ตอนที่ 3118 สุดยอดของวิเศษเซียน

ขณะเดียวกัน สิ่งที่สร้างความตระหนกแก่ผู้คนก็คือ พระอาจารย์จินกวงถึงกับบอกว่าปราชญ์อัจฉริยะหลันซูมีพรสวรรค์เหนือกว่าเขา นับว่าได้ทำให้ทุกคนต้องหวั่นไหวภายในใจ

ในทัศนะของทุกคนมองว่า ไม่ว่าจะเป็นด้านทักษะ หรือด้านพรสวรรค์ พระอาจารย์จินกวงอยู่เหนือปราชญ์อัจฉริยะหลันซู

แต่ มาวันนี้พระอาจารย์จินกวงกลับบอกว่าพรสวรรค์ของปราชญ์อัจฉริยะหลันซูอยู่เหนือตัวเขา แล้วจะไม่ทำให้ทุกคนต้องตกใจอยู่ในใจได้อย่างไรกันเล่า ขณะที่พระอาจารย์จินกวงพูดออกมานั้นไม่เหมือนเป็นคำพูดที่ถ่อมตน

เวลานี้ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างมองหน้าซึ่งกันและกัน ในขณะนี้ทุกคนจึงตระหนักได้ว่า พวกเขายังคงประเมินปราชญ์อัจฉริยะหลันซูต่ำเกินไป การที่ปราชญ์อัจฉริยะหลันซูถูกประเมินต่ำนั้น เกรงว่าจะมีความสัมพันธ์ยิ่งกับการที่เขาทำตัวค่อมต่ำตลอดมา

“ปราชญ์อัจฉริยะนะเนี่ย” มีระดับบรรพบุรุษหลังจากได้สติกลับมาจากคำพูดของพระอาจารย์จินกวงแล้ว กล่าวขึ้นมาเบาๆ ว่า “จะมีสักกี่คนที่สามารถได้รับการยกย่องว่าเป็น ‘ปราชญ์อัจฉริยะ’ เล่า เพียงแต่ผู้คนบนโลกคิดเหลวไหลมากเกินไปเท่านั้น”

ผู้คนจำนวนไม่น้อยเหมือนตื่นจากความฝันอย่างนั้น เมื่อได้ฟังคำจากบรรพบุรุษผู้นี้แล้ว ต่างรู้สึกว่าคำพูดนี้มีเหตุผล ปราชญ์อัจฉริยะหลันซูเป็นผู้ที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น ‘ปราชญ์อัจฉริยะ’ ลองถามดูว่า ใต้หล้านี้จะมีสักกี่คนที่สามารถได้รับการยกย่องว่าเป็น ‘ปราชญ์อัจฉริยะ’ กันเล่า

การที่บุคคลผู้หนึ่งได้รับฉายาว่า ‘ปราชญ์อัจฉริยะ’ ย่อมสามารถจินตนาการได้ว่าพรสวรรค์ของเขาจะมีความน่ากลัวเพียงใด

เพียงแต่ ชื่อเสียงของพระอาจารย์จินกวงโด่งดังมากกว่าปราชญ์อัจฉริยะหลันซูตลอดมา อีกทั้งทักษะก็อยู่เหนือปราชญ์อัจฉริยะหลันซู ดังนั้น จึงส่งผลให้ความรู้สึกของทุกคนต่างถูกครอบครองเอาไว้ก่อน และคิดไปว่าพรสวรรค์ของพระอาจารย์จินกวงอยู่เหนือปราชญ์อัจฉริยะหลันซู

“ความแข็งแกร่งของพี่ท่าน นับเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุดเที่ข้าเคยพบมาก่อนนับแต่เข้าสู่ยุทธภพ” เวลานี้พระอาจารย์จินกวงจ้องมองหลี่ชิเย่ด้วยท่าทีหนักแน่น และจริงจังมาก

“เรื่องปรกติ” หลี่ชิเย่ยิ้มๆ ท่าทางตามอารมณ์ยิ่ง และไม่ได้มีทีท่าของการถ่อมตนหรือกังวลอะไร

พระอาจารย์จินกวงก็ให้รู้สึกสงสัย และเอ่ยขึ้นช้าๆ ว่า “ข้ารู้สึกแปลกใจอย่างยิ่งสำหรับชาติกำเนิดของพี่ท่าน สืบเสาะแล้วก็ไม่อาจทราบได้ นับว่าทำให้ข้าสงสัยอย่างแท้จริง”

