจะสร้างความตื่นตกใจแก่แปดทิศ
ตึง!
เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น!
กำปั้นสีทองชกใส่หนามกระดูก ทำลายกระดูกมันแหลกเป็นเถ้าธุลี
หมัดนี้ น่ากลัวอย่างยิ่ง!
เมื่อเห็นดังนั้น เสิ่นเทียนยกมุมปากเล็กน้อย
กายทองเบิกฟ้าเก้ารอบแข็งแกร่งจริงๆ!
ตอนนี้ระดับความแกร่งของกายเนื้อเขาไม่เป็นรองผู้อริยะเลย
สัตว์ร้ายมังกรปลาตัวนี้อยู่เพียงผู้สูงศักดิ์สวรรค์ แม้จะมีกายเนื้อแข็งแกร่ง แต่ก็ยังห่างชั้นกับผู้อริยะอีกไกล ดังนั้นเสิ่นเทียนจู่โจมไป สัตว์ร้ายมังกรปลาจึงส่งเสียงร้องแหลมเล็กทันที
หนามกระดูกสร้างออกมาจากกระดูกในตัวมัน เชื่อมไปทั่วร่าง เป็นชีพจรชีวิตที่สำคัญที่สุด
ตอนนี้หนามกระดูกถูกทำลาย ก็เหมือนตัดกระดูกสันหลังของมัน ทำให้เจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง
สัตว์ร้ายมังกรปลาเหมือนเห็นถึงความน่ากลัวของเสิ่นเทียน มันจึงกระโดดขึ้น หมายจะดำลงทะเลลึก
“คิดหนีรึ ข้ายังไม่หนำใจเลย”
เสิ่นเทียนเปล่งแสงทองข้างหลัง ก่อนมาปรากฏข้างสัตว์ร้าย
บึ้ม!
เป็นอีกหมัด
สัตว์ร้ายมังกรปลามหึมาถูกชกปลิวไป ร่างกระแทกบนผิวน้ำอย่างแรง
กรรซ์!
สัตว์ร้ายมังกรปลาส่งเสียงแหลมเล็ก ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้มันดิ้นพล่าน เกิดคลื่นลูกใหญ่ขึ้น
คลื่นยักษ์ถาโถมเข้ามาพร้อมกับอานุภาพรุนแรง หมายจะกดดันให้เสิ่นเทียนถอยไป
ทว่าภายใต้อานุภาพหมัดไร้พ่ายของเสิ่นเทียน ทุกอย่างถูกทำลายแหลกลาญ
ตอนนี้เสิ่นเทียนเหมือนกลายเป็นเทพสงครามไร้พ่าย ทุกหมัดถึงเนื้อ จู่โจมอย่างดุเดือด
ทุกหมัดจะมีหนามกระดูกหลายอันบนตัวสัตว์ร้ายมังกรปลาถูกทำลาย เสียงคำรามดังวนเวียนไปทั้งเขตทะเล
สือหลิงหลงด้านข้างมองตาค้างแล้ว
นางเปิดริมฝีปากแดงเล็กน้อย แววตาเหม่อลอย จ้องเสิ่นเทียนตาเขม็ง
“มีกายแกร่งมาก แข็งแรงมาก!”
สือหลิงหลงใจสั่นกระเพื่อม สิ่งที่นางเห็นคือพละกำลังกายเนื้อที่บริสุทธิ์ที่สุด ด้วยพละกำลังกายเนื้อมนุษย์ กลับต่อต้านกับสัตว์ร้ายได้ นี่พบเห็นได้ยากมาก
มิหนำซ้ำ เสิ่นเทียนยังใช้ระดับพลังนิพพานกำราบสัตว์ร้ายระดับจุดสูงสุดผู้สูงศักดิ์สวรรค์ ทุกอย่างนี้มันน่าเหลือเชื่อ!
ต่อให้สือหลิงหลงจะมีความรู้ประสบการณ์มากมาย ตอนนี้ก็ยังต้องตื่นกลัว!
กายเนื้อสัตว์ร้ายที่นางทำลายไม่ได้ กลับถูกเสิ่นเทียนกระทืบเหมือนกับกระสอบทราย
นางมองเสิ่นเทียนในชุดเกราะหุบเหวมังกรราวกับเทพสงครามไร้พ่าย
เวลานี้องค์หญิงหลิงหลงเคลิบเคลิ้มนิดๆ แล้ว~
ปัง!
