ตอนที่ 304 ลิ่งหูชง สละชีวิตเพื่อสัจธรรม!

ท่าใช้ขาหนีบมือของเถียนปั๋วกวง ทำไมดูคุ้นตาจังเลย

ใช่แล้ว!

ตอนนั้นที่อยู่เมืองต้าตู อาซานก็เคยทำแบบนี้มาก่อน!

ทว่าจุดจบของอาซานก็เหมือนไม่ได้ดีสักเท่าไร

เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้เถียนปั๋วกวงเตรียมตัวไว้นานแล้ว

เช่นนั้นก่อนที่ภัยร้ายจะมาถึงตัว เขาจะตัดมือซ้ายของเยี่ยเว่ยหมิงทิ้งได้หรือเปล่า

คำตอบก็คือไม่ได้!

ดาบของเถียนปั๋วกวงเร็วมากจริงๆ แต่ตอนนี้ความเร็วของเยี่ยเว่ยหมิงก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วเช่นกัน!

ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่ต้องเคลื่อนไหวมากเหมือนเถียนปั๋วกวงที่ควงดาบฟันด้วย เขาแค่ดีดนิ้วครั้งเดียวก็พอแล้ว

ดังนั้น ระหว่างที่เยี่ยเว่ยหมิงดีดนิ้ว เถียนปั๋วกวงก็โดนระเปิดเป้าแล้วเช่นกัน!

หลังจากเห็นเยี่ยเว่ยหมิงปะทุพลัง ลิ่งหูชงที่ดูการต่อสู้อยู่ข้างๆ รวมทั้งเฟยอวี๋กับอินปู้คุยที่ค้นพบว่าตัวเองความสามารถไม่ถึงและไม่มีทางแทรกแซงการต่อสู้ได้จึงได้แต่ดูการต่อสู้เฉยๆ ตอนนี้พวกเขาได้เห็นฉากอันแสนโหดเหี้ยมพร้อมกันแล้ว

เห็นเยี่ยเว่ยหมิงเพียงดีดนิ้วเบาๆ ตรงหว่างขาของเถียนปั๋วกวงก็มีภาพโมเสกดอกไม้สีแดงสดงดงามแบ่งบานทันที

“อ๋า!…”

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องที่ผิดมนุษย์มนา เถียนปั๋วกวงที่ควงดาบฟันลงมาได้ครึ่งทางขยับต่อไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ เพราะเขาถูกความเจ็บปวดทรมานถึงขีดสุดทำลายเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ใช้ต่อต้านแล้ว

ดูจากปฏิกิริยาที่เขาแสดงออก เทียบกับอาซานในตอนนั้นยังถือว่าห่างชั้นกันมาก

แต่นี่ก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขาเป็นโจรราคะล่ะ ถ้ามองจากบางมุม เขาจะต้องไวต่อความรู้สึกมากกว่าผู้ชายทั่วไปแน่นอน

ตอนนี้เอง เยี่ยเว่ยหมิงก็วาดดาบในแนวขวางแล้ว ท่ากวาดหิมะต้มชาแฉลบผ่านหว่างขาของเถียนปั๋วกวง แล้วก็เกิดภาพโมเสกกระจายทั่วทั้งผาสำนึกตน

ด้วยเหตุนี้เอง เถียนปั๋วกวงจึงพิการหมดทั้งสามขาแล้ว!

กระทั่งตอนนี้ เยี่ยเว่ยหมิงเพิ่งจะนึกบทกวีอวดเก่งท่อนสุดท้ายออก “ตั้งสัตย์ปฏิญาณ ยอมเป็นหยกแหลกลาญ[1] ไม่ขอเป็นกระเบื้องสมบูรณ์!”

ใช่แล้ว!

สาเหตุก่อนหน้านี้เยี่ยเว่ยหมิงผิวแดงทั้งตัว ร้อนผ่าวทั่วร่าง ก็เป็นเพราะทักษะลับที่ทำให้ความเร็วและพลังเพิ่มขึ้นจนน่าตกใจ นั่นก็คือกระบวนท่าของ ‘สามปฏิญาณพิฆาตหมาป่า’ หนึ่งในสุดยอดทักษะเฉพาะของเขานั่นเอง…

หยกแหลกลาญทะลวงเขาคุนหลุน!