ขณะที่พระอาจารย์พูดออกมาเช่นนี้ก็ทำให้ผู้คนเข้าใจได้ว่า พระอาจารย์จินกวงให้ความสนใจในตัวของหลี่ชิเย่มานานแล้ว เขามีรู้สึกแปลกใจในประวัติความเป็นมาของหลี่ชิเย่เป็นอย่างยิ่ง เขากระทั่งได้ทำการสืบค้น ศึกษาเกี่ยวกับชาติกำเนิดของหลี่ชิเย่มาก่อน เสียดาย กลับไม่ได้ผลแต่อย่างใด ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้พระอาจารย์จินกวงรู้สึกตระหนกอย่างยิ่ง

เนื่องจากพระอาจารย์จินกวงไม่เพียงเป็นระดับปฐมบรรพบุรุษคนหนึ่งเท่านั้น การคำนวณด้านดาราศาสตร์ การทำนายทายทักเขาก็ได้เรียนรู้มาบ้าง ทั้งยังประสบความสำเร็จได้ไม่ธรรมดาทีเดียว

“ข้าเป็นเพียงคนที่เดินทางผ่านมาคนหนึ่งเท่านั้นเอง ไม่ได้มีสิ่งใดน่าสนใจอะไรอยู่แล้ว” หลี่ชิเย่หัวเราะ และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “ข้าเป็นเพียงคนที่เดินทางผ่านมาเท่านั้น เจ้าเข้าใจข้อนี้ก็เพียงพอแล้ว”

“ที่แท้เป็นเช่นนี้นี่เอง” แม้ว่าในใจของพระอาจารย์จินกวงได้สงสัยเช่นนี้มานานแล้ว เพียงแต่ไม่สู้จะมั่นในเท่านั้นเอง เวลานี้เมื่อหลี่ชิเย่พูดออกมาเอง จึงเข้าใจในทันทีแล้ว

ผู้คนจำนวนมากที่มองเห็นภาพของหลี่ชิเย่ กับพระอาจารย์จินกวงสนทนากันอย่างไม่สะทกสะท้าน ดูจากการสนทนาระหว่างคนทั้งสองแล้ว เสมือนดั่งเป็นสหายเก่าที่ไม่พบหน้ากันมานานอย่างนั้น ไม่มีอารมณ์ความโกรธใดๆ แม้แต่น้อย ยิ่งกว่านั้นยังไม่มีความเป็นศัตรู พลันทำให้ต้องมองตากันและกัน

เวลานี้ การสนทนาระหว่างหลี่ชิเย่และพระอาจารย์จินกวงทั้งสองคนต่างเป็นไปด้วยความสุภาพอะไรอย่างนั้น เกรงจะเป็นการบ่งบอกว่าพวกเขาคงจะไม่มีการต่อสู้เกิดขึ้น บุญคุณความแค้นต่างๆ นานาที่ผ่านมา เกรงว่าจะเลิกรากันเพียงเท่านี้

“สถานที่ตรงนี้คือพื้นที่ที่ยอดเยี่ยมอุดมสมบูรณ์” พระอาจารย์จินกวงละสายตากลับมา มองดูผืนแผ่นดินผืนนี้แล้วกล่าวว่า “พื้นที่ที่ยอดเยี่ยมอุดมสมบูรณ์แห่งนี้มีความสัมพันธ์ยิ่งกับเขาเซียนถงซานของพวกเรา”

“มันใช่จะเป็นเพียงพื้นที่ที่ยอดเยี่ยมอุดมสมบูรณ์ผืนหนึ่งเท่านั้น” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวขึ้นช้าๆ ว่า “นี่คือวาสนาอันยิ่งใหญ่!”

ในที่สุด ก็ได้ทำให้ผู้คนรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่ตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูกโดยพลัน เมื่อหลี่ชิเย่และพระอาจารย์จินกวงได้พูดถึงผืนแผ่นดินผืนนี้ขึ้นมาแล้ว

ผู้คนจำนวนไม่น้อยต่างกลั้นลมหายใจขึ้นมาเมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้แล้ว ถ้าหากเมื่อใดที่พระอาจารย์จินกวงกับคนโหดอันดับหนึ่งตกลงกันไม่ได้ ไม่แน่นักก็จะต้องเข้าต่อสู้กัน

