เวลานี้โอรสราชันเซียนเฟยถึงกับมีกำลังวังชาขึ้นมาเพียงเพราะว่าบิดาและท่านตาของเขาอาจมีชีวิตรอดกลับมา ที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือ ถ้าหากจะกล่าวว่า นอกจากมีหลี่ชิเย่คนหนึ่งที่เป็นข้อยกเว้นแล้ว ยังมีผู้ที่สามารถสู้รบจนถึงที่สุดและรอดชีวิตกลับมา ย่อมบ่งบอกว่ายุคสมัยนี้ยังคงมีโอกาสรอด

“หากเป็นความจริงที่มีผู้ที่สามารถรอดชีวิตจากการสู้รบจนถึงที่สุด เพราะอะไรยุคสมัยยังคงถูกทำลาย ไม่มีใครสามารถเฝ้าระวังยุคสมัยของตนเอาไว้?” เมื่อโอรสราชันเซียนเฟยได้สติกลับมา ถึงกับพูดออกมาด้วยความสงสัย

“สิ่งนี้แหละคือสิ่งที่น่าสนใจมากที่สุด และคือหนึ่งในเหตุผลที่ข้าต้องการไปยังเป็นไปไม่ได้ที่มีโลกเช่นนี้ดำรงอยู่สักครั้ง” หลี่ชิเย่ยิ้มเฉยเมยและกล่าวว่า “ถ้าหากข้าคาดการณ์ไม่ผิดหละก็ การเดินทางไกลเพื่อปราบปรามเป็นครั้งสุดท้ายสู้รบจนถึงที่สุด ยืนหยัดอย่างทระนง แต่สุดท้ายกลับหันหลังเดินจากไป”

“สู้รบจนถึงที่สุด ยืนหยัดอย่างทระนง แต่หันหลังเดินจากไป” โอรสราชันเซียนเฟยถึงกับงงงันเมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่ ถึงกับเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความฉงนว่า “ในเมี่อเป็นเช่นนี้ เพราะอะไรจึงไม่เฝ้าระวังยุคสมัยของตน?”

“เรื่องบางเรื่องไม่มีใครสามารถรู้คำตอบ” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าเบาๆ และกล่าวว่า “ก็เหมือนดั่งที่เจ้าบอกว่า เพราะอะไรจึงไม่ยอมเฝ้าระวังยุคสมัยของตน การที่ผู้อื่นหันหลังจากไปไม่แน่เสมอไปว่าจะหมายความถึงเขาไม่เฝ้าระวังยุคสมัยของตน ซึ่งคล้ายกับเพราะอะไรโลกดึกดำบรรพ์จึงคงอยู่”

คำพูดนี้ของหลี่ชิเย่ทำให้โอรสราชันเซียนเฟยตะลึงงัน ยุคสมัยจำนวนมากถูกทำลายไป แต่ว่า ยังคงมีหลงเหลืออยู่บ้าง เฉกเช่นแหลมเฮ่าว่าง ไกลกันดารแห่งแดนแห่งการสืบค้น ทั้งหมดล้วนแล้วแต่คือสิ่งที่หลงเหลือจากยุคสมัยหนึ่งยุคสมัยเล่า ท่ามกลางการหลงเหลือจากยุคสมัยหนึ่งกลับเป็นโลกที่เงียบงัน ปราศจากสิ่งมีชีวิตทั้งมวล ปราศจากชีวิต

แต่โลกดึกดำบรรพ์กลับเป็นข้อยกเว้น ย่อมไม่ต้องสงสัย ยุคดึกดำบรรพ์ไม่อยู่ในยุคสมัยของพวกเขา แต่กลับเปี่ยมด้วยความมีชีวิตชีวา เหมือนว่าโลกดึกดำบรรพ์เป็นสิ่งที่หลงเหลือ่จากยุคสมัยใดสมัยหนึ่ง ส่วนที่ว่าเพราะอะไรจึงสามารถคงอยู่ในรูปแบบเดิม ไม่มีใครรู้ถึงเบื้องหลังที่แท้จริง

“ดังนั้น ในครั้งนั้นมีผู้ที่ก้าวขึ้นสู่โลกที่ไม่ได้ดำรงอยู่!” หลี่ชิเย่เอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ทั้งยังมีความเป็นไปได้ว่าไม่ได้มีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น ตามการคาดการณ์ของข้า ต่อให้เป็นผู้บงการแห่งยุคหากคิดจะก้าวขึ้นสู่โลกที่ไม่ได้ดำรงอยู่ ก็ต้องไปเพียงลำพังคนเดียว ถ้าหากมีคนที่สามารถก้าวขึ้นไปยังโลกที่เป็นไปไม่ได้ที่มีโลกเช่นนี้ดำรงอยู่โดยลำพังคนเดียว เช่นนั้นหละก็ เจ้าสามารถสำแดงจินตนาการของตนได้”

