ตอนที่ 3104 ศรเขี้ยวมังกรถล่มสวรรค์

เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงเสียงฟ้าแลบดังขึ้น สายฟ้าแลบแต่ละสายที่วิ่งมาและฟาดเข้าไปบนร่างกายของหลี่ชิเย่ครั้งแล้วครั้งเล่า

สายฟ้าแลบแต่ละสายเหล่านี้วิ่งออกมาจากสิ่งที่กำอยู่ในมือของหลี่ชิเย่ เหมือนว่าเจ้าของสิ่งนี้เต็มไปด้วยสายฟ้าที่ไม่สิ้นสุดอย่างนั้น เหมือนว่ามันก็คือต้นกำเนิดสายฟ้าแลบอย่างนั้น

สิ่งที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่นั้นก็คืออาวุธที่เข้าเพิ่งจะหลอมสร้างขึ้นมาเมื่อเร็วๆ นี้นี่เอง และวัตถุดิบของอาวุธเล่มนี้ก็มาจากอุกกาบาตนอกโลกชิ้นนั้นที่ได้มาจากตระกูลราชันฉีหลินนั่นเอง

ขณะที่สายฟ้าฟาดแต่ละสายที่ฟาดเข้าใส่ร่างของหลี่ชิเย่นั้น ปรากฏฟองเลือดที่แตกกระจายขึ้นมา แต่ทว่า หลี่ชิเย่ไม่หวั่นไหวกับสิ่งนี้ กำอาวุธเล่มนี้เอาไว้อย่างแน่นหนา

อาวุธเล่มนี้ได้ถูกหลี่ชิเย่ทำการหลอมสร้างมาเป็นหมื่นเป็นล้านครั้งแล้ว เรียกได้ว่าอาวุธเล่มนี้ถูกหลอมสร้างจนใกล้จะสำเร็จแล้ว

แต่ว่า พูดไปแล้วก็แปลก มาคราวนี้อาวุธเล่มนี้เหมือนอยู่นอกเหนือการควบคุมของหลี่ชิเย่อย่างนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับหน้าต่างสีครามเข้มที่เปิดออกบนท้องฟ้านั่น อานุภาพสวรรค์แต่ละสายที่ทิ้งลงมาจากหน้าต่างบานดังกล่าวได้ส่งผลกระทบต่ออาวุธเล่มที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่

เนื่องเพราะได้รับผลกระทบจากอานุภาพสวรรค์ที่เทลงมาเช่นนี้ อาวุธที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่เหมือนว่าได้รับการเรียกหา และหรือได้รับการดึงดูดจากอานุภาพสวรรค์อย่างนั้น อาวุธเล่มนี้จึงมีอาการสั่นเทา เหมือนว่ามันต้องการดิ้นหลุดจากมือของหลี่ชิเย่ เพื่อบินเข้าไปยังหน้าต่างสีครามเข้ม

เรื่องลักษณะเช่นนี้เป็นอะไรที่เหลือเชื่ออย่างยิ่ง เป็นเรื่องที่สุดจะจินตนาการได้ยิ่งนัก

ลองจินตนาการดู ผู้ที่ดำรงอยู่ในฐานะแข็งแกร่งปราศจากผู้เทียบเทียมคนหนึ่ง เป็นต้นว่าระดับปฐมบรรพบุรุษ อาวุธที่เขาสร้างขึ้นมาย่อมอยู่ในความควบคุมของเขาอยู่แล้ว

กล่าวสำหรับอาวุธสักเล่มนึ่ง ไม่มีใครสามารถควบคุมมันได้มากกว่าผู้ที่หลอมสร้างมันอยู่แล้ว จะอย่างไรเสีย ผู้หลอมสร้างอาวุธก็คือผู้สรรสร้างตัวของมัน คนผู้นี้ย่อมสามารถบงการมันได้อย่างแท้จริงแล้ว

อย่างไรก็ตาม เวลานี้อาวุธที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่เล่มนี้กลับเหมือนว่าจะไม่อยู่ในความควบคุมของหลี่ชิเย่ ต้องการหลุดจากมือและบินเข้าไปยังหน้าต่างที่มีสีครามเข้มบานนั้น เหมือนว่าภายในหน้าต่างบานนั้นมีสิ่งของที่มีแรงดึงดูดที่รุนแรงมากกับมันอย่างนั้น

