ในวันนี้ชื่อเสียงของหลี่ชิเย่ในสถาบันศึกษาเทพเจ้าโด่งดังมาก ทอดสายตามองออกไปทั่วทั้งสถาบันศึกษาเทพเจ้า ใครบ้างที่ไม่รู้จักหลี่ชิเย่ ใครบ้างที่ไม่หวั่นเกรงต่อหลี่ชิเย่?

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกนายน้อยทะยานฟ้าสามคนที่เคยเป็นศัตรูกับหลี่ชิเย่ ก่อนหน้านั้นพวกของนายน้อยทะยานฟ้ายังมองข้ามหลี่ชิเย่ ไม่เห็นหลี่ชิเย่อยู่ในสายตา

แต่เวลานี้แตกต่างกันแล้ว แม้แต่ระดับเซียนหวังยังต้องให้เกียรติหลี่ชิเย่อยู่สามส่วน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเขาที่เป็นเพียงนักศึกษาสามคนเท่านั้น

ขณะเดียวกัน สิ่งที่ทำให้พวกของนายน้อยทะยานฟ้าต้องระมัดระวังไม่เพียงเพราะพวกเขาหวาดกลัวหลี่ชิเย่ในใจเท่านั้น ยังเป็นเพราะพวกเขากินปูนร้อนท้อง

“อาจารย์ พวก พวกเรากำลังตามฆ่ามดประหลาดฝูงหนึ่งจนมาถึงที่นี่” ภายในใจของเทพบุตรซือจงเต้นกระตุกทีหนึ่งเมื่อมองเห็นหลี่ชิเย่ แม้แต่คำพูดก็ดูจะไม่ลื่นไหลเป็นพิเศษ

แน่นอนที่สุด ที่พวกเขาบอกว่าตามล่ามดประหลาดฝูงหนึ่งนั้นเป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้นเอง เทพบุตรซือจงรู้จักเคล็ดวิชาควบคุมสัตว์ พวกเขาเจอะเจอเข้ากับมดประหลาดฝูงหนึ่งเข้าพอดี หากเป็นนักศึกษาคนอื่นๆ เมื่อเจอะเจอปลาที่รอดตาข่ายมาจะต้องทำการสังหารเสียแล้วค่อยว่ากันทีหลัง

แต่ว่า พวกของเทพบุตรซือจงกลับไม่ทำเช่นนั้น เดิมทีพวกเขาก็ต้องการหาเหตุเพื่อเข้าไปฉกฉวยโอกาสในเรือนตำราอยู่แล้ว เวลานี้เมื่อเจอะเจอกับมดประหลาดฝูงใหญ่ที่มุดดินได้ มิเท่ากับสวรรค์ส่งเสริมพวกเขารึ?

ดังนั้น เทพบุตรซือจงจึงอาศัยเคล็ดวิชาควบคุมสัตว์ ทำการต้อนมดประหลาดฝูงนี้ไปยังเรือนตำรา แล้วให้มดประหลาดฝูงใหญ่นี้มุดลงใต้ดินไป เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว พวกเขาก็มีข้ออ้างในการขุดค้นพื้นที่ของเรือนตำราได้อย่างเปิดเผย

เนื่องจากตามการคาดการณ์ของกู่ฉวี่หัง ของวิเศษยอดเยี่ยมที่ซ่อนอยู่ในเรือนตำราอาจจะฝังอยู่ใต้ดินภายในเรือนตำรา ส่วนรายละเอียดที่ว่าอยู่ตำแหน่งไหนนั้น กู่ฉวี่หังเองก็บอกไม่ถูก ได้แต่กำหนดตำแหน่งเคร่าๆ ให้กับพวกของนายน้อยทะยานฟ้าสามคนเท่านั้น

ความจริงแล้ว เรื่องที่ว่าของวิเศษยอดเยี่ยมที่ซ่อนอยู่ภายในเรือนตำราคืออะไรกันแน่ กู่ฉวี่หังเองก็ไม่ได้รู้อะไรมากเป็นพิเศษ แต่ข่าวที่เขาได้มาสามารถยืนยันได้เต็มร้อยว่า ในเรือนตำราได้ซ่อนของวิเศษที่สะเทือนฟ้าดินยิ่งชิ้นหนึ่งเอาไว้ ส่วนจะเป็นของวิเศษอะไรนั้น แม้แต่คนที่ส่งข่าวให้กับเขาก็ไม่รู้แน่ชัดนัก