คำพูดลักษณะเช่นนี้ทำให้โอรสราชันเซียนเฟยหวั่นไหว ถ้าหากมีผู้ที่แข็งแกร่งถึงระดับนี้อยู่จริง เช่นนั้นแล้ว ผู้ที่มีลักษณะเช่นนี้สามารถสู้รบจนถึงที่สุด ยืนหยัดอย่างทระนง แต่สุดท้ายกลับหันหลังเดินจากไป ก็ทำให้รู้สึกว่ามันไม่แปลกเสียแล้ว

“ไม่ถูก ถ้าหากมีผู้ที่สามารถรบจนถึงที่สุด และกลับออกมาได้อย่างปลอดภัยในศึกเดินทางไกลเพื่อปราบปรามเป็นครั้งสุดท้ายได้จริง ทำไมจึงไม่มีการสิ้นสุดหละ? ทำไมยังคงปล่อยให้ยุคสมัยมีการวัฏสงสารอยู่เช่นนี้ ปล่อยให้โลกแตกสลายเช่นนี้?” โอรสราชันเซียนเฟยรู้สึกว่าเบื้องหลังมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากล แต่ไม่ถูกต้องตรงไหนกันแน่เขาก็บอกไม่ถูก

“ฉะนั้น นี่แหละคือจุดที่น่าสนใจมากที่สุด” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “ถ้าหากเปลี่ยนเป็นตัวเจ้า เจ้าสามารถก้าวไปถึงความสุงระดับนี้ เจ้าจะทำเช่นใด?”

“เฝ้าระวังยุคสมัย หยุดการแตกทำลาย” โอรสราชันเซียนเฟยหลุดปากตอบโดยไม่ต้องคิด สิ่งนี้คือความพยายามบรรลุเป้าหมายของปรัชญาเมธีรุ่นสู่รุ่น เคยมีผู้คนมากมายเท่าไรที่ได้ทุ่มเทความพยายามบนเส้นทางสายนี้ ปรัชญาเมธีจำนวนนับไม่ถ้วนที่ก้าวตามคนข้างหน้าไปอย่างไม่ขาดสายบนเส้นทางสายนี้ บิดาของเขาเป็นเช่นนี้ และท่านตาของเขาก็เป็นเช่นนี้

“แต่ว่า กลับมีคนที่ไม่ได้ทำเช่นนี้” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าเบาๆ และหลี่ชิเย่ “บางที เขาได้ทำการเคลื่อนย้ายยุคสมัยของตน หรือเขาอาจคำนึงถึงแต่ผลประโยชน์ของตน คนอื่นจะเป็นอย่างไรก็ไม่สน และหรือเขาอาจสละทิ้ง”

“เพราะอะไรถึงสละทิ้ง?” โอรสราชันเซียนเฟยคิดไม่ตก ถ้าหากตัวเขามีศักยภาพเช่นนี้ เขาจะต้องรักษาเอาไว้อย่างมั่นคง และจะต้องเฝ้าระวังยุคสมัยของตน จะไม่ยอมละทิ้งอย่างเด็ดขาด

“เรื่องนี้ข้าก็ไม่รู้แล้วหละ จะอย่างไรเสียข้าไม่ใช่เขา” หลี่ชิเย่กล่าวเฉยเมยว่า ”บางทีเขาอาจรู้สึกว่ารู้สึกว่าชาวโลกไม่คู่ควรไปให้ความช่วยเหลือ และหรือเขารู้สึกว่าที่ตรงนั้นมีสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่า หรือบางทีเขาได้เฝ้าระวังยุคสมัยของตนแล้ว เพียงแต่ชนรุ่นหลังไม่รู้เท่านั้นเอง”

โอรสราชันเซียนเฟยถึงกับนิ่งเงียบ เขาเองก็ไม่สามารถเข้าใจได้ จะอย่างไรเสีย เมื่อก้าวถึงระดับความสูงเช่นนี้แล้ว ต่อให้ตัวเขาที่แข็งแกร่งเพียงนี้ก็ไม่อาจเข้าใจได้

“ถ้าเป็นใต้เท้าหละ? ถ้าเปลี่ยนเป็นตัวใต้เท้าแล้วจะทำเช่นใด?” หลังจากที่นิ่งเงียบไปนานมาก โอรสราชันเซียนเฟยเงยหน้าขึ้นจ้องมองหลี่ชิเย่ และกล่าวด้วยท่าทีจริงจังมาก

