ตอนที่ 2603 ไล่ย้อนถึงต้นกำเนิด

แม้ปลาหมึกสายตัวเล็กสีดำดูไปแล้วจะมีขนาดเล็ก แต่ว่า กลิ่นอายชั่วร้ายที่โชยเข้ามาปะทะใบหน้านั้น หวูโหย่วเจิ้งถึงกับสั่นเทาเมื่อรับรู้ถึงกลิ่นอายความชั่วร้ายลักษณะเช่นนี้ และรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงใจ

จะอย่างไรเสียหวูโหย่วเจิ้งก็เป็นระดับเทพแท้จริงขั้นสูง กำลังความสามารถก็ไม่เลวเสียทีเดียว และเคยพบเจอคนโหดมาไม่น้อย ยอดฝีมือที่ทารุนโหดร้ายและน่ากลัวก็เคยพบเห็นมาก่อน แต่ทว่า ไม่ว่าจะเป็นคนโหดร้ายทารุณเช่นใดก็ตาม ก็ไม่ได้มีกลิ่นอายความชั่วร้ายเหมือนเช่นปลาหมึกสายตัวเล็กๆ ที่อยู่ตรงหน้าตัวนี้

เรียกได้ว่า กลิ่นอายความชั่วร้ายที่เจ้าปลาหมึกสายตัวเล็กๆ ตัวนี้แผ่กระจายออกมานั้นดูมีความบริสุทธิ์เป็นพิเศษ เหมือนว่ามันถือกำเนิดอยู่กับความชั่วร้ายแต่กำเนิด อยู่ได้ด้วยความชั่วร้าย คุณธรรมใดๆ ที่ปรากฏออกมาล้วนแล้วแต่ถูกมันกลืนกินเข้าไป

จี๊ด จี๊ด จี๊ด…หลังจากที่ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตตัวน้อยๆ ตัวนี้ปรากฏตัวแล้ว ก็ส่งเสียงร้องจี๊ด จี๊ด จี๊ดออกมา ท่าทางเหมือนโกรธแค้นอย่างหนัก แยกเขี้ยวกางเล็บมีท่าทีที่จะโจมตีใส่หลี่ชิเย่ แต่ว่า ภายใต้พลังสยบของหลี่ชิเย่แล้ว มันก็แค่ทำในสิ่งที่ไร้ประโยชน์เท่านั้นเอง

“ให้ข้าได้ย้อนสู่ต้นกำเนิด…” หลี่ชิเย่ไม่สนใจต่อการส่งเสียงร้องจี๊ด จี๊ด จี๊ดของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตัวเล็กๆ นั่น แววตาทั้งสองพลันพันธนาการปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตตัวน้อยๆ ตัวนี้เอาไว้ และมือได้ล็อควังวนเอาไว้

ได้ยินเสียงช่าาาดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง มองเห็นวังวนปรากฏเป็นคลื่นยักษ์ที่ถาโถมขึ้นมา ในเสี้ยววินาทีนั่นเอง มองเห็นวังวนได้อาศัยความเร็วที่รวดเร็วมากขึ้นกว่าเดิมหมุนและเหวี่ยงเพื่อทำให้แยกออกจากกัน ในพริบตาเดียวนั่นเอง ดูเหมือนความเร็วของวังวนได้เพิ่มสูงขึ้นสิบเท่าในทันทีอย่างนั้น

เสียงจี๊ด…ดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตตัวน้อยๆ ตัวนี้ร้องเสียงน่าเวทนาขึ้นมาเสียงหนึ่ง ภายใต้พลังการแยกและเหวี่ยงที่ทรงพลังและปราศจากผู้เทียบเทียม มันถูกแยกชิ้นส่วนไปโดยพลันทันที ถูกแยกเป็นกลิ่นอายความชั่วร้ายเป็นสายๆ

ปุ…เสียงหนึ่งดังขึ้น เมื่อวังวนได้ทำการบดขยี้กลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายนั่นอีกครั้ง เสมือนหนึ่งเป็นการสืบเสาะไปยังต้นกำเนิดอย่างนั้น ปรากฏการกระเพื่อมของช่องว่างอย่างอ่อนแรง เห็นไอหมอกแห่งความชั่วร้ายลอยขึ้นกลางวังวน ภายใต้การหมุนอย่างรวดเร็วของวังวน ไอหมอกแห่งความชั่วร้ายที่ลอยอยู่ตรงนั้นถึงกับพันเข้าด้วยกันและรวมตัวจนกลับกลายเป็นปลาหมึกสายที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารตัวหนึ่ง

