ตอนที่ 2956 การแข่งขันราคาที่ดุเดือด

คำพูดตอบโต้กลับมาของหลี่ชิเย่พลันทำให้สีหน้าของกระบี่เหินเทียนเจียวดูไม่จืดอย่างยิ่ง ถูกผู้ที่ร่ำรวยขึ้นชั่วข้ามคืนดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้ พลันทำให้ในใจของกระบี่เหินเทียนเจียวมีความโมโหสุมอยู่เต็มอก จนพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

“อะแฮม ทุกท่าน การประมูลดำเนินต่อไป” ในเวลานี้ หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลมองเห็นบรรยากาศไม่สู้ดี จึงส่งเสียงไอกะแอมขึ้นทีหนึ่ง และกล่าวว่า “กระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้มีข้อจำกัดด้านวัตถุดิบ ดังนั้นราคาย่อมเยาเป็นพิเศษ สนนราคาเริ่มต้นห้าล้าน ศิลาแกร่งชั้นปฐมบรรพบุรุษแดนลัทธิพรรษะ! เพิ่มขึ้นแต่ละครั้งหนึ่งแสน”

“ห้าล้านนี่ยังนับว่าราคาย่อมเยานะเนี่ย” ผู้คนจำนวนไม่น้อยบ่นขึ้นมา

เงินจำนวนห้าล้านนี่ไม่ใช่ศิลาแกร่งอย่างอื่น มันเป็นศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษ แม้ว่าจะเป็นเพียงศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิพรรษะ ก็มีความล้ำค่าสุดเทียบเทียม

สมควรทราบว่า สำนักทั่วๆ ไปนั้นคิดจะควักเอาศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษแปดถึงสิบชิ้นก็เป็นเรื่องที่ยากเย็นอย่างยิ่ง สำนักที่สามารถควักเอาศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษออกมาได้นั้น โดยพื้นฐานแล้วจะต้องเป็นสำนักชั้นหนึ่ง ขณะสำนักที่สามารถควักศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษออกมาเป็นล้านได้จะต้องเป็นผู้ยิ่งใหญ่แล้ว กระทั่งมีเพียงตัวของราชันแท้จริง และระดับคงความอมตะตลอดกาลที่ปราศจากผู้ต่อกร และหรือตัวของปฐมบรรพบุรุษเองแล้ว

“จะอย่างไรเสียนี่ก็คือกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มหนึ่ง อาวุธปฐมบรรพบุรุษที่จะหลุดไปอยู่ในท้องตลาดได้มีอยู่ไม่มาก ยิ่งไปกว่านั้น กระบี่เล่มนี้ได้สลักกระบวนท่ากระบี่เอาไว้ด้วย ได้กระบี่เล่มนี้ไป ไม่เพียงแค่ได้กระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มหนึ่งเท่านั้น ไม่แน่นัก อาจสามารถบรรลุสุดยอดกระบวนท่ากระบี่สูงสุดของเทพกระบี่ได้ด้วย” หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลยิ้มหยาดเยิ้ม สะกิดจิตใจผู้คน

แม้จะกล่าวว่ากระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้ประมูลด้วยราคาห้าล้านศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษชั้นแดนลัทธิพรรษะ แต่ว่า คำบอกเล่าของหญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลก็มีเหตุผล เกรงว่าการที่จะหาซื้ออาวุธปฐมบรรพบุรุษจากท้องตลาดได้นั้นคงมีอยู่ไม่มาก ต่อให้มีเงินในมือมากกว่านี้ ก็ยากที่จะหาซื้อได้

ยอดฝีมือ หรือสำนักเจ้าลัทธิที่มีอาวุธปฐมบรรพบุรุษเหล่านั้น พวกเขาจะไม่นำเอากระบี่ปฐมบรรพบุรุษเช่นนี้ออกมาขายอยู่แล้ว พวกเขาจะถือเป็นสมบัติประจำสำนักเท่านั้น

เวลานี้สามารถมีกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเช่นนี้หลุดออกมาเล่มหนึ่ง โดยสามารถนำออกซื้อขายอย่างเปิดเผยบริสุทธิ์และเป็นธรรม ย่อมเป็นความจริงว่าเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย

“หกล้าน” พลันที่หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลพูดจบคำ กระบี่เหินเทียนเจียวก็เสนอราคาประมูลเพิ่มหนึ่งล้านทุนที เป็นการแสดงความตั้งใจที่จะให้ได้มาซึ่งกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้ให้จงได้ของนาง

“หกล้านหนึ่งแสน” หลังจากที่กระบี่เหินเทียนเจียวแจ้งประมูลไป ก็มีผู้ยิ่งใหญ่คนอื่นๆ เสนอราคาตาม

“หกล้านห้าแสน…” แต่ว่า ราคานี้เพิ่งจะถูกเสนอออกไป ก็มีผู้เสนอราคาที่สูงกว่า

“เจ็ดล้าน…”กระบี่เหินเทียนเจียวก็ไวเหมือนกัน พลันดันราคาไปถึงเจ็ดล้านในพริบตาเดีว

“แปดล้าน…”แต่ว่า แม้กระบี่เหินเทียนเจียวจะลงมือได้เร็ว ผู้ยิ่งใหญ่อีกคนก็ไม่ยอมอ่อนข้อ เสนอเพิ่มหนึ่งล้านเช่นกัน

“สิบล้าน…”กระบี่เหินเทียนเจียวสีหน้าเย็นชา ได้เสนอราคาเช่นนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“สิบเอ็ดล้าน…” แต่ว่า ผู้ยิ่งใหญ่ที่ประมูลแข่งก็ไม่ธรรมดา และเสนอราคาออกไปเช่นกัน

……

ในเวลานี้ การแข่งขันในภาพรวมร้อนแรงมากอย่างยิ่ง และดุเดือดมาก ภายในระยะเวลาอันสั้นก็ขยับราคาเพิ่มขึ้นไปถึงยี่สิบล้านแล้ว

แม้จะกล่าวว่า ก่อนหน้านั้นกระบี่เหินเทียนเจียวได้แสดงเจตนากออกมาว่า กระบี่เล่มนี้เป็นของใครไปไม่ได้ นอกจากนาง ท่าทางที่แข็งกร้าวและพาลของนางก็เป็นการเตือนบรรดาคู่ต่อสู้ที่ซ่อนกายอยู่

แม้ว่าในขณะนั้น ทุกคนต่างไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่ว่า สิ่งนี้ไม่ได้หมายความว่าทุกคนล้วนแล้วแต่เกรงกลัวในตัวกระบี่เหินเทียนเจียว

ผู้ยิ่งใหญ่ในเหตุการณ์มีมากน้อยเท่าไร ในจำนวนนั้นมีไม่น้อยที่เป็นราชันแท้จริงระดับสูง ระดับคงความอมตะตลอดกาลที่ยากจะหาผู้ใดเทียม บุคคลเหล่านี้คนไหนบ้างที่ไม่ใช่ประเภทกระทืบเท้าแล้วก็สามารถสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วได้เล่า? แม้ว่ากระบี่เหินเทียนเจียวจะกล่าวเตือนออกมาเช่นนี้ แต่ว่า เมื่อเผชิญกับความเย้ายวนของกระบี่ปฐมบรรพบุรุษแล้ว ราชันแท้จริง ระดับคงความอมตะตลอดกาลอย่างพวกเขาก็กล้าที่จะลงมือเสนอราคาแข่งเช่นกัน

ที่นี่คือลานประมูลของห้างเจียวเหิง ผู้เสนอราคาสูงเป็นผู้ได้ครอบครอง ใครมีเงินก็เป็นไปตามคนผู้นั้น ไม่มีใครกลัวใครทั้งสิ้น การที่หลี่ชิเย่ทุบราคาพันล้านก็คือตัวอย่าง

“ยี่สิบห้าล้าน” กระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้อยู่กับราคายี่สิบล้านมานานมาก ผู้ยิ่งใหญ่จำนวนมากล้วนแล้วแต่สู้ราคากันด้วยการเพิ่มครั้งละแสน จะอย่างไรเสีย ไม่ว่าใครก็ต้องการประมูลให้ได้มาซึ่งกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้ในราคาที่เอื้อประโยชน์ให้โดยแท้จริง ผู้อยู่ในเหตุการณ์มีไม่กี่คนที่เหมือนดั่งถังเปิงที่เป็นลูกเศรษฐี ยิ่งไม่มีใครเหมือนเช่นคนบ้าอย่างหลี่พันล้าน

