ตอนที่ 3019 หมัดสยบสวรรค์

แค่สายตาที่มองมาทีหนึ่ง มองทะลุฟ้าดิน สังหารราชันแท้จริงได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเปลวไฟที่พวยพุ่งออกมาจากดวงตาทั้งสองสามารถเก็บเกี่ยววิญญาณผู้เคนได้โดยพลัน มันคือแววตาที่น่าสยองขวัญยิ่งอย่างหนึ่ง แม้เพียงแค่แววตาก็สามารถสังหารราชันแท้จริงจำนวนมาก

ลองจินตนาการดู คนผู้หนึ่งที่ดำรงอยู่ในสถานะที่น่าสยองขวัญอะไรอย่างนี้ มันมีความแข็งแกร่งเพียงใด เกรงว่านับแต่อดีตถึงปัจจุบันของแดนสามเซียน ผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเขาคงมีไม่กี่คน อาศัยเพียงนิ้วมือทั้งสิบก็นับได้หมด

แต่ว่า แววตาที่มองศัตรูด้วยความอาฆาตแค้นอันน่าสยองขวัญเช่นนี้ หลี่ชิเย่ก็ไม่ได้หวั่นไหว เขาแค่ยิ้มนิดหนึ่งเท่านั้นเอง และยืนอยู่ตรงนั้นด้วยท่าทีเอ้อระเหยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อให้แววตาที่สามารถสังหารราชันแท้จริงจำนวนมากพุ่งโจมตีเข้ามา ก็ไม่ทำให้เกิดผลกระทบต่อหลี่ชิเย่

เสียงแกร็งดังขึ้นเสียงหนึ่ง ในพริบตาเดียวนั่นเอง พิณโบราณที่อยู่บนท้องฟ้าส่งเสียงดังมากขึ้น เสียงพิณแกร็ง แกร็ง แกร็งพลันเหมือนลมพายุฝนฟ้าคะนองที่เทราดลงมาทันทีทันใดอย่างนั้น ยิ่งกว่านั้นยังเหมือนเป็นท่วงท่าของนักรบที่ถืออาวุธบนหลังม้าที่ดุดันอย่างยิ่ง

เสียงพิณลักษณะเช่นนี้ที่ฟาดฟันเข้ามา ได้ยินเสียงตึงดังขึ้นเสียงหนึ่ง คลื่นเสียงที่พุ่งโจมตีเข้ามาได้กลับกลายเป็นอาวุธจากสวรรค์ที่มีอานุภาพสูงสุดเพื่อฟันให้แยกเป็นสองซีกที่ฟาดฟันเข้าใส่ร่างเงานี้

ท่ามกลางเสียงตึงดังขึ้นเสียงหนึ่ง อาวุธจากสวรรค์ที่มีอานุภาพสูงสุดปราศจากผู้เทียบเทียมพลันฟาดฟันฟ้าดินจนแยกออก มองเห็นความขมุกขมัว ทุกสิ่งล้วนหายวับไปกับตาในพริบตากับการฟาดฟันเพียงครั้งเดียว เหล่าเทพและราชันได้แต่ยืดคอให้เชือดแต่โดยดี ผู้คนไม่สามารถต่อต้านกับการฟาดฟันเช่นนี้ได้อยู่แล้ว

ร่างเงาที่อยู่บนเตาหงส์ส่งเสียงฮึน่าเกรงขามขึ้นมา เมื่อเผชิญกับการฟาดฟันเข้ามาในลักษณะเช่นนี้อย่างกะทันหัน เสียงฮึน่าเกรงขามเสียงหนึ่งสะเทือนฟ้าดินจนแตกละเอียด ทำลายสุริยันจันทรา มองเห็นมือขนาดใหญ่ของเขากางออก บีบหยินและหยาง ควบคุมผลกรรม กลับความเป็นความตาย รับกับการฟาดฟันในลักษณะเช่นนี้

เสียงปังดังสนั่นขึ้นเสียงหนึ่ง หนึ่งฝ่ามือของร่างเงาได้รับกับการฟาดฟันเข้ามาดื้อๆ ดวงดาวทยอยกันร่วงหล่นลงมา เงียบสงัดเป็นนิรันดร์ ทำเอายอดฝีมือทั้งหมดที่อยู่ในโลกใบเล็กถึงกับหวาดหวั่นพรั่นพรึง หวาดผวาจนหน้าถอดสี

