ตอนที่ 2913 ชอบก็ลุยเลย

เด็กมหัศจรรย์สามตาถึงกับมีสีหน้าที่แดงก่ำ เมื่อถูกปลุกให้ตกใจตื่นด้วยคำพูดของหลี่ชิเย่ จึงรีบกล่าวปฏิเสธทันทีว่า “ไม่ ไม่ ไม่ ข้าแค่มองดูเทียนซวี่ เท่านั้นเอง เทียนซวีลึกล้ำยากจะหยั่งถึง ทำให้ไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด”

หลี่ชิเย่อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ส่ายหน้า และกล่าวว่า “ดูจากความมุ่งมั่นปรารถนาอันน้อยนิดของเจ้า มันก็แค่ชอบผู้หญิงคนหนึ่งมิใช่รึ? แม้แต่ความกล้าที่จะยอมรับก็ยังไม่มี เจ้ายังจะเหมือนผู้ชายคนหนึ่งรึ? ยิ่งไม่ต้องไปพูดถึงว่าเจ้าคือเด็กมหัศจรรย์สามตา ปรกติตัวเจ้าที่มีความอวดดีชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่นั้นหายไปไหนหมดแล้ว? ”

ข้า ข้า ข้า…เด็กมหัศจรรย์สามตาถึงกับพูดไม่ออกในขณะนี้ เมื่อไรที่มีการเอ่ยถึงเรื่องนี้ เขาก็เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

“ปรกติข้าไม่ได้เป็นเช่นนี้” สุดท้าย เด็กมหัศจรรย์สามตาไม่อาจไม่ยอมรับ ขอเพียงอยู่ต่อหน้าราชันแท้จริงหลิงซิน เขาก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ แม้แต่การพูดก็จะไม่คล่อง

สมควรทราบว่า ผู้ที่สามารถทำให้เขาต้องตื่นเต้นเช่นนี้บนโลกมีอยู่น้อยมาก แม้แต่พบกับพระอาจารย์จินกวงที่เป็นยากจะหาใดเทียมในหล้าเช่นนี้เป็นครั้งแรก เขาก็ไม่เคยตื่นเต้นเช่นนี้มาก่อน

“เนื่องจากเจ้าชอบนาง กระทั่งกล่าวได้ว่าเจ้ารักนาง” หลี่ชิเย่หัวเราะ โดยไม่ได้เยาะเย้ยเด็กมหัศจรรย์สามตา และกล่าวว่า “เมื่อเจ้ารู้สึกว่าก่อนจะได้มาก็กลัวว่าจะไม่ได้ เมื่อได้มาแล้วก็กลัวว่าจะต้องเสียไปกับคนๆ หนึ่ง แม้แต่การพูดการจาก็ต้องระมัดระวังมากเมื่ออยู่ต่อหน้านาง ถ้าหากคนผู้นี้ไม่ใช่เป็นผู้บังคับบัญชาของเจ้า เช่นนั้นแล้วก็คือเจ้ารักนาง”

รักนาง…เด็กมหัศจรรย์สามตาถึงกับงุนงง เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชิเย่ ภายในใจของเขาไม่ต้องการยอมรับเรื่องนี้เสมอมา กระทั่งภายในใจของเขาเกรงว่าจะมีผู้อื่นรับรู้เรื่องนี้ ดังนั้น ขอเพียงเอ่ยถึงเรื่องนี้ เขาก็จะมีปฏิกิริยาปฏิเสธเรื่องนี้โดยสัญชาตญาณ

แต่ว่า เวลานี้หลี่ชิเย่ได้เปิดโปงช่องว่างทางความคิดชั้นนี้ออกไป ทำให้เขาอดที่จะเหม่อลอยไม่ได้

“แสดงว่าเจ้าแคร์นาง เดิมทีเจ้าคิดจะแสดงออกถึงด้านที่เจ้ายอดเยี่ยมที่สุดต่อหน้านาง แต่ว่า กลับเก้งก้างจนสำแดงออกมาไม่ได้” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา และกล่าวว่า “เป็นเพราะเจ้าให้ความสำคัญมากเกินไป ภายในใจรู้สึกว่าก่อนจะได้มาก็กลัวว่าจะไม่ได้ เมื่อได้มาแล้วก็กลัวว่าจะต้องเสียไปมากเกินไป ภายในใจไม่สามารถปล่อยวางได้ ส่งผลให้เจ้าดูเก้งก้างขึ้นมา”