“เป็นวาสนาจริงๆ” พระอาจารย์จินกวงพยักหน้า กล่าวด้วยท่าทีจริงจังว่า “เผ่าเซียนถงพวกเรามีความเก่าแก่โบราณอย่างยิ่ง ต้นกำเนิดสามารถไล่เรียงย้อนกลับไปถึงยุคดึกดำบรรพ์ กระทั่งท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่สามารถไล่ย้อนไปถึงต้นกำเนิดได้ เผ่าเซียนถงพวกเราเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่ดึกดำบรรพ์มากที่สุดนับแต่อดีตถึงปัจจุบันของแดนสามเซียน”

สิ่งนี้พลันทำให้ผู้คนรู้สึกเหนือความคาดคิด เมื่อพระอาจารย์จินกวงพูดถึงเผ่าพันธุ์ของตนเองขึ้นมากะทันหัน ไม่นึกไม่ฝันว่าในเวลานี้พระอาจารย์จินกวงจะเอ่ยถึงเรื่องของเผ่าเซียนถง

แน่นอนที่สุด ทุกคนต่างก็รู้ว่า เป็นความจริงที่ว่าเผ่าเซียนถงนั้นมีความเก่าแก่โบราณยิ่ง และต้นกำเนิดเกี่ยวกับเผ่าเซียนถงก็เต็มไปด้วยตำนานต่างๆ นานา กระทั่งมีผู้คนจำนวนมากเห็นว่าเผ่าเซียนถงคือหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่เก่าแก่ดึกดำบรรพ์ที่สุดของแดนสามเซียน มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะดึกดำบรรพ์ยิ่งกว่าเผ่าเจ๋าสือเสียอีก

“ปรัชญาเมธีแต่ละรุ่นของของเผ่าเซียนถงล้วนเคยติดตามต้นกำเนิดเกี่ยวกับเผ่าของพวกเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งปฐมบรรพบุรุษถงพวกเราได้ใช้ทั้งชีวิตเดินทางไปทั่วทุกมุมของแดนสามเซียน เพื่อหวังจะได้เรื่องราวเกี่ยวกับต้นกำเนิดเผ่าพันธุ์ของพวกเรา แต่ได้ผลไม่มาก” พระอาจารย์จินกวงกล่าวด้วยความจริงใจและจริงจัง

“ข้ารู้” หลี่ชิเย่ยิ้มบางๆ และกล่าวเรียบเฉยว่า “เป็นความจริงที่เผ่าเซียนถงเป็นเผ่าพันธุ์ที่เก่าแก่ดึกดำบรรพ์เผ่าหนึ่ง และมีวาสนากับข้าอยู่บ้าง”

หลี่ชิเย่พูดขึ้นมาเรียบๆ ใช่ว่าต้องการเชื่อมสัมพันธ์อะไรกับเผ่าเซียนถง สิ่งที่เขาพูดมานั้นเป็นความจริง เพียงแต่เบื้องหลังของเรื่องนี้กลับไม่มีผู้ใดทราบ

“พวกเราได้เฝ้าสังเกตขณะผืนแผ่นดินผืนนี้ลอยออกมาจากทะเลปุ๊ตู้ไห่” พระอาจารย์จินกวงเอ่ยขึ้นมาว่า “มันมีความสัมพันธ์ใหญ่ยิ่งกับเผ่าเซียนถงของพวกเรา บางที อาจสามารถคลายปริศนาเกี่ยวกับต้นกำเนิดเซียนถงซานของพวกเราจากผืนแผ่นดินผืนนี้ได้”

ทุกคนต่างรู้สึกอยู่เหนือความคาดคิด เมื่อได้ฟังคำจากพระอาจาร์จินกวง แรกทีเดียวเขาเซียนถงซานต้องการลากเอาผืนแผ่นดินผืนนี้ไป ทุกคนต่างเข้าใจว่าเป็นเพราะพระอาจารย์ต้องการหลอมสร้างระบบถ่ายทอดทางความคิดด้านลัทธิของตนเองขึ้นมา นึกไม่ถึงว่ามันหาได้เป็นเช่นนี้ไม่ แต่เป็นเพราะผืนแผ่นดินผืนนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับต้นกำเนิดของเผ่าเซียนถง ดังนั้น ทางเขาเซียนถงซานจึงต้องการลากเอาผืนแผ่นดินผืนนี้กลับไป

“เรื่องนี้พูดยาก บางที จากตัวของมันอาจเป็นไปได้จริงที่สามารถไล่ย้อนถึงต้นกำเนิดของเผ่าเซียนถงได้” หลี่ชิเย่พยักหน้าและกล่าวว่า “แต่ว่า บนตัวของมันยังมีสิ่งที่สามารถช่วยเหลือเจ้าได้อีกแรง สิ่งนี้สามารถช่วยให้ทะลวงคอขวดไปได้ หากทำสำเร็จก็ทำให้เจ้าสามารถกลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนได้”