เป็นผู้ปราศจากผู้ต่อกรใดกำลังต่อสู้ขี้ขาด…ไม่มียอดฝีมือคนอื่นๆ ที่ได้เห็นภาพนี้ แต่ว่า พวกเขาก็ได้ถูกทำให้ตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อเสียแล้ว ผู้คนจำนวนเท่าไรที่ถูกสยบเอาไว้กับพื้นโดยตรง และไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้

แกร็ง…เสียงพิณดังขึ้นอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงพิณที่ดังแกร็ง แกร็ง แกร็งในพริบตาเดียวนั่นเอง มองเห็นพิณโบราณได้พวยพุ่งเป็นประกายที่ไม่มีสิ้นสุดออกมา ประกายดังกล่าวเจิดจ้าและพราวพร่าง ภายใต้ประกายที่พราวพร่างปราศจากผู้ต่อกร พิณโบราณถูกส่องสว่างจนเจิดจ้าไปทั้งหลัง เสมือนดั่งเป็นพิณคริสตัลหลังหนึ่ง

จังหวะที่เสียงพิณได้ปรับเสียงให้สูงขึ้นดังแกร็ง…มองเห็นตัวโน๊ตจำนวนนับไม่ถ้วนที่พุ่งขึ้นมาจากพิณโบราณ โดยตัวโน๊ตจำนวนนับไม่ถ้วนเหล่านี้ได้พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ในพริบตาเดียวนั่นเองได้กลับกลายเป็นบทคัมภีร์ดนตรีสูงสุด

ท่ามกลางเสียงพิณดังแกร็ง แกร็ง แกร็งบทคัมภีร์ดนตรีสูงสุดพลันสยบลงมา ได้ยินเสียงตูมที่ดังสนั่นหวั่นไหว บทคัมภีร์ดนตรีสูงสุดพลันบดบังฟ้าดิน สยบนิรันดร์ เสมือนหนึ่งมือขนาดยักษ์ของผู้ยิ่งใหญ่ที่สยบลงมาในพริบตาเดียว หมื่นสัจธรรมสูญสลายไปตามกาลเวลา บดขยี้กาลเวลาจนแหลกลาญ…

บทคัมภีร์ดนตรีสูงสุดปราศจากผู้ต่อกร สูงสุดเป็นนิรันดร์ ด้วยบทคัมภีร์ดนตรีสูงสุดเช่นนี้ที่บดขยี้สังหารเข้ามา ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ถูกมันบดขยี้จนหายวับไปกับตาในพริบตา

ร่างเงาที่อยู่บนเตาหงส์ยิ้มเยาะทีหนึ่ง มองเห็นร่างเงาแวบหนึ่ง เสมือนดังโลกทั้งโลกที่เคลื่อนไหวตาม เขาก้าวเท้าไปในพริบตา ยกมือขึ้นท่าเสมือนดั่งขวานที่ผ่าตรงไปยังบทคัมภีร์ดนตรี หนึ่งฝ่ามือที่สับลงมองเห็นอดีตถึงปัจจุบัน แสดงขมุกขมัวขึ้นมา ทุกสิ่งทุกอย่างเสมือนดั่งแรกเริ่มฟ้าดิน!

เสียงปัง…ดังสนั่นขึ้นมาเสียงหนึ่ง หนึ่งฝ่ามือที่ปะทะกับบทคัมภีร์ดนตรีดื้อๆ คล้ายดั่งฟ้าดินแตกละเอียดอย่างนั้น ภายใต้การโจมตีรลักษณะเช่นนี้ ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนจำนวนเท่าไรที่ถูกทำให้ต้องขวัญหนีดีฝ่อ นาทีนี้ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือจำนวนเท่าไรพลันเป็นอัมพาตจนล้มลงนอนกับพื้น ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แม้แต่น้อย

ขณะร่างเงานี้ก้าวเท้าออกไปก้าวเดียว หลี่ชิเย่ก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว แม้แต่พวกของกระบือดำขนาดใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหลังหลี่ชิเย่ก็ไม่รู้ว่าหลี่ชิเย่เคลื่อนไหวตั้งแต่เมื่อไหร่ ในเสี้ยววินาทีนี้เอง เมื่อพวกเขาได้สติกลับมา หลี่ชิเย่ก็ได้ยืนแทนที่อยู่บนเตาหงส์แล้ว

พลันที่หลี่ชิเย่ได้ยืนบนเตาหงส์ก็ได้ยื่นมือแทงทะลุเข้าไปในถ่านไม้ และจัดการล้วงหยิบเอาสิ่งนั้นที่เก็บซ่อนอยู่ในถ่านไม้ออกมาโดยตรง