“เจ้าต้องการถามข้าว่าข้าจะเฝ้าระวังยุคสมัยหรือไม่หน่ะสิ” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา ส่ายหน้าและกล่าวว่า “ข้าจะไม่เฝ้าระวังยุคสมัยให้อยู่แล้ว แต่ว่า ข้าก็จะไม่หันหลังจากไป ข้าจะสู้รบจนถึงที่สุด! สู้รบไปเรื่อยๆ บางที กล่าวสำหรับข้าแล้ว การเดินทางไกลเพื่อปราบปรามเป็นครั้งสุดท้ายนั้นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นส่วนตัวของข้าเท่านั้นเอง การต่อสู้ปราศจากขอบเขตสิ้นสุด! นี่แหละคือคำตอบของข้า!”

“การต่อสู้ที่ปราศจากขอบเขตสิ้นสุด!” คำพูดนี้พลันสร้างความสะเทือนหวั่นไหวให้กับจิตใจของโอรสราชันเซียนเฟย อาศัยการเดินทางไกลเพื่อปราบปรามเป็นครั้งสุดท้ายมาเป็นกระดานกระโดด นี่ต้องการสู้รบกันจนถึงระดับไหนกัน!

“ดังนั้น เรื่องของสิบสามทวีปในอนาคต ยังคงต้องอาศัยพวกเจ้าไปเฝ้าระวัง จำเป็นต้องอาศัยพวกเจ้าไปยืนหยัด” หลี่ชิเย่เอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า “ถ้าหากอนาคตสำสามารถให้ข้าเลือกได้ ข้าต้องการไปเป็นผู้บุกเบิก เพื่อเปิดประตูบานหนึ่งให้กับตัวข้าเอง”

โอรสราชันเซียนเฟยพยักหน้าเบาๆ ไม่สามารถพูดอะไรได้มากกว่านี้

แม้จะเป็นเช่นนี้ก็ตาม หลี่ชิเย่ยังคงพูดคุยกับโอรสราชันเซียนเฟยไปมากมาย พวกเขาได้ทำการวางกักดักอีกครั้งให้กับสถาบันศึกษาเทพเจ้า จะอย่างไรเสียจะได้ทำให้สถาบันศึกษาเทพเจ้ามีการป้องกันเอาไว้ เมื่อมีการมาถึงของความมืดในอนาคต ทำให้สถาบันศึกษาเทพเจ้าสามารถยืนหยัดผ่านช่วงเวลาที่ยากเข็ญมากที่สุดไปได้ สามารถเป็นเหมือนตะเกียงส่องสว่างคอยนำทางให้ทุกคนได้ก้าวเดินไปข้างหน้าต่อไป!

ตูม…ในขณะที่หลี่ชิเย่และโอรสราชันเซียนเฟยกำลังวางกับดักให้กับสถาบันศึกษาเทพเจ้าอยู่นั้น ในบริเวณส่วนที่ลึกที่สุดของโลกดึกดำบรรพ์พลันเกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา ทันใดนั้น ปรากฎกลิ่นอายขมุกขมัวพวยพุ่งขึ้นมา

ชั่วพริบตาเดียว ปรากฏมีรังขนาดยักษ์ค่อยๆ ลอยตัวขึ้นมาจากบริเวณที่ลึกที่สุดของโลกดึกดำบรรพ์ มันเป็นรังขนาดยักษ์ที่ไม่รู้ว่าสร้างขึ้นมาจากไม้เซียนอะไร มองเห็นเพียงความขมุกขมัวที่ทิ้งตัวลงมาไม่มีสิ้นสุด และที่ตรงนั้นปรากฏกฎเกณฑ์โบราณลอยล่อง ภายในรังมีประกายเซียนที่วูบวาบ เหมือนมีพลังแก่นเซียนที่ตกลงมา เหมือนว่าภายในรังสามารถบ่มฟักของวิเศษเซียนได้อย่างนั้น Aileen-novel

ในเวลานี้ปรากฏมังกรยักษ์และพยัคฆ์ลำพองสองตัวแบกเอารังขนาดยักษ์นี้ขึ้นมา พวกเขาหวังอาศัยสุดยอดอภินิหารยกเอารังขนาดยักษ์นี้ขึ้นไป แต่ทว่า ดูเหมือนรังยักษ์นี้จะไม่ยินยอมไปจาก เมื่อมันถูกยกขึ้นมา เสียงตูมดังขึ้นมันได้จมลงอีกครั้ง