มันคือปลาหมึกสายที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารมากจนไม่อาจจินตนาการได้ ปลาหมึกสายสีดำลักษณะเช่นนี้เพียงยื่นหนวดของมันออกไปเบาๆ ก็สามารถบีบรัดจนเทือกเขาเทือกหนึ่งแหลกละเอียดได้อย่างง่ายดาย

ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตที่มีขนาดใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้พลันพ่นกลิ่นอายความชั่วร้ายที่น่ากลัวออกมา เหมือนว่ากลิ่นอายความชั่วร้ายลักษณะเช่นนี้ฉับพลันได้ปกคลุมฟ้าดินเอาไว้ ดุจดั่งมีความชั่วร้ายลงมาทั่งทั้งโลกอย่างนั้น

“แม่จ๋า” หวูโหย่วเจิ้งถูกทำให้ตื่นตระหนกยิ่งนักเมื่อมองเห็นปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตขนาดใหญ่โตมโหฬารเช่นนี้ปรากฎขึ้นมาตัวหนึ่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับกลิ่นอายความชั่วร้ายที่ที่แผ่กระจายออกมาจากปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตยักษ์ตัวนี้ ยิ่งจะทำให้ผู้คนสั่นเทาไปทั้งร่าง ทำให้ไม่กล้าจ้องมองไปตรงๆ

“นี่ยังเป็นเพียงภาพเหมือนเท่านั้นเอง” จังหวะที่หวูโหย่วเจิ้งถูกทำให้ตกใจกลัวจนตัวสั่นเทาไปทั้งตัวนั้น หลี่ชิเย่ได้เอ่ยเรียบเฉยขึ้นมา

เมื่อหวูโหย่วเจิ้งได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่แล้ว หวูโหย่วเจิ้งได้มองดูอย่างละเอียด พบว่ามันไม่ใช่ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตที่แท้จริง มันเป็นเพียงร่างเงาเท่านั้น โดยอาศัยหลักกฎเกณฑ์ชั่วร้ายที่อ่อนแอมากส่องสะท้อนขึ้นมา ความจริงแล้ว ตัวของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตขนาดเล็กเมื่อครู่ก็เป็นเพียงภาพที่ส่องสะท้อนเช่นกัน โดยกลับกลายมาจากหลักฎเกณฑ์ชั่วร้าย

“นี่ นี่ยังคงเป็นเพียงร่างเงาเท่านั้น” หวูโหย่วเจิ้งถึงกับหวาดหวั่นพรั่นพรึงและเสียวสันหลังวาบ เมื่อมองเห็นปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตขนาดใหญ่โตมโหฬารตัวนี้แล้ว สิ่งนี้ยิ่งส่งผลให้เขาต้องสั่นเทาทีหนึ่ง นี่เป็นเพียงร่างเงาร่างหนึ่งก็สามาระแผ่พลังแห่งความชั่วร้ายที่น่ากลัวได้ถึงเพียงนี้ ถ้าหากตัวจริงปรากฏตัวขึ้นเอง มันช่างเป็นเรี่องที่น่ากลัวอะไรอย่างนั้น

เมื่อหวูโหย่วเจิ้งนึกถึงตรงนี้แล้วรู้สึกขนลุกซู่ในใจ หรือว่ามือมืดที่อยู่เบื้องหลังก็คือปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตตัวนี้?

หลี่ชิเย่ไม่ให้ความสนใจในหวูโหย่วเจิ้ง ดวงตาทั้งสองล็อกเป้าอยู่ที่ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตตัวนั้น สุดท้าย ดวงตาทั้งสองส่องประกายสีทองวูบวาบออกมา กล่าวน่าเกรงขามว่า “สิ่งที่ข้าต้องการหาใช่สิ่งปลีกย่อยที่ไม่มีความสำคัญเหล่านี้ ข้าต้องการไล่ย้อนกลับไปยังต้นกำเนิดที่แท้จริง! ที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันก็แค่สิ่งปลีกย่อยที่ไม่มีความสำคัญเท่านั้น!”