หลังจากทำลายความสามารถในการหลบหนีของเถียนปั๋วกวงโดยสิ้นเชิงแล้ว เยี่ยเว่ยหมิงก็ไม่ได้หยุดโจมตี เขาตวัดกระบี่ไปบนข้อมือที่กุมดาบของอีกฝ่าย สร้างผลตัดเส้นเอ็นได้อย่างงดงาม

ตอนนี้ อวัยวะที่ยื่นออกนอกร่างกายทั้งห้าของเถียนปั๋วกวงใช้การไม่ได้หมดแล้ว!

เยี่ยเว่ยหมิงใช้เท้าเหยียบบนหน้าอกของโจรราคะ หลังจากงอนิ้วคำนวณ ก็ตบฝ่ามือไปบนกลางกะโหลกศีรษะหนึ่งที!

-112752!

ภายใต้โบนัสค่าสเตตัสจากหยกแหลกลาญทะลวงเขาคุนหลุน + ไท้ซัวเป็นไฉน + โจมตีจุดสำคัญ เยี่ยเว่ยหมิงสร้างตัวเลขดาเมจอันน่าหวาดกลัวสูงถึงหกหลักสำเร็จแล้ว!

หลังจากโจมตีหนึ่งครั้ง เถียนปั๋วกวงก็ติดสถานะมึนงง เยี่ยเว่ยหมิงงอนิ้วคำนวณต่อ แต่ตอนนี้เฟยอวี๋กับอินปู้คุยล้อมเข้ามาแล้วเช่นกัน ทั้งสองชักดาบและกระบี่ แล้วก็เอาแต่ทักทายจุดสำคัญบนร่างกายของเถียนปั๋วกวง

ทั้งสองคนโจมตีสุดพลัง บวกกับฝ่ามือพิชิตมังกรของเยี่ยเว่ยหมิง ภายในเวลาสั้นๆ ไม่กี่วินาที พลังชีวิตของเถียนปั๋วกวงก็ถูกโจมตีจนเหลือต่ำกว่าหกหมื่นแล้ว

เมื่อเห็นเยี่ยเว่ยหมิงทำท่างอนิ้วคำนวณเหมือนหมอดูปลอมอีกครั้ง ถ้าตบฝ่ามือลงไปอีกที เถียนปั๋วกวงก็จะกลายเป็นเถียนสื่อกวง[2]ทันที ในที่สุดลิ่งหูชงที่ดูการต่อสู้มาตลอดก็ทนไม่ไหวแล้ว เขาพุ่งตัวมาข้างหน้าพร้อมวาดกระบี่ฟันไปทางสามคนที่หมายจะรุมแยกร่างเถียนปั๋วกวง

การเปลี่ยนแปลงกะทันหันแบบนี้ ไม่เพียงแค่ขัดจังหวะการคำนวณเลขของเยี่ยเว่ยหมิง แต่ยังทำให้เฟยอวี๋กับอินปู้คุยลนลานจนทำอะไรไม่ถูกแล้วเช่นกัน

ชั่วขณะนั้น ทั้งสามก็ต้องหยุดมือพร้อมกัน เพื่อหลบกระบี่ที่เหนือความคาดหมายของลิ่งหูชง

หลังจากใช้กระบี่บีบให้ทั้งสามถอยไป ลิ่งหูชงก็รีบประคองเถียนปั๋วกวงขึ้นมา แล้วพูดกับเยี่ยเว่ยหมิงด้วยสายตาวิงวอนจากใจจริง “ตอนนี้สหายเถียนกลายเป็นอย่างนี้แล้ว พวกเจ้าจำเป็นต้องฆ่าให้ตายเชียวหรือ”

สิ่งที่ตอบกลับเขาก็คือพลังฝ่ามือรูปมังกรสีฟ้าวิบวับ!