เสียงตูม…ดังสนั่นหวั่นไหว สั่นคลอนต่ออดีตและปัจจุบัน! จังหวะที่หลี่ชิเย่ได้หยิบเอาของสิ่งนั้นจากถ่านไม้นั้น ร่างเงาร่างนั้นพลันละทิ้งพิณโบราณทันที ไม่โจมตีพิณโบราณอีกต่อไป

ทันใดนั้นเอง เขาได้ปรากฏตัวข้างกายหลี่ชิเย่ทันที ความเร็วของเขานั้นรวดเร็วมากเหลือเกิน เหมือนว่าเขากับหลี่ชิเย่ถึงจุดนั้นพร้อมกันอย่างนั้น

พริบตาเดียวนั่นเอง มือขนาดใหญ่ของร่างเงาได้ฟันลงมาตรงๆ หนึ่งฝ่ามือที่ฟันลงมาบ่งบอกถึงความเป็นความตาย สังหารราชันแท้จริง ภายใต้หนึ่งฝ่ามือนี้ต่อให้เป็นราชันแท้จริงที่แข็งแกร่งมากกว่านี้ก็ไม่อาจต้านทานได้ หนึ่งฝ่ามือนี้เพียงพอที่จะสังหารราชันแท้จริงที่มีความปราดเปรื่องน่าทึ่งที่สุด หนึ่งฝ่ามือเช่นนี้ช่างมีความสยองขวัญเพียงใด

“ฆ่า…” หลี่ชิเย่ร้องเสียงทุ้มต่ำขึ้น พลันพลังสัจธรรมประทุขึ้น ในพริบตาเดียวนั่นเอง พลังสูงสุดของหลี่ชิเย่ได้ระเบิดขึ้น ทันทีที่พลังสูงสุดของเขาได้ยิงถล่มออกมา ทั่วฟ้าดินเสมือนดั่งหลอมละลายอย่างนั้น หลี่ชิเย่ที่แท้จริงได้ก้าวออกไปก้าวหนึ่งภายใต้ฟ้าดินที่มีการหลอมละลายนี้

เหมือนว่าก่อนหน้านี้ หลี่ชิเย่หลับใหลตลอดเวลาที่ผ่านมา ในพริบตาเดียวนั่นเอง เขาจึงได้ฟื้นตื่นขึ้นมาอย่างแท้จริง เป็นพลังปราศจากผู้ต่อกรของเขาที่ตื่นขึ้นมาทันที

เสียงตูม…ดังขึ้นเสียงหนึ่ง หนึ่งหมัดทำลายฟ้าดิน หมัดสยบสวรรค์! หนึ่งหมัดที่โจมตีลงมา สังหารเป็นนิรันดร์ ปิดกั้นสวรรค์ หนึ่งหมัดสูงสุดปราศจากผู้ต่อกร

พลันลงมือก็คือ ‘หมัดสยบสวรรค์’ ผู้ใดรึกล้าจะต่อต้านเขาภายใต้หนึ่งหมัดนี้!

“แม่จ๋า…” ขณะที่หลี่ชิเย่ปะทุพลังปราศจากผู้ต่อกรอย่างเต็มที่นั้น กระบือดำขนาดใหญ่ถูกทำให้ตกใจจนร้องเสียงดังขึ้นและยืนไม่ติด หนึ่งหมัดที่ปิดผนึกสวรรค์ช่างน่าสยองขวัญเพียงใด ได้ยินเสียงดังตุบ เขาถึงกับคว่ำหน้าหมอบอยู่กับพื้น

ราชันแท้จริงเซิ่นซวงถึงกับผวา รู้สึกเสียวสันหลังวาบ ก้มกราบกับพื้น หนึ่งหมัดลักษณะเช่นนี้ที่ซัดลงมาตรงๆ ไม่ว่าจะเป็นผู้ดำรงอยู่ในฐานะปราดเปรื่องน่าทึ่งยากจะหาใดเทียมก็ต้องหายวับไปกับตาในพริบตา ถูกหนึ่งหมัดซัดจนกลายเป็นหมอกเลือด

เป็นใคร…ยอดฝีมือทั้งหมดที่เข้ามาอยู่ในโลกใบเล็กต่างตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ พวกเขาถูกกดให้นอนอยู่กับพื้นอย่างแน่นหนาภายใต้การสยบเช่นนี้ ไม่สามารถกระดิกตัวได้อีก

เสียงปัง…ดังสนั่นหวั่นไหว หนึ่งหมัดที่ซัดเข้ามา ไม่ว่าบุคคลผู้นั้นจะเป็นปฐมบรรพบุรุษปราศจากผู้ต่อกรเป็นนิรันดร์อะไร ไม่ว่าจะเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่น่าสยองขวัญเพียงใด ภายใต้หนึ่งหมัดก็ไม่สามารถต้านทานได้