ที่ยืนยันได้ก็คือ ของวิเศษชิ้นนี้ฝืนลิขิตสวรรค์ยิ่งนัก อีกทั้งยังซ่อนอยู่ภายในเรือนตำรา กระทั่งกล่าวได้ว่า ของวิเศษชิ้นนี้อาจเป็นรากฐานของสถาบันศึกษาเทพเจ้า

ลองนึกภาพดู สถาบันศึกษาเทพเจ้ามีความแข็งแกร่งเพียงใด สถาบันศึกษาเทพเจ้ามีธาตุแท้ภายในเช่นใด ถ้าหากแม้นของวิเศษชิ้นนี้คือรากฐานของสถาบันศึกษาเทพเจ้าหละก็ เช่นนั้นแล้ว ของวิเศษชิ้นนี้ก็น่ากลัวเหลือเกิน ฝืนลิขิตสวรรค์เหลือเกิน รับรองว่าคู่ควรแก่ใครก็ตามที่จะเสี่ยงกับมันสักครั้ง

ด้วยเพราะเหตุนี้เอง หลังจากที่กู่ฉวี่หังสำเร็จการศึกษาจากสถาบันศึกษาเทพเจ้าแล้ว จึงยังคงรั้งอยู่ที่สถาบันศึกษาเทพเจ้าเพื่อสอนหนังสือ จุดประสงค์ของเขาก็คือต้องการได้ครอบครองของวิเศษชิ้นนี้ เสียดาย ในอดีตกู่ฉวี่หังก็เคยทำการพินิจพิเคราะห์อยู่ในเรือนตำรามาก่อน แต่ไม่สามารถค้นพบร่องรอยอะไรได้ มีเพียงความเป็นไปได้อย่างเดียวต้องขุดลึกลงใต้พื้นดินเท่านั้น

ในช่วงเวลาปรกติ หากเขาทำการขุดค้นพื้นดินหละก็ต้องสร้างความแตกตื่นให้กับบรรดาผู้เฒ่าของสถาบันศึกษาเทพเจ้าแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นก็เท่ากับไปแหย่รังแตนเข้า

ดังนั้น ถือโอกาสที่มีภัยพิบัติในครั้งนี้ กู่ฉวี่หังจึงยุยงให้พวกนายน้อยทะยานฟ้าเข้าไปทำการขุดลึกลงไปใต้พื้นดิน คาดหวังสามารถถือโอกาสนี้มองออกถึงเส้นสนกลในได้บ้าง ดูว่าของวิเศษยอดเยี่ยมชิ้นนี้ของสถาบันศึกษาเทพเจ้าถูกซ่อนเอาไว้ที่ใดกันแน่

“ตามฆ่ามดประหลาด?” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวจางๆ ขณะมองดูพวกของนายน้อยทะยานฟ้า

“ถูกต้อง” นายน้อยทะยานฟ้ารีบกล่าวว่า “อาจารย์ มดประหลาดฝูงนี้ได้มุดเข้าไปในเรือนตำราพวกเรา พวกมันหลบลงไปอยู่ใต้พื้นดิน หากไม่เร่งขับไล่พวกเขาออกมาจากใต้ดิน เกรงว่าจะเป็นภัยต่อสถาบันศึกษาเทพเจ้าของพวกเรา และจะเป็นหนามยอกอกของพวกเรา”

หลี่ชิเย่ถึงกับเผยรอยยิ้มออกมา พยักหน้าและกล่าวว่า “น่าสรรเสริญในความกล้าหาญ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เองมอบให้ข้าจัดการก็พอแล้ว ข้าจะจัดการทำลายมดประหลาดเหล่านี้เอง พวกเจ้ายังคงไปลาดตระเวนและเฝ้าดูสถานที่อื่นเถอะ สถาบันศึกษาเทพเจ้ากว้างใหญ่มาก ทุกที่ล้วนแล้วแต่ต้องการคนทั้งนั้น”

คำพูดของหลี่ชิเย่ทำให้พวกของนายน้อยทะยานฟ้าสามคนตะลึงนิดหนึ่ง พวกเขานึกไม่ถึงว่าหลี่ชิเย่จะทำเช่นนี้ เวลานี้พวกเขาล้วนแล้วแต่ไปต่อไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี

เดิมทีพวกเขาได้เตรียมการมาอย่างดี จุดประสงค์ของพวกเขามาด้วยของวิเศษใต้พื้นดินของเรือนตำรา เวลานี้จะให้พวกเขาละทิ้งเลย พวกเขาไม่อาจตัดใจได้