ขณะหลี่ชิเย่พูดคำพูดคำนี้ออกมาแบบสบายๆ พลันทำให้ในใจของทุกคนต้องหวั่นไหว ในพริบตาเดียวนั่นเอง ไม่รู่ว่ามีคผู้คนจำนวนเท่าไรต้องใจหายใจคว่ำ เวลานี้พวกเขาต่างจ้องมองหน้าซึ่งกันลัน

ผลที่ออกมาเช่นนี้นับว่าอยู่เหนือความคาดคิดของทุกคนเหลือเกิน

หากจะกล่าวว่าผืนแผ่นดินผืนนี้มีความสัมพันธ์อย่างยิ่งกับเผ่าเซียนถงล่ะก็ ทุกคนยังสามารถจินตนาการได้ แต่ว่า สิ่งที่ทุกคนนึกไม่ถึงก็คือ บนผืนแผ่นดินผืนนี้ยังมีของวิเศษเซียน และของสิ่งนี้ถึงกับสามารถช่วยให้พระอาจารย์จินกวงกลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนได้!

นับว่าสร้างความตระหนกอย่างยิ่งกับผู้คนหลังจากได้รับคำตอบนี้แล้ว ทำให้ทุกคนล้วนรู้สึกใจหายใจคว่ำ

ในเวลานี้ ไม่รู้ว่าภายในใจของผู้คนจำนวนเท่าไรที่รู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง โดยเฉพาะบรรดาเหล่าบรรพบุรุษที่ขึ้นมายังผืนแผ่นดินผืนนี้ก่อนใครที่สุด เวลานี้พวกเขาเรียกได้ว่าเสียใจภายหลังอย่างที่สุดเลยล่ะ

หากแรกทีเดียวพวกเขารู้ว่า บริเวณลึกเข้าไปในผืนแผ่นดินผืนนี้มีสุดยอดของวิเศษเซียนชั้นหนึ่งที่สามารถทำให้กลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนได้ล่ะก็ ทำไมพวกเขาจะต้องเสียเวลาไปกับบรรดาหญ้าทิพย์โอสถวิเศษเล่า

แม้ว่าพวกเขาจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ได้มาไม่น้อยบนผืนแผ่นดินผืนนี้ เก็บสมุนไพรหญ้าทิพย์โอสถวิเศษได้มาไม่น้อย แต่ว่า เมื่อเทียบกับของวิเศษเซียนชิ้นหนึ่งที่สามารถช่วยให้ผู้คนกลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนได้ บรรดาสมุนไพรหญ้าทิพย์โอสถวิเศษล้วนไม่คู่ควรจะกล่าวถึง มันก็แค่หญ้าทั่วไปกองหนึ่งเท่านั้น

ไม่รู้ว่ามีผู้คนจำนวนเท่าใดที่รู้สึกเสียใจภายหลังเป็นยิ่งนัก หลังจากที่รับรู้ความจริงของเรื่องนี้แล้ว หากพวกเขารู้ถึงความลับที่สะเทือนเลื่อนลั่นนี้มาก่อน พวกเขาบุกเข้าไปยังบริเวณส่วนที่ลึกที่สุดของผืนแผ่นดินนี้ก่อน ให้ได้มาซึ่งของวิเศษเซียนชิ้นนี้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

“มิน่าเล่า เขาเซียนถงซานถึงต้องการผืนแผ่นดินผืนนี้ให้จงได้ มิน่าเล่าแม้แต่เจ๋อหลงก็มาควบคุมด้วยตนเอง” ระดับบรรพบุรุษรู้สึกเสียใจภายหลังอย่างยิ่ง พวกเขาสมควรเข้าใจแต่แรกจึงจะถูก

สิ่งของทั่วไปคู่ควรให้ผู้ดำรงอยู่ในฐานะเช่นเจ๋อหลงต้องมาด้วยตนเองอย่างนั้นรึ?