หลังจากที่วนเวียนอยู่ในราคาเช่นนี้มานาน ในที่สุดกระบี่เหินเทียนเจียวได้เสนอราคาที่มีความได้เปรียบยิ่งราคาหนึ่ง

ย่อมไม่ต้องสงสัย กระบี่เหินเทียนเจียวเองก็ทำได้ดั่งที่พูดเอาไว้ การเสนอราคาของนางทุกครั้งล้วนแล้วแต่มากด้วยความได้เปรียบ ซึ่งก็เป็นการบ่งบอกชัดเจนถึงความตั้งใจของนาง เป็นความจริงที่นางต้องการได้กระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้มาให้จงได้

ด้วยลักษณะเช่นนี้ของกระบี่เหินเทียนเจียว ทำให้บรรดาผู้ซื้อบางส่วนทยอยกันออกจากการประมูล ไม่ว่าใครก็ดูออกว่ากระบี่เหินเทียนเจียวตั้งใจประมูลซื้อกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้ให้จงได้ อีกทั้งกำลังทรัพย์ของนางยังไม่แพ้ให้กับบรรดาราชันแท้จริง และระดับคงความอมตะตลอดกาลคนใดคนหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์ ขืนพัวพันต่อไปเช่นนี้ก็ไม่มีความหมาย มิสู้ถือโอกาสซื้อใจนางจะดีกว่า

“ยี่สิบห้าล้าน ยังมีผู้ใดเสนอราคาสูงกว่านี้อีก” เมื่อหญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลเห็นผู้ซื้อรายอื่นๆ ทยอยกันออกจากการประมูลจึงร้องกล่าวเสียงดังขึ้น

“ยี่สิบห้าล้านครั้งที่หนึ่ง…” หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลยกค้อนขึ้นมา “ยี่สิบห้าล้านครั้งที่สอง…”

กระบี่เหินเทียนเจียวพลันหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเห็นผู้ซื้อทยอยกันถอนตัวออกไป ถ้าหากมีการประกาศอีกครั้งหนึ่ง โดยไม่มีใครเสนอแข่ง เช่นนั้นแล้วกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้ก็จะเป็นของนางแล้ว

“หนึ่งร้อยล้าน…ในเวลานี้เอง เสียงเอ้อระเหยเสียงหนึ่งดังขึ้น

“อ้ายบ้า หลี่พันล้าน หลี่พันล้านลงมืออีกแล้ว…” ไม่ต้องไปมองดูว่าเป็นใคร ทุกคนต่างก็รู้ว่าคนผู้นี้เป็นใครเมื่อได้ยินเสียงนี้

ในเวลานี้เอง ทุกคนต่างมองตามไป คนที่ลงมือก็คือหลี่พันล้าน หลี่ชิเย่นั่นเอง

“แม่งเจ้าคนนี้มันบ้าจริงๆ พลันเปิดปากก็คือหนึ่งร้อยล้าน อีกทั้งยังเป็นศิลาแกร่งระดับปฐมบรรพบุรุษ เขาเสียสติไปแล้วรึ? ” ทุกคนล้วนแล้วแต่จนด้วยเกล้า

หนึ่งร้อยล้านศิลาแกร่งระดับปฐมบรรพบุรุษ มันช่างเป็นความร่ำรวยที่น่ากลัวเหลือเกิน แม้จะเป็นชั้นแดนลัทธิพรรษะก็น่ากลัวอย่างยิ่ง นอกเหนือจากตัวของปฐมบรรพบุรุษเองแล้ว เกรงว่าคงไม่มีใครที่สามารถเอาออกมาได้อีกแล้ว

“หนึ่งร้อยล้าน คุ้มหรือ? ” ในเวลานี้มีผู้ที่ซุบซิบขึ้นมา

ในขณะนี้ เดือดพล่านไปทั่วลานประมูล ทุกคนต่างจ้องมองไปที่หลี่ชิเย่ เผชิญหน้ากับคนบ้าเช่นนี้ ทุกคนต่างไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรออกมา

หากจะกล่าวว่าเป็นศิลาแกร่งระดับอื่นๆ ยังพอจะรับกันได้ จะอย่างไรเสียการเผชิญกับมหาเศรษฐีที่แท้จริงแล้วสิ่งนี้ยังคงรับกันได้ แต่ทว่า หนึ่งร้อยล้านศิลาแกร่งปฐมบรรพบุรุษ จะมีสักกี่คนในหล้าที่สามารถรองรับได้?