“อาจารย์ มดประหลาดมีเป็นจำนวนมาก เกรงว่าอาจารย์จะมีคนไม่พอ ศิษย์ยินดีรั้งอยู่ที่นี่เพื่อใช้แรงงานรับใช้อาจารย์ สุดแต่อาจารย์จะสั่งการ” เวลานี้พวกของนายน้อยทะยานฟ้าสามคนมองตากันและกัน สุดท้ายเทพบุตรซือจงรีบเอ่ยขึ้นมา

ไม่ง่ายนัก กว่าอ้อยจะเข้าปากช้าง พวกเขาจะปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไรกัน เวลานี้เรือนตำรามีแต่ความเงียบสงบ บรรดาอาจารย์และนักศึกษาหากไม่ใช่วุ่นอยู่กับการต่อต้านและสังหารสัตว์และวิหคยักษ์ ก็คือหลบซ่อนตัวกันหมดแล้ว เรียกได้ว่าในเรือนตำราที่ใหญ่โตมีเพียงหลี่ชิเย่เพียงคนเดียวเท่านั้น ถ้าหากพลาดโอกาสดีเช่นนี้ไป เกรงว่าวันหน้าไม่ใช่โอกาสของเขาอีกแล้ว

ถ้าหากพวกเขาสามารถได้ของวิเศษยอดเยี่ยมชิ้นนี้จากสถาบันศึกษาเทพเจ้าไปได้ ต่อให้พวกเขาไม่สามารถยึดเอาไว้เป็นของตนได้ แต่มอบให้กับเซียนหวังของสำนักพวกเขา เช่นนั้นแล้วพวกเขาก็จะเป็นขุนนางผู้มีคุณูประการยิ่งใหญ่ อนาคตจะต้องได้รับการให้ความสำคัญจากเซียนหวังของสำนักเป็นแน่แท้ เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว พวกเขาก็จะมีอนาคตที่ไร้ขีดจำกัด จะต้องเรียกลมเรียกฝนได้แน่นอน

“ก็แค่มดปลวกเท่านั้นเอง แค่นิ้วมือเดียวกับทำลายได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องรบกวน รีบๆ ไปเถอะ” หลี่ชิเย่โบกมือเบาๆ และเอ่ยขึ้นกับพวกของนายน้อยทะยานฟ้าที่ต้องการรั้งอยู่ที่นี่

เป็นอีกครั้งที่หลี่ชิเย่ใช้คำพูดที่ปิดกั้นพวกเขาจนสนิท ทำให้พวกของนายน้อยทะยานฟ้าพูดอะไรไม่ออก พวกเขารอคอยโอกาสฟ้าประทานเช่นนี้มาอย่างยากลำบาก จะให้พวกเขาละทิ้งเช่นนี้ไปได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้น เบื้องหลังของพวกเขายังมีกู่ฉวี่หังคอยสนับสนุน ยังมีเซียนหวังจอมราชันจำนวนมากให้การสนับสนุน พวกเขายิ่งไม่อยากปล่อยโอกาสสร้างผลงานที่พันปียากจะหาได้สักครั้งเช่นนี้ไป!..ไอรีนโนเวล

“อาจารย์ มดปลวกมีจำนวนมากมาย เกิดให้มันรอดไปได้คงเป็นเรื่องใหญ่แน่ ไม่แน่นักอาจเป็นการบ่มฟักภัยพิบัติที่จะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าเอาไว้ เป็นภัยสถาบันศึกษาเทพเจ้าของพวกเรา ศิษย์ยินดีรั้งอยู่ที่นี่ทำอะไรเพื่อสถาบันศึกษาเทพเจ้าบ้าง จัดการสังหารมอดประหลาดทั้งหมดให้สิ้นซาก ไม่ให้เหลือแม้แต่ตัวเดียว” นายน้อยทะยานฟ้าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง กล่าวด้วยท่าทีหนักแน่นจริงจัง

“นั่นสิ นั่นสิ” เทพบุตรซือจงรีบกล่าวสนับสนุนว่า “อาจารย์ สถาบันศึกษาเทพเจ้าคือบ้านของพวกเรา ไม่อาจประมาทได้นะ ภาษิตว่าเขื่อนยาวนับพันลี้ พังเพราะมดปลวก เกิดเหลือมดปลวกรอดเพียงหนึ่งหรือสองตัวก็จะก่อเกิดภัยขึ้นในอนาคตได้ เป็นภัยต่อสถาบันศึกษาเทพเจ้าของพวกเรา”

“เรื่องแบบนี้พวกเจ้าวางใจเถอะ แค่มดตัวเล็กๆ เท่านั้น ไม่รอดเงื้อมมือข้าไปได้” หลี่ชิเย่พูดไปตามอารมณ์ โบกมือและกล่าวว่า “รีบไปเถอะ ที่นี่ไม่สมควรที่พวกเจ้าจะอยู่นาน”