ในเวลานี้ ภายในโลกดึกดำบรรพ์ปรากฎเสียงมังกรคำรณพยัคฆ์คำราม มังกรยักษ์และพยัคฆ์ลำพองทำการยกเอารังยักษ์นี้ขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า

“ของดี…” แม้แต่โอรสราชันเซียนเฟยเมื่อได้เห็นรังยักษ์นี้แล้วก็อดชื่นชมออกมาคำหนึ่งไม่ได้ บรรดาผู้เฒ่าของสถาบันศึกษาเทพเจ้าต่างจ้องมองไปตรงนั้น ทุกคนล้วนแล้วแต่ไม่รู้ว่าภายในโลกดึกดำบรรพ์ได้ซ่อนของวิเศษระดับเซียนเช่นนี้เอาไว้

“ดูท่าพวกเขาจะค้นพบแล้ว” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าว “นี่คือรังบรรพบุรุษทั้งสองเผ่าของพวกเขา และเป็นต้นกำเนิดของพวกเขาสองเผ่า สถานที่กำเนิดของพวกเขา!”

“นี่เท่ากับจะคืนสู่ต้นกำเนิดนะเนี่ย” อสุรากล่าวด้วยความรู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง “บางทีพวกเราก็มีโอกาสได้คืนสู่ต้นกำเนิด”

“ไม่ พวกเราไม่กลับคืนสู่ต้นกำเนิด” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “กล่าวสำหรับพวกเราแล้ว การคืนสู่ต้นกำเนิดไม่แน่เสมอไปว่าจะเป็นเรื่องดี บางทีอาจมีสิ่งที่โหดร้ายทารุณรอพวกเราอยู่”

คำพูดของหลี่ชิเย่ทำให้อสุราตะลึงงัน แต่หลี่ชิเย่ไม่ได้ขยายความต่อที่ลึกกว่านั้น

“ขึ้น…” สุดท้ายหวงหลงและป้าหู่คำรามเสียงดัง พวกเขาอาศัยพลังทั้งหมดของตนที่มีอยู่ รวมทั้งความอภินิหารและฝีมือสูงสุดทุ่มเทเต็มที่ กล่าวได้ว่าเพื่อยกเอารังยักษ์นี้ขึ้นมา พวกเขากระทั่งยอมเผาผลาญเลือดวัฒนะของตนโดยไม่เสียดาย

เสียงตูม…ดังสนั่น ภายใต้ความพยายามครั้งแล้วครั้งเล่าของหวงหลงและป้าหู่ ในที่สุดสามารถสั่นคลอนต่อรังขนาดยักษ์ได้ สุดท้าย ทั่วทั้งบริเวณโลกดึกดำบรรพ์สั่นไหวโคลงแคลงทีหนึ่ง เหมือนว่ามีอะไรบางสิ่งถูกถอนรกาถอนโคนขึ้นมา จากเสียงร้องคำรามเสียงยาวพร้อมกันของหวงหลงและป้าหู่ มองเห็นพวกเขาสองคนแบกเอารังขนาดยักษ์ ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยพลัน

เสียงปัง…เสียงหนึ่งดังขึ้น เพียงพริบตาเดียวหวงหลงและป้าหู่ก้าวข้ามท้องฟ้ามาอยุ่เหนือท้องฟ้าด้านบนของสถาบันศึกษาเทพเจ้า ขณะที่พวกเขาแบกเอารังที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารอยู่นั้น ทำให้ท้องฟ้าเบื้องบนของสถาบันศึกษาเทพเจ้าถูกปิดบังเอาไว้ทั้งหมด

“ใต้เท้า พวกเราล่วงหน้าไปก่อน” เวลานี้หวงหลงดูจะดีใจมากเป็นพิเศษ กล่าวต่อหลี่ชิเย่ว่า “วันหน้าหากใต้เท้าต้องการใช้คน พวกเราทั้งสองเผ่ายินดีให้ใต้เท้าสั่งการได้ตามใจชอบ ศิษย์ของพวกเราทั้งสองเผ่าสาบานว่าจะติดตามใต้เท้าจนวันตาย!”

เวลานี้ ทั้งหวงหลงและป้าหู่แบกรังขนาดยักษ์เอาไว้ แต่ยังคงโค้งคำนับต่อหลี่ชิเย่ เนื่องจากหลี่ชิเย่ได้ชี้นำทางสว่างให้กับพวกเขา ทำให้พวกเขาสามารถติดตามต้นกำเนิดของทั้งสองเผ่ากลับคืนมาได้ นั่นก็คือรังบรรพบุรุษนั่นเอง!