เมื่อเด็กมหัศจรรย์สามตาได้ยินคำบอกเล่าของหลี่ชิเย่แล้ว ได้ทบทวนการแสดงออกของตนเมื่ออยู่ต่อหน้าราชันแท้จริงหลิงซินอย่างละเอียด เรียกว่าเป็นจริงตามที่หลี่ชิเย่ได้พูดมานั่น เขาต้องการจะแสดงตนอย่างเต็มที่ต่อหน้าราชันแท้จริงหลิงซินมาก แต่ว่า ทุกๆ ครั้งมักจะเหมือนสมองเกิดอาการลัดวงจรขึ้นมาเสมอๆ พลันกลายเป็นดูเก้งก้างขึ้นมาทันที

“เจ้าไม่ต้องการยอมรับมัน กระทั่งเกรงว่าคนอื่นจะล่วงรู้ โดยเฉพาะราชันแท้จริงหลิงซิน เพราะอะไรเจ้าจึงมีความคิดเช่นนี้? ” หลี่ชิเย่มองหน้าเด็กมหัศจรรย์สามตาแวบหนึ่ง

เด็กมหัศจรรย์สามตารู้สึกงงงัน เมื่อได้สติกลับมา ส่ายหน้า ยิ้มเจื่อนๆ และกล่าวว่า “ข้าเองก็ไม่รู้ สรุปคือข้ารู้สึกตื่นเต้นมาก”

“เพราะว่าภายในใจของเจ้ามีความเชื่อมั่นในตนเองไม่พอ บางทีเจ้ามีความมั่นใจในตนเองมากเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้อื่น เจ้าก็คือเด็กมหัศจรรย์สามตา มีความอวดดีและชอบใช้อำนาจบาตรใหญ่เพียงใด แต่ว่า เจ้าพลันขาดความเชื่อมั่นในตนเองทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้าราชันแท้จริงหลิงซิน รู้สึกว่าตนเองเหมือนไม่โดดเด่นยอดเยี่ยมเพียงพอ เหมือนว่ามีไม่เพียงพอที่จะทำให้นางรู้สึกซาบซึ้งใจได้อย่างนั้น” หลี่ชิเย่ส่ายหน้าเบาๆ มองดูเด็กมหัศจรรย์สามตาแวบหนึ่ง และกล่าวว่า “เจ้ารู้หรือไม่ว่าเพราะอะไรจึงเกรงว่าคนอื่นจะล่วงรู้หรือไม่? โดยเฉพาะราชันแท้จริงหลิงซิน”

“ข้า ข้า ข้าไม่ทราบ” เด็กมหัศจรรย์สามตาคิดไตร่ตรองทีหนึ่ง เขาเองก็ตอบตัวเองไม่ได้

“เนื่องจากเจ้าหวาดกลัว หวาดกลัวในความล้มเหลว” หลี่ชิเย่กล่าวเรียบเฉยว่า “เจ้า ในฐานะเด็กมหัศจรรย์สามตาเป็นคนเช่นใด? อัจฉริยะบุคคล อัจฉริยะบุคคลที่ยากจะหาใดเทียมในหล้า เจ้าเคยล้มเหลวหรือไม่? เกรงว่าจะไม่เคย ต่อให้เคยก็เป็นเพียงลักษณะชั่วคราว เคล็ดวิชาที่ลึกซึ้ง เคล็ดวิชาลับที่ฝึกปรือได้ยากกว่านี้ อย่างมากก็แค่ทำให้เจ้าไม่สามารถบรรลุได้ชั่วคราวเท่านั้นเอง แต่ว่า ช้าเร็วเจ้าก็สามารถบรรลุมันได้…”

“…ดังนั้น เจ้าไม่เคยล้มเหลวจริงๆ มาก่อน ต่อให้เจอะเจอกับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าเจ้า กระทั่งมีผู้ที่สามารถเอาชนะเจ้าได้ แต่ว่า จิตใต้สำนึกคิดว่าตนเองนั้นยังอยู่ในวัยหนุ่ม กำลังความสามารถยังไม่เพียงพอ ขอเพียงให้เวลาเจ้าอีกสักหลายๆ ปี เจ้าก็สามารถเอาชนะเขาได้เช่นกัน! ดังนั้น ภายในใจของเจ้าไม่เคยล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงมาก่อน”