ภายใต้เสียงปังที่ดังขึ้น ร่างเงาที่สูงใหญ่อย่างยิ่งพลันถูกซัดจนกระเด็นออกไปจากเตาหงส์ ประกายบนตัวของเขาพลันสลดลง ได้ยินเสียงฟรุบเสียงหนึ่งดังขึ้น เปลวไฟบนเขาแห่งเปลวไฟพลันดับลง และเขาแห่งเปลวไฟคู่นี้พลันแตกหักท่ามกลางเสียงคร๊ากที่ดังขึ้น

ร่างเงาร่างนี้จ้องมองดูหลี่ชิเย่ทีหนึ่ง หันหลังกระโดดลงไปในถ้ำลึกทันที และตกลงไปในความมืดจนหายไปอย่างไร้ร่องรอยทันที

ปังเสียงหนึ่งดังขึ้น ในชั่วพริบตาเดียวนั่นเอง เตาหงส์ได้ตกลงไปในถ้ำยักษ์ตามไปติดๆ และแสงไฟของมันก็ได้ดับวูบลงท่ามกลางความมืด

ในพริบตาเดียวนั่นเอง สิ่งที่ประหลาดมากยิ่งกว่าได้เกิดขึ้นแล้ว บรรดาสิ่งปราศจากชีวิตทั้งหมดที่อยู่ภายในลานประลองต่างทยอยกันกระโดดขึ้นไป พวกมันตามติดร่างเงานั้นด้วยการกระโดดลงไปในถ้ำยักษ์ ชั่วพริบตาเดียวเท่านั้น สิ่งปราศจากชีวิตนับพันนับหมื่นได้ตกลงไปท่ามกลางความมืดทั้งหมด คล้ายเกี้ยวที่ถูกเทลงหม้ออย่างนั้น หายไปอย่างไร้ร่องรอยในพริบตาเดียว

พวกของราชันแท้จริงเซิ่นซวงล้วนแล้วแต่มีอาการตาค้างพูดอะไรไม่ออก เมื่อมองเห็นภาพของบรรดาสิ่งปราศจากชีวิตนับพันนับหมื่นต่างทยอยกันกระโดดลงไปในถ้ำยักษ์ตามร่างเงาของเตาหงส์ไป

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ พลังสูงสุดดังกล่าวจึงได้จางหายไป ลมเบาๆ พัดมาเบาๆ โลกทั้งโลกเสมือนดั่งฟื้นคืนสู่ภาพเดิมอย่างช้าๆ ทุกคนล้วนสามารถหอบหายใจได้แล้ว

เมื่อครู่นั้น ไม่เพียงแต่ถูกสยบจนไม่สามารถกระดิกตัวได้เท่านั้น ยังเหมือนมีมือใหญ่ที่ไร้รูปได้บีบคอของตนเอาไว้อย่างแน่นหนา ทำให้หอบหายใจไม่ทัน

“โอ้แม่จ๋า รีบหนีเร็ว” บรรดายอดฝีมือที่เข้าไปในโลกใบเล็กต่างไม่กล้าที่จะรั้งอยู่อีกต่อไปเมื่อได้สติกลับมาแล้ว ต่างทยอยกันจากไป

เนื่องจากพวกเขาเข้าใจแล้วว่า มันมีสิ่งที่น่าสยองขวัญยิ่งกว่าแข็งแกร่งว่าดำรงอยู่ภายในโลกใบเล็กแห่งนี้ หากไม่ทันระวังตัวก็เพียงพอที่ทำให้พวกเขาต้องหายวับไปกับตาในพริบตา ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นราชันแท้จริงที่ยากจะหาผู้ใดเทียม หรือราชันแท้จริงที่ปราศจากผู้ต่อกร ภายใต้พลังสูงสุดเช่นนี้แล้ว ล้วนแล้วแต่ไม่สามารถต่อต้านกับสิ่งนี้ได้

มีผี…ในเวลานี้ ไม่รู้ว่ามียอดฝีมือจำนวนเท่าไรที่มีสีหน้าขาวซีด วิ่งหนีออกไปจากโลกใบเล็กอย่างฉุละหก

เวลานี้เอง นับว่าบรรดายอดฝีมือผู้บำเพ็ญตนได้เข้าใจเสียที เพราะอะไรราชันแท้จริงหวงจุนถูกทำให้ตกใจจนต้องหนีออกจากเรือผีนี่