อย่าไปมองว่าตอนนี้เถียนปั๋วกวงดูน่าอนาถ เพราะในฐานะ BOSS คนหนึ่ง ขอเพียงไม่ถูกสั่งฆ่าตามบทเหมือนอวี๋ไต้เหยียน โดนตัดมือตัดเท้าจนรักษาไม่ได้ โดยส่วนใหญ่ก็จะฟื้นตัวได้ภายในเวลาสั้นๆ ทั้งนั้น

ดังนั้นใช้เวลาไม่นาน เถียนปั๋วกวงที่กลายเป็นมนุษย์กระบองก็จะกลับมาใช้งานอวัยวะทั้งห้าได้อีกครั้ง กลับไปเป็นมหาโจรราคะที่ทำร้ายชาวบ้านผู้บริสุทธิ์อีก

สำหรับศัตรูประเภทนี้ อย่าว่าแต่เป็นคำขอจากภารกิจของผิงอี้จื่อเลย ต่อให้ไม่มีภารกิจ เยี่ยเว่ยหมิงก็ไม่ปล่อยให้เขาได้เห็นตะวันในวันพรุ่งนี้ง่ายๆ อีกอยู่ดี!

มิหนำซ้ำ ผลของหยกแหลกลาญทะลวงเขาคุนหลุนก็อยู่ได้เพียงสิบวินาทีเท่านั้น ตอนโจมตีก่อนหน้านี้ก็ใช้เวลาไปเกือบเก้าวินาทีแล้ว

ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาอธิบายเหตุผลอะไรให้อีกฝ่ายฟังทั้งนั้น

อิงตามกฎหมาย ผู้ที่เข้าข้างโจรราคะจะถูกมองว่าเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของโจรราคะ จะต้องถูกฆ่าไปพร้อมกัน!

ภายใต้พลังโจมตีที่รุนแรงของมังกรซ่อนกบดาน ลิ่งหูชงกับเถียนปั๋วกวงสะเทือนจนกระเด็นถอยหลังพร้อมกัน

ตอนที่ลอยอยู่กลางอากาศ ลิ่งหูชงที่ทักษะยังไม่ดีมีน้ำแข็งเกาะหนึ่งชั้นบนร่างกาย แม้จะไม่ถึงขั้นทำให้เขาขยับตัวไม่ได้ แต่กลับทำให้ศิษย์เอกของหัวซานคนนี้สัมผัสถึงความรู้สึกหนาวสะท้านถึงกระดูก

หลังจากโจมตีหนึ่งครั้ง เยี่ยเว่ยหมิงก็พลิกข้อมืออีก ลูกแก้วหลิวหลีเจ็ดสีลูกหนึ่งอยู่ระหว่างนิ้วกลางและนิ้วหัวแม่มือของเขา จากนั้นก็ดีดไปที่ไหล่ซ้ายของลิ่งหูชงอย่างไม่ลังเล

หากถามว่าทำไมต้องยิงไปตรงไหล่ซ้ายแทนที่จะยิงไปยังอวัยวะสำคัญ

ก็เพราะเป้าหมายที่ต้องสังหารไม่ใช่ลิ่งหูชง และตำแหน่งที่อยู่ตรงกับหลังไหล่ซ้ายของเขา ก็คือหว่างคิ้วของเถียนปั๋วกวง!

ลิ่งหูชงที่เพิ่งโดนมังกรซ่อนกบดานของเยี่ยเว่ยหมิงไปหนึ่งที ตอนนี้ถ้าคิดจะชักกระบี่กลับมาป้องกันก็เห็นได้ชัดว่าสายไปแล้ว

ตอนนี้ตรงหน้าเขามีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น

ยืนอยู่ที่เดิม ทนรับ ‘ดรรชนีศักดิ์สิทธิ์’ ของเยี่ยเว่ยหมิง

หรือไม่ก็หลบ ปล่อยให้เถียนปั๋วกวงที่ใกล้ตายอยู่ข้างหลังรับการโจมตีที่ถึงแก่ชีวิต

เรื่องจริงได้พิสูจน์แล้วว่าการที่ลิ่งหูชงเป็นพระเอกของเส้นเรื่องหลักได้ ก็เพราะเขาไม่เคยสับสนเวลาที่ควรเข้มแข็ง เมื่อเห็นท่าไม้ตายมาถึงตรงหน้า เขากลับก้าวมาข้างหน้าพร้อมหลับตาโดยไม่หลบ ทำท่าเหมือนจะสละชีวิต เตรียมรับท่าไม้ตายนี้ของเยี่ยเว่ยหมิง