ในที่สุดสัตว์ร้ายมังกรปลาก็รับการโจมตีดุดันของเสิ่นเทียนไม่ไหว กายเนื้อถูกอัดแตกกระจาย กลายเป็นหมอกโลหิตกระจายไปในฟ้าดิน
เวลานี้ ในที่สุดสือหลิงหลงก็ตั้งสติกลับมาได้ ความหลงใหลในแววตากลายเป็นความตื่นตกใจ
เมื่อครู่สนใจแต่กายเนื้อสมบูรณ์แบบของเสิ่นเทียน สือหลิงหลงเลยไม่ได้สนใจการต่อสู้เลย จนนางตั้งสติกลับมาได้ สัตว์ร้ายระดับผู้สูงศักดิ์สวรรค์นั้นถูกเสิ่นเทียนทุบระเบิดไปแล้วรึ
นี่จะแข็งแกร่งไปหน่อยกระมัง!
ไม่เจอกันครึ่งเดือน บุตรศักดิ์สิทธิ์เทพสวรรค์พัฒนาขึ้นเช่นนี้เชียว
สือหลิงหลงพลันรู้สึกว่าต่อให้เป็นพี่เทียนจื่อ ก็อาจจะเอาชนะเขาไม่ได้!
“เหตุใดองค์หญิงถึงมาอยู่ในที่แบบนี้กัน”
เสิ่นเทียนลงมาช้าๆ กลิ่นอายพลังเสถียรภาพ ไม่เหมือนผ่านศึกใหญ่มาเลย
เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้จริงๆ เสิ่นเทียนไม่ได้ใช้แรงอะไรมากมาย อาศัยแค่กายทองเบิกฟ้าเก้ารอบกำราบเท่านั้น
ถึงอย่างไรไม่ว่าจะระดับความแกร่งของกายเนื้อหรือความเร็ว สัตว์ร้ายมังกรปลานี่ก็เทียบกับเสิ่นเทียนไม่ได้
นี่ทำให้มันสู้ก็สู้ไม่ได้ จะหนีก็หนีไม่ได้ และยังเผยหนามกระดูกชีพจรชีวิตของตนออกมาข้างนอก ไม่มีแรงต่อต้านได้เลย
“ขอบคุณมากที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ออกมือช่วย หลิงหลงมาที่นี่ก็เพื่อตามหาเกาะวิมานเทพ”
สือหลิงหลงเอ่ยขอบคุณแล้ว แม้แต่ความลับในใจยังไม่มีปิดบัง
หากไม่ได้เสิ่นเทียน เกรงว่านางคงเอาชนะสัตว์ร้ายมังกรปลานั่นได้ยาก บางทีอาจเจอกับอันตราย
เทียบกับชีวิตแล้ว โชคลิขิตอะไรนี่ไม่เท่าไรเลยจริงๆ
แน่นอน ใบหน้าหล่อเหลายิ่งของเสิ่นเทียนก็เป็นสาเหตุส่วนน้อยที่องค์หญิงหลิงหลงบอกความลับเกาะวิมานเทพ
เป็นแค่สาเหตุส่วนน้อยมากเท่านั้น
…..