พลันที่เขาพูดขาดคำ ดวงตาทั้งสองดูไม่เป็นมิตร ได้ยินเสียงแว้งค์เสียงหนึ่งดังขึ้น หลี่ชิเย่ได้เปล่งประกายออกมา ในเวลานี้ร่างทั้งร่างของเขาเสมือนหนึ่งเคลือบด้วยประกายสีทองอย่างนั้น โดยเฉพาะดวงตาคู่นั้นของหลี่ชิเย่ขณะส่งประกายสีทองวูบวาบออกมานั้น ดูน่ากลัวอย่างยิ่ง ดวงตาคู่นั้นของเขาคล้ายดั่งสามารถหลอมละลายทุกสิ่งทุกอย่างได้ ไม่ว่าสิ่งใดก็ตามหากต้องสายตาของเขาก็จะถูกหลอมกลั่นไปในทันที

ในใจของหวูโหย่วเจิ้งสั่นเทาขึ้นมา ไม่กล้าจ้องมองหลี่ชิเย่ แม้ว่าหลี่ชิเย่ในขณะนี้ไม่ได้ปล่อยพลังที่ออกมาสยบตัวเขาแต่อย่างใด แต่ทว่า หลี่ชิเย่ในเวลานี้นับว่าน่ากลัวอย่างยิ่งแล้ว เขาไม่กล้าจ้องมองตาของหลี่ชิเย่ ด้วยเกรงว่าพลันที่จ้องมองแวบเดียวก็จะถูกหลี่ชิเย่หลอมกลั่นไปในพริบตาเดียว

จี๊ด…เสียงหนึ่งดังขึ้น นาทีนี้ วังวันพลันจับตัวแข็งในทันที จัดการผนึกปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตขนาดใหญ่โตมโหฬารเอาไว้ตรงนั้น

เสียงปังดังขึ้นมาเสียงหนึ่ง ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตขนาดใหญ่โตหวังจะดิ้นรนออกมา ในเวลานี้เหมือนว่ามันก็รู้แล้วว่าหลี่ชิเย่ไม่หวังดีต่อมัน แต่ นาทีนี้มันสายเกินไปเสียแล้ว หลังจากที่วังวนได้จับตัวจนแข็งไปแล้วมันก็ถูกสยบเอาไว้อย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ เป็นเพียงสิ้นเปลืองพลังงานเท่านั้นเอง

เวลานี้ หลี่ชิเย่ได้ยื่นนิ้วมือออกไป นิ้วมือได้เปล่งลำแสงแต่ละสายออกมา นาทีนี้หวูโหย่วเจิ้งมองเห็นปลายนิ้วมือของหลี่ชิเย่ถึงกับมีหลักกฎเกณฑ์สีทองแต่ละสายที่เล็กจิ๋วกำลังถักทอและเคลื่อนที่ไปมา

นิ้วมือของหลี่ชิเย่ยื่นออกไปอย่างช้าๆ จากนั้นจี้ลงไปที่บริเวณส่วนหัวของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตขนาดใหญ่โตมโหฬารนั่น ได้ยินเสียงดังจี๊ดเสียงหนึ่ง ขณะนิ้วมือของหลี่ชิเย่จี้ลงไปที่หัวของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตนั้น นิ้วมือของเขาถึงกับทิ้งร่องรอยประทับสลักอยู่บนหัวของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตเอาไว้

รอยประทับสลักนี้ไม่สามารถทำให้มันหายไปได้ พลันถูกหลี่ชิเย่ พันธนาการต้นกำเนิดดั้งเดิมเอาไว้อย่างแน่นหนา ไม่ว่าจะใช้วิธีการใดๆ เพื่อหลีกเลี่ยง หรือจะหลบซ่อนด้วยวิธีการใดๆ ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อตราประทับที่หลี่ชิเย่ทำการสลักเอาไว้ตรงนั้นแล้ว ทุกอย่างก็ได้ถูกเขาพันธนาการเอาไว้ และต้องปล่อยให้เขาไล่ย้อนขึ้นไปตามอำเภอใจ กระทั่งขุดเอาบรรพบุรุษสิบแปดชั่วคนขึ้นมา

ได้ยินเสียงแว้งค์เสียงหนึ่งดังขึ้นมา และการกระเพื่อมอย่างแผ่วเบาของช่องว่าง ในเวลานี้เอง หลักกฎเกณฑ์สีทองที่อยู่บริเวณปลายนิ้วมือของหลี่ชิเย่พลันมุดเข้าไปภายในหัวของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายต โดยที่หลักกฎเกณฑ์สีทองมีขนาดเล็กดั่งเส้นผม หลังจากที่แทรกตัวเข้าไปบริเวณหัวของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตแล้วก็ไม่ได้ทิ้งร่องรอยบาดแผลใดๆ เอาไว้