ต้องทราบไว้ว่าลิ่งหูชงในตอนนี้ยังไม่ได้เรียนเก้ากระบี่เดียวดายเลย

ถึงขั้นเพิ่งถูกอวี๋ชางไห่โจมตีจนบาดเจ็บสาหัส ยังรักษาตัวหายได้ในวลาไม่นาน เขาในสภาพนี้ ถ้าถูกเยี่ยเว่ยหมิงใช้เคล็ดวิชาพิเศษหยกแหลกลาญทะลวงเขาคุนหลุนบวกกับดรรชนีศักดิ์สิทธิ์โจมตีหนึ่งที ต่อให้ไม่ตายแต่ก็ต้องหนังหลุดแน่นอน!

แต่เมื่ออยู่ระหว่างความเป็นความตาย เขากลับเลือกสละชีวิตเพื่อสัจธรรม!

ช่างน่าร้องเพลงสรรเสริญ น่าหลั่งน้ำตา น่านับถือ…บ้านแป๊ะเจ้าสิ!

ออกหน้าปกป้องโจรราคะอย่างนั้นหรือ

เจ้าวางใจได้เลย หลังจากเจ้าตายแล้ว ข้าจะแพร่ข่าวเรื่องการกระทำอันกล้าหาญของเจ้าให้ทั่วยุทธภพ ทำให้ทุกคนรู้ว่าศิษย์เอกของสำนักหัวซานสละชีพปกป้องโจรราคะที่ชั่วช้าสารเลวอย่างไร!

ตอนเห็นลำแสงเจ็ดสีที่ยิงมาจากมือของเยี่ยเว่ยหมิงกำลังจะระเบิดหัวไหล่ลิ่งหูชงซึ่งเป็นพระเอกของเรื่อง จู่ๆ ก็มีหินบินขึ้นมาจากด้านล่างก้อนหนึ่ง ปะทะกับลูกแก้วหลิวหลีเจ็ดสีของเยี่ยเว่ยหมิงแล้ว

แปะ!

อาวุธลับสองชิ้นชนกันกลางอากาศแล้วระเบิดพร้อมกัน กลายเป็นผงละเอียด!

เหตุการณ์เปลี่ยนแปลงกะทันหันทำให้เฟยอวี๋กับอินปู้คุยตกใจจนหน้าถอดสีพร้อมกัน

ไม่น่าเชื่อว่าอีกฝ่ายจะมีกำลังหนุนที่เก่งกาจขนาดนี้ซ่อนอยู่บนผาสำนึกตน!

ทันใดนั้นเสียงคนชราพลันดังแว่วอยู่ข้างหูของทั้งสาม “เวลาที่อภัยคนได้พึงให้อภัย ทั้งสามจำเป็นต้องสังหารทั้งหมดด้วยหรือ”

ตอนที่เสียงนี้ดังขึ้น ผลจากหยกแหลกลาญทะลวงเขาคุนหลุนก็หายไปเช่นกัน ทำให้ความกระปรี้กระเปร่าของเยี่ยเว่ยหมิงลดลงในชั่วพริบตาเดียว

แม้ความกระปรี้กระเปร่าหายไป แต่กลับไม่ได้ทำให้เขาเซื่องซึมลง

ตรงกันข้าม ตอนที่ได้ยินเสียงนี้ เยี่ยเว่ยหมิงกลับยกมุมปาก เผยรอยยิ้มขาดศีลธรรมทีละน้อย

ในที่สุดปลาตัวใหญ่ก็ติดเบ็ดแล้ว!

[1] ยอมเป็นหยกแหลกลาญ ไม่ขอเป็นกระเบื้องสมบูรณ์ 宁为玉碎不瓦全 หมายถึงขอตายอย่างมีศักดิ์ศรี ดีกว่าต้องอยู่อย่างไร้เกียรติ

[2] เป็นการเล่นมุกคำในภาษาจีน สื่อว่าจากเถียนปั๋วกวงก็จะกลายเป็นเถียนแสงขาว หรือก็คือแสงที่ปรากฏเมื่อผู้เล่นในเกมตาย