“แต่ว่า กลับแตกต่างในตัวของราชันแท้จริงหลิงซิน” หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “หากว่า เจ้าไปตามจีบราชันแท้จริงหลิงซิน หากล้มเหลว ราชันแท้จริงหลิงซินไม่ชอบเจ้า ปฏิเสธเจ้า เช่นนั้นแล้ว ภายในใจของเจ้าชัดเจนมาก นี่คือการล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง! เกรงว่าชาตินี้ทั้งชาติเจ้าก็จะมีเพียงโอกาสนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น เมื่อล้มเหลวเสียแล้ว ก็จะไม่มีวันสำเร็จตลอดไป”

เมื่อหลี่ชิเย่เอ่ยมาถึงตรงนี้แล้วได้หยุดนิดหนึ่ง และกล่าวว่า “ดังนั้น เจ้าจึงหวาดกลัวความล้มเหลวลักษณะเช่นนี้ ไม่กล้าไปเผชิญหน้ากับมัน กระทั่งไม่กล้าไปยอมรับมัน กล่าวสำหรับเจ้าแล้วการให้ตนเองยอมรับในความล้มเหลวเป็นเรื่องที่ยากเย็นมาก ดังนั้น แทนที่จะบอกว่าเจ้ากำลังหวาดกลัว มิสู้บอกว่าจิตใต้สำนึกของเจ้ากำลังหลีกหนีมัน”

เด็กมหัศจรรย์สามตาถึงกับนิ่งเงียบ หลังจากได้ยินคำบอกเล่าที่มีการวิเคราะห์อย่างลึกซึ้ง เมื่อไตร่ตรองอย่างละเอียดแล้ว นับว่าเป็นจริงดั่งที่หลี่ชิเย่ได้พูดมาอย่างนั้น เป็นความจริงที่เขาหวาดกลัวความล้มเหลว ไม่กล้าไปเผชิญกับมัน

“เช่น เช่นนั้นข้าควรทำเช่นใด? ” หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ เด็กมหัศจรรย์สามตาได้สติกลับมาและอดที่จะเอ่ยขึ้นมา

“ไปตามจีบสิ” หลี่ชิเย่หัวเราะและกล่าวว่า “ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น มีอะไรหนักหนา ต่อให้ล้มเหลวแล้วจะเป็นอย่างไร ฟ้าไม่ได้ถล่มลงมาสักหน่อย”

เด็กมหัศจรรย์สามตาอดลังเลนิดหนึ่งไม่ได้ อ้าปากจะพูด แต่ ก็พูดอะไรไม่ออก

“จำเอาไว้ เจ้าลงมือไปทำแล้วอย่างน้อยยังมีความเป็นไปได้ ถ้าหากเจ้าไม่กล้าแม้แต่จะลงมือ ไม่มีแม้แต่ความเป็นไปได้” หลี่ชิเย่มองดูเด็กมหัศจรรย์สามตาที่ลังเลแวบหนึ่ง

“ข้า ข้า ข้ารู้สึกว่า นี่ นี่ไม่สู้จะดีกระมัง” ภายในใจของเด็กมหัศจรรย์สามตายังคงมีอุปสรรคที่ก้าวข้ามไปไม่ได้

“มีอะไรไม่ดี? ” หลี่ชิเย่หัวเราะ และกล่าวว่า “ในใจของเจ้าหวั่นเกรงอะไร หวาดกลัวอะไร? ”

“ข้า ข้า นาง นางไม่ใช่คนแบบนั้น” เด็กมหัศจรรย์สามตาลังเลอยู่นาน ไม่สามารถพูดได้อย่างชัดเจน

หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา และกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้วว่าเจ้ายังหวาดกลัวสิ่งใดอยู่ ก็แค่หมั้นหมายกับคนอื่นแค่นั้น เพียงแค่หมั้นหมายให้คนอื่นเท่านั้นเอง”

“ได้ยินมาว่า สำนักทั้งสองของพวกเขาได้พูดคุยถึงเรื่องแต่งงานกันแล้ว” เด็กมหัศจรรย์สามตาเอ่ยขึ้นเบาๆ “ได้ยินมาว่า ตำหนักเทพจินเปี้ยนได้เตรียมงานแต่งงานเรียบร้อยแล้ว”

“แล้วไง? ก็ยังไม่ได้แต่งงานกันมิใช่รึ? นางยังคงเป็นนาง ยังคงเป็นราชันแท้จริงหลิงซิน” หลี่ชิเย่หัวเราะตามอารมณ์ และกล่าวว่า “หมั้นหมายกับคนอื่นแล้วเป็นอย่างไร เจ้าชอบ ก็ไปจีบ ไปแย่งชิง สนใจอะไรเล่า”