จี๊ด จี๊ด จี๊ดในขณะนี้ หลักกฎเกณฑ์สีทองได้ทำการพันกันอยู่ภายในสมองของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายต และหลักกฎเกณฑ์สีทองยิ่งพันกันมากเท่าไร มันก็จะวิวัฒนาการเป็นหลักกฎเกณฑ์เพิ่มมากขึ้นๆ

ภายในระยะเวลาอันสั้น ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตที่เดิมมีสีดำทั้งตัว ถึงกับเปล่งประกายสีทองออกมาจากสมอง โดยที่หลักกฎเกณฑ์สีทองเสมือนดั่งเป็นเส้นรุ้งเส้นแวงแต่ละเส้นที่ถักทออยู่ภายในสมองของมัน เหมือนว่าสมองของมันได้กลับกลายเป็นสมองสีทองไปแล้วอย่างนั้น

จี๊ด จี๊ด จี๊ดในเวลานี้เอง ปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตก็ตระหนักถึงอันตรายจึงดิ้นรนอย่างสุดกำลัง แต่ว่า ภายใต้การสยบจากตราประทับที่สลักเอาไว้ การดิ้นรนของมันจึงไม่เกิดประโยชน์แต่อย่างใด

หวูโหย่วเจิ้งรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัว เหงื่อเย็นไหลท่ามแผ่นหลัง เมื่อมองเห็นภาพนี้แล้ว โดยเฉพาะภาพของหลักกฎเกณฑ์สีทองที่เคลื่อนไหวและถักทออยู่ภายในสมองของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายตตัวนั้น

ในเวลานี้ ต่อให้เขาไม่มีประสบการณ์กว่านี้ก็รู้แล้วว่าหลี่ชิเย่ต้องการทำอะไร หลี่ชิเย่ต้องการควบคุมจิตสำนึกของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายเพื่อชิงทะเลแห่งความรู้ของมัน ต้องการอาศัยสมองของมันตามหาข่าวคราวที่มีประโยชน์ ตามไปถึงต้นกำเนิดของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายนั่น

เขาเองก็เพียงแค่เคยได้ยินมาเท่านั้นเองกับวิธีการเช่นนี้ เล่าลือกันว่า เวลาที่คิดจะแย่งชิงสุดยอดเคล็ดวิชาของสำนักเจ้าลัทธิอื่นๆ ก็คือทำการพันธนาการทะเลแห่งความรู้ของฝ่ายตรงข้ามเอาไว้และยึดเอามาครอบครองเป็นของตนดื้อๆ

แน่นอน วิธีการนี้มีโอกาสสำเร็จต่ำมากๆ เนื่องจากยิ่งเคล็ดวิชานั้นแข็งแกร่งทรงพลังมากเท่าไร ก็ยิ่งยากที่จะเข้ายึดครองมันได้ มีโอกาสถูกระเบิดทิ้งได้โดยง่ายดาย

ปุ…เสียงหนึ่งดังขึ้น ในเวลานี้เอง มองเห็นประกายสีทองเจิดจ้า สมองของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายถึงกับถูกหลักกฎเกณฑ์สีทองผ่าให้แยกออกมา ลักษณะคล้ายดั่งปอกเปลือกส้มอย่างนั้น พลิกเปิดจากด้านในออกไปด้านนอก

ไล่ย้อนถึงต้นกำเนิด…ในเวลานี้เอง ดวงตาทั้งสองของหลี่ชิเย่ดูเข้มขรึม ควบคุมสัจธรรม ย้อนหยินและหยาง ไล่ย้อนกาลเวลา สยบอดีต…ในพริบตาเดียวนั่นเอง วิธีการที่ลึกซึ้งและลึกลับมากที่สุดในโลกได้ปรากฎในมือของหลี่ชิเย่

แว้งค์เสียงหนึ่งดังขึ้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง สมองของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายที่ถูกเปิดออกถึงกับปรากฎเป็นวังวนสัจธรรมขึ้นมา และวังวนดังกล่าวคล้ายดั่งถือกำเนิดขึ้นมาจากสมองของปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายอย่างนั้น

อีกทั้งวังวนสัจธรรมดังกล่าวถึงกับมีสีทอง ในเวลานี้เอง วังวนสัจธรรมสีทองได้หมุนด้วยความเร็วสูงขึ้นมา จังหวะที่มันหมุนด้วยความเร็วที่สูงมากนั้น กาลเวลารวมตัว ก้าวข้ามอดีตและปัจจุบัน