แต่ว่า มือขนาดใหญ่ของหลี่ชิเย่กำอาวุธเล่มนี้จนแน่น การดิ้นรนใดๆ ของมันก็ไม่สามารถดิ้นหลุดไปจากมือของหลี่ชิเย่ไปได้

จะอย่างไรเสีย กล่าวสำหรับหลี่ชิเย่แล้ว การปล่อยให้อาวุธเล่มนี้มีปฏิกิริยาในขณะนี้ ก็แค่กำลังตกปลาเท่านั้นเอง เมื่อคิดจะตกปลาก็ต้องมีเหยื่อ เวลานี้อาวุธในมือของหลี่ชิเย่ก็คือเหยื่อ

เสียงสายฟ้าแลบดังเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงไม่ขาดสาย ในเวลานี้อาวุธในมือของหลี่ชิเย่ปรากฎสายฟ้าแลบที่วิ่งออกมามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม สายฟ้าแลบเสมือนดั่งเป็นน้ำตกที่ถล่มเข้าใส่ตัวของหลี่ชิเย่

ขณะที่สายฟ้าแลบจำนวนมากมายขนาดนี้พลันยิงถล่มเข้าหาร่างกายของหลี่ชิเย่นั้น พลันทำให้บัง

เกิดเป็นเลือดที่แตกกระจายเป็นจำนวนมาก ช่างเป็นภาพที่น่าสยดสยองยิ่งอะไรอย่างนั้น ขณะที่เลือดจำนวนมากพุ่งกระฉูดออกมา

ทว่ากายเนื้อของหลี่ชิเย่นับว่ามีความแกร่งยิ่งนัก แม้ว่าร่างกายของเขาจะถูกสายฟ้าฟาดจนเป็นแผลไปทั่วทั้งตัว แต่ว่า ภายในระยะเวลาอันสั้นก็เริ่มสมานและหายเป็นปรกติอีกแล้ว

แต่ไม่ว่าสายฟ้าแลบจะฟาดใส่หลี่ชิเย่อย่างไร ไม่ว่าอาวุธในมือจะดิ้นรนเพียงใด หลี่ชิเย่ก็ไม่หวั่นไหว ยังคงกำอาวุธเล่มนี้เอาไว้อย่างแน่นหนา

ตูม ตูม ตูมในเวลานี้เอง หน้าต่างที่มีสีครามเข้มบนท้องฟ้าบานนั้น ปรากฎเสียงดังตูมตามขึ้นเป็นระลอก

ขณะเสียงตูมตามดังขึ้นเป็นระลอกนั้น ท้องฟ้าแลดูอึมครึมมาก แต่ทว่า เหมือนท้องฟ้าได้อาศัยระยะห่างที่ต่ำสุดโฉบผ่านไป และบดขยี้พื้นพสุธาในทันที จัดการบดขยี้จนภูเขาแม่น้ำทุกสิ่งทุกอย่างบนผืนแผ่นดินแหลกละเอียดไป

ขณะที่เสียงตูมตามลักษณะเช่นนี้ดังขึ้นเป็นระลอกนั้น ภายในใจของทุกคนล้วนสั่นเทาทีหนึ่ง และทำให้ภายในใจบังเกิดความหวาดกลัวขึ้นในทันที ลักษณะเช่นนี้เสมือนดั่งเด็กน้อยถูกเสียงฟ้าผ่าที่ดังขึ้นอย่างกะทันหันท่ามกลางค่ำคืนที่ฝนตกจนตกใจยิ่งนัก

พริบตาเดียวนั่นเอง บังเกิดเสียงตูม…ดังสนั่นขึ้นเสียงหนึ่ง ทุกคนต่างรู้สึกได้ว่าเหมือนมีอะไรบางสิ่งที่โจมตีจนความแตกต่างทางความคิดถูกทำลายจนทะลุอย่างนั้น ฉับพลันนั้นเอง ทำให้ผู้คนรู้สึกว่านอกแดนสามเซียนยังคงมีโลกอีกโลกหนึ่งอย่างนั้น

นาทีนี้ ดูเหมือนว่าเป็นโลกอีกโลกหนึ่งที่อยู่ด้านนอกแดนสามเซียน ที่มีพลังที่แข็งแกร่งที่สุดกำลังสั่นคลอนต่อความเข้ากันไม่ได้ของโลกทั้งสอง