“พี่ท่านยอดเยี่ยมมาก” พระอาจารย์จินกวงถึงกับชมเปาะด้วยความตื่นตะลึงว่า “ข้ากับผู้อาวุโสเจ๋อหลงคำนวณแล้วคิดว่ามีความเป็นไปได้เท่านั้นเอง ดังนั้นจึงมาทดลองดู แต่พี่ท่านกลับมั่นใจการดำรงอยู่ของสิ่งนี้ขนาดนี้ ดูท่า เป็นความจริงท่านพี่จะเร็วกว่าพวกเราก้าวหนึ่ง เลื่อมใส เลื่อมใส ข้าละอายใจยิ่งนัก”

คำพูดนี้ของพระอาจารย์จินกวงหาใช่เป็นคำพูดที่พูดไปตามมารยาท แต่ออกจากส่วนลึกของจิตใจจริงๆ

“เพียงแต่ ข้ารู้มากกว่าเท่านั้นเอง” หลี่ชิเย่ยิ้มตามอารมณ์นิดหนึ่ง ท่าทีสบายๆ โดยไม่ใส่ใจอย่างสิ้นเชิง

การที่หลี่ชิเย่รู้ว่าบนผืนแผ่นดินผืนนี้มีของวิเศษเซียน ย่อมไม่ใช่อาศัยการคำนวณ ไม่เพียงแต่เขามีความสัมพันธ์กับเผ่าเซียนถงอยู่บ้างเท่านั้น ที่สำคัญมากกว่านั้นก็คือ เขารู้ความลับบางอย่างที่คนอื่นไม่รู้ ซึ่งไม่ได้แค่เกี่ยวกับเผ่าเซียนถงเท่านั้น

“ดูท่าคงหลีกเลี่ยงไม่ได้จะต้องสู้กันแล้ว” ระดับคงความอมตะตลอดกาลเมื่อได้ฟังมาถึงตรงนี้แล้ว ถึงกับพึมพำขึ้นมา

แม้ว่าในขณะนี้พระอาจารย์จินกวงกับหลี่ชิเย่ทั้งสองคนจะสนทนากันด้วยความสุภาพ กระทั่งเหมือนเป็นสหายเก่าที่ไม่ได้พบกันมาหลายปีอย่างนั้น ระหว่างพวกเขาทั้งสองไม่ได้มีอารมณ์ใดๆ

แต่ว่า สิ่งนี้มันเกี่ยวพันถึงสุดยอดของวิเศษเซียน ชั้นแดนลัทธิเซียน สิ่งนี้กล่าวสำหรับปฐมบรรพบุรุษสักคนแล้ว มันล้ำค่ามากเหลือเกิน เรียกได้ว่าเป็นของวิเศษที่ประเมินค่าไม่ได้

เกรงว่าไม่ว่าจะเป็นคนโหดอันดับหนึ่ง หรือพระอาจารย์จินกวงก็ตาม เมื่อเผชิญกับสุดยอดของวิเศษเซียนสูงสุดเช่นนี้แล้ว พวกเขาล้วนไม่มีเหตุผลพลาดสุดยอดของวิเศษเซียนเช่นนี้

จะอย่างไรเสีย เมื่อใดที่กลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนแล้ว มันก็คือการก้าวข้ามไปอีกขั้นหนึ่งอย่างสิ้นเชิง กลายเป็นระดับสูงสุดอย่างแท้จริง

แม้ว่าปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียน กับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิราชันต่างก็เป็นปฐมบรรพบุรุษเหมือนกัน ต่างกันแค่หนึ่งขั้นเท่านั้นเอง ความจริงแล้ว ปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนกับปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิราชัน ช่วงห่างกำลังความสามารถนั้นห่างกันมากทีเดียว

เวลานี้ มีสุดยอดของวิเศษเซียนชิ้นหนึ่งที่สามารถทำให้พวกเขากลายเป็นปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิเซียนวางอยู่ตรงหน้า สายตาของผู้คนบนโลกมองว่า ไม่ว่าจะเป็นคนโหดอันดับหนึ่ง หรือพระอาจารย์จินกวงต่างต้องรู้สึกใจเต้นตูมตามแน่นอน

ดังนั้น เกรงว่าระหว่างพวกเขาจะต้องมีการต่อสู้กันแน่

“สุดยอดของวิเศษเซียนนะเนี่ย นับว่าล้ำค่าโดยแท้” พระอาจารย์จินกวงอดที่จะทอดถอนใจ และสายตามองไปยังบริเวณที่ลึกที่สุดของผืนแผ่นดินผืนนี้

ขณะที่พระอาจารย์จินกวงทอดถอนใจขึ้นมาเช่นนี้ ภายในใจของทุกคนถึงกับรู้สึกตื่นเต้นกังวล ทุกคนต่างรู้สึกว่าพายุฝนฟ้าคะนองกำลังจะมาถึงแล้ว

………………………………………………………….