“อย่าว่าแต่ยังไม่ได้เป็นภรรยาคนอื่น ต่อให้เป็นภรรยาคนอื่นแล้ว ขอเพียงเจ้าชอบ ก็ตามจีบได้ตามระเบียบ ชีวิตคนเรายากนักที่จะพานพบคนที่เราชอบ เมื่อชอบก็ลุยเข้าไป! ” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา

“นี่ นี่ นี่ไม่ค่อยจะดีมั้ง” จะอย่างไรเสียเด็กมหัศจรรย์สามตายังคงมีอายุน้อย

“มีอะไรไม่ดี? ” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา และกล่าวว่า “ชั่วดีอย่างไรเจ้าก็เป็นสุดยอดอัจฉริยะบุคคลในหล้า ทำไมปล่อยให้แนวคิดเกี่ยวกับประเพณีทางโลกมาผูกมัดเล่า เมื่อมีศักยภาพนั้นย่อมต้องไปฉกฉวยผู้ที่ตนชอบแล้ว! ”

เด็กมหัศจรรย์สามตาตะลึงนิดหนึ่ง รู้สึกว่าคำพูดของหลี่ชิเย่มีเหตุผล แต่เขาก็ได้ลังเลขึ้นมานิดหนึ่ง และกล่าวว่า “แต่ แต่ว่าคู่หมั้นของเขาคือเทพสงครามจินเปี้ยน”

“เป็นเทพสงครามจินเปี้ยนแล้วอย่างไร? เขาจะกินเจ้าอย่างนั้นรึ? ” หลี่ชิเย่หัวเราะขึ้นมา

“เขา เขาน่าจะก้าวถึงขั้นราชันแท้จริงสิบสองลัคนาแล้ว” เด็กมหัศจรรย์สามตากล่าวด้วยความไม่มั่นใจนัก

หลี่ชิเย่ยิ้มกล่าวว่า “ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าคิดว่าเทพสงครามจินเปี้ยนโดดเด่นเลิศกว่าเจ้า ดังนั้น ในใจของเจ้าพลันขาดความมั่นใจ และความเชื่อมั่นในตนเองก็มีไม่พอแล้ว”

เด็กมหัศจรรย์สามตาลังเลนิดหนึ่ง สุดท้ายพยักหน้ายอมรับ

“เด็กมหัศจรรย์สามตาเอ๋ยเด็กมหัศจรรย์สามตา” หลี่ชิเย่อดที่จะหัวเราะไม่ได้ ส่ายหน้า และกล่าวว่า “เจ้าเป็นใคร พูด พูดเสียงดังๆ ขึ้นมา”

“เด็กมหัศจรรย์สามตา! ” เด็กมหัศจรรย์สามตาตะลึงนิดหนึ่ง สุดท้ายกล่าวด้วยเสียงดังขึ้นมา

“ก็ถูกแล้วล่ะ” หลี่ชิเย่พินิจพิเคราะห์ตัวของเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแวบหนึ่ง สุดท้ายได้กล่าวว่า “เจ้าเป็นใคร เด็กมหัศจรรย์สามตา อยู่ในสถานะเช่นใด ระดับคงความอมตะตลอดกาลขั้นต้นที่มีอายุน้อยที่สุดในยุคปัจจุบัน คือผู้ที่มีพรสวรรค์สูงที่สุดของแดนลัทธิเซียนในยุคปัจจุบัน เจ้าลองว่ามาสิ เจ้าคือผู้มีชื่อเสียงจอมปลอมใช่หรือไม่? กำลังความสามารถของเจ้าได้มาโดยอาศัยการโอ้อวดใช่หรือไม่? ”

“ไม่ใช่” เด็กมหัศจรรย์สามตากล่าวปฏิเสธทันที

“เช่นนั้นก็ถูกแล้วล่ะ” หลี่ชิเย่กล่าวว่า “เจ้าคือผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุดในยุคนี้ และเป็นระดับคงความอมตะตลอดกาลขั้นต้นที่มีอายุน้อยที่สุด เจ้าจะกลัวอะไร? ต่อให้เทพสงครามจินเปี้ยนเป็นราชันแท้จริงสิบสองลัคนาแล้วอย่างไร? ต่อให้เขาคือระดับปฐมบรรพบุรุษแล้วจะทำอะไรได้? พรสวรรค์ของเจ้าจะด้อยกว่าเขารึ? ”