กล่าวสำหรับพวกเขาทั้งสองเผ่าแล้ว รังบรรพบุรุษนั้นมีความสำคัญอย่างยิ่ง เมื่อมีรังบรรพบุรุษแล้ว ทั้งสองเผ่าของพวกเขาก็จะกลับกลายเป็นไม่เหมือนเดิมอย่างสิ้นเชิงอีกแล้ว

“ไปเถอะ ขอแสดงความยินดีด้วยที่พวกเจ้าตามหารังบรรพบุรุษคืนมาได้” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “ในอนาคตทั้งสองเผ่าของพวกเจ้าจะขยายประชากรเพิ่มขึ้นไม่หยุดนิ่ง ต้องสามารถก้าวสู่จะสูงสุดของโลกได้แน่นอน”

ทั้งหวงหลงและป้าหู่ต่างก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง คำรามเสียงยาว สุดท้ายพวกเขาได้แบกรังบรรพบุรุษจากไป

“เกือบได้เวลาของพวกเราแล้ว” หลี่ชิเย่เอ่ยขึ้นช้าๆ หลังจากมองตามการจากไปของหวงหลงและป้าหู่แล้ว พวกหลี่ชิเย่ที่วางกับดักให้กับสถาบันศึกษาเทพเจ้าเหลืออยู่ไม่เท่าไรก็จะเสร็จแล้ว

ตูม…เสียงดังสนั่นเกิดขึ้น สุดท้ายสถาบันศึกษาเทพเจ้าได้ทำการสยบและผนึกโลกดึกดำบรรพ์อีกครั้ง ท่ามกลางฟ้าดินที่สั่นไหวโคลงแคลงไปมา โลกดึกดำบรรพ์ได้หายไปอีกครั้งขณะที่สถาบันศึกษาเทพเจ้ายกตัวขึ้นลอยอยู่เหนือเก้าชั้นฟ้า!

นาทีต่อมา สภาพแวดล้อมที่อยู่ตรงหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป โลกดึกดำบรรพ์หายไปแล้ว พวกเขาไม่ได้อยู่ในโลกดึกดำบรรพ์ นาทีนี้สถาบันศึกษาเทพเจ้าได้กลับมายังทวีปเจียวเหิงโจวอีกครั้งหนึ่ง

ขณะที่มองไกลออกไปข้างนอง พื้นที่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม โลกภายนอกยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง

“กลับมาแล้ว…” ไม่รู้ว่าผู้คนของสถาบันศึกษาเทพเจ้าจำนวนเท่าไรที่รู้สึกดีใจอย่างยิ่ง เมื่อมองเห็นโลกภายนอกยังคงไม่เปลี่ยนแปลง ทิวทัศน์ภูเขาแม่น้ำยังเหมือนเดิม

สถาบันศึกษาเทพเจ้าปรากฏตัวขึ้นที่ทวีปเจียวเหิงโจวอีกครั้ง และปรากฏต่อสายตาของผู้คนอีกครั้ง ข่าวนี้สร้างความฮีอฮาขึ้นมาได้ไม่น้อยทีเดียว โดยเฉพาะที่ทวีปเจียวเหิงโจว

การหายตัวไปอย่างกะทันหันของสถาบันศึกษาเทพเจ้า ยอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากล้วนแล้วแต่ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น สถาบันศึกษาเทพเจ้าในฐานะที่เป็นสัญลักษณ์ของร้อยชาติพันธุ์ เมื่อหายไปภายในชั่วข้ามคืน เคยสร้างความหวั่นวิตกให้กับผู้คนจำนวนมาก

เวลานี้สถาบันศึกษาเทพเจ้าได้กลับมาอีกครั้ง พลันสามารถปลอบประโลมใจของผู้คนได้ไม่น้อย แม้ว่ายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนมากไม่รู้ว่าได้เกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่ก็ทยอยกันเดินทางมาแสดงความยินดีกับสถาบันศึกษาเทพเจ้า

ส่วนบรรดาแคว้นเจ้าลัทธิที่บรรพบุรุษของตนเองเข้าร่วมในการล้อมปราบสถาบันศึกษาเทพเจ้านั้น พลันตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ เนื่องจากการกลับมาอย่างปลอดภัยของสถาบันศึกษาเทพเจ้า เป็นการบ่งบอกว่าบรรพบุรุษที่เป็นเซียนหวังของพวกเขาได้ถูกสังหารไปแล้ว สิ่งนี้กล่าวสำหรับพวกเขาแล้วไม่เพียงแค่ฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เท่านั้น! เวลานี้ แคว้นเจ้าลัทธิจำนวนมากผู้คนต่างหวาดผวา รอคอยถูกคิดบัญชี!

……………..