“หนึ่งร้อยล้าน หนึ่งร้อยล้าน ใต้เท้าหลี่ชิเย่เสนอหนึ่งร้อยล้าน ยังมีผู้ใดเสนอราคาหรือไม่? ” ในเวลานี้หญิงสาวผู้ดำเนินการประมูลตื่นเต้นยิ่งนัก นี่เป็นราคาที่สูงที่สุดเท่าที่นางเคยพบมาชั่วชีวิตแล้ว นางตื่นเต้นจนใบหน้าแดงก่ำ แววตาที่พราวเสน่ห์ถูกส่งไปยังหลี่ชิเย่ หยาดเยิ้มจนแทบหยดเป็นน้ำแล้ว

เจ้า…สีหน้าของกระบี่เหินเทียนเจียวพลันดูไม่จืดถึงขีดสุด เดิมทีกระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนี้พลันยื่นมือก็ได้มาครองแล้ว เวลานี้หลี่ชิเย่ทุ่มลงมาหนึ่งร้อยล้านพลันตัดขาดหนทางของนางไปทันที หนึ่งร้อยล้านได้เกินเลยไปกว่าขอบเขตที่นางสามารถรองรับได้แล้ว ภายในห้าสิบล้านนางยังรองรับไว้ได้ แต่หนึ่งร้อยล้านนั้น แม้นางจะเป็นถึงระดับคงความอมตะตลอดกาลชั้นต้น แม้นางมีชาติกำเนิดที่สูงส่งก็ไม่สามารถรองรับราคานี้ได้ และราคานี้นับว่าไร้เหตุผลยิ่งแล้ว

เมื่อครู่นี้ ผู้ซื้อส่วนใหญ่ทยอยกันถอนตัว สิ่งนี้ไม่เพียงเพราะเรื่องของราคาเท่านั้น ขณะเดียวกันจะมากหรือน้อยทุกคนก็ต้องให้เกียรติกระบี่เหินเทียนเจียว เวลานี้เอากับมันสิ ทุกคนย่อมมองออกว่ากระบี่เหินเทียนเจียวเกือบจะคว้าเอากระบี่ปฐมบรรพบุรุษเล่มนั้นมาได้แล้ว

แต่ว่า เวลานี้หลี่ชิเย่ทุ่มด้วยเงินหนึ่งร้อยล้าน ทำให้เป็ดที่ต้มจนสุกแล้วถึงกับบินหนีไปได้ แล้วจะไม่ให้กระบี่เหินเทียนเจียวโกรธได้อย่างไรกันเล่า

“ข้าทำไมรึ? ” หลี่ชิเย่นิ่งเฉยอย่างยิ่ง เมื่อเผชิญกับแววตาที่เพียงพอจะสังหารคนได้ของกระบี่เหินเทียนเจียว กล่าวเอ้อระเหยว่า “ไม่ยอมรับรึ? เจ้าสามารถเสนอราคาได้นี่ จะอย่างไรผู้เสนอราคาสูงกว่าได้ไป ข้าเชื่อว่าเจ้าเองก็สามารถควักเงินจำนวนนี้ได้อยู่แล้ว” ในเวลานี้ ทุกคนต่างจ้องมองหลี่ชิเย่ และกระบี่เหินเทียนเจียว ไม่ว่าใครล้วนแล้วแต่เข้าใจ การที่หลี่ชิเย่อาศัยหนึ่งร้อยล้านทุ่มลงมา เป็นการตบหน้ากระบี่เหินเทียนเจียวอย่างแรงหนึ่งฉาด จงใจเป็นศัตรูกับกระบี่เหินเทียนเจียว

แม้ว่า ในลานประมูลนี้ตลอดเวลาที่ผ่านมาก็คือใครราคาสูงกว่าได้ครอง แต่ว่า หลี่พันล้านกลับเสนอราคาหนึ่งร้อยล้านที่เป็นราคาไร้เหตุผลในวินาทีสุดท้าย หากไม่ต้องการเป็นศัตรูกับกระบี่เหินเทียนเจียวแล้วยังจะเป็นอะไรไปได้?