ตูม ตูม ตูมในพริบตาเดียวนั่นเอง ขณะที่ทุกคนยังไม่ทันได้สติกลับมานั้น เสียงดังตูมตามพลันเหมือนระเบิดขึ้นภายในหูของทุกคนอย่างนั้น ทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยถึงกับหวาดหวั่นพรั่นพรึง

นาทีนี้ หน้าต่างที่มีสีครามเข้มบนท้องฟ้าบานนั้นปรากฏวังวนขึ้นมา โดยที่แรกเริ่มทีเดียววังวนดังกล่าวเหมือนเป็นเพียงกรวยขนาดเล็กๆ เท่านั้น ด้านล่างแหลมด้านบนกว้าง

วังวนที่มีลักษณะเป็นกรวยเช่นนี้ได้ลงมาจากหน้าต่างสีครามเข้มช้าๆ มันมีลักษณะคล้ายพายุทอร์นาโดอยู่นิดหนึ่ง มุ่งหน้าเข้าหาอาวุธที่อยู่ในมือของหลี่ชิเย่

วังวนลักษณะเช่นนี้เหมือนมีสติปัญญาอย่างนั้น แรกทีเดียวดูจะระมัดระวังอย่างยิ่ง และดูมีความรอบคอบยิ่งนัก แค่ร่อนลงช้าๆ จากนั้นเข้าไปสัมผัสอาวุธในมือหลี่ชิเย่แผ่วเบา

ขณะที่วังวนดังกล่าวค่อยๆ เข้าไปสัมผัสกับอาวุธเล่มนั้นของหลี่ชิเย่นั้น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง…เสียงฟ้าแลบดังขึ้นเป็นระลอก สายฟ้าที่วิ่งออกมาจากอาวุธเล่มนั้นเสมือนดั่งบ้าคลั่งไปแล้วอย่างนั้น พลันถูกดึงดูดเอาไว้

สายฟ้าที่ฟาดใส่ร่างกายของหลี่ชิเย่อยู่เดิมพลันคล้ายดั่งเป็นน้ำตกที่ไหลย้อนกลับขึ้นบน มันเหมือนเศษผงเหล็กที่ถูกแม่เหล็กดึงดูดไว้ พลันพุ่งเข้าหาวังวนดังกล่าวที่เข้ามาสัมผัส

ครั้นสายฟ้าสัมผัสเข้าด้วยกันกับวังวน สายฟ้าพลันกลับกลายเป็นกระแสไฟที่ทรงพลังอย่างยิ่ง และเชื่อมต่อกับวังวนในทันที

ในเวลานี้ สายฟ้าแลบได้กลายเป็นกระแสไฟที่รุนแรงมาก เสียงเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงของกระแสไฟกับเสียงตูม ตูม ตูมของวังวนได้กลายเป็นเพลงบรรเลงประสานเสียงซิมโฟนี

อีกทั้งในขณะนี้ วังวนก็คล้ายได้ทะลุทะลวงถูกทางสัญจรอย่างนั้น ได้ยินเสียงตูมที่ดังสนั่นหวั่นไหว วังวนจากหน้าต่างสีครามเข้มพลันเทลงมาเสมือนดั่งน้ำหลากจากเขื่อนแตกอย่างนั้น พุ่งเข้าโจมตีในพริบตาเดียว

จังหวะที่วังวนกับกระแสไฟรวมตัวกันพริบตาเดียวนั่นเอง ได้กลายเป็นสภาพที่แปลกประหลาดมากสายหนึ่ง เหมือนดวงดาวที่ไม่มีสิ้นสุดได้ถือกำเนิดขึ้นโดยพลันอย่างนั้น เหมือนโลกที่ไม่มีสิ้นสุดกำลังฟูมฟักตัวอย่างนั้น ปรากฏความพร่างพราวที่ไม่มีสิ้นสุดส่งประกายแวบวับ ณ ที่ตรงนั้นเหมือนเป็นการเปิดกาลเวลาขึ้นมาใหม่ เปิดผลกรรมขึ้นมาใหม่…

เสียงตูมดังสนั่นขึ้นมาเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง วังวันก็คล้ายกลับกลายเป็นบ้าคลั่งอย่างนั้น พลันเทราดลงมาทันที ต้องการดันหน้าต่างที่มีสีครามเข้มให้แตกอย่างนั้น และกระแสไฟของอาวุธก็ได้ประสานกับมันอย่างบ้าคลั่ง กลายเป็นปรากฎการณ์ประหลาดที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง

ในพริบตาเดียวนั่นเอง วังวนไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว เหมือนดั่งเป็นน้ำหลากของเขื่อนแตกที่พุ่งโจมตีลงมา และพุ่งเข้าใส่บนตัวหลี่ชิเย่ทันที

วังวนลักษณะเช่นนี้มีพลังที่ปราศจากผู้ต่อกรในครอบครอง ขณะที่พุ่งชะล้างเข้ามานั้น ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างมองเห็นกายเนื้อของหลี่ชิเย่เหมือนถูกพุ่งชนจนถูกทำลายไป ต่อให้กายเนื้อที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ไม่สามารถแบกรับกับพลังที่น่าสยองขวัญเช่นนี้เอาไว้ได้

เหตุใดวังวันลักษณะเช่นนี้จึงมีพลังที่น่าสยองขวัญเช่นนี้กันเล่า? ขณะที่วังวนเช่นนี้พุ่งโจมตีลงมานั้น ทั่วแดนสามเซียนถูกทำให้สั่นไหวโคลงเคลงไปทันที เหมือนว่าวังวนลักษณะเช่นนี้พลันพุ่งโจมตีเข้ามาก็สามารถกวาดเอาแดนสามเซียนทั้งหมดเข้าไปอยู่ในนั้น และจัดการฉีกแดนสามเซียนจนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดีในพริบตาเดียว

มองเห็นวังวนน่าสยองขวัญที่พุ่งโจมตีลงมานั้น ทำลายกายเนื้อของหลี่ชิเย่ไปในทันที และท่วมตัวของหลี่ชิเย่จนจมมิด ส่งผลให้ทุกคนต่างรู้สึกใจหายใจคว่ำในทันที ภายใต้พลังทำลายจนพังพินาศย่อยยับเช่นนี้ แม้แต่ระดับปฐมบรรพบุรุษก็ไม่แน่ว่าจะรองรับได้

“นี่เป็นการฆ่าตัวตายรึ?” ผู้ยิ่งใหญ่จำนวนมาต่างก็ไม่เข้าใจเมื่อมองเห็นภาพนี้แล้ว นี่เป็นการกระทำที่รนหาที่ตายเองชัดๆ นะเนี่ย

ลองนึกภาพดู ล่อเอาพลังลงทัณฑ์ของสวรรค์ลงมา และนำมาปลุกเสกลงบนร่างกายตัวเอง นี่ไม่ใช่เป็นการฆ่าตัวตายรึ? มีใครบ้างที่ยินดีใช้ตัวของตนเองไปทดสอบกับสวรรค์ลงทัณฑ์กันเล่า?

แต่ว่า เวลานี้หลี่ชิเย่ก็ได้ทำเช่นนี้แหละ การกระทำในลักษณะเช่นนี้ไม่มีข้อแตกต่างอะไรกับการฆ่าตัวตาย

“นี่เป็นการล้อเล่นมากเกินไปแล้วกระมัง ไม่ตายสิแปลก” ในเวลานี้เอง มีระดับบรรพบุรุษถึงกับซุบซิบขึ้นมา พวกเขาต่างถูกทำให้ตกใจกับการกระทำที่บ้าบิ่นของหลี่ชิเย่

ทุกคนต่างมองดูวังวนที่พุ่งชะล้างลงมา ไม่รู้ว่าหลี่ชิเย่ที่ถูกวังวนท่วมจนจมมิดนั้นเป็นหรือตาย

“นั่นต้องการจะทำอะไร?” ในขณะที่ความสนใจของทุกคนถูกดึงดูดไปอยู่ที่วังวนอยู่นั้น ในขณะนี้ มีระดับบรรพบุรุษผู้หนึ่งสังเกตเห็นบริเวณผืนแผ่นดินที่ถูกปิดกั้นเอาไว้โดยเขาเซียนถงซานนั้น กระบี่เหินเทียนเจียวได้นำพากองทหารหน่วยหนึ่งขึ้นไปอยู่บนยอดเขาสูงลูกหนึ่ง

โดยยอดเขาลูกนี้คือยอดเขาที่สูงที่สุดที่มีอยู่ในผืนแผ่นดินผืนนี้ หลังจากที่กระบี่เหินเทียนเจียวนำพากองกำลังทหารหน่วยนี้ขึ้นไปยังภูเขาสูงลูกนั้นแล้ว ถึงกับตั้งคันศรยักษ์ขึ้นที่บนยอดเขาลูกนั้น