พวกของเทพบุตรซือจงไม่รู้ว่าจะทำเช่นใด เมื่อถูกหลี่ชิเย่กล่าวปฏิเสธอีกครั้ง

สุดท้าย พวกนายน้อยทะยานฟ้าสามคนมองตากันและกัน แล้วมองดูพื้นที่ที่เป็นเรือนตำราแห่งนี้ สมควรทราบว่า เวลานี้บริเวณเรือนตำราเงียบสงบ นอกจากพวกเขาแล้วก็มีเพียงหลี่ชิเย่เท่านั้น ซึ่งเป็นโอกาสที่ดีเยี่ยม หากพลาดโอกาสที่พันปีจะได้เจอสักครั้งเช่นนี้ไป คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว

“สุดท้ายแล้ว พวกของนายน้อยทะยานฟ้าตัดสินใจเด็ดขาด ไหนๆ ก็ได้ทำไปแล้วก็ทำให้ถึงที่สุด ยิ่งไปกว่านั้น เบื้องหลังของพวกเขายังมีกู่ฉวี่หังคอยให้ท้าย ยังมีจอมราชันเซียนหวังจำนวนมากให้การสนับสนุน พวกเขามีเบื้องหลังที่แข็งขนาดนี้แล้ว ยังจะต้องไปกลัวหลี่ชิเย่เพียงคนเดียวอย่างนั้นรึ?”

“ฮึ อาจารย์ ท่านหมายความว่าอย่างไร!” เวลานี้ยุวกษัตริย์หกกระบี่เป็นคนแรกที่อดกลั้นไม่อยู่ เดิมเขาก็เป็นศัตรูคู่อาฆาตกับหลี่ชิเย่อยู่แล้ว เวลานี้หลี่ชิเย่มาขวางทางร่ำรวยของพวกเขา เท่ากับเป็นการคิดบัญชีทั้งใหม่และเก่าไปพร้อมกันทีเดียว!

“หมายความว่าอย่างไรรึ?” หลี่ชิเย่มองดเห็นท่าทีของยุวกษัตริย์หกกระบี่ที่หักหน้ากันอย่างเปิดเผยแล้วถึงกับเผยรอยยิ้มเต็มใบหน้าออกมา

ยุวกษัตริย์หกกระบี่หัวเราะเยาะทีหนึ่ง กล่าวน่าเกรงขามออกมาว่า “พวกเราที่เป็นนักศึกษาต้องการทำอะไรให้กับสถาบันศึกษาเทพเจ้าบ้าง ต้องการสังหารมดประหลาดให้สิ้นซาก แต่ท่านกลับขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่า ทำแบบนี้ต้องการอะไร?”

“นั่นสิ อาจารย์ พวกเรามีความตั้งใจเพื่อสถาบันศึกษาเทพเจ้าจริงๆ” เมื่อยุวกษัตริย์หกกระบี่พูดออกมาเช่นนี้ นายน้อยทะยานฟ้าจึงกล่าวขึ้นทันทีว่า “อาจารย์กลับจะขัดขวางครั้งแล้วครั้งเล่า คงไม่ใช่เพราะอาจารย์มีเรื่องอะไรในเรือนตำราที่เปิดเผยไม่ได้กระมัง หรือว่าอาจารย์มีจุดประสงค์อื่น”

“ฮึ นั่นสิ มิฉะนั้นหละก็เหตุใดถึงกลัวพวกเรามาอยู่ที่นี่” ยุวกษัตริย์หกกระบี่หัวเราะเยาะ กล่าวน้ำเสียงเย็นชาว่า “ท่านคงไม่ใช่มาเพื่อของวิเศษยอดเยี่ยมของเรือนตำรากระมัง!”

เวลานี้ยุวกษัตริย์หกกระบี่ไม่สนใจอะไรอีกต่อไปแล้ว จัดการตั้งข้อกล่าวหาให้กับหลี่ชิเย่เอาไว้ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง เพื่อให้ตัวเองมีที่ยืนให้มั่นคงก่อน

“พวกเจ้าก็รู้ว่าเรือนตำรามีของวิเศษที่เยียมยอดนะเนี่ย” หลี่ชิเย่เผยรอยยิ้มเต็มใบหน้าออกมา กล่าวด้วยท่าทีเอ้อระเหยว่า “ใครเป็นคนบอกพวกเจ้าว่าในเรือนตำรามีของวิเศษที่ยอดเยี่ยมหละ?”