ดังนั้น ในเวลานี้ทุกคนล้วนเข้าใจได้ว่า หลี่พันล้านต้องการเป็นศัตรูกับกระบี่เหินเทียนเจียวแล้ว

“อย่านึกว่ามีเงินแล้วก็เจ๋ง! ” เวลานี้กระบี่เหินเทียนเจียวเพลิงโกรธสุมเต็มอก เมื่อเป็ดที่ต้มสุกบินหนีไป ไม่ว่าใครก็ต้องมีเพลิงแห่งความโกรธปะทุออกมา และมีอารมณ์หุนหันพลันแล่นอยากจะฆ่าคน

“ถูกต้อง ข้ามีเงิน ข้าก็เจ๋งนี่แหละ” หลี่ชิเย่กล่าวเอ้อระเหย “เจ้าไม่พอใจ สามารถสู้ราคาที่สูงกว่านี้”

ปรกติแล้ว กระบี่เหินเทียนเจียวยังสามารถควบคุมความรู้สึกของตนเองได้ แต่นาทีนี้กระบี่เหินเทียนเจียวไม่สามารถสงบอารมณ์ลงได้จริงๆ โดยเฉพาะคำพูดของหลี่ชิเย่ยิ่งทำให้เพลิงความโกรธของนางโพล่งออกมา นางคือลูกรักของสวรรค์ ชื่อเสียงโด่งดัง ยอดเยี่ยมยากจะหาใดเทียมในหล้า พันโปรดปรานหมือนความรักล้วนแล้วแต่ถูกรวบรวมไว้บนตัวของนาง มาวันนี้กลับถูกเจ้าหนูที่ไร้ชื่อเสียงและเต็มไปด้วยเหม็นกลิ่นสาบเงินคนหนึ่งอาศัยเงินหนึ่งร้อยล้านตบหน้า

การประสบกับเหตุเช่นนี้ทำให้กระบี่เหินเทียนเจียวยากจะยอมรับได้ เพลิงความโกรธที่อยู่ในใจจึงปะทุขึ้นมาเหมือนภูเขาไฟระเบิด หากไม่เป็นเพราะอยู่ในลานประมูลของห้างเจียวเหิง นางจะต้องสังหารเจ้าหมอนี่ด้วยมือของนางเองอย่างแน่นอน

“หนึ่งร้อยสิบล้าน” ในเวลานี้เอง บนท้องฟ้าปรากฏเสียงที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์ และไพเราะเสนาะหูยิ่ง ทั้งน่าเกรงขามยิ่งเสียงหนึ่ง

จักรพรรดิซีหวง…บรรดาผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหวั่นไหวในใจเมื่อได้ยินเสียงนี้ ในขณะนี้ ผู้คนจำนวนมากต่างทยอยกันแหงนหน้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า

ย่อมไม่ต้องสงสัยว่า เวลานี้ผู้ที่เสนอราคาประมูลก็คือจักรพรรดิซีหวง ภรรยาของพระอาจารย์จินกวง

จักรพรรดิซีหวงเสนอราคาแล้ว…ในขณะนี้มีคนบางคนรู้สึกหวั่นไหวในใจ และร้องเสียงดังขึ้นมา

“ซวี่ววอย่าส่งเสียง” คนที่อยู่ข้างกายรีบกล่าวเตือน ส่งสัญญาณให้เขาเบาเสียงลง

พลันที่จักรพรรดิซีหวงเสนอราคา ทำให้สถานการณ์ดูจะเงียบสงัดขึ้นมาทันที จะอย่างไรเสียฐานะของนางแตกต่างกับผู้อื่น สุดยอดยากจะหาใดเทียมในหล้า

ลำพังอาศัยฐานความเป็นภรรยาของพระอาจารย์จินกวง ก็เพียงพอที่จะให้ทุกคนต้องเกิดความรู้สึกนับถือขึ้นมาแล้ว

เมื่อกระบี่เหินเทียนเจียวได้ยินจักรพรรดิซีหวงเสนอราคาถึงกับดีใจ ทำให้นางมองเห็นความหวังแล้ว

ผู้ซื้อทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหวั่นไหว และรู้สึกเคารพยำเกรงอยู่บ้าง จะอย่างไรเสียภรรยาของพระอาจารย์จินกวงเสนอราคาแล้ว ยังจะมีใครก็เสนอราคาอีก แค่มองแวบเดียวก็เข้าใจแล้ว

………………………………………………………………………………………..