“เกาะวิมานเทพรึ”
เสิ่นเทียนเลิกคิ้วขึ้น เขาเคยได้ยินเรื่องเกาะวิมานเทพมาก่อน
เล่าลือว่าเกาะนี้อยู่ส่วนลึกของทะเลอุดร ตั้งอยู่นอกทางโลก และยังได้รับขนานนามว่าแดนเซียนวิมานเทพ
สือหลิงหลงพยักหน้า “ได้ยินว่าจักรพรรดิชิง จักรพรรดิคนแรกในวิถีโอสถเมื่อแสนปีก่อนอาศัยอยู่อย่างสันโดษในเกาะวิมานเทพ หลอมโอสถเยียวยา พาปุถุชนข้ามฟาก
หลิงหลงเคยอ่านเจอในคัมภีร์โบราณมาก่อนแล้วว่าเกาะวิมานเทพนอกทะเลอยู่ในเขตแดนนี้ ดังนั้น หลิงหลงเลยอยากจะมาเสี่ยงโชคที่เกาะวิมานเทพ ดูว่าจะหามรดกของจักรพรรดิชิงพบหรือไม่”
สือหลิงหลงนำแผนที่ออกสีเหลืองออกมาแผ่นหนึ่ง ในนั้นบันทึกข้อมูลการเดินทางมาเกาะวิมานเทพไว้
“ไม่รู้ว่าสหายเสิ่นยินดีร่วมออกเดินทางกับหลิงหลงไปวิมานเทพด้วยกันหรือไม่”
สือหลิงหลงเอ่ยเชื้อเชิญ ดวงตาจับจ้องเสิ่นเทียน
“แผนที่เกาะวิมานเทพเป็นขององค์หญิง หากแซ่เสิ่นก้าวก่าย เกรงว่าคงไม่เหมาะสม”
เสิ่นเทียนเอ่ย เรื่องเป็นเช่นนั้นจริงๆ
หากเชิญคนหนึ่งไปสำรวจแดนลับ ย่อมต้องแบ่งโชคลิขิตที่ได้มานั้นให้ไปส่วนหนึ่ง
องค์หญิงหลิงหลงมีแผนที่เดินทางไปเกาะวิมานเทพแล้ว ไม่นานก็จะหาร่องรอยพบ
องค์หญิงหลิงหลงเอ่ยปากเชิญในช่วงเวลาสำคัญนี้ บ่งบอกถึงผลลัพธ์ชัดเจนมากเลย!
ขอพูดแบบไม่เกินจริง นี่คือการให้สมบัติชัดๆ เลย!
“บุตรศักดิ์สิทธิ์พูดเล่นแล้ว ถึงหลิงหลงจะรู้ว่าเกาะวิมานเทพอยู่ใกล้ๆ นี้ แต่สถานที่อยู่ของมหาจักรพรรดิไม่ได้จะเข้าไปกันง่ายๆ อย่างเช่นสัตว์ร้ายเมื่อครู่นั้น หากไม่ได้บุตรศักดิ์สิทธิ์ออกมือ เกรงว่าหลิงหลงคงได้แต่พ่ายแพ้ถอยไป”
สือหลิงหลงมองเสิ่นเทียนด้วยความจริงใจ “อีกอย่าง สหายเสิ่นยังเป็นบุตรแห่งโชคที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติการณ์ ได้เดินทางกับเจ้า ครั้งนี้จะต้องได้ทรัพยากรมาอู้ฟู่แน่นอน”
เสิ่นเทียนมองวงรัศมีดวงชะตาที่สว่างจ้าถึงขีดสุดเหนือศีรษะสือหลิงหลง ในนั้นมีภาพโชคลิขิตกำลังลอยอยู่ เห็นได้ชัดมากว่าขอแค่ตามน้องกุยช่ายคนนี้ไป ก็จะมีกุยช่ายให้เก็บเกี่ยวอีกแล้ว!
การทะลวงพลังก่อนหน้านี้ทำให้ดวงชะตาข้าลดลงอย่างมาก!
ไม่รู้ว่าเก็บเกี่ยวครั้งนี้แล้วจะฟื้นฟูมาได้เท่าไร
“องค์หญิงเชื้อเชิญ แซ่เสิ่นคงปฏิเสธไม่ได้ ตกลง เช่นนั้นเราก็ออกเดินทางกันเถอะ!”
เมื่อเห็นเสิ่นเทียนตอบตกลง สือหลิงหลงพลันแอบดีใจขึ้นมา
เดิมทีสือหลิงหลงยังกังวลอยู่เลยว่าเสิ่นเทียนจะปฏิเสธคำเชิญของตน
ถึงอย่างไรสำหรับบุตรแห่งโชคอย่างเขาแล้ว มีโชคลิขิตอยู่ทุกที่ ไม่จำเป็นต้องเดินทางกับนางเลย
แต่ตอนที่นางเอ่ยว่าเกาะวิมานเทพอาจจะมีอันตรายอยู่ เสิ่นเทียนกลับตอบตกลง
นี่มีเป้าหมายชัดเจนเลยไม่ใช่รึ
…..
สือหลิงหลงอดใจยิ้มมิได้ ใบหน้างามแดงเรื่อยิ่งกว่าเดิม
เสิ่นเทียนจะต้องเป็นห่วงความปลอดภัยของข้าแน่นอน อยากปกป้องข้า
พี่เสิ่นเขาจะต้องชอบข้าแน่!
ไม่ผิดแน่ มีความสุขมาก~
……………………
Comments