ผู้คนจำนวนมากยากที่จะจินตนาการถึงความใหญ่โตของคันศรดังกล่าว ลำพังแค่สายของคันศรยักษ์ยังต้องอาศัยคนหลายคนจึงจะล้อมได้โดยรอบ

คันศรยักษ์หลอมสร้างขึ้นโดยอาศัยผลึกเหล็กจันทราเงินที่ล้ำค่ายิ่ง ตัวคันศรยักษ์ได้เปล่งประกายเย็นยะเยือกที่น่าเกรงขามขึ้นมา และตัวคันศรยักษ์ก็ปรากฏกลิ่นอายปฐมบรรพบุรุษที่ตลบอบอวล ต่อให้เป็นผู้ที่ไม่มีความรู้อะไรเลย ก็รู้ว่าคันศรยักษ์นี้สร้างขึ้นโดยระดับปฐมบรรพบุรุษ

ในเวลานี้ กระบี่เหินเทียนเจียวได้ติดตั้งลูกศรยักษ์เข้ากับคันศรยักษ์เรียบร้อยแล้ว โดยที่ศรยักษ์ดังกล่าวมีสีขาวงาช้างทั้งลูก เหมือนเจียระไนขึ้นมาจากเขี้ยวของสัตว์ยักษ์อย่างนั้น

‘ศรเขี้ยวมังกรถล่มสวรรค์!’ มีระดับบรรพบุรุษจดจำประวัติความเป็นมาของศรยักษ์นี้ได้ เมื่อมองเห็นกระบี่เหินเทียนเจียวทำการติดตั้งคันศรยักษ์ขึ้นที่ยอดเขา ถึงกับเสียวสันหลังวาบ

“กระบี่เหินเทียนเจียวไปได้ศรเขี้ยวมังกรถล่มสวรรค์นี้มาจากไหนกัน?” ระดับบรรพบุรุษผู้นี้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ กล่าวด้วยความตื่นตระหนกว่า “คันศรยักษ์นี้เป็นสิ่งที่ปฐมบรรพบุรุษนำมาใช้ล่าสังหารสัตว์ยักษ์ดึกดำบรรพ์นะเนี่ย”

แต่ว่า ในขณะนี้ทุกคนต่างมองเห็นได้ว่า หลังจากที่กระบี่เหินเทียนเจียวติดตั้งลูกศรยักษ์แล้ว ได้หันหัวลูกศรยักษ์ไปยังหลี่ชิเย่ที่อยู่ไกลโพ้นนั่น

ภาพเช่นนี้ทำให้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างมองตาซึ่งกันและกัน ทุกคนต่างก็เข้าใจแล้วว่า กระบี่เหินเทียนเจียวต้องการทำอะไรแล้ว

“หากคนโหดอันดับหนึ่งสามารถผ่านวังวนนี้ไปได้ เขาสามารถหลบลูกศรนี้ไปได้หรือไม่?” มีผู้ยิ่งใหญ่อดที่จะพึมพำขึ้นมา

ไม่ว่าใครก็เข้าใจได้ กระบี่เหินเทียนเจียวต้องการสังหารหลี่ชิเย่ นางต้องการฉวยโอกาสช่วงที่หลี่ชิเย่อ่อนแอที่สุดโจมตีครั้งเดียวถึงตาย

แน่นอน กระบี่เหินเทียนเจียวต้องการทำให้หลี่ชิเย่ตาย ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนเข้าใจได้ นางผูกความเป็นศัตรูกับคนโหดอันดับหนึ่งมานาน นางกระทั่งเคยถูกหลี่ชิเย่ถล่มจนกลายเป็นหมอกเลือดไป เวลานี้นางคิดจะสังหารหลี่ชิเย่จึงหาใช่เป็นเรื่องแปลกแม้แต่น้อย

“ต้องช่วยเหลือคุณชายอีกแรงหรือไม่?” พวกราชันแท้จริงเซิ่นซวงอดที่จะเอ่ยขึ้นเบาๆ เมื่อมองเห็นกระบี่เหินเทียนเจียวตั้งคันศรยักษ์ขึ้นมา

“ทำไมจะต้องช่วย?” เจ้ากระบือดำขนาดใหญ่ยิ้มแต้และกล่าวว่า “ต้องแบบนี้สิดี ไม่อย่างนั้นล่ะก็ไหนเลยจะมีข้ออ้างในการเข่นฆ่าครั้งใหญ่เล่า?”

…………………………………………………………..