“ไม่” เด็กมหัศจรรย์สามตายังคงมีความมั่นใจตนเองเต็มเปี่ยมสำหรับพรสวรรค์ของตน

“นั่นก็ได้แล้วล่ะ” หลี่ชิเย่กล่าวว่า “ในเมื่อพรสวรรค์ของเจ้าไม่ได้ด้อยไปกว่าเขา เจ้ามีอายุน้อยกว่าเขา ทำไมเจ้าจึงไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ขอเพียงจิตแห่งการบำเพ็ญเพียรเจ้าแข็งแกร่ง ก้าวไปข้างหน้าอย่างทรหด คงมีสักวันเจ้าจะต้องประสบความสำเร็จที่สะเทือนเลื่อนลั่นยิ่งกว่า เมื่อเป็นเช่นนั้นเจ้ามองดูตัวเอง เป้าหมายของเจ้าคืออะไร! ”

“บรรลุเป็นเทพแท้จริงอย่างหย่วนเต้า! ” เด็กมหัศจรรย์สามตาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง ในฐานะที่เป็นระดับเทพแท้จริง เทพแท้จริงที่มีพรสวรรค์สูงสุด เป้าหมายของเขาย่อมต้องกลายเป็นเฉกเช่นคนอย่างหย่วนเต้าแล้ว

“เช่นนั้นก็จบแล้ว หย่วนเต้าดำรงอยู่ในฐานะเช่นใด สามารถสังหารระดับปฐมบรรพบุรุษได้! อย่าว่าแต่เทพสงครามจินเปี้ยนคือราชันแท้จริงสิบสองลคนาเลย ต่อให้เขากลายเป็นระดับปฐมบรรพบุรุษโดยแท้จริงแล้ว ในอนาคตเจ้าก็ต้องมีความมั่นใจไปเอาชนะเขา! เจ้าต้องกล้าคิด แม้แต่คิดยังไม่กล้า เจ้ายังนับเป็นผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุดยากจะหาผู้ใดเทียมรึ? ” หลี่ชิเย่เอ่ยเรียบเฉยขึ้นมา

คำพูดของหลี่ชิเย่เสมือนหนึ่งเป็นการตีแสกหน้า ด้วยการเคาะลงบนศีรษะของเด็กมหัศจรรย์สามตาอย่างนั้น พลันทำให้เขาตื่นขึ้นมา

ในอดีตเขามีจิตใต้สำนึกอยู่เสมอว่า เทพสงครามจินเปี้ยนในฐานะที่เป็นคู่หมั้นของราชันแท้จริงหลิงซินนั้นแข็งแกร่งกว่าเขา ทำให้เขาไม่ค่อยจะมั่นใจในตนเองเท่าใดนัก

เป็นความจริงที่ว่าเทพสงครามจินเปี้ยนนั้นแข็งแกร่งกว่าเขาจริง ถ้าหากเขาคือราชันแท้จริงสิบสองลัคนาล่ะก็ จะอย่างไรเสียระดับคงความอมตะตลอดกาลขั้นต้นยังคงมีระยะทางอีกยาวไกลที่ต้องก้าวเดิน

แต่ว่า เวลานี้หลี่ชิเย่พูดออกมาเช่นนี้ ทำให้เด็กมหัศจรรย์สามตาพลันตกใจตื่นขึ้นมา สมควรทราบว่า ตนเองนั้นมีพรสวรรค์ที่ยากจะหาใดเทียม ซึ่งจะได้บรรลุเป็นเทพแท้จริงหย่วนเต้าในอนาคต ต่อให้ตนเองในเวลานี้ไม่เท่าเทพสงครามจินเปี้ยน แต่ว่า ในอนาคตเขาจะต้องแซงล้ำหน้าเทพสงครามจินเปี้ยนได้อยู่แล้ว ความมั่นใจตนเองในจุดนี้เขายังคงมีอยู่

เมื่อถูกหลี่ชิเย่ขจัดเอาความไม่ชัดเจนออกไป ภายในใจของเด็กมหัศจรรย์สามตาพลันกลับกลายเป็นกระจ่างยิ่งขึ้น

“ถูกต้อง” เด็กมหัศจรรย์สามตาถึงกับกำหมัด และกล่าวว่า “ข้าคือผู้ที่จะบรรลุเป็นหย่วนเต้าในอนาคต เป็นผู้ที่จะเอาชนะระดับปฐมบรรพบุรุษ ต้องเป็นบุคคลแบบนี้ให้ได้ ต้องเป็นได้แน่นอน! ”

คำพูดนี้ของเด็กมหัศจรรย์สามตาไม่เพียงเป็นการให้กำลังใจตัวเองเท่านั้น ยังเป็นการตัดสินใจที่เด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของตน!

……………………………………………………………………………..