เหล่าเรือผีที่ล่องลอยออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่ ได้เกินเลยไปกว่าขอบเขตกำลังของพวกเขาไปมาก

แกร็ง…ภายในเมืองยักษ์ในเวลานี้ พิณโบราณหลังนั้นที่ลอยอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าที่ว่างเปล่าได้มีการดีดเล่นไปทีหนึ่ง เสียงพิณที่ดั่งสายน้ำไหล เหมือนเป็นการแสดงความขอบคุณต่อหลี่ชิเย่ และกล่าวทักทายต่อหลี่ชิเย่

หลี่ชิเย่มองดูพิณโบราณโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

ท่ามกลางเสียงฟ่าวที่ดังขึ้น เห็นเพียงพิณโบราณพลันบินขึ้นและหนีหายไปในท้องฟ้าเพียงชั่วพริบตา โดยไม่ทราบว่ามันหนีไปทางใด

“พิณราชันที่ยอดเยี่ยมมาก” กระบือดำขนาดใหญ่ ถึงกับพึมพำขึ้นมาเมื่อมองเห็นพิณโบราณหลังนี้หนีหายไป “เพียงแต่ไม่ทราบว่าเจ้าของๆ มันเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? เรื่องราวบนโลกยากจะคาดเดานะเนี่ย มันพูดยากนะ หวังว่าจะสบายดีหมื่นยุค”

ก่อนหน้านี้กระบือดำขนาดใหญ่ที่เกรงว่าใต้หล้าจะไม่วุ่นวาย มีท่าทีที่ดีใจเมื่อเห็นผู้อื่นได้รับความเดือดร้อนเสมอมา ก็ได้มีความรู้สึกเช่นนี้ขึ้นมาแล้ว

“เรื่องราวบนโลกยากที่จะคาดเดา จิตใจมนุษย์ยิ่งเดายาก” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉย

เวลานี้ราชันแท้จริงเซิ่นซวงได้ถอนหายใจยาวๆ ทีหนึ่ง การศึกเมื่อครู่แม้เพียงแค่หนึ่งหมัดเท่านั้น แต่ว่า เพียงพอที่จะทำให้สะเทือนเลื่อนลั่นตื่นตะลึงไปทั่ว เพียงพอที่จะสร้างความหวั่นไหวตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน

ในเวลานี้ ภายในใจของราชันแท้จริงเซิ่นซวงก็เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่า สายตาของตนนั้นห่างชั้นกับกระบือดำขนาดใหญ่มากทีเดียว ก่อนหน้านี้นางมีความเลือนรางในกำลังความสามารถของหลี่ชิเย่อยู่มาก ในที่สุด เวลานี้นับว่านางสามารถจัดวางตำแหน่งเกี่ยวกับกำลังความสามารถของหลี่ชิเย่ได้แล้ว

ขณะเดียวกัน ก็ได้ทำให้ราชันแท้จริงเซิ่นซวงได้เข้าใจว่า ก่อนหน้านั้น หลี่ชิเย่สังหารพวกของราชันแท้จริงจินผู่นั้น เป็นเพียงการทำเล่นๆ ไปตามอารมณ์เท่านั้นเอง โดยไม่ได้สำแดงกำลังความสามารถที่แท้จริงออกมา

หลังจากได้รู้จัก ‘หมัดสยบสวรรค์’ ของหลี่ชิเย่แล้ว ทำให้ราชันแท้จริงเซิ่นซวงได้เข้าใจแล้วว่า เพราะอะไรกระบือดำขนาดใหญ่จึงมองหลี่ชิเย่เป็นพระเจ้าผู้ช่วยโลก และเข้าใจว่าเพราะอะไรกระบือดำขนาดใหญ่จึงได้เรียกหลี่ชิเย่เป็น ‘ท่านปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่’ มาโดยตลอดแล้ว

พลันที่หมัดสยบสวรรค์ปรากฏ ทำให้ราชันแท้จริงเซิ่นซวงสามารถกำหนดตำแหน่งกำลังความสามารถของหลี่ชิเย่ได้ถูกต้องขึ้น

“เฮ่อเฉียดไป เฉียดไป เกือบทำให้กระบือสุดหล่อตกใจตายแล้ว” กระบือดำขนาดใหญ่ตบอกและหัวเราะแหะแหะ ดูเหมือนเขาไม่รู้สึกว่าอยู่เหนือความคาดคิดแม้แต่น้อย มันเป็นเรื่องที่คาดการณ์ไว้อยู่แล้วสำหรับจุดจบของเรื่องนี้

………………………………………………………………………….