หวูโหย่วเจิ้งพลันรู้สึกหัวหมุนเมื่อมองเห็นการหมุนด้วยความเร็วสูงของวังวนสัจธรรมสีทอง พริบตาเดียวนั่นเอง เขารู้สึกว่าตนเองได้ก้าวข้ามยุคสมัยหนึ่งสมัยเล่าอย่างนั้น เพียงชั่วพริบตาเดียวก็กลับไปถึงยังยุคสมัยที่เก่าแก่โบราณยิ่งอย่างนั้น

เสียงตูมดังสนั่นหวั่นไหว ภายในระยะเวลาอันสั้น วังวนสัจธรรมสีทองพลันจับตัวแน่น ปรากฎเป็นร่างเงาๆ หนึ่งขึ้นมาภายในวังวนสัจธรรมสีทอง โดยที่ร่างเงาดังกล่าวนี้เป็นสีดำสนิท

เป็นสีดำที่บริสุทธิ์ที่สุด แสงสว่างทุกชนิดล้วนแล้วแต่ไม่สามารถรอดจากการถูกจับของมันไปได้ ความมืดลักษณะเช่นนี้ทำให้ผู้คนไม่สามารถมองเห็นส่วนที่ลึกที่สุดของมัน เหมือนว่ามันคือหุบเหวที่ลึกที่สุดในโลก

เมื่อร่างเงาที่ดำมืดจนไม่สามารถจินตนาการก้าวออกมา ทันใดนั้น พลังที่น่ากลัวปราศจากผู้เทียบเทียมได้อาละวาดไปทั่วฟ้าดิน สยบเหล่าสวรรค์และเทพมาร

ตุบเสียงหนึ่งดังขึ้น จังหวะที่ร่างเงาลักษณะเช่นนี้ปรากฏตัวขึ้นมานั้น หวูโหย่วเจิ้งพลันถูกสยบในทันที ต้องหมอบลงอยู่กับพื้นกระดิกตัวไม่ได้ กระทั่งนิ้วมือก็ยังกระดิบเคลื่อนไหวไม่ได้

ร่างเงานี้น่ากลัวมากเหลือเกิน มันเป็นเพียงร่างเงาที่บางเบามากร่างหนึ่งเท่านั้นเอง มันก็สามารถสยบอยู่เหนือเหล่าเทพและราชันได้แล้ว อยู่เหนือปฐมบรรพบุรุษ ภายใต้ความชั่วร้ายที่ไร้เทียมทานเช่นนี้ ภายในชั่วพริบตาเดียวบรรดาเหล่าราชันและเทพก็ต้องถูกทำให้กลับกลายเป็นคนชั่วไป

ร่างเงาบางเบาดังกล่าวเหมือนรู้สึกตัวขึ้นมาได้ทันที และดูเหมือนจะพบว่าถูกหลี่ชิเย่ตามย้อนไปยังต้นกำเนิด ได้ยินเสียงดังปุขึ้นมาเสียงหนึ่ง ร่างเงาบางเบาดังกล่าวพลันเหมือนเป็นฟองสบู่ที่ถูกทำให้แตก และขณะที่ร่างเงาบางเบาแตกละเอียดจังหวะนั้น วังวนสัจธรรมก็พลันแตกละเอียดตามไปด้วย อีกทั้งปลาหมึกสายที่ชั่วร้ายก็แตกละเอียดไปทันทีเช่นกัน หายไปอย่างไร้ร่องรอย แม้หลี่ชิเย่คิดจะรวบรวมให้กาลเวลาจับตัวอีกครั้งก็ไม่ทันกาลแล้ว

เพียงชั่วพริบตาเดียวทุกอย่างก็ได้พังทลายลงและหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย ยกเว้นช่องว่างที่ยังคงมีการกระเพื่อมอยู่บ้าง ทั่วทั้งตำหนักทองแดงดูเงียบสงัดเหมือนว่าไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นมาก่อนอย่างนั้น

หลี่ชิเย่ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ท่าทางเย็นชา ดวงตาทั้งสองจ้องมองด้วยท่าทีที่เยือกเย็น

หวูโหย่วเจิ้งถูกทำให้ตกใจแทบแย่ หมอบอยู่กับพื้นไม่สามารถลุกขึ้นมาได้อยู่นานมาก สั่นเทาไปทั่วร่าง ไม่มีแรงกระทั่งจะลุกขึ้นยืน ในเวลานี้ เขาถูกทำให้ตกใจจนเปียกไปทั้งตัว มีเหงื่อเย็นไหลโทรมกาย

กลิ่นอายที่น่ากลัวเมื่อครู่ได้ฝากเงามืดที่ไม่สามารถขจัดออกไปจากตัวเขาไปชั่วชีวิต