เวลานี้พวกของยุวกษัตริย์หกกระบี่ต่างรู้ว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปแล้ว เมื่อได้ยินหลี่ชิเย่พูดออกมาเช่นนี้ พวกเขาถึงกับมองตากันและกัน

“ฮึ พูดแบบนี้ แสดงว่าเจ้าก็มาเพื่อของวิเศษยอดเยี่ยมในเรือนตำราหน่ะสิ!” ไหนๆ ก็ได้พูดออกไปแล้วดุจน้ำที่ถูกสาดออกไป ยุวกษัตริย์หกกระบี่จึงไม่ต้องกังวลอีกต่อไป ส่งเสียงฮึแสดงความไม่พอใจออกมา กล่าวน่าเกรงขามออกมาว่า “ของวิเศษยอดเยี่ยมในเรือนตำราก็ไม่ใช่ของในบ้านเจ้า เจ้าสามารถแตะต้องได้ คนอื่นก็สามารถแตะต้องได้เช่นกัน!”

เดิมทียุวกษัตริย์หกกระบี่ก็มีความแค้นที่ไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกับหลี่ชิเย่ได้อยู่แล้ว เวลานี้เขาจึงไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ไหนๆ ก็หักหน้ากันอย่างเปิดเผยแล้วก็ถือโอกาสพูดมันออกมาตรงๆ เสียเลย

เมื่อยุวกษัตริย์หกกระบี่พูดออกมาเช่นนี้ ทำให้พวกของนายน้อยทะยานฟ้าคิดจะห้ามก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว เมื่อพูดออกมาเช่นนี้แล้ว พวกเขายังจะทำอะไรได้อีก? ได้แต่กัดฟันลุยให้ถึงที่สุด ถึงจะต้องแลกด้วยค่าตอบแทนสูงเช่นใดก็ยอม!

“พูดแบบนี้ แสดงว่าพวกเจ้าก็คิดอยากได้ของวิเศษยอดเยี่ยมของเรือนตำราสิ” หลี่ชิเย่ไม่ได้รู้สึกเหนือความคาดคิด กล่าวเอ้อระเหยออกมา

ลำพังอาศัยผู้เยาว์อย่างพวกของยุวกษัตริย์หกกระบี่สามคน ยังไม่มีสิทธิ์รับรู้เรื่องของตำหนักสวรรค์ได้ การที่พวกเขารู้ นั่นย่อมหมายถึงเบื้องหลังของพวกเขาต้องมีจอมราชันเซียนหวังให้ท้าย มิฉะนั้นหละก็ ต่อให้ชั่วชีวิตของพวกยุวกษัตริย์หกกระบี่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้เรื่องความลับยิ่งใหญ่นี้ได้

“อาจารย์ก็มิใช่เป็นเช่นนี้เล่า” ในเวลานี้นายน้อยทะยานฟ้ากล่าวเสียงเย็นชาว่า “มิฉะนั้นหละก็ การที่สถาบันศึกษาเทพเจ้ามีภัยถึงตัว เพราะอะไรอาจารย์จึงนิ่งเฉยไม่ทำอะไรอยู่ที่นี่ ไม่รบเคียงบ่าเคียงไหลร่วมกับอาจารย์คนอื่นๆ สังหารตสัตว์ประหลาด การที่อาจารย์รั้งอยู่ที่ตรงนี้ก็แค่ต้องการถือโอกาสฉกฉวยผลประโยชน์ขณะชุลมุน ถือโอกาสขโมยของวิเศษยอดเยี่ยมของเรือนตำราไป”

“พวกเจ้าคิดว่าลำพังอาศัยพวกเจ้าสามารถนำเอาของวิเศษยอดเยี่ยมไปจากสถาบันศึกษาเทพเจ้าได้รึ?” หลี่ชิเย่ไม่ได้แสดงอาการโกรธยิ้มกล่าวด้วยท่าทีเฉยเมย

“อาจารย์ จริงอยู่ท่านแข็งแกร่งมาก” ในเวลานี้แววตาของเทพบุตรซือจงดูน่าเกรงขาม กล่าวช้าๆ ขึ้นมาว่า “แต่ว่า โลกนี้ไม่เพียงท่านเท่านั้นที่แข็งแกร่ง ในสิบสามทวีปยังมีจอมราชันเซียนหวังจำนวนมาก ในเมื่อพวกเรากล้ามา ก็ไม่ได้ลงมือโดยพละการ หากอาจารย์รู้จักกาลเทศะก็จงร่วมมือกับพวกเรา หากว่ามีผลประโยชน์อันใด ย่อมต้องมีส่วนของอาจารย์ด้วยอย่างแน่นอน!”